Senioren moeten zich beter voorbereiden op de toekomst
https://www.nporadio1.nl/fragmenten/nos-radio-1-journaal/9bdffa8a-54c6-4ede-b61a-481a277c17ba/2024-04-23-senioren-moeten-zich-beter-voorbereiden-op-de-toekomst/
Zeg het maar 55+er, heb je je traplift al geïnstalleerd, je eventuele kinderen al ingeseind dat je hulp verwacht, je vriendenkring al ingelicht over mantelzorgen en dat ze niet eerder mogen sterven dan jij om eenzaamheid te voorkomen? Hoe pak jij het aan?
Ik verwacht niet dat mijn kinderen in de buurt blijven wonen. Ik hoop dat het door mij gespaarde kapitaaltje genoeg is om hulp in te kopen en mijn huis aan te passen (o ja, en verder verduurzamen).
Misschien kan ik een huurcontract maken voor een student die een verdieping goedkoop kan huren, mits er mantelzorg gegeven wordt, dat lukt ook met mijn huis. Hoe zo'n contract eruit ziet en hoe een student daartoe aangezet kan worden, weet ik niet, maar het lijkt me win-win in dat geval.
Ik heb geen kinderen... wel een woning waar ik een traplift kan maken met brede deuren en geen dorpels. Als ik hulpbehoevend raak hoop ik dat ik middels mijn AOV en spaargeld hulp in kan roepen. Verder geen idee eigenlijk. Ik doe aan struisvogelen.
55 plus hier met nog 2 jongvolwassen kinderen thuis. Nog niet bezig met toekomstbestendig wonen maar wel volop in de mantelzorgfase voor ouders en schoonouders.
Ouders hebben in hun kring veel mensen (te) vroeg zien vertrekken naar appartementen waarna die mensen door bewegingsarmoede snel kwalen kregen en vrij snel overleden. Mijn moeder wil in haar eigen koophuis blijven wonen zolang het gaat. Heel bewust loopt ze een paar keer per dag naar boven om het te blijven durven/kunnen. Traplopen houdt je fit zegt ze en daar zit wel wat in.
Mijn ouders zijn zich bewust van hun ouderdom en passen hun leven daar wel op aan door hulp in het huishouden te regelen, pedicure aan huis, tuinman en glazenwasser voor boven. Ze willen niet alles bij ons neerleggen. Mee naar het ziekenhuis of zorgen dat ze op een uitvaart of ander noodzakelijk bezoek komen zie ik wel als een taak voor de kinderen dat is moeilijker professioneel te regelen.
Zie in mijn omgeving ook wel ouderen die teveel vragen van hun kinderen, omdat ze te laat zijn gaan zien dat ze niet altijd fitte veertigers zouden blijven. Nooit een rijbewijs gehaald want alles kon op de fiets en toen dat met 70 moeilijk werd was leren rijden ook geen optie meer en dus zijn ze nu zwaar afhankelijk van kinderen om ergens te komen. Met diverse gezondheidsproblemen is er iedere maand wel iemand aan de beurt om "even" te rijden.
Om eenzaamheid te voorkomen moet je actief werk maken van vriendschappelijke banden met mensen in je omgeving. Liefst al voordat je echt wat gaat mankeren, zodat je elkaar over en weer kunt ondersteunen in praktische dingen maar ook emotioneel.
mijn ouders naderen de 70 en zijn nog niet bezig met voorbereiden. Ze wonen samen in een woning van 200m2 (3 verdiepingen) inclusief grote tuin en schuur. Huis is niet geschikt voor rolstoel of rollator en heeft gevaarlijke trappen die aan 1 zijde helemaal open zijn. Slaapkamers en badkamer bevinden zich op de 1e verdieping Ik hoop dat ze op tijd hun woning verkopen en verhuizen, omdat hun band met familie niet zo is dat ze hulp kunnen verwachten. Vrienden hebben ze niet. Dus als een verhuizing noodzakelijk is na bijv een herseninfarct (heeft 1 ouders reeds 2 gehad, naast andere serieus levensbedreigende klachten) hebben ze een serieus probleem.
Dus, eens met de titel: ouderen moeten zich beter voorbereiden 
Ons huis is 'levensloopbestendig'. Geen drempels, extra brede deuren op afstandsbediening, twee slaapkamers én de badkamer beneden. Er ligt op zolder nog een professionele tillift.
Hier woonde eerst een gehandicapte dame.
Bakblik schreef op 23-04-2024 om 13:03:
55 plus hier met nog 2 jongvolwassen kinderen thuis. Nog niet bezig met toekomstbestendig wonen maar wel volop in de mantelzorgfase voor ouders en schoonouders.
Ouders hebben in hun kring veel mensen (te) vroeg zien vertrekken naar appartementen waarna die mensen door bewegingsarmoede snel kwalen kregen en vrij snel overleden. Mijn moeder wil in haar eigen koophuis blijven wonen zolang het gaat. Heel bewust loopt ze een paar keer per dag naar boven om het te blijven durven/kunnen. Traplopen houdt je fit zegt ze en daar zit wel wat in.
ik zie dat verband niet zo. Ik woon mijn hele volwassen leven al in een appartement , maar dat wil nog niet zeggen dat ik niet beweeg.
Hier een 66-jarige. Ik vind het tenenkrommend dit soort berichten. De overheid heeft de laatste jaren enorm bezuinigd op de zorg met als gevolg dat niemand daar meer wil werken en de verzorgingshuizen gesloten zijn.
Voorbereiden? Hoe dan? Wij wonen in een huurhuis. een eventuele traplift kunnen we zelf betalen. Woningen voor ouderen zijn hier onvoldoende om daarvoor in te schrijven (bovendien zijn we daar nog veel te goed voor).
Kinderen hebben we. Eentje een paar provincies verderop en eentje in de buurt. Deze heeft twee kinderen en een drukke baan. Hoe zien ze dat nu voor zich? Er zit maar 24 uur in een dag en mantelzorgen, én twee kinderen én een baan......het is wachten op een burn-out voor degene die dat moet opknappen.
Vrienden? Broers en zussen? Ja, allemaal even oud of ouder dan wij. Die hebben straks zélf zorg nodig.
Breek me de bek niet open...
Chantal2022 schreef op 23-04-2024 om 13:27:
[..]
ik zie dat verband niet zo. Ik woon mijn hele volwassen leven al in een appartement , maar dat wil nog niet zeggen dat ik niet beweeg.
Als je, zoals een aantal mensen dat ik ken, niet sport en geen trap meer loopt dan beweeg je vrij weinig. Traplopen is een redelijk intensieve bezigheid wat zorgt voor wat diepere ademhaling waardoor je conditie wat beter blijft. Een oom van mij bewoog al nooit veel en nu hij 4 naar in een appartement woont waar hij met de lift heen gaat is hij flink aangekomen. Die paar stappen tussen bank, aanrecht en toilet zijn niet voldoende beweging.
Herfstappeltaart schreef op 23-04-2024 om 13:35:
Hier een 66-jarige. Ik vind het tenenkrommend dit soort berichten. De overheid heeft de laatste jaren enorm bezuinigd op de zorg met als gevolg dat niemand daar meer wil werken en de verzorgingshuizen gesloten zijn.
Voorbereiden? Hoe dan? Wij wonen in een huurhuis. een eventuele traplift kunnen we zelf betalen. Woningen voor ouderen zijn hier onvoldoende om daarvoor in te schrijven (bovendien zijn we daar nog veel te goed voor).
Kinderen hebben we. Eentje een paar provincies verderop en eentje in de buurt. Deze heeft twee kinderen en een drukke baan. Hoe zien ze dat nu voor zich? Er zit maar 24 uur in een dag en mantelzorgen, én twee kinderen én een baan......het is wachten op een burn-out voor degene die dat moet opknappen.
Vrienden? Broers en zussen? Ja, allemaal even oud of ouder dan wij. Die hebben straks zélf zorg nodig.
Breek me de bek niet open...
H-E-L-E-M-A-A-L mee eens!
Ik ben al heel lang lid van een euthanasie vereniging, en heb een testament.
Heb een slappkamer en badkamer beneden...
En gelukkig woon ik in een land met verpleeg- en bejaardenhuizen...
En heb ik ook nog genoeg geld voor een aupair......
Een traplift kan eenvoudig geïnstalleerd worden in ons huis, ik zorg dat ik alles blijf doen om bij te blijven. Ik ben gepensioneerd maar doe 2 en halve dag vrijwilligerswerk bij een stichting waar ik ook weer nieuwe dingen leer.
Ik heb mijn hele leven altijd geïnvesteerd in mijn vrienden en kennissen, je kunt elkaar helpen en ik houd van contact. Ik denk niet dat we allemaal tegelijk gammel en hulpbehoevend zullen worden, we spreken daar ook regelmatig over.
Mijn man is niet van de sociale contacten, dat is een keuze maar ik denk wel dat het consequenties zal hebben later
Wij wonen al in een soort bejaardenappartement want ben met mijn bijna 50 al 20 jaar de jongste hier 
Geen kinderen maar ja dat is ook geen garantie voor zorg en hulp want ik ga het bij mijn ouders niet doen als ze zorg nodig hebben.
ik zag een paar jaar terug de film "Midsommar" op Netflix. Daarin wordt de midsommar gevierd door de plaatselijke Zweedse bevolking met bijbehorende rituelen. Een daarvan is dat wanneer men de 70 aantikt vrijwillig van een rots springt, de rest kijkt toe en als je de val overleeft "helpt" iemand even. Dit om de rest van de bevolking te ontzien van extra zorg. Hele eigenaardige film.
Bolmieke schreef op 23-04-2024 om 14:19:
Ik denk niet dat we allemaal tegelijk gammel en hulpbehoevend zullen worden, we spreken daar ook regelmatig over.
Goed dat jullie daar over praten! Worden er dan ook hoop en verwachtingen naar elkaar uitgesproken?
Ik douw m'n kop in het zand hoor, wat dat aangaat. Zie het wel als het zover is. Wij zijn nog niet oud, maar hebben ook geen kinderen. En ik verwacht absoluut niet van iemand in onze omgeving dat zij ooit voor ons gaan zorgen (niet omdat niemand dat zou willen, maar ik wil dat niet verwachten van iemand). We wonen in een koophuis dat niet echt levensloopbestendig is. Een traplift kan er wel in denk ik, maar daar houdt het ook mee op. Als wij beperkt worden, zal het huis snel te groot en teveel zijn. Alleen zou ik er ook niet perse hoeven wonen. Maar nu is het perfect. Dus ik geniet er nu van en ik kan me goed voorstellen dat we het gaan verkopen als we echt ouder worden. Maar dat is zorg voor later. Hopelijk kunnen we voor onszelf blijven zorgen en vallen we op een dag gewoon tegelijk neer...