Hogere pijngrens vrouwen
De voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Spoedeisende Hulpartsen, David Baden, onderschrijft dat. Oudere patiënten, onder wie relatief veel vrouwen, vinden het volgens hem soms lastig aan te geven waar precies de pijn zit. De noodzaak van opname in een gespecialiseerd traumacentrum is dan vaak minder duidelijk. Baden verklaart dit ook aan de hand van de hogere pijngrens van vrouwen: "Omdat ze vaak al bekend zijn met meerdere pijntjes."
Hier kan ik mij zo aan irriteren hè... Vrouwen hebben een hogere pijngrens omdat ze vaak al bekend zijn met meerdere pijntjes??? Lekker bagatelliserend 
Rondstruiner schreef op 14-07-2021 om 10:58:
[..]
Dat schijnt toch anders te liggen. Vrouwen lijken gevoeliger voor pijn dan mannen. Dat zegt niets over wie er het meest over klaagt trouwens.
https://www.dekennisvannu.nl/site/special/Onze-pijngrens/98#!/
Zeg dat dat zo is, moet je nagaan hoeveel ze maar gewoon wegslikken en mee doorlopen voordat ze er iets over zeggen of aan geholpen willen gaan worden.
Ik denk dat ze misschien wel andere pijnbeleving hebben, maar wel meer kunnen hebben. Doordat ze geen keus hebben eigenlijk, en nogmaals dat is gewoon triest.
Ach ja, huisartsen. Er zitten veel slechte tussen. Na een paar keer switchen heb ik nu eindelijk een goeie die mij wel serieus neemt.
Hier soortgelijke ervaringen.
Aanvallen van buikpijn werden eerst afgeschoven op maagklachten, slik maar maagzuurremmers. Toen dat niet werkte en er bij een gastroscopie geen maagzweer te zien was, zou het wel tussen de oren zitten. Na 4 maanden kwam een (vrouwelijke) arts op het idee om me pijnstillers te geven. Een half jaar na het begin van de klachten kwam dan toch de diagnose. Galstenen, ontstoken galblaas. Maar daar was de pijn toch niet erg genoeg voor?
Bij bevallingen ook steeds niet serieus genomen trouwens (ook mezelf niet). En dan heb je dus volledige ontsluiting als de verloskundige net binnen is. Dat is dan op zich wel weer prettig hoor.
LiefsteFeetje schreef op 14-07-2021 om 13:23:
[..]
Zeg dat dat zo is, moet je nagaan hoeveel ze maar gewoon wegslikken en mee doorlopen voordat ze er iets over zeggen of aan geholpen willen gaan worden.
Ik denk dat ze misschien wel andere pijnbeleving hebben, maar wel meer kunnen hebben. Doordat ze geen keus hebben eigenlijk, en nogmaals dat is gewoon triest.
Helemaal mee eens hoor.
Ik las ook dat 1 op de 5 mensen chronische pijn heeft (daar ben ik er zelf een van) en de meerderheid is vrouw. Ik heb niet het gevoel dat hier nou eens serieus onderzoek naar wordt gedaan, hoe kan het dat zoveel mensen hier last van hebben? Is het iets in onze maatschappij, heeft het een fysieke oorzaak die nog niet gevonden is? En ik vraag me af of dat anders zou zijn als het vooral mannen zou treffen.
Overigens heeft een familielid van mij ruim 30 jaar geleden ook bijna het loodje gelegd omdat zijn buikpijn werd gezien als spanning ipv de darmperforatie die het was door de huisarts. Dat overkomt ook mannen. Maar wel minder vaak denk ik.
Hier ook chronisch zenue en rugpijnpatient, maar de oorzaak was heel duidelijk dus daar word en werd heel anders op gereageerd qua serieus nemen en behandelingen dan de klachten die ik daarvoor al had met mijn menstruatie. Ervoor en tijdens. Denk elke maand 2 weken. Nu noemen ze dat ondertussen PDMS en is er meer begrip voor. Maar ik mocht pas om een baarmoederverwijdering vragen bij de gyn/verzekeraar toen ik ook nog een cyste op mijn eileider had en pap2 /onrustige hvpcellen zaten. En nog is het onzeker of het gedaan gaat worden en vergoed is. Want hee, 30 jaar pijn ( en nog veel andere nare klachten) elke maand is nog niet genoeg reden natuurlijk.
Trouwens voordat ze me serieus namen voor de zenuwpijn was ik ook al 3/4 jaar verder, maar denk dat dat meer algemeen beleid is dan genderbepalend.
Er is zeker wat mis in de medische industrie wat betreft vrouwen, ik zag anderen het al een paar keer aanhalen.
Ik zelf heb ook een hoge pijngrens. Ik ben 'gezegend' met een kwetsbare rug en stress slaat snel op mijn nek/schouders/rug. Een paar jaar geleden had ik hele vervelende rugpijn, maar dat heb ik wel vaker dus tijgerbalsem/warme pakking/massages/ ontspanning zoeken. Het werd alleen maar erger in plaats van beter dus toch maar naar de HA. Die donderde haast van zijn stoel want ik bleek een fikse nierbekkenontsteking te hebben. Geen blaasontsteking vooraf, geen koorts. "Dat jij nog overeind kan staan is me een raadsel." Aldus de HA. Tja.
Ik blijk ook prima te kunnen werken met gebroken en gekneusde ribben kwam ik begin dit jaar achter (wist eerst niet eens dat er ook breuken waren, oeps) Amper pijnstilling gebruikt, alleen wat pcm de eerste 2 dagen.
1 van mijn bewoners is ook een bad-ass. Dik in de 90 en had een open beenwond+wondroos+infectie. Die gaf iedere dag geen kik tijdens de hechtingen en de dagelijkse verzorging terwijl ze echt enorm veel pijn moet hebben gehad en zich ongetwijfeld echt miserabel heeft gevoelt. "Nee hoor, ik heb nergens last van." Nog nooit zo'n harde dame meegemaakt.
Ik heb ook eens een nierbekkenontsteking gehad, maar dat had ik niet eens door. Ik vind dit geen voorbeeld van een hoge pijngrens, want kennelijk kun je een dergelijke ontsteking hebben zonder er last van te hebben.
Julali schreef op 14-07-2021 om 14:57:
Ik heb ook eens een nierbekkenontsteking gehad, maar dat had ik niet eens door. Ik vind dit geen voorbeeld van een hoge pijngrens, want kennelijk kun je een dergelijke ontsteking hebben zonder er last van te hebben.
Oh, last had ik dus zeker wel. Iets met enorme rugpijn.
Het woord pijntjes is enorm storend, ben ik met je eens.
Ik zeg niet voor niets....wanneer mannen kinderen zouden moeten baren, zou de mensheid uitgestorven zijn.
En niet te vergeten de "mannengriep".......waarbij elk kuchje vanuit hun tenen tevoorschijn wordt gesleurd en elke beweging van een uitgebreid zuchten en kreunen bijval krijgt.
Julali schreef op 14-07-2021 om 12:52:
O ja, de bevalling, verplegers en gynaecologen die niet geloven dat de bevalling al echt is begonnen. Dat je ze eerst moet overtuigen dat je echt weeën hebt.
Uiteindelijk wilde ze eindelijk mijn ontsluiting controleren, bleek ik al op 7 cm te zitten. Toen was het ineens wel waar.
Waarom zou je een vrouw serieus nemen? Alleen als er bewijs is wordt er naar je geluisterd.
Wauw bij mij dus precies hetzelfde! Ze zag de weeën op het scherm en mvr haar antw tegen de andere verpleger was: ja maar haar gezicht vertrekt nog niet echt...😶
Ik had zoiets van ben je serieus mvr? Ik heb een hoge pijn grens maar het was wel duidelijk voor mezelf dat de weeën al flink begonnen waren zo zei de andere verpleegster ook, jawel ik denk al wel dat het is begonnen de pieken zijn hoog en ja hoor ik had 6 cm.
mannengriep schijnt dus echt erger te zijn, las ik eens 😂
mijn man heeft jaren gelooft dat mannen echt veel zieker worden van griep dan vrouwen. Hij keek nogal beteuterd toen uit onderzoek bleek dat het toch niet klopte.
Ik ben ook bekend met nierbekkenontsteking. Het was zo ver gevorderd dat ik de bovenverdieping niet meer kon bereiken. Trappenlopen zat er niet in. Ik sliep op de bank.
Ik had uiteindelijk een afspraak met HA gemaakt. Die onderzocht me en deelde mede dat ik in die toestand helemaal niet naar de praktijk had mogen komen. Ik was in zodanige staat dat een huisbezoek zonder pardon van toepassing was.
Wasmachine schreef op 14-07-2021 om 15:12:
mijn man heeft jaren gelooft dat mannen echt veel zieker worden van griep dan vrouwen. Hij keek nogal beteuterd toen uit onderzoek bleek dat het toch niet klopte.
Oh toch niet? 😁lol. Ik zal het tegen mijn man zeggen als hij weer ziek is.
Oh ja, die weeen.
1e nacht elke 7-10 minuten.
2e nacht elke 5-7 minuten.
Partner wilde ik niet wakker maken, want die moest dag erna werken. Dus al die weeen in mijn eentje verwerkt.
Verloskundige in de ochtend gebeld, ik kon echt niet meer. Verloskundige zei: ach, dat zijn voorweeen. Na veel aandringen kon er een controle gepland worden, maar dan moest ik wel naar de praktijk, huisbezoek was onmogelijk. In de auto kon ik niets. Kon niet zitten, kon me niet vasthouden, kon niets in me opnemen.
Eenmaal daar zei de verloskundige: we gaan eens kijken, mocht je een cm ontsluiting hebben is dat mooi meegenomen.
Toen ik daar lag was de conclusie: we gaan nu het ziekenhuis bellen, jij gaat daar nu naartoe, je kindje gaat vanochtend geboren worden!