1 op de 5 mensen dementie

Bij mij kan het wel kloppen. Als ik kijk bij de generatie van mijn ouders/schoonouders (80+) en hun vrienden en dergelijke, zitten daar meerdere mensen met dementie bij. 

De eerste babyboomers zijn nu 77 en dat betekent dat er veel mensen zijn in die leeftijdsgroep. Fysiek vaak nog goed maar dementie is er al of staat voor de deur.

De groep erboven is ook nog grotendeels in leven. Daar zal het nog meer spelen.

Het is wellicht niet zo zichtbaar maar er wordt veel mantelzorg verricht voor deze groep mensen.

De mensen in een verpleeghuis kunnen er zo al 10 jaar zitten met dementie. Fysiek hebben ze een hoge levensverwachting.

Duufje schreef op 07-12-2023 om 07:53:

Ik vind het een eng vooruizicht en een afschuwelijk verdrietige en mensonterende manier van oud worden.

Eens, de keerzijde van het steeds ouder worden.

Ik ben ook voor euthanasie in deze gevallen als men van tevoren duidelijk heeft gemaakt dat ze dit leven niet willen maar dat is een lastig verhaal gezien de wilsbeschikking op het moment van de uitvoer.

Dat is inderdaad heel lastig en praktisch moeilijk uitvoerbaar. Schoonvader was er altijd heel duidelijk in dat hij niet zo oud wilde worden. Maar toen zijn klachten begonnen was de tijd nog niet daar om daar iets mee te doen en vervolgens ging het zo snel dat er niets meer mee gedaan kon worden. Wij weten nu dat hij een leven leeft dat hij nooit had gewild (en wij ook niet voor hem) en er is niets meer aan te doen, behalve uitzitten. En dat is ontzettend wrang. 'Gelukkig' realiseert hij zich niet meer in welke situatie hij zit.

Ik heb er in mijn vorige werk in de thuiszorg een aantal keer mee te maken gehad dat cliënten dement waren maar nu sinds kort in het echt pas. Vader van een vriendin dit jaar overleden aan Alzheimer en mijn schoonvader heeft vorig jaar de diagnose gekregen en gaat rap achteruit. Voor schoonmoeder is het  zwaar. Inmiddels gaat hij gelukkig 2 dagen per week naar de dagbesteding zodat ze wat lucht heeft. Ze is ook aan het kijken naar een plek voor hem al als thuiswonen niet meer gaat. 

Mijn ene oma kreeg delier (wat er op lijkt en wat een voorloper is van) en mijn ene opa dementie. De andere opa is helemaal helder overleden en ik heb nog een kraak heldere hyperactieve oma rondlopen. Allebei gelukkig 80+ toen ze het kregen (opa zelfs 90+), alsnog verschrikkelijk maar als het jong gebeurt lijkt me het helemaal een nachtmerrie.

Ik herken het ook wel. In mijn familie is een aantal mensen al relatief jong overleden (70’ers) maar van degenen die de tachtig zijn gepasseerd, klopt dit wel. 
Ik heb wat moeite met het denken over dementie in het algemeen als ‘mensonterend’. Natuurlijk is het pijnlijk om mensen zo te zien veranderen en doen zich moeilijke en verdrietige situaties voor. Maar de demente mensen in mijn omgeving die zich niet meer bewust zijn van hun achteruitgang en verlies maken geen ongelukkige indruk. Ze leven in het nu en als je daarin meegaat, is het vaak fijn om bij ze te zijn.

Mwah, mijn oma is vorige maand overleden, zij was nu een aantal jaren dement. Voor dat ze het zo erg werd dat ze er zelf geen last meer van had, waren er toch een aantal situaties die ik zou willen vermijden. 
Jezelf ontlasten in je kleding omdat je de wc niet kunt vinden bijvoorbeeld. In paniek ergens rondlopen omdat je niet meer weet waar je bent.
Oma werd agressief tegen verzorging, want ze had ergens pijn, maar ja waar. 
Sowieso het proces van dementeren, dat je zelf weet dat je steeds minder meer weet. Herkenning die er niet meer is, je eigen kinderen niet meer kennen. 
Neuh van mij hoeft t niet echt. 
Maar er waren natuurlijk ook wel kalmere tijden en minder vervelende periodes. 

Verder ken ik persoonlijk niemand met dementie meer, maar zijn aan andere oorzaken veel jonger gestorven. Ook opa en oma en dergelijke van mijn man zijn kant hadden het niet, en die waren dik in de 90. 
Dat zegt natuurlijk niets qua statistieken. 

Mijn opa's waren beide dement voor overlijden op zeer hoge leeftijd  wel tot na hun 80e helder. Mijn ene oma overleed jong en helder en mijn andere stokoude oma is 88 en kraakhelder. Mijn schoonvader was verward en mijn schoonmoeder stierf helder.Dus qua percentages geloof ik het zeker, maar in mijn omgeving zijn het de mannen die dement worden ipv de vrouwen.
Ik heb kort in verpleeghuis gewerkt, daar zie je duidelijk dat als je maar oud genoeg wordt je vanzelf dement wordt. Vrouwen worden ouder, dus komen meet in de cijfers voor over dementie.
Interessanter zou ik de verhouding bij bijvoorbeeld 75 jarigen weten. Zijn het dan wel evenveel mannen als vrouwen?

In mijn omgeving klopt het ook wel. Ik vind het een van de naarste dingen om mee te maken. Je neemt afscheid, maar echt afsluiten kan niet. Levend verlies noemen ze dat soort rouw. Er komt geen eind aan. 

Zelf heb ik trouwens best moeite met troostende opmerkingen over dat iemand met gevorderde Alzheimer het gelukkig toch niet meer weet. Ik kom regelmatig in een verzorgingstehuis voor dementerende bejaarden en zie daar ook mensen die heel boos, bang of opstandig kunnen zijn. Mensen die voortdurend op zoek zijn naar de uitgang/bushalte/huis. 's Avonds laat een keer een mevrouw met een vieze broek die op de lift stond te bonken omdat ze vergeten was waar ze was en hulp zocht. Mensen met (soms enge) hallucinaties, want ook dat hoort erbij. 
Dus nee, vergevorderde Alzheimer betekent helaas niet dat ze allemaal heerlijk onwetend van hun koppie koffie zitten te genieten 

Er zijn mensen die relatief vroeg al dementie krijgen maar over het algemeen is het een ziekte door ouderdom.  Het is de prijs die we betalen voor het massaal ouder worden
Voorspelling nu is dat we in 2050 geen werkzame antibiotica meer hebben door resistentie dus wellicht is het ‘probleem’ dan alsnog opgelost.