Vind jij feest tijdens dodenherdenking gepast of ongepast?

Ik vind 't sowieso best raar een festival op een doordeweekse dag die geen nationale vrije dag is. 

Ik stop nooit met wat ik aan het doen ben als de klok gaat beieren. Tenminste niet als toch niemand daar last van heeft. En herdenken doe ik het hele jaar wel.

kenfan schreef op 01-05-2022 om 11:35:

[..]

JIj begrijpt me verkeerd. Ik constateer iets, ik vel geen oordeel . Ik doe het al in mijn broek als ik naar de tandarts moet, dus zelf heb ik al helemaal niet de illusie dat ik me als held opgeworpen zou hebben in de oorlog. Dat geldt waarschijnlijk voor de meesten hier, daarom ben ik geen fan van vermanende vingertjes.

Wij hoeven - op dit moment - dergelijke keuzen nog niet te maken. Ooit wel vermoedelijk. Want vrijheid is niet gratis en dat zal opnieuw tot de mensen moeten doordringen.

kenfan schreef op 01-05-2022 om 11:35:

[..]

JIj begrijpt me verkeerd. Ik constateer iets, ik vel geen oordeel . Ik doe het al in mijn broek als ik naar de tandarts moet, dus zelf heb ik al helemaal niet de illusie dat ik me als held opgeworpen zou hebben in de oorlog. Dat geldt waarschijnlijk voor de meesten hier, daarom ben ik geen fan van vermanende vingertjes.

Maar wel fan van een middelvinger naar de boodschap die achter dodenherdenking zit dus, want opgelegd stil zijn is gênant. Sjiek.

In ieder geval overheerst bij mij de stemming van marteling, lijden en dood en het feit dat alles vergankelijk is. Niet alleen de levens en de kampen maar ook Hitlers bijzonder knap opgezette bouwwerken en oorlogsmachinerie. Nu vreselijk achterhaald maar toen enorm imposant. Maar met vereende krachten onderuitgehaald.

Rond deze tijd kom ik nooit in een feeststemming. Geen enkel moment. Moet ik dan dansen op 5 mei? Dat hadden ze dan echt op een andere datum moeten zetten.

Dansen is wat mij betreft een vorm van de vrijheid vieren. 

’ opgelegd stil zijn ‘ - het is maar hoe je het ervaart. Kenfan trekt de vergelijking met stilte voor de maaltijd die aangekondigd wordt omdat er in het gezelschap wellicht mensen zijn die willen danken voor het eten dat voor hen staat en een zegen erover vragen. Bezinningsmoment - die stilte is er niet omdat de God tot wie zij zich richten hen anders niet zou horen.

Zo zijn die twee minuten stilte op 4 mei ook een bezinningsmomeNt. Opgelegd in die zin dat je wellicht met iets heel anders bezig bent, tenzij je betrokkene bent bij de invulling van een openbare plechtigheid, bv in de muzikale omlijsting of omdat je bloemen hebt meegebracht. Mijn moeder riep mn vader binnen als hij in de tuin bezig was: P, het is bijna acht uur.

Tegelijk Is het een gezamenlijk moment. Een ritueel. Gedachten zijn vrij, iedereen vult deze minuten anders. Wel sta je even allemaal samen in een pauzestand.

Twee minuten stilte middenin een lawaaiig feest lijkt me vreemd. Maar ik heb wel eens na een studiedag en aansluitend jolig etentje met een auto vol vriendinnen op de vluchtstrook gestaan. ‘ toch bijzonder zo’ zeiden we tegen elkaar.

redbulletje schreef op 30-04-2022 om 13:03:

[..]

Dat vind ik juist het verval van een Nederlandse traditie als het opeens over alle shit in de wereld moet gaan.

Ik was 15 of 16 en paste die avond op de kinderen van twee leuke, jonge ouders. Ergens in de 30 gok ik, in ieder geval ver na WOII. Ik kwam net voor 8 binnen en we waren dus samen voor de 2 minuten stilte. Aan het eind van de 2 minuten zat hij huilend naast me: bleek dat hij zelf eens uitgezonden was en één van zijn kameraden is niet mee terug gekomen.

Veel Nederlandse hebben geleden in oorlogen na 1945. Als 4 mei enkel over 40-45 mag gaan, ontneem je overlevenden en families 80 jaar leed om die dag te herdenken.

En dan heb ik het nog niet gehad over al die mensen die hier door de jaren heen toevlucht hebben gezocht om de gruwelijkheden in hun land te ontvluchten en alles zijn kwijtgeraakt. 

Ik was het oprecht weer vergeten. Zag net bij de NPO app dat het weer was geweest.