De zaak Pelicot

letterkoekje schreef op 27-11-2024 om 12:46:

[..]

Sorry, maar hoe kun je nu trots zijn op die naam? En hun ganse leven zal iedereen zich afvragen: is dat de kleindochter/-zoon van 'hem'?

In de veronderstelling dat ik zoon/dochter van Pélicot was, en mijn kind had ook de naam Pélicot, ik zou mijn kinderen de meisjesnaam van Gisèle geven. Dàt was iets om fier op te zijn: een grootmoeder die zich door deze horror niet heeft laten klein krijgen. Als er nu al kleine Pélicootjes zijn (ze heeft twee zonen, dus de kans dat die papa's naam hebben is bestaande) dan gaan ook de achterkleinkinderen het drama nog met zich meesleuren. Want bij wie in Frankrijk zal over 20 - 30 jaar de naam Pélicot geen belletje doen rinkelen?

Ik kan met de beste wil van de wereld de logica achter het trots zijn op de naam Pélicot niet verstaan.
Kan natuurlijk aan mij liggen. Misschien zie ík het verkeerd. Maar in haar/hun plaats zou ik zo denken.

Nou ja, ten eerste misschien is het wisselen van naam voor een hele familie niet zo makkelijk in Frankrijk?

Maar ten tweede: kijk zij zegt, volkomen terecht, dat de schaamte van kant moet wisselen. En in die zin vindt ze misschien juist wat Poezie zegt: ze wil dat ze hun achternaam linken aan mevrouw Pélicot in plaats van mijnheer Pélicot en zodoende trots kunnen zijn op hun achternaam. Wisselen van naam vindt ze dan een vorm van schaamte op zich nemen. Ik begrijp dat wel. 

rionyriony schreef op 28-11-2024 om 10:23:

[..]

Dat zou wel zo zijn geweest als hij in het regionale sufferdje had geadverteerd of, zelfs, in de Playboy, maar op de plekken waar hij dat wel deed lazen alleen andere creeps zijn advertenties of toespelingen. Gewone mensen hebben daar geen verlangen naar dus die gaan niet op deze sites lezen. Maar medegriezels hebben aan een half woord genoeg. Of aan een fractie van een woord.

PS: misschien zaten er wel een of twee tussen hoor, die iets gemist hadden over de bedoelingen, maar was het opkomen voor een vrouw die je niet kent een stap te ver. Je bent er dan zelf geweest; tja, en dat komt iedereen dan te weten. Dan raak je zelf ook bekend als een goorling. Doen of je neus bloedt is veel makkelijker. Een briefje in de brievenbus van de politie zal een forensisch onderzoek op losgelaten worden. Je DNA staat erop. De IP's zijn bekend. Nee, het lukt tegenwoordig niet meer om anoniem te zijn.

Maar joh, het gaat niet om de aloude bekende griezel. Internet is de nieuwe Playboy/ sufferdje en deze 70 mannen waren gewone huisvaders uit de omgeving, de man in de straat. Brandweermannen, leraren, journalisten. Mannen met een gezin en kinderen. Geen onbekende sicko's. Vrijwel alle vrouwen van die mannen hadden gezegd "maar mijn man zou nooit zoiets doen". Het is imho naïef om te denken dat het hier om een selecte groep psychopaten gaat. Het waren gewoon mannen uit het stadje en de omgeving. 

Opkomen voor een vrouw die je niet kent: je kan ook stoppen hè? Als je merkt dat een vrouw bewusteloos is er niet aan beginnen en dan een melding doen. Maar goed, het is al een aanname dat er mensen zaten die het op het moment zelf niet pluis vonden. 

rionyriony schreef op 28-11-2024 om 11:22:

Dat het internet bestaat had ik al sinds 1998 door want toen had ik een vaste aansluiting maar goed dat iemand daar nog gewag van maakt.

Mijn punt is dat mensen hun manieren van communiceren hebben en dat je onbewust naar andere groepen gaat die je begrijpen.

Blijkbaar formuleer ik het niet goed, ik wijs je niet op het feit dat het internet bestaat, het gaat mij om het feit dat je denkt dat het een selecte groep is maar dat die groep imho meer doorsnee is dan velen willen geloven en dat internet de (veel hardere, wrede) Playboy is geworden. 

madee schreef op 28-11-2024 om 11:22:

Misschien was meneer P wel heel overtuigend in zijn verhaal dat het hun gezamenlijke fantasie was. Dan nog steeds heb je te maken met je eigen verantwoordelijkheid of je daarin meegaat. Als je dan toch besluit mee te doen maar ter plekke twijfels hebt of het wel oké is, is het misschien wel erg moeilijk om onder druk van de aanwezige meneer P alsnog te weigeren. Want dan weet je van zijn geheim/misdrijf en wordt meneer P misschien wel heel gevaarlijk richting jou zelf. En ben je sowieso al medeplichtig. Dus als meneer P garandeert dat het oké is en geheim blijft, doe je toch maar mee. Ook al had je net zo goed een opblaaspop kunnen nemen.

Met bovenstaande gedachtengang wil ik absoluut niets goedpraten, maar ik kan me voorstellen dat het zo ongeveer gegaan kan zijn in het hoofd en geweten van zo’n mededader. Ik blijf het walgelijk vinden en ze moeten absoluut een gepaste straf krijgen.

@rionyriony: geen enkele straf (ook niet de doodstraf) werkt als afschrikmiddel tegen misdaad. Sterker nog: het kan juist een extra prikkel zijn om als martelaar te sterven of in de rangorde van criminelen te stijgen. Dit verzin ik niet, dit is wetenschappelijk en feitelijk bewezen. Bron: onder andere Amnesty International

Wat ik hiermee wil zeggen: je weet als eenvoudige burger gewoonweg niet alles op basis van wat je te lezen/horen krijgt in de media. Dus enige nuancering incalculeren in ons oordeel (bij elke rechtszaak) is wel verstandig. Ook al blijven de gepleegde feiten absoluut fout.

Ja ik kan me voorstellen dat er tal van dingen speelden bij de verkrachters die maakten dat ze geen nee konden zeggen. Bijvoorbeeld het simpele feit dat hun vrouw het te weten zou komen. Plus het feit dat ze misschien niet doorhadden dat alles opgenomen werd. En dat ze misschien al heel veel extreme dingen op internet hadden gezien waardoor ze in een mindset waren gekomen dat het heus niet zo'n vaart liep allemaal. Ja dan kijk je lelijk op je neus als het zo loopt als het nu loopt. Geen excuses wmb wel verklaringen. 

Nee hoogte van straf heeft geen invloed, pakkans wel. Daar op zou meer ingezet moeten worden. 

rionyriony schreef op 28-11-2024 om 13:32:

[..]

Nou nu voor het laatst dan: ook sicko's moeten ergens van leven en kunnen dus buschauffeur, regisseur of programmeur zijn. Dat er mannen zijn die dromen van perverse fantasieën, zoals vrouwen dat kunnen doen over dominantie- of andere fantasieën, is van een heel andere orde dan daadwerkelijk je menselijkheid en de wet overtreden en het ook uitvoeren tegen de wens van de ander in.

Sommige omstandigheden, zoals pressie (zelfbehoud), drugs/alcohol, kunnen wel bijdragen dat men minder aan het slachtoffer denkt dan aan zichzelf.

Ja dat dachten de vrouwen van de verkrachters ook: mijn man is  menselijk, die zou zoiets nooit doen. 

Wat ik maar bedoel te zeggen: als we ons bewust zijn dat ook die aardige persoon dit soort dingen kan doen komt er misschien een discussie op gang wat we als maatschappij aanmoeten met dit soort zaken. En dat geldt eens te meer voor kindermisbruik waarvan met vroeger ook dacht dat dat sicko's waren, maar waarvan we nu weten dat ze meestal in de omgeving van het slachtoffer gezocht moeten worden. 

Je zegt dat fantasieën van een heel andere orde zijn maar toch is dat niet helemaal waar. Vorige week werden 150 kinderporno downloaders bezocht door de politie omdat men heeft gemerkt dat als men dat doet de kans op dat men dader wordt in de praktijk groter wordt. Ik denk zo dat dat niet op houdt bij extreme voorkeuren boven de 18