Maagverkleining, wie heeft er ervaring?
Ik ben eigenlijk mijn hele leven al te zwaar. Verschillende diëten gedaan, ook via diëtiste. 5 jaar geleden ben ik 40 kilo kwijt geraakt. Achteraf ging dit veel te snel, want dit was ik in iets meer dan een half jaar kwijt. En niet het beste dieet, met shakes en repen. Maar goed, op dat moment natuurlijk ontzettend blij.
Maar mijn eetpatroon veranderde daarna niet, en na een half jaar, verviel ik geleidelijk aan weer in mijn oude gewoontes. Door coronaperiode, niet goed in mijn vel zitten op het werk, ben ik die 40 kilo er weer bij. Ik sportte nog wel, 2 keer per week. En probeer zo veel mogelijk op de fiets naar het werk te gaan.
Door artirtis psoriatica ben ik ook niet altijd even mobiel en heb ik ook vaak klachten, de afgelopen 4-5 jaar bijna continu bij de fysio. Van de ene slijmbeursontsteking in de andere, een frozen shoulder, naar een knie die niet meer alles wil. En tuurlijk weet ik dat mijn gewicht hier niet positief aan bij draagt. Maar ik krijg de knop niet om, en ik weet niet wat ik moet.
Gisteren met mijn zusje hier over gehad en er zijn in mijn omgeving een aantal die een maagverkleining hebben gedaan. Nu ben ik me aan het oriënteren of dit ook iets voor mij zal zijn.
Bij deze dus de vraag of iemand hier ervaring heeft met een maagverkleining. En wat vond je lastig, en waar ben je heel blij mee? Wat moet je laten?
ik heb geen diabetes en mijn bloeddruk is altijd goed. 120-80.
Bovenkant van mijn lijf maat 54 en broekmaat 50.
Intermittent fasting heb ik wel eens van gehoord. Nog nooit gedaan.
Heb gekeken naar GLi en dat lijkt mij wel wat. Wordt op 10 km vanaf hier wel gedaan. Moet ik iig bij de huisarts langs.
realiseer je ook naast alle mogelijke complicaties je bijvoorbeeld nooit meer tegelijk kan eten en drinken. Geen wijntje of watertje bij je eten of iets heets afblussen. Moet een half uur tussen zitten
en ook mag je geen nsaid meer, dus geen pijnstiller sterker dan een paracetamol (eerstvolgende in sterkte is tramal dus een opiaat).
Het nare is dat ik zoveel mensen ken, los van de complicaties, die 10 jaar later weer net zo zwaar zijn. Dus al die ellende voor niets
Ik denk ook dat je nog meer opties hebt.
Er zijn ook pillen die je eetlust remmen.
Als je gedrag in de basis niet verander is zo'n operatie een quick fix waarmee je na jaren weer terug bij af zult zijn.
alhambra schreef op 19-08-2022 om 15:09:
Ik denk ook dat je nog meer opties hebt.
Er zijn ook pillen die je eetlust remmen.
Als je gedrag in de basis niet verander is zo'n operatie een quick fix waarmee je na jaren weer terug bij af zult zijn.
Die pillen grijpen in op je brein. Daarmee stoppen zonder gedragsverandering betekent vrijwel altijd weer aankomen.
Ik ken een aantal mensen die het hebben laten doen. De meeste houden het helaas toch niet vol. Je moet wel echt je levensstijl aanpassen. Je kan niet gewoon doorgaan met eten zoals je nu gewend bent. En natuurlijk kan je minder op per keer, maar als je niet ook gezonder gaat eten en erbij gaat sporten, gaat het toch mis uiteindelijk. Het is dus echt iets waarbij je de knop om moet zetten en dat voor de rest van je leven.
Verder ken ik 1 iemand die in maart is geopereerd en sinds een paar weken pas weer thuis is uit het ziekenhuis. die heeft echt complicatie op complicatie gehad en is heel ziek geweest daardoor. Gelukkig gaat het inmiddels wat beter. Ze is wel afgevallen inmiddels, maar dat kwam vooral omdat ze gewoon weinig at vanwege het ziek zijn.
Ik zou het zelf nooit doen in ieder geval. Met het aanpassen van je levensstijl kan je ook veel bereiken, zoals je zelf al weet. En als je dat vol blijft houden, blijf je op gewicht. Dan bereik je dus hetzelfde als met een operatie, maar dan zonder de operatie.
ik ken verschillende mensen die het gedaan hebben. En inderdaad best wel kans op complicaties. 1 iemand met maagbloeding en 1 collega die iedere avond na het eten ziek wordt.
Probleem is dat je voor een GBP ook eerst je levensstijl moet veranderen. Dus als je met een voor jou passende levensstijl ook gaat afvallen zou ik het eerst niet doen.
Ik zou eerst een goede leefstijlinterventie doen, mocht dat niet iets opleveren dan kan de GBP alsnog.
Ik ken meerdere mensen die het gedaan hebben waarvan twee er veel slechter uitgekomen zijn dan ze waren. Heel veel gezondheidsproblemen. Levenslang allerlei extra pillen en medicijnen moeten slikken enz. Een ander is er zeker heel goed mee afgevallen en is dat ook blijvend. Weer een ander kan veel voedsel niet meer verdragen en twee anderen zijn inmiddels weer terug op het oude gewicht. Het lijkt soms een quick fix maar is dat helaas niet.
Oh ja, mijn oude buuf liet het destijds in Emmen doen en lag vervolgens 6wk op de IC door complicaties… (Was door die ene arts gedaan die er een puinhoop van maakte en waar ook een paar zijn overleden).
bedankt allemaal voor jullie berichtjes. Het is idd niet dé oplossing en daarom wil ik me er goed in verdiepen.
Heb ook iemand gekend, die niet meer stopte met afvallen en zo vreselijk mager werd, dat was ook niet gezond.
Die dumpings lijken mij een verschrikking. Alles lijkt mij minder erg.
En een maagballon of maagbandje?
ik heb jaren geleden een gbp gehad. Inderdaad heel veel afgevallen (+/- 40kilo).
Omdat het in het begin best snel gaat blijf je wat makkelijker gemotiveerd.
Stel jezelf 1 vraag en wees eerlijk; heb je een eetprobleem (emoties weg eten, wat dan ook) dan heeft het geen zin. Je wordt aan je maag geopereerd, niet aan je hoofd.
Ik ben nu chronisch ziek, ongeveer 25 kilo weer aangekomen maar het interesseert me niet zo veel, lijf is toch al verknalt 
rionyriony schreef op 19-08-2022 om 19:34:
Die dumpings lijken mij een verschrikking. Alles lijkt mij minder erg.
Als partner van iemand met een GBP kan ik je zeggen dat die inderdaad klote zijn. Na het avondeten gaat mijn partner eigenlijk standaard in de zetel liggen, als ik geluk heb is het een halfuurtje, als ik pech heb komt ze de zetel pas uit om te gaan slapen (waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat het voor haar een pretje is).
Iets wat ik nog niet vermeld had en anderen misschien herkennen is dat we ook constant eten moeten bijhebben omdat als ze te lang niet eet ze plots een suikerdip kan krijgen en letterlijk begint te trillen op haar benen. Onlangs nog met een wandeling van een uurtje, een kleine twee uur na haar ontbijt, zijn we snel een winkel binnengestapt om twee bananen te kopen omdat ze anders niet thuis geraakte.
@To: ik hoop dat jij je goed laat adviseren want in het begin van onze relatie toen ik alle nadelen van de ingreep begon te ondervinden, waren wij echt aan het overleggen om de operatie ongedaan te laten maken. Ondertussen is dit voor partner geen optie meer omdat ze een 15 kilo is bijgekomen.
ik doe zelf ook al een jaar intermittent fasting, maar niet zo extreem pas vanaf 16 uur (!) eten. Gewoon van 10 tot 18 uur ongeveer. Dat betekend 8 uur per dag eten. En ik val misschien heeeel langzaam af, maar het gebeurt wel. En ik eet gewoon en snoep ook daarbij matig.
Valdemar schreef op 20-08-2022 om 07:28:
[..]
Als partner van iemand met een GBP kan ik je zeggen dat die inderdaad klote zijn. Na het avondeten gaat mijn partner eigenlijk standaard in de zetel liggen, als ik geluk heb is het een halfuurtje, als ik pech heb komt ze de zetel pas uit om te gaan slapen (waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat het voor haar een pretje is).
Iets wat ik nog niet vermeld had en anderen misschien herkennen is dat we ook constant eten moeten bijhebben omdat als ze te lang niet eet ze plots een suikerdip kan krijgen en letterlijk begint te trillen op haar benen. Onlangs nog met een wandeling van een uurtje, een kleine twee uur na haar ontbijt, zijn we snel een winkel binnengestapt om twee bananen te kopen omdat ze anders niet thuis geraakte.
@To: ik hoop dat jij je goed laat adviseren want in het begin van onze relatie toen ik alle nadelen van de ingreep begon te ondervinden, waren wij echt aan het overleggen om de operatie ongedaan te laten maken. Ondertussen is dit voor partner geen optie meer omdat ze een 15 kilo is bijgekomen.
Valdemar, is je partner wel eens getest op diabetes? Want het klinkt dat ze na het avondeten een hyper heeft en juist tijdens de wandeling een hypo krijgt.
Veel tips zijn al genoemd. In mijn omgeving drie mensen met een maagverkleining, en ze zijn allemaal weer op het gewicht (of nouja, bijna) van voor de verkleining. Want de begeleiding was bij hen matig, en het werd gepresenteerd als snelle oplossing IPV ook een mentaal traject. De eet verslaving is nooit weggegaan. Recent was er nog een item op (ik geloof) RTL nieuws over de verkleining, maar dat is natuurlijk eenzijdig want de positieve verhalen hoor je minder...
Dus mijn advies zou zijn om het echt als laatste redmiddel te doen, en als je het doet om een kliniek te zoeken met zeer goede en intensieve nazorg. En wellicht lotgenotencontact.
Ik zag de GLI al voorbij komen en dat is ook best wel een goede interventie. En misschien een suffe tip, maar ik geef hem toch omdat je aangeeft vaak trek te hebben: wellicht kan je met een app zoals my fitness Pall of van het Voedingscentrum eens bijhouden hoeveel je eet. En dan meer gezonde keuzes implementeren op die eet momentjes? Maar als deze suggesties ongewenst zijn, laat ze vooral liggen 