Wel of niet, wat zouden jullie doen? (Verhuizen)
Hoi, ik open dit topic even onder een andere naam. Niet omdat jullie dit topic niet aan mijn nick zouden mogen linken, maar omdat familie mijn normale nick kent en ik nog niet wil dat zij hiervan weten. 
Goed, de situatieschets. We wonen momenteel met zijn vijven (een echtpaar met drie kinderen) in een appartement met 2 slaapkamers en waar we elkaar constant op de lip zitten. Oudste zoon is autistisch en heeft eigenlijk heel veel ruimte en beweging nodig, wat we hem hier niet kunnen bieden (te weinig ruimte binnenshuis, geen tuin, onderburen die (terecht!) klagen omdat ze alles horen en hij als een olifant door de woning gaat 
). Hij gaat vanaf komende september naar een speciale opvang met kinderen zoals hij, die hier heel erg dichtbij zit (loopafstand). Hiervoor zat hij op een andere opvang, maar daar is hij zachtjes 'uitgegooid' omdat het hen niet lukte hem onder hun hoede te nemen in combinatie met de rest van de groep.
Middelste gaat mee naar dezelfde opvang (naar een 'gewone' groep), jongste is bij mij thuis.
Vandaag hebben we een huis bezocht en we zijn eigenlijk verliefd geworden. Een ruimere woonkamer, een aparte keuken, een extra eetkamer, een (weliswaar niet heel grote) tuin. Boven vier slaapkamers. Dat zou, ten opzichte van nu, eigenlijk al fantastisch zijn, maar er zitten ook nog een zolder met extra badkamer en een kelder die verbouwd is tot fitnessruimte in het huis. De zolder zouden we of als werkruimte/hobbykamer kunnen gebruiken, of als extra grote slaapkamer voor ons (en dan 1 van de 4 slaapkamers op de eerste verdieping als werkruimte). De kelder zouden we als speelruimte voor de kinderen kunnen inrichten.
Nu komt het natuurlijk, want als er geen probleem zou zijn, zou ik geen topic openen... de huur per maand kost 70% meer dan dat wat we nu betalen. En dat wordt krap, behoorlijk krap. We zouden rondkomen, maar ook best moeten inleveren (hebben nu een hobby die best wat kost, dat zou eigenlijk niet meer kunnen, minder uitjes e.d.). Ook is het een stuk rijden van de opvang vandaan (ongeveer zo ver als ik vanaf deze woning naar de vorige opvang reed, alleen is de bushalte hier wat verder weg).
En nu weet ik het niet meer, wel doen of niet doen? Het is echt een buitenkans, het huis is compleet gerenoveerd, overal een prachtige vloer, de keuken zit er al in (is in dit land vaak niet zo 
). De huurhuizen die ik tot nu toe ben tegengekomen (en ik zoek al een tijdje) die iets onder deze prijsklasse zitten, hebben vrijwel altijd een slaapkamer tekort en geen zolder/kelder, en zijn erg gedateerd. (Je kunt zien dat er een opa en/of oma gewoond hebben en dat er heel, heel lang niets gebeurd is aan het huis. ) Nemen we dit huis niet, zullen we het in dit appartement waarschijnlijk nog een tijd moeten uitzingen.
Op een rijtje:
Voordelen
--
* Heel veel ruimte en licht in huis, genoeg kamers voor iedereen plus nog extra, een tuin
* Alles is gloednieuw, er hoeft niets te gebeuren, we zouden onze spullen kunnen inpakken en er zo kunnen intrekken
Nadelen
--
* Veel hogere huur, rondkomen kan maar leuk leven wordt krap(per)
* Langer reizen naar de opvang, sowieso slechtere aansluiting wat het OV betreft
Natuurlijk zal de beslissing niet afhangen van de meningen hier, maar ik weet niet, ik hoop op een nieuwe, verfrissende blik uit een hoek waaruit ik de situatie nog niet had bekeken, geloof ik (zowel voor als tegen).
Sorry voor de gigapost en sorry als ik iemand heb gemist, het was zoveel!
Ohja, nog iets extra wat ik was vergeten te melden.
We moeten een bedrag van 3 maanden huur vooruit betalen, en aan makelaarskosten 3 maanden huur + 20% belasting (komt op 6000). (Ja makelaarskosten voor huur, dat is hier normaal? Raar land af en toe, hoewel het verder fijn wonen is 
) Die drie maanden huur krijgen we terug, de makelaarskosten uiteraard niet.
In de woning waar we nu zitten, zit 12k wat we weer terugkrijgen zodra we vertrekken.
Man vindt het heel vervelend dat die 6k dan foets weg is.
Eigenlijk schets je nu een hele andere financiële situatie dan uit de OP naar voren kwam. Ik denk nu dat je het makkelijk red. 500E sparen is best veel natuurlijk. Die hobby valt in het niet qua bedrag.
Sorry, was niet de bedoeling om het anders te laten overkomen. Ik denk dat de hobby ons meer opvalt omdat dat een wat hoger bedrag in 1 keer is, maar eten van buitenaf e.d. stapelt zich natuurlijk behoorlijk op.
Na de boodschappen zouden we met de financiele situatie zoals hij nu is (als we van het hoogste dus die 700 uitgaan) dan nog 200 overhouden voor sparen, kleding, e.d. En dat vindt mijn man te weinig... Als ik de beslissing alleen zou nemen, zou ik ja hebben gezegd. Maar ik vind het niet eerlijk om mijn wil door te drukken, vooral omdat mijn man degene is die de financiele verantwoordelijkheid op zijn rug draagt.
Dat we zoveel kunnen sparen is sinds de baanwissel van mijn man (begin dit jaar), hij is er qua salaris netto heel veel op vooruit gegaan.
(Ai, nu voel ik me net een troll die elke keer stukjes nieuwe informatie toevoegt. 
Ik heb het echt lang niet zo goed op een rijtje/zicht op de situatie als ik dacht...)
Wat jammer dat je geen ambitie hebt voor jezelf. Wat ga je dan doen als je kinderen straks allemaal onder de pannen zijn?
En waarom wil je man niet denken over het tweede inkomen dat jij kunt genereren? Heeft hij geen vertrouwen in je kunnen?
Yuuki schreef op 21-07-2021 om 14:05:
Sorry, was niet de bedoeling om het anders te laten overkomen. Ik denk dat de hobby ons meer opvalt omdat dat een wat hoger bedrag in 1 keer is, maar eten van buitenaf e.d. stapelt zich natuurlijk behoorlijk op.
Het was geen verwijt hoor. 
Uitslapen. Nee grapje, ik wil dan wel gewoon werken, maar het hoeft van mij niet in een bepaald vakgebied te zijn. Schoonmaken of horeca of in een Hema of een tuincentrum of weet ik het wat werken, zou ik ook allemaal prima vinden.
Ik vind dat ook wel jammer, vooral omdat dat vroeger heel anders was. Maar dat is echt kwijt helaas en geen idee of dat weer terugkomt (en of het dan te laat is, maar ze zeggen dat het nooit te laat is om te leren).
Weet ik niet, hij zegt: 'Ja, maar dat is pas later' en daar houdt het dan ook wel mee op. Of hij geen vertrouwen heeft? Geen idee, ik hoop het niet, maar het zou kunnen... Het tegendeel bewijs ik dan natuurlijk graag tegen die tijd.
Je man is wel niet degene die hele dagen met de kinderen thuis is.
En continu in de stress zit over de buren en continu met de kinderen naar buiten moet.
Kan hij wel bang zijn dat jullie straks minder sparen maar jij moet het nu maar elke werkdag alleen doen met 3 kinderen.
En ik neem aan dat hij ook inziet dat nog 5 jaar zo verder doen in een te klein appartement met te weinig slaapkamers en elke nacht een kind naast zijn bed niet gezellig en niet handig is. Jullie krijgen straks ook terug meer vrijheid 
.
Dat schoot ook door mijn hoofd Marty en ik merk dat ik daar ook wel wat boosheid om voel. Maar die boosheid voelt tegelijkertijd ook misplaatst, alsof ik dat recht niet heb.
Ik vind trouwens niets mis met op 1 loon huren, 3 kinderen en dan "maar" 200 euro sparen.
Een wonder dat je uberhaupt nog kan sparen. (Genoeg mensen in dezelfde situatie bij wie het niet lukt.)
Als er dan volgend jaar nog een parttime loon en / of een loonsverhoging zou kunnen bijkomen ... des te beter.
Yuuki schreef op 21-07-2021 om 14:20:
Dat schoot ook door mijn hoofd Marty en ik merk dat ik daar ook wel wat boosheid om voel. Maar die boosheid voelt tegelijkertijd ook misplaatst, alsof ik dat recht niet heb.
Natuurlijk heb je dat recht. Het is ook jouw leven en jij zit ermee. Ik vind het erg makkelijk gezegd van je man, het lijkt alsof hij geen rekening houdt met jouw wensen.
Wie betaalt, bepaalt. Heel rot, maar zo werkt het toch vaak in de wereld. Ik zou dus zeker gaan werken aan je eigen financiële situatie, zodat je een gelijkwaardige positie krijgt in je eigen leven en huwelijk.
Marty1984 schreef op 21-07-2021 om 14:17:
En ik neem aan dat hij ook inziet dat nog 5 jaar zo verder doen in een te klein appartement met te weinig slaapkamers en elke nacht een kind naast zijn bed niet gezellig en niet handig is. Jullie krijgen straks ook terug meer vrijheid
Hij zegt dat hij ervoor zorgt dat we voor september volgend jaar in een huis zitten. Ik ben daar skeptisch over, ik weet nu wat ik wil (niet 1 op 1 hetzelfde, minder ruimte is ook geen probleem, maar ik ga niet zwichten voor een huis met te weinig kamers) en dat ik niet te ver weg wil en dan wordt het aanbod dunnetjes.
Ik weet niet hoe de situatie van koophuizen is in het land waar je woont. Tussen denken en de realiteit (jouw man die zegt dat tegen september van volgend jaar jullie een ander huis hebben) kan nog een groot verschil zitten. Trouwens, is dat dan ook een huurhuis of een koophuis. Als het dat laatste is (maar dat kan hij ook niet garanderen) dan zou ik inderdaad nog wachten. Je gaat niet nu naar een ander huis en over een jaar opnieuw. Maar zoals gezegd, zeggen kan iedereen. Hebben jullie een idee van de kostprijs van huizen die aan jullie eisen voldoen?
Het is moeilijk, en ik heb een aantal posts geleden aangegeven om het te doen. Jullie zijn met 2 en ieder heeft recht op zijn mening, maar jij ook hé. Je financiële situatie is veel rooskleuriger dan ik in eerste instantie dacht. Dus nu zou ik zeker zeggen doe het. Het is voor jou en de kinderen geen normale situatie om zo bekrompen dagdagelijks te moeten leven. Maar als het dan weer maar tot volgend jaar is, dan wordt de zaak weer anders.
Aan een advies als het mijne heb je ook niks natuurlijk! 't Kan vriezen, 't kan dooien!
Volgend jaar zou ook huur zijn. Wat wij zoeken zou hier in de buurt vanaf zo'n 500k beginnen en wij zouden momenteel 250k kunnen lenen. 
Kopen is wat mij betreft iets voor over minstens 5 jaar en dan hoeft het ook niet per se hier in de stad te zijn.
Man was eerst op kopen gefixeerd omdat hij huren weggegooid geld vindt (tsja...), maar hij ziet nu ook wel dat dat momenteel nog niets wordt.