Zorgen en onbegrip
Hoi allemaal,
Even van me af schrijven hoor, ik denk dat ik langzaam gek word en voel me erg alleen. Heb opgezette lymfeklieren in een van mijn oksels, plus een 'onduidelijke structuur' in de hoek van mijn oksel, inmiddels ruim twee maanden. De huisarts voelde 'niks bijzonders' (maar heeft nauwelijks gevoeld en mijn oksels ook niet met elkaar vergeleken). De gynaecoloog heeft een echo gemaakt en zei dat de klieren inderdaad opgezet waren, maar dat ik rustig 4-6 weken kon wachten, ze zag niets opvallends. Inmiddels zijn we 7 weken verder, situatie ongewijzigd en ik heb pijn in mijn oksel, borst, zijkant. De huisarts stuurde me nu naar een chirurg (??). Chirurg zei 'ik stuur je door voor een MRI, want ik weet niks van lymfeklieren'.
Ik voel me een beetje doorgeschoven - als de MRI gemaakt is, gaat de chirurg (als verwijzend arts) me ook weer doorsturen, want wat de uitslag ook is, hij kan weinig met lymfeklieren.
Ik voel me ellendig, heb pijn en maak me zorgen. Ik voel me niet erg gehoord. Ik heb het familie en vrienden wel gezegd, en die hebben al besloten dat het 'niks' is. Niemand vraagt of ik me zorgen maak, bang ben. Als ik dat aangeef wordt het eigenlijk weggewuifd. ("Ach joh") Ik vertelde mijn moeder erover en die zei dat ze zelf weer was opgeroepen voor de borstenbus en dat ze ging koken. Zit hier in mijn eentje maar te piekeren...
Ik heb last van claustrofobie maar een MRI ging goed. Het is een tunnel maar voor en achter open + ze halen je er direct uit als je wilt stoppen.
Het geluid is vreemd maar niet eng.
Veel sterkte!
Waarom ga je er automatisch vanuit dat de chirurg je wel weer zal doorsturen?
Agen schreef op 03-10-2021 om 19:59:
Waarom ga je er automatisch vanuit dat de chirurg je wel weer zal doorsturen?
Omdat hij me voor een MRI stuurde omdat hij zei 'ik weet niks van lymfeklieren'.
Ingwer schreef op 03-10-2021 om 18:50:
[..]
Dat ga ik zeker doen, dankjewel. Dat had ik eerder ook gedaan bij de huisarts, maar die ging eraan voorbij, en ik had daar niet van terug. Maar het is niet gek om vragen te hebben. Ik ga dit even ergens opslaan. Want je laatste zin slaat wel de spijker op de kop, ben ik bang. Ik ben toch een beetje opgegroeid met 'niet miepen, er zijn heel veel mensen bij wie pas echt wat aan de hand is', waarbij ik sowieso een wat verknipte lichaamswaarneming heb. (Doorwerken met 40+°C koorts omdat ik denk 'meh, niet zo lekker, vroeg naar bed' en niet goed door heb dat ik dan ziek ben enzo.)
Dat herken ik wel, vooral omdat ik ook zo ben. Neem het advies aan van degene die echo maakte van mij, hij zei: “mevrouw, u moet harder klagen!” toen hij vroeg waar mijn rolstoel was en heel verbaasd keek toen ik zei dat ik er zelf heen was gelopen, helemaal vanaf de eerste hulp en ik dacht nog “nou, nou” maar ze gaan de ernst van je klachten onderschatten als je niet duidelijk bent en het bagatelliseert. Hij zei: “ze onderschatten uw klachten” en ik dacht, tsja dat komt ook deels doordat ik doe alsof ze niet bestaan 
maar stiekem denk dat het iets heel ergs is dus doe ik maar alvast aan struisvogelpolitiek. Ofzo.
Viva-amber schreef op 03-10-2021 om 18:51:
Is er al bloedgeprikt?
Nee, dat heeft niemand voorgesteld.
Ik was vanwege claustrofobie ook bang voor de MRI. Moest er ook in met mijn hoofd. Ik mocht van te voren kijken. Had er een heel ander idee van. Dacht echt dat het een soort dwangbuis was, maar het is nog redelijk ruim. Ik mocht vanwege mijn angst iemand meenemen. Die kan je hand vasthouden of aan het hoofdeinde zitten.
Ze kunnen dan een spiegeltje plaatsen zodat je “naar buiten” kunt kijken. Ook mocht ik mijn muziek uitkiezen en kreeg ik een knop mee waarop ik kon drukken als ik het echt niet meer trok.
Er werd tussendoor ook gepraat tegen me en gevraagd hoe het ging. Al met al geen negatieve ervaring.
En ik herken jouw angst. Wat vreselijk naar en angstig. Hopelijk krijg je een goede uitslag.
Ik slik nu trouwens (bij onrustige/angstige momenten) een natuurlijk product van Valdispert. Dit helpt mij dan om iets te kalmeren.
Sterkte en hou je taai!
VivaLaVida schreef op 03-10-2021 om 20:28:
Ik was vanwege claustrofobie ook bang voor de MRI. Moest er ook in met mijn hoofd. Ik mocht van te voren kijken. Had er een heel ander idee van. Dacht echt dat het een soort dwangbuis was, maar het is nog redelijk ruim. Ik mocht vanwege mijn angst iemand meenemen. Die kan je hand vasthouden of aan het hoofdeinde zitten.
Ze kunnen dan een spiegeltje plaatsen zodat je “naar buiten” kunt kijken. Ook mocht ik mijn muziek uitkiezen en kreeg ik een knop mee waarop ik kon drukken als ik het echt niet meer trok.
Er werd tussendoor ook gepraat tegen me en gevraagd hoe het ging. Al met al geen negatieve ervaring.
En ik herken jouw angst. Wat vreselijk naar en angstig. Hopelijk krijg je een goede uitslag.
Ik slik nu trouwens (bij onrustige/angstige momenten) een natuurlijk product van Valdispert. Dit helpt mij dan om iets te kalmeren.
Sterkte en hou je taai!
dat is een prettig idee, een alarmknop en dat er iemand tegen je praat. Ik voel me een beetje een sufferd dat ik het eng vind, maar ik ga het wel aankaarten bij de afspraak. Valdispert is valeriaan, toch?
Ingwer schreef op 03-10-2021 om 21:16:
[..]
dat is een prettig idee, een alarmknop en dat er iemand tegen je praat. Ik voel me een beetje een sufferd dat ik het eng vind, maar ik ga het wel aankaarten bij de afspraak. Valdispert is valeriaan, toch?
Ik lig regelmatig in de mri en vraag altijd om een recept voor een rustgevend pilletje. (diazepam krijg ik geloof ik). Zonder dat ga ik echt niet in de mri liggen 🙈
Wat rot dat je zulke zorgen hebt en dat je het niet kwijt kan in je omgeving 
Wat een bizar verhaal. Je woont niet in NL denk ik? Zo wel: wegwezen uit die kliniek. ‘Ik weet er niks van dus ik maak maar een MRI’. Zelf zou ik dan liever naar een arts gaan die er wel wat van weet. Een MRI is namelijk niet altijd de beste manier om van binnen te kijken, zoals iemand schreef. In sommige gevallen wel hoor, maar in veel gevallen is een ander onderzoek beter geschikt.
Een MRI is gewoon een tijd stilliggen in de herrie. Ja, het is een tunnel, maar de meeste mensen vinden het echt goed te doen. Dat lukt jou ook!
Ingwer schreef op 03-10-2021 om 21:16:
[..]
dat is een prettig idee, een alarmknop en dat er iemand tegen je praat. Ik voel me een beetje een sufferd dat ik het eng vind, maar ik ga het wel aankaarten bij de afspraak. Valdispert is valeriaan, toch?
Zeker aankaarten, ze houden er dan extra rekening mee.
Klopt, hoofdbestanddeel is Valeriaan
Piggy_in_the_Mirror schreef op 03-10-2021 om 21:20:
[..]
Ik lig regelmatig in de mri en vraag altijd om een recept voor een rustgevend pilletje. (diazepam krijg ik geloof ik). Zonder dat ga ik echt niet in de mri liggen 🙈
Krijg je dat van je huisarts? Ik heb nu nog het voordeel dat het de eerste keer is, ik vind het spannend, maar weet nog niet hoe het is en probeer me voor te bereiden. (Ik weet nog dat mijn verstandskiezen er door de kaakchirurg uitgezaagd moesten worden toen ik 16 was. De eerste keer ging ik lalala naar binnen, maar het was dusdanig naar en met dikke wang na afloop enzo dat ik bij de tweede afspraak echt brullend in de wachtkamer zat...)
Reflectione schreef op 03-10-2021 om 21:23:
Wat rot dat je zulke zorgen hebt en dat je het niet kwijt kan in je omgeving
Dankjewel 😊 Net gehoord dat ik positief moet denken. Wat volgens mij toch iets anders is dan je angsten wegduwen, maar dat werd wel bedoeld.
Duiveninhetnieuws schreef op 03-10-2021 om 21:26:
Wat een bizar verhaal. Je woont niet in NL denk ik? Zo wel: wegwezen uit die kliniek. ‘Ik weet er niks van dus ik maak maar een MRI’. Zelf zou ik dan liever naar een arts gaan die er wel wat van weet. Een MRI is namelijk niet altijd de beste manier om van binnen te kijken, zoals iemand schreef. In sommige gevallen wel hoor, maar in veel gevallen is een ander onderzoek beter geschikt.
Een MRI is gewoon een tijd stilliggen in de herrie. Ja, het is een tunnel, maar de meeste mensen vinden het echt goed te doen. Dat lukt jou ook!
Klopt, ik woon niet meer in NL. 
Het is hier wel gebruikelijker om je door te schuiven naar andere artsen, maar ik vind het nu ook niet zo logisch dat de huisarts me naar een chirurg had gestuurd. Ik leer vanavond enorm veel over MRI's, het is echt fijn ervaringen van anderen te lezen!
Ik ben dol op MRI-scans! Ik moet er jaarlijks eentje van mijn hoofd laten maken en ik vind het echt een uitje. Ik zou het serieus wel elke week willen (behalve als er contrastvloeistof nodig is, want naalden vind ik dan weer niet zo tof).
Ik krijg nooit een koptelefoon met muziek, waarschijnlijk juist omdat de scan van mijn hoofd is, maar dat zou ik ook niet willen. Ik vind de geluiden van het apparaat geweldig, een beetje Philip Glass maar dan ritmischer. Ik snap heel goed dat iemand in slaap valt, want ik raak ook volledig ontspannen.
Maar ik heb dan ook totaal geen last van claustrofobie. Als je dat wel hebt, dan is het waarschijnlijk een ander verhaal.