Zorgen en onbegrip
Hoi allemaal,
Even van me af schrijven hoor, ik denk dat ik langzaam gek word en voel me erg alleen. Heb opgezette lymfeklieren in een van mijn oksels, plus een 'onduidelijke structuur' in de hoek van mijn oksel, inmiddels ruim twee maanden. De huisarts voelde 'niks bijzonders' (maar heeft nauwelijks gevoeld en mijn oksels ook niet met elkaar vergeleken). De gynaecoloog heeft een echo gemaakt en zei dat de klieren inderdaad opgezet waren, maar dat ik rustig 4-6 weken kon wachten, ze zag niets opvallends. Inmiddels zijn we 7 weken verder, situatie ongewijzigd en ik heb pijn in mijn oksel, borst, zijkant. De huisarts stuurde me nu naar een chirurg (??). Chirurg zei 'ik stuur je door voor een MRI, want ik weet niks van lymfeklieren'.
Ik voel me een beetje doorgeschoven - als de MRI gemaakt is, gaat de chirurg (als verwijzend arts) me ook weer doorsturen, want wat de uitslag ook is, hij kan weinig met lymfeklieren.
Ik voel me ellendig, heb pijn en maak me zorgen. Ik voel me niet erg gehoord. Ik heb het familie en vrienden wel gezegd, en die hebben al besloten dat het 'niks' is. Niemand vraagt of ik me zorgen maak, bang ben. Als ik dat aangeef wordt het eigenlijk weggewuifd. ("Ach joh") Ik vertelde mijn moeder erover en die zei dat ze zelf weer was opgeroepen voor de borstenbus en dat ze ging koken. Zit hier in mijn eentje maar te piekeren...
Wacht het resultaat van de MRI af. Vraag ook een kopie van het resultaat van de echo (tenzij je Belg bent, dan kan je dit zelf downloaden). Als je beide in handen hebt kan je nadien makkelijker naar een nieuwe arts voor een tweede opinie. Overdrijf ook je pijn. Je hebt niet gewoon pijn. Je hebt afschuwelijk pijn. Er zit haast achter.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt.
Dankjewel voor je reactie 
Toen ik mijn voet ooit gebroken had, kreeg ik de foto's geloof ik mee op een cd. Maar moet inderdaad onthouden ernaar te vragen (ik zie het me van de spanning nog vergeten...).
Als er trouwens iemand is met een tip voor kalm blijven in een MRI, graag! Als ik het goed begrepen heb, kan mijn hoofd in dit geval buiten het apparaat blijven, maar een heel chill idee vind ik het niet.
Bij m'n MRI vroeger zat m'n hoofd mee in de buis maar ik zag wel m'n voeten (die lagen buiten de buis) en ik keek daar gewoon wat naar maar ik vond dat niet eng. Als je het eng vindt, focus je dan op buikademhaling. 2 seconden inademen via de buik (wordt groter), 2 seconden de adem vasthouden, 5 seconden zeer langzaam, zeer rustig uitademen (buik wordt weer platter). In het begin zal je niet juist zitten met je seconden maar het gaat beter gaan naarmate je blijft proberen. Dit helpt je hartslag trager te doen worden en is gewoon erg gezond voor je.
Ingwer schreef op 03-10-2021 om 17:20:
Dankjewel voor je reactie
Als er trouwens iemand is met een tip voor kalm blijven in een MRI, graag! Als ik het goed begrepen heb, kan mijn hoofd in dit geval buiten het apparaat blijven, maar een heel chill idee vind ik het niet.
Helpt het als je weet wat er gaat gebeuren?
Je kunt op you tube filmpjes kijken wat voor herrie het apparaat maakt. Je krijgt een koptelefoon op voor de ergste herrie en om de instructies te volgen (adem inhouden, nog zoveel minuten tot de volgende scan).
Ik kreeg een ananassapje, infuus, zware plaat op mijn borstkas/buik en een noodknop. Die laatste testen ze ook even. Mijn hoofd hoefde niet gescand maar lag ook in de buis.
Ik doe yoga en daar had ik wel wat aan want je moet vooral stilliggen en ademen.
Je mag geen metaal meenemen, dus let op met je kleding dan mag je dat gewoon allemaal aanhouden.
Heb je het meest last van de pijn of maak je je vooral heel erg zorgen dat het (borst-)kanker is? Een MRI is echt het allerbeste middel om in je lijf te kijken, dus wat we ook zit, dat zien ze dan. Mocht dat foute boel zijn, dan is de chirurg een prima startpunt om je naar de goede plek te loodsen.
Misschien helpt het je, als je bedenkt dat de artsen die tot nu toe vonden dat het vanzelf over zou gaan, dat doen obv ervaring, wat ze weten, protocollen enz. Ze willen echt het beste voor je, en een mri of ander onderzoek terwijl het lijkt alsof het zo ook over gaat; dat is vaak de beste oplossing want veel minder belastend voor jezelf.
Maar jij zit ondertussen wel in de penarie. Kun je mensen aangeven dat je pijn hebt en even daarover wil praten? Dat je je zorgen maakt en dat gewoon even wil uiten? Nog steeds kunnen mensen dan, net zoals ik nu, proberen je de andere kant in te laten zien. Maar vraag gerust ruimte door te vertellen dat je het weet, maar nu behoefte hebt aan iemand die even luistert. Kun je daarna wel weer openstaan voor andere verhalen.
Als laatste, als geoefend mri ligster: nee het is niet leuk. Maar je hoofd mag gelukkig vrij, dat scheelt een stuk. Een mri bestaat voor jou als ‘bekekene’ eigenlijk uit een aantal rondes, die steeds worden aangekondigd. Als je vooraf vraagt hoelang het ongeveer duurt, kun je zelf meerekenen hoe ver je bent. Je krijgt een koptelefoon op en kunt een muziekzender kiezen. Kies er een met weinig ‘jingles’, ik werd laatst echt helemaal knetter van elke keer de q-music teksten in mijn oor. De tip van mijn tandarts(!) vind ik echter nog steeds de beste. Want soms gaan je gedachtes met jezelf op de loop als je zo stil ligt, en dat is niet handig. Adem dan 4 tellen in, en 5 tellen uit. En ook echt téllen. Want wanneer je telt, kun je geen doemscenario’s bedenken. Bovendien neemt dan de kans op hyperventileren af.
(Extra tip, waar je niets aan kunt doen. Zorg dat er niet I’ll take your brain to another dimension van the Prodigy wordt gedraaid terwijl je voor een mri van je hersenen gaat. Tikje ongelukkige songkeuze
)
Nog een tip: schrijf je vragen op voor het eerstvolgende consult met je arts. Kondig hem ook aan dat je een vragenlijstje hebt, zodat hij niet zelf alle beschikbare tijd volpraat.
Als je zorgen hebt, schrijf die ook op! Zoiets als “wat kan het zijn, kan het iets ergs zijn zoals x” en zeg ook gewoon wat je op google allemaal hebt gelezen want de arts kan het voor je plaatsen.
Zeg ook dat je je niet serieus genomen voelt.
Echt álles zeggen.
En kom maar hier ventileren als je omgeving het wegwuift. Of doe je dat zelf ook een beetje misschien?
Ik ben al een paar keer in slaap gevallen tijdens een MRI, maar ik weet niet of je wat aan die tip hebt 
Sterkte!
Ik heb geen tips voor bijvoorbeeld de MRI of de arts, maar zie gelukkig al goede tips staan.
Maar het gevoel hebben dat er niemand met je meeleeft is gewoon klote, dus:
Ik snap dat je je zorgen maakt 
en ik hoop dat de MRI snel duidelijkheid brengt.
ToetieToover schreef op 03-10-2021 om 17:38:
[..]
Helpt het als je weet wat er gaat gebeuren?
Je kunt op you tube filmpjes kijken wat voor herrie het apparaat maakt. Je krijgt een koptelefoon op voor de ergste herrie en om de instructies te volgen (adem inhouden, nog zoveel minuten tot de volgende scan).
Ik kreeg een ananassapje, infuus, zware plaat op mijn borstkas/buik en een noodknop. Die laatste testen ze ook even. Mijn hoofd hoefde niet gescand maar lag ook in de buis.
Ik doe yoga en daar had ik wel wat aan want je moet vooral stilliggen en ademen.
Je mag geen metaal meenemen, dus let op met je kleding dan mag je dat gewoon allemaal aanhouden.
Ik heb op de site van het MRI-Centrum gekeken voor info over wat ik aan moet enzo, maar op YouTube kijken is inderdaad een goede, want dan kan ik zien wat er precies gebeurt. Het helpt me zeker om te weten hoe het precies in z'n werk gaat. Vind het toch een wat griezelig idee, die tunnel.
Biebel schreef op 03-10-2021 om 17:42:
Heb je het meest last van de pijn of maak je je vooral heel erg zorgen dat het (borst-)kanker is? Een MRI is echt het allerbeste middel om in je lijf te kijken, dus wat we ook zit, dat zien ze dan. Mocht dat foute boel zijn, dan is de chirurg een prima startpunt om je naar de goede plek te loodsen.
Misschien helpt het je, als je bedenkt dat de artsen die tot nu toe vonden dat het vanzelf over zou gaan, dat doen obv ervaring, wat ze weten, protocollen enz. Ze willen echt het beste voor je, en een mri of ander onderzoek terwijl het lijkt alsof het zo ook over gaat; dat is vaak de beste oplossing want veel minder belastend voor jezelf.
Maar jij zit ondertussen wel in de penarie. Kun je mensen aangeven dat je pijn hebt en even daarover wil praten? Dat je je zorgen maakt en dat gewoon even wil uiten? Nog steeds kunnen mensen dan, net zoals ik nu, proberen je de andere kant in te laten zien. Maar vraag gerust ruimte door te vertellen dat je het weet, maar nu behoefte hebt aan iemand die even luistert. Kun je daarna wel weer openstaan voor andere verhalen.
Als laatste, als geoefend mri ligster: nee het is niet leuk. Maar je hoofd mag gelukkig vrij, dat scheelt een stuk. Een mri bestaat voor jou als ‘bekekene’ eigenlijk uit een aantal rondes, die steeds worden aangekondigd. Als je vooraf vraagt hoelang het ongeveer duurt, kun je zelf meerekenen hoe ver je bent. Je krijgt een koptelefoon op en kunt een muziekzender kiezen. Kies er een met weinig ‘jingles’, ik werd laatst echt helemaal knetter van elke keer de q-music teksten in mijn oor. De tip van mijn tandarts(!) vind ik echter nog steeds de beste. Want soms gaan je gedachtes met jezelf op de loop als je zo stil ligt, en dat is niet handig. Adem dan 4 tellen in, en 5 tellen uit. En ook echt téllen. Want wanneer je telt, kun je geen doemscenario’s bedenken. Bovendien neemt dan de kans op hyperventileren af.
(Extra tip, waar je niets aan kunt doen. Zorg dat er niet I’ll take your brain to another dimension van the Prodigy wordt gedraaid terwijl je voor een mri van je hersenen gaat. Tikje ongelukkige songkeuze
Allebei, de pijn is misselijkmakend, maar ik ben ook bang dat het toch verkeerd zit. Dat komt deels ook doordat de huisarts echt heel laconiek doet en de gyn. alles ge-echoo-t heeft en daar niks zag, maar wel zei 'ja, daar hoger in je oksel, dat is al niet meer mijn vakgebied'. Dat heeft me gewoon een beetje zenuwachtig gemaakt: hebben ze dan wel de 'structuur' boven de opgezette klieren gezien/gevoeld? Ik vertrouw op zich wel op mijn artsen, normaal gesproken, maar deze bewoordingen hebben me een beetje op scherp gezet.
Ik heb een beetje het idee dat mensen het zelf eng vinden en het wegduwen - in elk geval bij mijn moeder. Ik klap dan snel een beetje dicht en begin aan mezelf te twijfelen (zeur ik?). Maar als ik die ruimte niet vraag, komt het waarschijnlijk niet vanzelf..
Dingen tellen probeer ik ook als ik me om andere dingen druk maak (tel of beschrijf in je hoofd de dingen die je ziet, dat werk, al is zien in de MRI waarschijnlijk niet heel boeiend) (Hoewel ik ergens iets las over een MRI waarin plaatjes van een aquarium waren opgehangen!)
Ik ga heel hard tellen als The Prodigy voorbij komt!
ToetieToover schreef op 03-10-2021 om 17:45:
Nog een tip: schrijf je vragen op voor het eerstvolgende consult met je arts. Kondig hem ook aan dat je een vragenlijstje hebt, zodat hij niet zelf alle beschikbare tijd volpraat.
Als je zorgen hebt, schrijf die ook op! Zoiets als “wat kan het zijn, kan het iets ergs zijn zoals x” en zeg ook gewoon wat je op google allemaal hebt gelezen want de arts kan het voor je plaatsen.
Zeg ook dat je je niet serieus genomen voelt.
Echt álles zeggen.
En kom maar hier ventileren als je omgeving het wegwuift. Of doe je dat zelf ook een beetje misschien?
Dat ga ik zeker doen, dankjewel. Dat had ik eerder ook gedaan bij de huisarts, maar die ging eraan voorbij, en ik had daar niet van terug. Maar het is niet gek om vragen te hebben. Ik ga dit even ergens opslaan. Want je laatste zin slaat wel de spijker op de kop, ben ik bang. Ik ben toch een beetje opgegroeid met 'niet miepen, er zijn heel veel mensen bij wie pas echt wat aan de hand is', waarbij ik sowieso een wat verknipte lichaamswaarneming heb. (Doorwerken met 40+°C koorts omdat ik denk 'meh, niet zo lekker, vroeg naar bed' en niet goed door heb dat ik dan ziek ben enzo.)
yette schreef op 03-10-2021 om 18:11:
Ik ben al een paar keer in slaap gevallen tijdens een MRI, maar ik weet niet of je wat aan die tip hebt
Sterkte!
HAHA! Als dat zou lukken!
Is er al bloedgeprikt?
Rondstruiner schreef op 03-10-2021 om 18:14:
Ik heb geen tips voor bijvoorbeeld de MRI of de arts, maar zie gelukkig al goede tips staan.
Maar het gevoel hebben dat er niemand met je meeleeft is gewoon klote, dus:
Ik snap dat je je zorgen maakt
Dankjewel!! Ik heb echt een beetje getwijfeld om te gaan forummen (voor het eerst weer in jaaaren), maar ik ben zo blij met jullie reacties en tips!
yette schreef op 03-10-2021 om 18:11:
Ik ben al een paar keer in slaap gevallen tijdens een MRI, maar ik weet niet of je wat aan die tip hebt
Sterkte!
Haha ik ook! Heerlijk ritmisch geluid. Ik slaap meestal ook super snel in de auto of een vliegtuig.
Er wordt ook muziek gedraaid tijdens de MRI en misschien kun je je eigen muziek op laten zetten?