Welzijn als je ouder wordt
Beetje vage titel misschien. Ik zal het uitleggen.
Ik postte eerder vandaag in het ‘wat maakte jou vandaag gelukkig?’ Topic over mijn geluksmoment van vandaag. Niks meeslepends. Gewoon kneuterig blij met het feit dat zaken op rolletjes lopen.
Daarop voortbordurend zat ik wat te mijmeren over wat mij nu gelukkig maakt. En of dit nu zo wezenlijk anders is dan een aantal jaren terug.
Ik ben nu officieel van middelbare leeftijd en merk wel een verschil met ‘vroeger’/ Jongere generatie.
Als ik maandags op mijn werk met mijn (veel) jongere collega’s over het weekend spreek dan voel ik me soms een oude doos als ik zeg dat ik ‘heerlijk niks’ heb gedaan en daar ook intens van heb genoten. Terwijl mijn collega’s van het ene social dealtje naar het andere gaan. Stedentripjes en festivallen en wat al niet meer. Ik word al moe als ik er aan denk.
Ben ik ingekakt? Hoort dit bij ouder worden? Ik ben al lang blij als ik alle boodschappen in huis heb, lekker gekookt, mijn oude schoonmoedertje heb bezocht en de was aan kant. Als ik hierna met een lekker wijntje en een goed boek op de bank zit dan voel ik me helemaal senang.
Ik denk daar wel over na. Heeft het met verantwoordelijkheid te maken? Gezin en mantelzorg wat door moet gaan en daarnaast weinig ruimte om spontaan een weekendje weg te gaan? Of omdat ik op deze leeftijd al de nodige ellende en verdriet heb meegemaakt dat dan ook de kleine dingen wat beter weet te waarderen. En al lang blij bent dat het leven nu even rustig ‘voort kabbelt’? Zeker wanneer je de tv/ social media bekijkt en ziet dat er overal zoveel shit aan de hand is.
Het is vast allemaal heel cliché. En passend bij de leeftijdsfase.
Meer dames die dit zo ervaren?
Ik ben ook zo'n muts geworden hoor.
Nou scheelt het dat ik vroeger mijn deel wel heb gehad, qua uitgaan en festivallen en het laat maken en zo. Ik mis het nu wel eens een beetje, maar ik heb er de energie niet meer voor.
Lichamelijk gedoe oa een ontstekingsziekte, mantelzorg, wat energievretende life events, dat maakt dat ik niet meer zoveel kan als vroeger. 6 jaar geleden werkte ik nog bijna fulltime, deed vrijwilligerswerk, zat op dansles en op koor, en ging ook nog sporten 's avonds. Soms was ik alleen thuis om te slapen zowat. Ik heb geen flauw idee meer hoe ik dat deed, ik kan er nu de helft niet meer van.
Maar ik kan er goed mee leven, en geniet ook prima van een boek op de bank. Een enkele keer mis ik wel eens wat activiteit, maar het zit me niet vreselijk dwars.
ik las laatst het zeer kneuterige boek ‘de kracht van ouder worden’ van daphne deckers en het is net zo kneuterig als al haar ouderschapsboeken en tegelijk erg makkelijk leesbaar, herkenbaar en waar. En omschreef ook erg grappig en hilarisch wat jij nu omschrijft.
je wordt gewoon je eigen ouders 😂. En het is heerlijk!
Bij mij is het meer zo dat ik nu niet meer het gevoel heb dat ik iets mis als ik lekker thuis blijf. Maar we gaan evengoed nog naar concerten, carnaval en festivals alleen minder vaak. Het gewone uitgaan wat vroeger wekelijks vaste prik was dat is weg. Wat dat betreft geef ik mijn geld nu liever uit aan vakantie of weekenden weg.
En het is nu winter dan ben ik sowieso veel minder uithuizig.
Oh, ik ben ook harstikke kneuterig geworden (ben 47) en vind dat helemaal prima.
Ik vind het leven ook vermoeiender dan ik dat 'vroeger' vond. Ik ben zelf harstikke gezond en fit, maar ik vind dat alles wat er door je omgeving van je gevraagd wordt als je wat ouder wordt (en je omgeving ook) toch best intens. (Schoon)ouders die meer hulp nodig hebben, kind met de nodige issues, werk, wat sporten, etc etc etc. Ik vind het af en toe best veel en kan er dolgelukkig van worden als ik dan op zaterdagavond lekker in bad kan en de rest van de avond in m'n huispak met een wijntje op de bank tegen m'n man aan kan hangen. Als ik dan op zondag ook nog eens na een flinke wandeling lekker even met een boek kan gaan zitten, heb ik een topweekend gehad 
Als vijftiger leg je de basis voor als je straks oud wordt. Nu ingekakt op de bank met wijn en nootjes, betekent dat je op je 70e achter je rollator aan hobbelt. Ik probeer dus wel de balans te zoeken tussen actief bezig zijn en ontspannen. Overigens vind ik ontspannen leuker en sporten stom, maar ja.
Ik lees al veel herkenning, dat is fijn.
Ik heb me ook al voorgenomen me niet meer bezwaard te voelen als ik op maandagochtend weer de vraag krijg “Hoe was je weekend? Nog wat leuks gedaan?” En ik dan weer antwoord met “Ja heerlijk, lekker niks”. Net zoals het weekend ervoor. En het weekend daarvoor😊
MMcGonagall schreef op 05-02-2025 om 14:08:
Als vijftiger leg je de basis voor als je straks oud wordt. Nu ingekakt op de bank met wijn en nootjes, betekent dat je op je 70e achter je rollator aan hobbelt. Ik probeer dus wel de balans te zoeken tussen actief bezig zijn en ontspannen. Overigens vind ik ontspannen leuker en sporten stom, maar ja.
Oh, maar daarvan ben ik mij terdege bewust. Ik heb nu sinds eenaantal jaren het sporten weer fanatiek opgepakt. En ik voel me fitter/sterker dan pakweg twintig jaar geleden. Of beter gezegd: weer net zo fit als toen. Ik dreigde namelijk wel echt weg te zakken. Te zwaar en steeds minder mobiel. Toen bewust de knop omgezet.
MMcGonagall schreef op 05-02-2025 om 14:08:
Als vijftiger leg je de basis voor als je straks oud wordt. Nu ingekakt op de bank met wijn en nootjes, betekent dat je op je 70e achter je rollator aan hobbelt. Ik probeer dus wel de balans te zoeken tussen actief bezig zijn en ontspannen. Overigens vind ik ontspannen leuker en sporten stom, maar ja.
Ach, je kunt toch prima doordeweeks lekker (hopelijk) actief zijn en op zaterdag/zondag ingekakt op de bank hangen? Niets mis mee hoor, rust is ook belangrijk en van niksige weekenden wordt je heus niet meteen een halve dooie.
Duufje schreef op 05-02-2025 om 14:03:
Oh, ik ben ook harstikke kneuterig geworden (ben 47) en vind dat helemaal prima.
Ik vind het leven ook vermoeiender dan ik dat 'vroeger' vond. Ik ben zelf harstikke gezond en fit, maar ik vind dat alles wat er door je omgeving van je gevraagd wordt als je wat ouder wordt (en je omgeving ook) toch best intens. (Schoon)ouders die meer hulp nodig hebben, kind met de nodige issues, werk, wat sporten, etc etc etc. Ik vind het af en toe best veel en kan er dolgelukkig van worden als ik dan op zaterdagavond lekker in bad kan en de rest van de avond in m'n huispak met een wijntje op de bank tegen m'n man aan kan hangen. Als ik dan op zondag ook nog eens na een flinke wandeling lekker even met een boek kan gaan zitten, heb ik een topweekend gehad
Dit dus eigenlijk. Ik vind het ook intens. Het lukt me prima om alle (de meeste) ballen nog in de lucht te houden maar merk dat ik dan, om de balans goed te houden, mijn welzijn zoek in die kleine (kneuterige) dingen. Ik heb het ‘niks’ nodig om me goed te voelen. Als ik dan ook nog allerlei events moet bezoeken dan geeft dat meer stress dan dat ik er van ontspan.
Vera8 schreef op 05-02-2025 om 14:15:
[..]
Oh, maar daarvan ben ik mij terdege bewust. Ik heb nu sinds eenaantal jaren het sporten weer fanatiek opgepakt. En ik voel me fitter/sterker dan pakweg twintig jaar geleden. Of beter gezegd: weer net zo fit als toen. Ik dreigde namelijk wel echt weg te zakken. Te zwaar en steeds minder mobiel. Toen bewust de knop omgezet.
Ik ben nu ik 50 ben veel en veel fitter ook dan tussen 20-45. Tussen 20 en 30 rookte ik nog en kwam ik alleen buiten om boodschappen te doen en naar werk te gaan en elk weekend in de kroeg te zitten. Nu wil ik buiten sport en werk en boodschappen ook altijd even wandelen. Ben nu veel actiever. Alleen de kilo’s nog, die wil ik er nog af maar dat gaat veel moeilijker.
Dolfje schreef op 05-02-2025 om 14:20:
[..]
Ik ben nu ik 50 ben veel en veel fitter ook dan tussen 20-45. Tussen 20 en 30 rookte ik nog en kwam ik alleen buiten om boodschappen te doen en naar werk te gaan en elk weekend in de kroeg te zitten. Nu wil ik buiten sport en werk en boodschappen ook altijd even wandelen. Ben nu veel actiever. Alleen de kilo’s nog, die wil ik er nog af maar dat gaat veel moeilijker.
Ja, dat is wel een ding. Ik merk ook dat ik in verhouding beter voor mezelf/mijn lijf moet zorgen om die staat van welzijn te bereiken/behouden.
Ik merk dat mijn lijf ouder wordt, ik zie het terug in de spiegel. Het is niet dat ik er van baal. Maar ik word me meer en meer bewust van het feit dat sommige fases in het leven voorbij zijn en ook ik meer en meer ga nadenken over het feit dat het/mijn leven eindig is. En heel soms maakt dat me neerslachtig.
Anderzijds ben ik enorm blij niet meer in de ratrace te zitten van carrière opbouwen, huis kopen en een gezin stichten. Heerlijk wat een rust dat ik dat niet meer hoef. Ook een stukje welzijn, wat mij betreft.
Hier 57 en ook veel weekenden kneuterig niks.
Sinds ik kinderen heb werk ik niet meer, ben epilepsiepatiënt die niet aanvalsvrij te krijgen is met medicatie. Dat wil zeggen aanvalsvrij kan maar dan zit ik stoned op de bank thee te drinken en krijg de meest elementaire dingen in het huishouden niet meer voor elkaar.
Nu zit ik bewust op een lagere dosis medicatie maak het leven mee maar moet mezelf wel in acht nemen. Lees geen concerten in de ZiggoDome niet naar alle feestjes maar keuzes maken.
2 ochtenden in de week doe ik vrijwilligerswerk en daarbij pak ik nog weleens iets anders aan als een collecte of helpen bij het verkeersexamen voor groep 7 hier in het dorp. Ik sport 2 keer in de week en 1 avond in de maand heb ik hobbyavond met een aantal vriendinnen (haken en breien).
Verder probeer ik op vrijdagmiddag altijd lekker te koken en bakken, zodat we het hele weekend iets lekkers bij de koffie hebben en een lekkere pan soep om steeds iets van te eten.
Met ouder wordende (schoon)ouder(s) is er ook iedere week wel iets te mantelzorgen, soms ad hoc en daar kan ik dan gelukkig tijd voor maken.
Met de jongvolwassen kinderen die studeren en thuis wonen is mijn week net vol genoeg om het leuk te hebben en hoef ik niet ieder weekend naar feestjes of concerten.
Ik wordt soms ook doodmoe van een familielid dat ieder weekend filmpjes en foto's stuurt van de leuke dingen die ze doet. Naar Vitesse- ??? in de Gelredome, naar concerten in de Arena of andere grote dingen met flitsende lampen. Niks voor mij, dan stuur ik een duimpje terug, vaak zonder het hele filmpje te bekijken.
Heerlijk zo'n weekend lekker rustig thuis, een wandeling in duin en dat was het dan.
Door anderen vaak niet begrepen, die genieten volop van dat drukke leven maar ik trek het echt niet. Ja misschien met meer pillen maar volledig "stoned" naar een concert gaan lijkt mij helemaal niks. Dan kan ik op insta laten zien dat ik er was bij (noem eens wat) Vrienden van Amstellive maar zie ik pas echt wat ik heb beleefd als de tv uitzending er is.
Dat mijn lijf ouder wordt dat is een feit maar daar zit ik niet zo mee. Voor het "mooie" wil ik er eigenlijk 2 kilo af maar dat lukt nu even niet. Daar ga ik wel aan werken maar moet even het juiste moment vinden. Vanochtend 26 kilometer gefietst naar en tijdens mijn vrijwilligerswerk. Dat is een goed begin.
Soms denk ik wel eens terug aan de tijd dat ik jong (en alleen) was. Ook toen hing ik niet echt in de lampen, maar wel meer de behoefte om er op uit te gaan en dingen te ondernemen (FOMO speelde vast ook een rol).
Een weekend op de bank ontspannen lukte ook gewoon niet.
Nu, in de rol van partner, moeder etc zijn er veel meer mensen die op je leunen, behoeftes om mee rekening te houden/ aan te passen. Ik bewaak daarin nu steeds meer mijn eigen grenzen en dingen die ik nodig heb. In de praktijk betekent dat dus vooral zo weinig mogelijk prikkels van externen. En dus beland ik weer met een boek op de bank.
Maar niets gedaan, hoe moet ik mij dat dan voorstellen? Ik ga in het weekend vaak genoeg niet weg of zo. Maar ik ga dan wel lekker lezen, beetje prutsen met mijn planten, huishouden of andere hobby's.
Ik moet wel lachen om het "als je wat ouder wordt (47) 😁"
Ik word dit jaar 68 dus wat mij betreft ben je nog superjong. Maar ik snap het helemaal hoor. Mijn kinderen zijn veertigers en ik zie hoe druk ze het hebben met alleen al de verplichte dingen als werk, kinderen, clubjes en zwemles van kinderen, zelf sporten enz. enz.
Ze zijn blij als ze in het weekend eens geen verjaardagen af te lopen hebben of vrienden op bezoek.
Rust is heel heel belangrijk!
Ikzelf sport nog 1x in de week, wandel met een vriendin 1x in de week, pas twee dagen op kleinkinderen in de week. Voorlopig dus nog geen rollator voor mij😁
Edit: overigens kun je mij niet gelukkiger maken dan op de bank met thee en lekkers en een Britse detective op t.v..Of een lange wandeling of fietstocht. Heerlijk. Wij komen echt nooit in de bios o.i.d.