Wanneer laat je een dier inslapen?
In het onderstaande topic kwam een interessante post voorbij.
geld meebetalen voor kat/emotionele chantage? | Viafora
"Een dierenarts gaat niet zomaar een kat inslapen omdat de eigenaar geen amputatie kan betalen."
Iets daarna kwam de volgende post: "Een goede dierenarts weigert euthanasie als het dier volwaardig leven heeft/kan hebben."
Ik heb daar andere ervaringen mee. Ik zie ook dierenartsen die geen voorstander zijn van "alles doen wat mogelijk is" en die wel dieren laten inslapen wanneer levenslange pijnstillers/amputatie/zware behandelingen de enige optie is voor een volwaardig leven.
Voor dit topic eigenlijk een dubbele vraag aan jullie:
Wat is jullie ervaring? En hoe staan jullie hier zelf in? Ga je all the way voor je (huis)dier, of zitten er grenzen aan wat te verantwoorden is?
Ik heb op dit moment 3 honden van boven de 10 jaar. Ze zijn nu allemaal nog goed gezond.
Uitgebreide operaties laat ik niet meer doen, operaties m.b.t. bijv.. gebitreiniging wel. Vaak wordt er dan maar een paar maanden of een half jaar gerekt. Medicatie zou ik wel doen, maar dit is wel afhankelijk van wat het zou kosten. Als ik bijv. iedere maand 250 euro zou moeten dokken, dan zeg ik ook: We stoppen ermee. Dat wordt mij te gek.
Bij onze oude poes van 19 (die tot dan zo fit als een hoentje was), wisten ze niet wat aan de hand was. Toen zijn ze nog tot 1100€ aan onderzoek doorgegaan (kosten hadden ze niet meegedeeld, was wel ff een verassing) voor ze erachter kwamen dat het onbehandelbaar was. Dus tsja, die dierenarts ging dan weer heel ver! Denk dat het per persoon, en dus arts, verschilt.
Wij zouden best ver gaan, mits er nog kwaliteit van leven is na behandeling. Maar zou ook weer afhangen van de leeftijd van het dier. Het is/voelt toch als een gezinslid (voor ons dan).
Ik moest een poosje geleden kiezen tussen een operatie van 1800 euro of een amputatie van voorpoot voor 700. Voor het eerste gekozen omdat het beest nogal zwaar is en ik bang was voor overbelasting/slijtage op de gewrichten van de overgebleven voorpoot.
Ook heb ik nog een oudje lopen van ruim 16 die iedere dag medicatie, 2 soorten, moet hebben. De dierenarts stelde een maandelijkse injectie voor ipv iedere dag vloeibaar medicijn. Voor het laatste gekozen, ik ga niet iedere maand lopen leuren met dat beest omdat het "makkelijker" zou zijn.
Maar afhankelijk van de leeftijd en het mankement ben ik wel bereid er veel voor te betalen.
Zonnebloem17 schreef op 17-07-2023 om 13:30:
Toen zijn ze nog tot 1100€ aan onderzoek doorgegaan (kosten hadden ze niet meegedeeld, was wel ff een verassing) v
Dat vind ik dan niet heel netjes van de DA. Maar mijn ervaring is dat het nogal per praktijk uiteen kan lopen.
Wij zaten voorheen bij een chique kliniek met alle mogelijke apparatuur in huis. Dat moet natuurlijk wel betaald worden, dus het was al gauw "laten we voor de zekerheid even een scan maken". We zijn overgestapt naar een DA met een iets basalere zorg. Prima zorg, alles heel keurig in overleg, en als ze het zinnig vinden dan zeggen ze echt wel "laat maar even daar-en-daar een hartfilmpje maken", maar niet de topperdetop creme de la creme.
Ik ben stapelgek op mijn katten en heb een boel voor ze over, maar ik wil ook in gesprek over wat redelijk is en ik wil een DA die dat ook vanzelfsprekend vindt, niet één die zonder overleg alvast voor 1100 euro gaat diagnosticeren.
Dat is een lastige....want ik ga all the way maar natuurlijk zitten ook daar grenzen aan.
Ik heb momenteel een voorbeeld uit de praktijk rondlopen, nu ik er over nadenk eigenlijk al twee.
Ik was een heel verhaal aan het typen over het verloop van haar ziektebeeld maar zal de korte versie proberen 
Hond 1 is 14 jaar en heeft sinds een jaar een ziekte.
Deze ziekte is behandelbaar met medicatie maar niet te genezen, hond zal dus de rest van haar leven medicatie moeten gebruiken.
Daarnaast moet er regelmatig een bloedtest gedaan worden om te bepalen of de medicatie niet te hoog of te laag is omdat dit ook ernstige gevolgen kan hebben.
Er zijn aardig wat mensen de begrijpen dat ik deze behandeling aan ben gegaan, totdat ze er achter komen wat het kost.
Het eerste half jaar waren de kosten gemiddeld 500 euro per maand, inmiddels zal het tegen de 300 euro per maand zijn.
Dan verklaren een hoop mensen mij voor gek en snappen niet dat ik mijn hond niet gewoon "een spuitje geef".
Met medicatie leeft mijn hond een volwaardig leven dus is er bij mijn geen moment door mijn hoofd gegaan mijn hond in te laten slapen.
Dat gezegd hebbende verkeer ik in de positie dat ik het kan betalen en ook bereid ben er heel veel andere dingen voor te laten.
Ik vind het vreselijk verdrietig om te horen dat mensen hun dier in moeten laten slapen enkel en alleen om financiële redenen.
Hond 2 is 13 jaar en nu zo'n 1,5 jaar (urine)incontinent.
De medicatie hiervoor verdraagt zij niet waardoor er niet behandeld kan worden.
Ik heb dat opgelost door mijn hond een broek met incontinentieverband aan te doen.
Kost niet veel en het probleem is opgelost.
En toch zijn er mensen die het "vies" vinden en om die reden hun hond in zouden laten slapen.
Voor mij ondenkbaar, mijn vloeren, kleden enz.. zijn vervangbaar mijn hond niet.
Ik neem pas afscheid van mijn hond(en) als ze pijn zouden krijgen of er geen lol meer in hebben.
Ik ben best bereid tot een kleine ingreep, medicijnen of voedingssupplementen maar een flinke operatie zal ik niet gauw laten doen. Het hangt misschien ook nog af van de leeftijd en prognose van het dier. Maar ik heb er echt moeite mee een dier te laten opereren. Als mens weet je waar je het voor doet maar een dier heeft geen idee waarom hij al die ellende moet ondergaan. Ik ben ontzettend aan mijn hond gehecht en misschien piep ik nog eens anders als het erop aankomt maar ik vind het geen opoffering van mij voor de hond om veel geld te schuiven voor een operatie maar een opoffering van de hond voor mij om door een heftige medische ingreep en revalidatie heen te gaan.
Ik heb nu drie keer meegemaakt, bij twee verschillende dierenartsen, van wat een eenvoudige ingreep zou moeten zijn bij een cavia, het bijwerken van een brug van kiesjes over de tong, verkeerd afliep. Beest veel pijn en stress en veel getob met dwangvoeding, dus ook als de dierenarts zegt, er zit een brug en die halen we even weg, is mijn antwoord, helaas, einde oefening voor cavia. En de ingreep kost niet heel veel geld.
Toen onze oudere kater kanker bleek te hebben hebben we hem vrij snel daarna laten inslapen. Chemo vond ik te naar voor hem, duur en uitkomst heel onzeker. Hij had met pijnstillers misschien nog een paar weken meegekund maar dat vonden we niet fair naar hem toe, aan katten is ook niet altijd duidelijk te zien dat ze pijn hebben. De dierenarts stond er 100% achter om het al te doen, lijden was onvermijdelijk en dat wilde we voor zijn. Veel mensen vonden het 'te vroeg' maar voor ons was het goed.
Een van onze huidige katten mist sinds jonge leeftijd een poot. Kan ze prima met leven. Heeft sinds vorig jaar (nu 14 jaar) levenslang schildklier medicatie. Prima te doen. Andere kat van 13 artrose. Ook goed onder controle met medicatie die verder weinig bijwerkingen geeft. De jongste (5) mag dit jaar heerlijk naar de tandarts. We doen veel voor ze maar bij kanker en andere terminale/chronische pijn dingen zsm inslapen om pijn te voorkomen.
Auwereel schreef op 17-07-2023 om 16:58:
Ik heb nu drie keer meegemaakt, bij twee verschillende dierenartsen, van wat een eenvoudige ingreep zou moeten zijn bij een cavia, het bijwerken van een brug van kiesjes over de tong, verkeerd afliep. Beest veel pijn en stress en veel getob met dwangvoeding, dus ook als de dierenarts zegt, er zit een brug en die halen we even weg, is mijn antwoord, helaas, einde oefening voor cavia. En de ingreep kost niet heel veel geld.
Schei maar uit...onze dierenartsen (topkliniek) gaven aan weinig expertise in huis te hebben wanneer het over cavia's ging. Wij gingen met onze caafs naar het cavia asiel in Bakkeveen. Wat een kennis en kunde. En wat een lage prijzen.
Dorestad schreef op 17-07-2023 om 17:59:
[..]
Schei maar uit...onze dierenartsen (topkliniek) gaven aan weinig expertise in huis te hebben wanneer het over cavia's ging. Wij gingen met onze caafs naar het cavia asiel in Bakkeveen. Wat een kennis en kunde. En wat een lage prijzen.
En voor mij: wat een grote afstand, zeker zonder auto, 4 uur enkele reis. Ook ben ik wel eens naar Eva Stoffels gereisd, toen kon meerijden met een cavia-vriend die ook een zieke cavia had, was een flink eind reizen. Het ergste was nog dat mijn cavia toen in de wachtkamer overleed.
Ik bekijk geval per geval en ziekte per ziekte.
Maar ga indien nodig wel redelijk all the way.
Een kat is voor mij een gezinslid.
Ik geef mijn man ook geen spuitje als zijn been geamputeerd moet worden.
Dat doe ik dus ook niet zomaar bij een kat.
eerste hond met 11 maanden flinke operatie want iets aangeboren in de voorpoot, was grote hond is erg oud geworden( had ik tegen m gezegd.....als je maar oud wordt!
Hond 2 met 10 jaar band in achterpoot afgescheurd door het rennen en in konijnenhol omknakken. Kon brace of operatie. Dachten hond is erg fit dus doe maar, leek niks aan de hand. Klein bultje in ooghoek. Week erna hond in laten slapen want bleek enorm gezwel in haar kop waardoor schedel barstte. Kon nog wat medicartie maar dat wilde ik niet. Toen had ik graag eerder geweten want dat was een dure week!
Huidige hond heeft aangeboren hersenaandoening. Afgesproken met dierenarts toen we eindelijk wisten wat er was. Hij mag hond zijn, lekker mee wandelen etc. Voer/snacks en beweging/actie stemmen we af,dat helpt al erg veel. Hij doet t erg goed,is ondertussen 5, bijna aanvalsvrij. Maar als t niet meer leefbaar is dan houdt t op.
Hoe moeilijk het ook is.
hé wat sneu Knutselkei.
Ik zag iemand anders zeggen dat het huisdier een gezinslid is. Dat zal ook schelen in de benadering. Als je een dier vermenselijkt maak je andere keuzes geloof ik. Onze hond is geen gezinslid, dat is onze hond.
Mijn hele leven heb ik al katten, momenteel drie. Verwondingen en infecties worden uiteraard behandeld door dierenarts. Doodzieke kat met longontsteking ligt nu na drie maanden tevreden te spinnen op schoot. Katten trekken zichzelf terug uit interactie met mensen en andere katten als het door ouderdom of niet behandelbare ziekte niet meer lukt. Als je goed naar kat kijkt, wijst het meestal vanzelf waar je goed aan doet. Behalve cavia's met andere dieren geen ervaring. Cavia's is vrij simpel: kiplekker, ziek ook einde verhaal. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.
Auwereel schreef op 17-07-2023 om 18:16:
[..]
En voor mij: wat een grote afstand, zeker zonder auto, 4 uur enkele reis. Ook ben ik wel eens naar Eva Stoffels gereisd, toen kon meerijden met een cavia-vriend die ook een zieke cavia had, was een flink eind reizen. Het ergste was nog dat mijn cavia toen in de wachtkamer overleed.
Dat is niet te doen. Onze ene overgebleven caaf woont er nu permanent in het caviadorp we hebben echt geluk gehad met het asiel. (Al onze cavia's kwamen hier ook vandaan)