Waarom moet iedereen perfect zijn?
Toen ik jonger was had ik ook de drang om naar perfectie te streven. (Onder aanmoediging van de maatschappij/werk/school/familie/enz.)
Dat brengt veel faalangst en spanning met zich mee, waar veel mensen niet goed mee om kunnen gaan en uitvallen.
Een vriendin van mij werkt al jaren in eenzelfde functie bij verschillende commerciële bedrijven. Ze heeft vrijwel altijd een goed functioneringsgesprek gehad maar nu ineens is haar functioneren niet meer goed genoeg en zit ze in een verbeteringstraject. (Aangestuurd door een jong iemand die nog maar net leidinggevende is.)
Zelf ben ik op een dag gaan uitdragen dat ik altijd mijn best doe en als dat niet goed genoeg is ik dan op de verkeerde plek zit. Voor mij heeft dat goed uitgepakt omdat ik sindsdien zeer veel waardering krijg en ik op een interessantere werkplek ben beland.
Het doet mij pijn om te zien dat deze vriendin in een dag tijd en op haar 58e al haar zelfvertrouwen is kwijtgeraakt.
Waarom is het niet goed genoeg als je al jarenlang je werk goed genoeg doet en al die tijd van prima waarde voor je werkgever bent geweest?
Waarom zit iedereen elkaar toch zo over de rooie te jagen en gek te maken?
antipathie van ledinggevende voor werknemer, in sommige bedrijven moet er ieder jaar 10% uit, te oud bevonden worden...
wat jezelf al aangeeft, als haar best doen niet goed genoeg is, ligt dat aan de plek...
omdat het werk van een afdeling kan veranderen en als je dan blijft doen wat je deed dan kan het zomaar zijn dat je best doen niet meer past bij wat de afdeling vraagt.
Dit klinkt als een stok om een oude hond te slaan. Het zou me niks verwonderen dat dit meer zegt over de werkgever dan over je vriendin.
Maar dan nog, ik krijg bij R&O gesprekken er ook wel eens de pip van dat leidinggevende op zoek gaat naar verbeterpunten en daar zo snel mogelijk naar toe wil. Dus maar even stilstaan bij dingen die goed gaan en welke werkzaamheden daarbij passen om dan in het komende jaar te doen. Maar zo snel mogelijk verbeterpunten bespreken die maar gedeeltelijk bij huidig en toekomstig werk passen. Want op die verbeterpunten, daar wordt mijn leidinggevende weer op afgerekend.
Veel banen zullen wel veranderen door meer toepassingen met AI.
Ik had het ook liever niet gezien want het overgebleven personeel moet dan het werk gaan doen waar AI nog niet zo goed in is. Dat kan leuk zijn of juist niet. Totdat die ook dat overneemt. Alles om de werkgever meer winst te laten maken.
Dus mogelijk dat je vriendin eerst wel voldeed maar haar huidige takenpakket niet meer zo bij haar capaciteiten past. Dat gaat steeds meer veranderen.
Het is niet alleen op de werkvloer maar ook van kinderen wordt perfectie gevraagd. Eigenlijk was dat over mijn vriendin een voorbeeld en wilde ik de vraag wat beter trekken.
Met jullie antwoorden ben ik het zeker eens!
Dirk de Wachter heeft daar iets moois over gezegd, maar kan het filmpje niet vinden op you tube. Niet je vraag, maar je vriendin raad ik aan een gesprek met de vertrouwenspersoon op werk te voeren en evt. hr-manager als ze daar goed contact mee heeft.
Je moeder en je zussen en broers houden hoe dan ook altijd van je; perfectionisme speelt dan geen enkele rol; in tegendeel! Foutjes zijn juist het leukste. Die maken je minder alledaags. Maar alleen maar in een beschermde omgeving (thuis en bij vrienden) gaat dat op. Als je de goede vrienden zoekt houden die ook van jou om degene die je al bent.
Maar buiten je privéleven maak je de beste kansen als je heel goed bent ergens in. De competitie is hard; vroeger was je in kleine kring wereldberoemd, maar de wereld is groter geworden. We zijn allemaal kleine vissen in een grote zee geworden. Dus er is een enorme druk; mensen kiezen niet zomaar voor jou.
Dus die pushende moeders begrijp ik wel, die willen hun kinderen voorbereiden op de grote gemene wereld. Zag laatst een artikel die erover ging, tenminste die raakte het probleem, maar ik weet niet meer waar precies.
rionyriony schreef op 14-09-2024 om 17:12:
Je moeder en je zussen en broers houden hoe dan ook altijd van je; perfectionisme speelt dan geen enkele rol; in tegendeel! Foutjes zijn juist het leukste. Die maken je minder alledaags. Maar alleen maar in een beschermde omgeving (thuis en bij vrienden) gaat dat op. Als je de goede vrienden zoekt houden die ook van jou om degene die je al bent.
Maar buiten je privéleven maak je de beste kansen als je heel goed bent ergens in. De competitie is hard; vroeger was je in kleine kring wereldberoemd, maar de wereld is groter geworden. We zijn allemaal kleine vissen in een grote zee geworden. Dus er is een enorme druk; mensen kiezen niet zomaar voor jou.
Dus die pushende moeders begrijp ik wel, die willen hun kinderen voorbereiden op de grote gemene wereld. Zag laatst een artikel die erover ging, tenminste die raakte het probleem, maar ik weet niet meer waar precies.
Maar waarom is er überhaupt competitie en waarom is die zo hard?
Poezie schreef op 14-09-2024 om 17:18:
[..]
Maar waarom is er überhaupt competitie en waarom is die zo hard?
Ik denk een strijd om je in de kijker te spelen en zo betere kans te maken op bijvoorbeeld aandacht, een goede baan, de tijd die iemand aan je wil besteden en het gevoel van waarde dat je daarvan krijgt. Het gaat m.i. om de strijd om de hoogste plek op de apenrots. Daar zitten de belangrijkste figuren die het voor het zeggen hebben.
Ik zit deze opvatting niet per se te verdedigen maar ik probeer hun gedachtegang te volgen.
Ik vind het nogal een stelling om van een situatie een soort algemeen maatschappelijk probleem te maken. Het probleem van je vriendin is pijnlijk. Of het veroorzaakt is door de maatschappij, of door een manager, maakt veel verschil voor oplossing. Ik zie het niet zo om mij heen, die competitiedrang. Ik werk dan ook bewust niet in een commercieel bedrijf. Ik excelleer graag ergens in, maar ben totaal niet competitief en zo is het gros van de mensen in mijn beleving.
Wat is ‘perfect’? Dat is niet uniform, dat wisselt per situatie. Het is net zo’n misvatting als survival of the fittest, waarbij ‘fit’ betekent dat je het beste past binnen je omgeving en dat je meebeweegt als die verandert. Daar passen diverse eigenschappen bij en de wereld heeft niet voor niets allerlei neurodivergente mensen voortgebracht van allerlei soorten en maten.
Een team functioneert doorgaans heel goed met verschillende talenten. Het vergt ieders inzet om meer ruimte geven aan elkaar vanwege die onderlinge verscheidenheid en als ik kijk, gaat dat mensen juist heel goed af. Ruimte nemen soms iets beter dan ruimte geven 
maar ik zie niemand zichzelf tot norm verheffen. Zichzelf tot perfect uitroepen. Integendeel.
Ysenda schreef op 14-09-2024 om 15:53:
omdat het werk van een afdeling kan veranderen en als je dan blijft doen wat je deed dan kan het zomaar zijn dat je best doen niet meer past bij wat de afdeling vraagt.
Dit
Ik herken het zelf ook niet zo heel erg. Ik ben zeker niet perfect, en de mensen om mij heen ook niet. Op mijn werk ben ik ook niet perfect en de mensen in mijn team en de overige collega’s ook niet.
Wel herken ik het bijvoorbeeld op social media, waar alles maar perfect moet lijken. En ik herken het ook in andere culturen. Ik ken best wat mensen die uit een andere cultuur komen waarbij perfectie belangrijk is. Zelf doe ik mijn best maar streef ik niet naar perfectie.
Madamecannibale schreef op 14-09-2024 om 19:06:
Ik herken het zelf ook niet zo heel erg. Ik ben zeker niet perfect, en de mensen om mij heen ook niet. Op mijn werk ben ik ook niet perfect en de mensen in mijn team en de overige collega’s ook niet.
Wel herken ik het bijvoorbeeld op social media, waar alles maar perfect moet lijken. En ik herken het ook in andere culturen. Ik ken best wat mensen die uit een andere cultuur komen waarbij perfectie belangrijk is. Zelf doe ik mijn best maar streef ik niet naar perfectie.
Vergeet niet dat het op social media vaak is van: fake it till you make it. Anderen die dat zien willen dan ook zo zijn/doen. Die gaan wel voor de echt perfect gladde huid en laten zich opereren terwijl hun ideaalbeeld en gefotoshopte foto is.
Daarmee jagen we elkaar op.
Ik heb volgens mij een memo gemist! Sinds wanneer moeten we perfect zijn? Ik niet hoor! Ik moet eigenlijk vrij weinig.