Second Opinion - wie heeft ervaring?
Ik heb een vraag over het aanvragen van een second opion. Stel.... ik woon in Tilburg. Ik slik 5 soorten pillen voor één aandoening. Ik ben vaak moe. Uiteraard met de arts in Tilburg besproken maar die vindt het allemaal prima medicatie. Na aandringen hebben we van één medicijn iets naar beneden gedaan (wat niet meeviel met alle onttrekkingsverschijnselen) Er zijn mensen van een hobby die ik eens in de maand zie en die zagen METEEN verschil. Veel meer leven, minder sloom, ogen open ipv half open.
Maarja bij alle tegenslagen in het leven hoor ik: medicijn X kan wel weer iets hoger. En ik wil weer gaan werken, wat de arts mij ontraadt, en dan heb ik ook geen zin om bij elk beetje stress of elke overleden oom of tante te horen: medicijn X moet maar wat hoger.
Eigenlijk zou ik graag een second opinion willen. En mijn familie OOK want zij zien ook een enorm verschil. Maar ik moet echt opnieuw leren met emoties omgaan zonder al die pillen en dat kost echt tijd.
Maar hoe wekt het nou. Stel er zit een specialist in Amsterdam. Die doet onderzoek naar dit soort cases en ik zou het graag met die specialist willen bespreken.
Is het mogelijk dat die het bekijkt en mij dan verder helpt aan een arts die wat meer bij mij in de buurt zit? Want ik denk niet dat het de bedoeling is dat je behandelend arts heel ver van je woonplaats af zit?
Dit verhaal was eerst vijf keer zo lang dus ik heb heel wat geschrapt, hoop dat ik niet teveel geschrapt heb. Anders gewoon vragen als iets niet duidelijk is.
Groet, Damoon
(en ik ga zo eten maar ik kom terug!)
Bij veel psychiatrische aandoeningen heb je onvoldoende van een bepaald stofje in je hersenen en die moet je aanvullen maar iemand plat’spuiten’ is geen oplossing.
Ik heb een tijdje een anti-depressieva gebruikt om beter te slapen en tegen zenuwpijn maar poeh… pas toen ik eraf was merkte ik hoe het mijn eigen ik onderdrukte. Mijn vriend een angstremmer en toen ie stopte kreeg ie heel wat energie terug.
Natuurlijk kost het jezelf staande houden ook energie, maar dat voelt toch anders.
Mijn ervaring met een 2nd opinion was dat de behandeld arts het moest aanvragen (neuroloog in dit geval). Ik werd gezien door de arts voor een 2nd opinion en deze stuurde zijn adviezen naar mijn behandeld arts. En die is dan vervolgens alsnog vrij om dat wel of niet op te volgen.
Je kan ook gewoon verzoeken om een andere arts omdat je ik deze arts onvoldoende vertrouwen heb.
En sowieso kan je je apotheker eens laten meekijken. Die hoeft daarvoor echt geen contact te zoeken met je behandelend arts. Die kan ook een advies opstellen waarmee je zelf naar de arts gaat. Maar het kan je in ieder geval helpen met je gevoel dat je overmedicamenteert. Ik vrees namelijk ook dat een overstap naar een andere psychiater wel even kan duren ivm de lange wachtlijsten.
Oh en goed om in je achterhoofd te houden voor als medicatie afgebouwd kan worden: in hele kleine stapjes afbouwen kan helpen om minder last te hebben van onttrekkingsverschijnselen. Die hele kleine stapjes zijn vaak niet mogelijk omdat de pillen niet goed op te delen zijn. Via deze site kan het wel, die zou je zo nodig aan de arts kunnen doorgeven: https://www.taperingstrip.nl/
wat fijn dat jullie zo met me mee denken. Ik ga morgen goed lezen en alles uitzoeken.
Wil alleen nog zeggen dat alles begonnen is met een traumatische gebeurtenis. Dat is toen niet direct herkend als trauma en toen zijn er andere diagnoses gesteld.
Vorig jaar werd het trauma behandeld maar nu is eigenlijk de vraag of ik zonder trauma al die pillen nog nodig heb.
Alleen dat spul is zo verslavend.
Ik lees morgen even zorgvuldig, nu moe.
Dat lijkt me een hele terechte vraag dan. Goed dat je dat gaat uitzoeken. Welterusten voor nu!
ik was volgens arts 1 uitbehandeld, op 1 nogal ingrijpende en onomkeerbare ingreep na. Dat wilde ik eerst niet. Via de patiëntenvereniging kwam ik bij een arts terecht die gespecialiseerd is in mijn ziekte. Ik moest er 2 uur (Enkele reis) voor rijden, maar het is me elke km waard geweest. Eindelijk werd ik echt gezien. Nieuw behandelplan opgesteld en ik ben weer aan het werk, doe weer allemaal dingen die niet voor mogelijke gehouden werden en voel me heel goed!
Ik heb toen tegen m’n eerste arts gezegd dat ik de ingreep niet wilde en naar arts zus en zo doorverwezen wilde worden. Dit vond ik heel erg spannend (ben nogal een pleaser) en de arts reageerde nogal bot. (Gaf me het gevoel dat ik daar toch ook op hetzelfde uit zou komen)
Moraal van het verhaal: kom voor jezelf op als het niet goed voelt.
Damoontje schreef op 11-06-2022 om 23:15:
wat fijn dat jullie zo met me mee denken. Ik ga morgen goed lezen en alles uitzoeken.
Wil alleen nog zeggen dat alles begonnen is met een traumatische gebeurtenis. Dat is toen niet direct herkend als trauma en toen zijn er andere diagnoses gesteld.
Vorig jaar werd het trauma behandeld maar nu is eigenlijk de vraag of ik zonder trauma al die pillen nog nodig heb.
Alleen dat spul is zo verslavend.
Ik lees morgen even zorgvuldig, nu moe.
Dat is goed om onder begeleiding te doen idd. En fijn dat je trauma behandeld is. Ik hoop heel hard dat het je gaat lukken.
Misschien nog een gekke zijweg maar misschien kunnen ze je dan bij het Trimbos Instituut je ook nog verder helpen.
Wat goed dat je hiermee aan de slag gaat! Ik heb nog 1 tip: maak een dubbele afspraak bij je huisarts. Dan heb je voldoende tijd om te overleggen.
Trek je ook niet teveel aan van het ego van je behandelend arts. Ik heb ervaring met een second opinion bij een neuroloog en de tweede kon beter communiceren en daar had ik het gevoel dat we meer ‘samen’ aan het nadenken waren wat de opties waren. Ook al kwam er hetzelfde uit. Deze legde uit waarom herstel van de zenuw zo lang duurde en dat ik inderdaad moest afwachten.
Sinds die tijd bel ik altijd de assistente van de afdeling waar de huisarts mij naar doorverwijst en vraag naar de patiënthouding van de arts. Afgestudeerd zijn ze allemaal, maar communiceren en jou als gelijkwaardig zien, daar ontbreekt het nog wel eens aan.
In de HP/de tijd van april stond een heel stuk over medicatie en daar dan ziek van worden. En hoe de psychiatrie daarin een rol speelt. Geen idee of dat artikel ergens online ook te vinden is.
Het heette "als het middel veel erger is dan de kwaal". Door Marieke Sjerps. In mei stond deel 2 maar dat ging niet over de psychiatrie.
Ik heb zelf voor iets fysieks wel eens een sec-op gehad. De specialist wist dat niet en heb het via de HA gedaan. Gouden greep. Ben bij de sec-op arts gebleven. Het euvel is helaas niet over nog maar deze specialist luistert naar me en denkt mee over mogelijkheden in plaats van me afschuiven met een pilletje met belachelijke bijwerkingen.
Mooi voorbeeld van teveel medicatie en verkeerde diagnoses is Jason. Hij heeft in zijn leven echt iets van 24 psychiatrische diagnoses gehad en was compleet lijp van de medicatie. Er zijn diverse tv-programma’s over te vinden.
Eens met wat Toetie Toover aanraadt : maak een dubbele afspraak.
ik begrijp dat het om een psychiater gaat, die graag een pilletje voorschrijft.
Misschien is het een idee,om te zoeken naar een antroposofiese
psychiater.
Zij kijken niet alleen naar de oorzaak, maar ook wat zich er om heen afspeelt.
Is mijn redding geweest, deze man keek verder dan zijn neus lang was.
Heel erg bedankt voor jullie adviezen en openheid. Ik heb vanmorgen een gesprek met mijn familie gehad omdat ik teveel bezig ben met GGZ en alles er omheen op het moment. Afgesproken dat ik een halfuurtje per dag verder ga met deze research en het dan weer weg leg.
Wellicht zal ik niet op elke afzonderlijke post reageren maar ik neem het zeker mee!
Je hebt volgens mij bijna altijd recht op een second opinion. Zeker doen: je hebt maar 1 lijf en maar 1 leven.
Nogmaals heel erg bedankt. Voel me echt gesteund door jullie. Mocht iemand dat artikel van HP de tijd nog hebben of kunnen vinden, dan hoor ik dat heel graag.
Patiëntenvereniging is een heel goede.
Ik heb gisteren veel met mijn ouders gepraat en er komt ook veel verdriet boven. Sinds ik deze medicatie slik zijn veel dingen niet gelukt. En dan leg je zelf niet direct de link naar de medicatie. Werkplekken waar ze toch niet echt tevreden waren maar ook zij konden er niet precies de vinger op leggen omdat het ook wisselde. Maar ook dat ik met deze medicatie geen kinderen zou kunnen krijgen. Dat heb ik nooit eerder uitgesproken bij mijn ouders.
Mijn moeder had al eea gezocht maar een antroposofisch psychiater zit hier helaas niet. En het kan natuurlijk zijn dat ik in een moeilijke periode wat vaker heen moet en dan moet de reistijd max een uur zijn denk ik.
Laat ik maar gewoon mijn regio noemen. Wie weet heeft toevallig iemand een goede tip (arts) Regio is 072.
Pb mag natuurlijk ook.