Roken en er niet mee willen stoppen, wie nog meer?
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die roken en er gewoon niet mee willen stoppen?
Ik heb verschillende stoppogingen gedaan, ook hulp van een praktijkondersteuner van de huisarts. 1 keer 3 maanden gestopt en 1 keer 6 weken. Na een week of 4 krijg ik het moeilijk, en zakt de motivatie om helemaal te stoppen. Nu begin ik te accepteren dat roken blijkbaar gewoon iets is wat bij mij hoort, anders zou ik toch na die maand gemotiveerd moeten blijven in het blijven stoppen? Als de consequentie is dat ik daardoor een aantal jaar korter leef? Misschien moet dat dan maar zo zijn. Wat ik er vervelend aan vind, is het chagerijnige, het onrustige. Maar ik weet ook dat dat niet blijvend is.
Wie heeft er nog meer besloten om maar te blijven roken, omdat het blijkbaar iets is wat bij je hoort? En wie vind het ook gewoon lekker en fijn om te doen? Misschien kan ik het zien als een hobby, net als dat een ander dol is op sporten of handwerken?
Ik heb ook al een keer of 4 een serieuze stoppoging gedaan. Ik ben wel eens langer dan een jaar gestopt maar de trek in een sigaret is nooit weg gegaan. Ik was jaloers op iedereen die rookte. Ik heb geaccepteerd dat ik een roker ben. Ik kwam ook telkens kilo's aan als ik stopte hoewel ik echt niet meer ging eten of snoepen. Als ik weer ging roken dan ging ik ook gelijk op dieet om de kilo's er weer af te krijgen.
Hier ook een.
Mijn rookhistorie is wat anders als gebruikelijk.
Ik ben op mijn 27e spontaan begonnen met sigaren te roken. Daarvoor nooit gerookt en ik heb nog nooit een sigaret aangeraakt.
Sinds kort rook ik ook pijp. En eigenlijk vind ik dat nog lekkerder.
Ik ben niet verslaafd, kan uitstekend zonder.
Laatst overnachtte ik 4 nachten bij mijn moeder en heb toen van maandagmorgen vroeg tot vrijdagavond helemaal niets gerookt en dat doet me verder niets. Geen ontwenningsverschijnselen of wat dan ook. Roken in de auto doe ik ook niet.
Ik ben ook absoluut niet van plan te stoppen.
Ik rook ook altijd alleen maar buiten, in mijn tuin. Neem sigaretten niet mee ergens naartoe en in gezelschap roken die ik niet. Als ik lang verkouden ben, rook ik al die tijd niet, en tijdens mijn zwangerschappen en borstvoeding heb ik (uiteraard) niet gerookt. Ook bij een dag weg ( dierentuin) rook ik gewoon niet. Echt alleen maar thuis, in mijn eentje. M’n man rookt niet.
Het klinkt raar maar ik vind mezelf gewoon een leuker mens als ik wel rook.
Het eerste wat ik doe als ik op sta is een sigaret opsteken. Ik rook ook binnen in mijn eigen huis. Ik ga echt niet elke keer buiten staan. Er zijn toch nog wel veel plaatsen bij familie en vrienden waar ik binnen mag roken. Ook bij mensen die zelf niet roken. Ik ga dan uit mezelf wel naar buiten maar ze roepen me dan terug binnen omdat ze dat niet gezellig vinden.
Als ik verkouden ben dan rook ik ook en toen ik 29 jaar geleden zwanger was heb ik het roken beperkt tot 10 sigaretten per dag. Bij de borstvoeding heb ik er eerlijk gezegd niet bij stil gestaan.
Ik rook al ongeveer 40j.
Ik heb 2 keer een stoppoging gedaan toen mijn kinderen nog klein waren en ik vond mezelf echt geen goede moeder toen want ik werd chagrijnig , werd zomaar boos en dat verdienden mijn kinderen niet. Ik ben dus herbegonnen.
Ik rook nu nog steeds. Wel minder want man is 3 maanden geleden van de ene op de andere dag gestopt. Zomaar, op een ochtend.
Zonder aanleiding.
Hij houdt het vol en ik zou dat zelf ook willen kunnen.
Eigenlijk voel ik mij een zwakkeling omdat het mij niet lukt.
Ik rook ook alleen buiten en neem nooit rookwaren mee wanneer ik ergens naartoe ga.
Ik blijf hopen dat ik net zoals mijn man op een ochtend wakker word en kan zeggen: Stop, gedaan!
watertoren schreef op 27-02-2022 om 14:08:
Het eerste wat ik doe als ik op sta is een sigaret opsteken. Ik rook ook binnen in mijn eigen huis. Ik ga echt niet elke keer buiten staan. Er zijn toch nog wel veel plaatsen bij familie en vrienden waar ik binnen mag roken. Ook bij mensen die zelf niet roken. Ik ga dan uit mezelf wel naar buiten maar ze roepen me dan terug binnen omdat ze dat niet gezellig vinden.
Als ik verkouden ben dan rook ik ook en toen ik 29 jaar geleden zwanger was heb ik het roken beperkt tot 10 sigaretten per dag. Bij de borstvoeding heb ik er eerlijk gezegd niet bij stil gestaan.
Sorry, er was iets misgegaan.
Dat doe ik dus ook; meteen een sigaret opsteken wanneer ik opsta.
Verder ken ik niemand in mijn familie of bij vrienden waar ik binnen rook. Ik zou dat ook niet willen.
Ik rook alleen in mijn tuin.
Bij regen ga ik onder het afdakje roken.
Het is zo'n vieze, dure en ongezonde gewoonte. Het verpest je longen. Vooral nu met covid. Stop er mee.
Ik wil jullie niet ‘fout’ maken. Het is dus geen terechtwijzing. Maar wel een kanttekening. Als roker sterf je niet alleen eerder maar ook in veel gevallen niet op een prettige manier. Alle rokers in mijn familie zijn aan kanker of COPD overleden. Dat heeft niet alleen veel impact op jezelf maar ook op je partner en kinderen. Die staan erbij en hebben er veel pijn van, kan ik uit eigen ervaring zeggen. Toen ik aan het sterfbed van mijn moeder stond was ik diep dankbaar dat ik al niet meer rookte, omdat ik wist dat ik omwille van mijn kinderen had ‘moeten’ stoppen als dat niet het geval was geweest. Het idee dat ze iets vergelijkbaars zouden moeten meemaken en ik daar de hand in had, joeg me de stuipen op het lijf. Het sterven van een ouder is natuurlijk nooit fijn. Het is niet gezegd dat je als niet-roker wel een vredige dood sterft. Maar dan weet je in ieder geval dat je er zelf niet aan hebt bijgedragen.
Overigens neem ik het mijn moeder niet kwalijk. Ik zou het jullie ook niet kwalijk nemen. Maar het was wel heel pijnlijke ervaring. Ik weet 100% zeker dat mijn moeder een dergelijke ‘kwelling’ nooit voor mijn zus en mij zou hebben gewild als ze had beseft, dat het zo zou uitpakken. Ik denk dat ze daar ook wel pijn van heeft gehad, en schuldgevoel. Wat op zo’n moment natuurlijk totaal onzinnig is. Ik wil jullie echt geen slecht gevoel over jezelf geven maar wel een waarschuwing dat deze beslissing veel verder reikt dan je nu in de gaten hebt. En als je dat doorkrijgt, is het vaak ruim te laat, helaas.
Ik ben ook een roker en ik schaam mij daar helemaal niet voor. Zelfs nu ik ongeneeslijk ziek ben (borstkanker met uitzaaiingen) geniet ik nog elke dag van mijn sigaretje. “Grappige” is dat mijn organen, incl. longen, geen uitzaaiingen hebben, want kanker krijgen is gewoon domme pech. Geen oncoloog die mij kan garanderen dat ik zonder roken langer zal leven, dus vooralsnog geniet ik er nog maar van. En al zou dit inhouden dat ik daardoor een jaar korter te leven heb, so be it, het is immers MIJN kwaliteit van leven en niemand die dat voor mij kan of mag bepalen.
Kersje schreef op 27-02-2022 om 16:11:
Ik ben ook een roker en ik schaam mij daar helemaal niet voor. Zelfs nu ik ongeneeslijk ziek ben (borstkanker met uitzaaiingen) geniet ik nog elke dag van mijn sigaretje. “Grappige” is dat mijn organen, incl. longen, geen uitzaaiingen hebben, want kanker krijgen is gewoon domme pech. Geen oncoloog die mij kan garanderen dat ik zonder roken langer zal leven, dus vooralsnog geniet ik er nog maar van. En al zou dit inhouden dat ik daardoor een jaar korter te leven heb, so be it, het is immers MIJN kwaliteit van leven en niemand die dat voor mij kan of mag bepalen.
Helemaal mee eens, en niemand die je dat kan garanderen dat je langer zou leven als je niet rookt.
Als ik zo vrij mag zijn, ben jij dan uitbehandeld, niet meer te opereren?
Mija schreef op 27-02-2022 om 14:28:
Ik wil jullie niet ‘fout’ maken. Het is dus geen terechtwijzing. Maar wel een kanttekening. Als roker sterf je niet alleen eerder maar ook in veel gevallen niet op een prettige manier. Alle rokers in mijn familie zijn aan kanker of COPD overleden. Dat heeft niet alleen veel impact op jezelf maar ook op je partner en kinderen. Die staan erbij en hebben er veel pijn van, kan ik uit eigen ervaring zeggen. Toen ik aan het sterfbed van mijn moeder stond was ik diep dankbaar dat ik al niet meer rookte, omdat ik wist dat ik omwille van mijn kinderen had ‘moeten’ stoppen als dat niet het geval was geweest. Het idee dat ze iets vergelijkbaars zouden moeten meemaken en ik daar de hand in had, joeg me de stuipen op het lijf. Het sterven van een ouder is natuurlijk nooit fijn. Het is niet gezegd dat je als niet-roker wel een vredige dood sterft. Maar dan weet je in ieder geval dat je er zelf niet aan hebt bijgedragen.
Overigens neem ik het mijn moeder niet kwalijk. Ik zou het jullie ook niet kwalijk nemen. Maar het was wel heel pijnlijke ervaring. Ik weet 100% zeker dat mijn moeder een dergelijke ‘kwelling’ nooit voor mijn zus en mij zou hebben gewild als ze had beseft, dat het zo zou uitpakken. Ik denk dat ze daar ook wel pijn van heeft gehad, en schuldgevoel. Wat op zo’n moment natuurlijk totaal onzinnig is. Ik wil jullie echt geen slecht gevoel over jezelf geven maar wel een waarschuwing dat deze beslissing veel verder reikt dan je nu in de gaten hebt. En als je dat doorkrijgt, is het vaak ruim te laat, helaas.
En jij denkt dat we dat niet weten?
Eigenlijk voel ik me misschien het meest aangesproken, want ik ben niet verslaafd. Zoals je hebt kunnen lezen kan ik ook probleemloos een paar dagen zonder. Ik doe het dus heel bewust wél, omdat ik het prettig vind.
De anderen zijn denk ik wel verslaafd, en dan is stoppen ontzettend moeilijk. En heel makkelijk te zeggen als je zelf nooit hebt gerookt.
Verder, tja. Ik rij ook motor. Kan ik me ook mee in mijn kist rijden. Weet ik, dooddoener en zo. En erg oud worden staat niet hoog op mijn prioriteitenlijst. Een jaar of 75 vind ik prima, ouder hoeft van mij niet. En als het net als mijn vader met 70 klaar is, ook best. Die heeft het grootste deel van zijn leven gerookt, is 10 jaar voor zijn dood gestopt en overleden aan prostaatkanker. Was ook geen fijne dood.
En avatar veranderd in een tevreden cabrio-rijdende pijproker. Het was heerlijk weer vanmiddag en ben even een ritje wezen maken.
Caramelzeezoutchocola schreef op 27-02-2022 om 16:23:
[..]
Helemaal mee eens, en niemand die je dat kan garanderen dat je langer zou leven als je niet rookt.
Als ik zo vrij mag zijn, ben jij dan uitbehandeld, niet meer te opereren?
Nee, ik ben niet uitbehandeld, dan zou ik in mijn terminale fase zitten. Ik zit in mijn palliatieve fase en dat houdt in dat ik met behandelingen stabiel kan blijven (remissie), maar beter worden kan ik helaas niet meer. Ik kreeg mijn diagnose in oktober 2019 en ben tot op heden stabiel, maar dit kan natuurlijk ieder moment veranderen. Ik hoop dat mijn huidige behandeling (immuuntherapie) mij nog heel wat jaren stabiel houdt, maar er zijn geen garanties. Zo ook niet als ik zou stoppen met roken of geen vlees meer zou eten of……vul maar in.
Wat heeft motorrijden nou met roken te maken?
Poezie schreef op 27-02-2022 om 16:46:
Wat heeft motorrijden nou met roken te maken?
Helemaal niets, maar ik begrijp wel wat hij bedoelt te zeggen.