Mee gaan naar arts
Wij zijn als gezin geen frequente doktersbezoekers, sterker nog, het is jaren geleden dat we er geweest zijn. We hebben ook nooit iets wat een dokter voor nodig is, dus dat is fijn. Maar nu wil mijn dochter (op een haar na 21) toch een afspraak maken bij de huisarts vanwege een klacht die al lange tijd niet over gaat. Nu zou ze graag willen dat ik mee ga, ik ga sowieso mee naar de wachtkamer, maar zou het raar zijn als ik mee naar binnen ga? Een vriendin van me heeft er weleens een opmerking over gehad toen ze met haar jong volwassen dochter meeging (ook op verzoek van die dochter), dus ik vraag me af of dat de bedoeling is?
ik ga mee als mijn jongvolwassen kind dat vraagt, met mijn man ook, met mijn ouders ook. Twee horen en vragen echtmeer dan 1, ook bij de huisarts, of tandarts. Laatst had ik een ingreepje dat ik een beetje spannend vond, mijn man kon niet mee, mijn oudste zoon wel. Gewoon als steun. Dat is gewoon 'er zijn voor elkaar'. Nog nooit een arts gehoord die dat vreemd vond.
als dochter dat wil, gewoon meegaan. Mijn moeder is ook weleens met mij meegegaan toen ik die leeftijd had en niet eens meer thuis woonde. Nu is het andersom en gaan wij als kinderen mee als moeder naar een arts moet.
Ja, natuurlijk meegaan met als extra zekerheid dat alles over het voetlicht komt, je notities. Als er familie achter je staat luistert de arts ook beter.
Haar assertiviteit zou ik op iets anders oefenen.
Roos55 schreef op 02-09-2024 om 21:32:
Bij ziekenhuis ja
Huisarts doet niks . Stuurt door .
Daarom ook mijn vraag waarom je een ouder mee wil ?
Een huisarts doet niets? Sinds wanneer?
Miepjecody schreef op 03-09-2024 om 08:11:
[..]
Een huisarts doet niets? Sinds wanneer?
Mijn huidige huisarts doet wel minder dan de huisarts die ik had in mijn jonge jaren. De huisartsen (groepspraktijk) die wij nu als gezin hebben sturen je met een raar pukkeltje door naar de dermatoloog. Mijn oude dokter haalde het zelf weg en stuurde het naar een lab voor onderzoek.
Dan was je pukkeltje binnen 2 weken weg. Nu moet je eerst 6 werken wachten om de dermatoloog te laten kijken en dan nog een poosje voordat hij het weg kan halen.
Miepjecody schreef op 03-09-2024 om 08:11:
[..]
Een huisarts doet niets? Sinds wanneer?
Zucht . Mijn huisarts doet niet iets wat mijn volwassenen kinderen niet alleen aan kunnen.
Roos55 schreef op 03-09-2024 om 08:23:
[..]
Zucht . Mijn huisarts doet niet iets wat mijn volwassenen kinderen niet alleen aan kunnen.
Prijs je gelukkig dat jouw kinderen en jij alleen nog maar te maken hebben gehad met klein leed dat je kinderen zelf aan konden bij de huisarts.
Sommige jongvolwassen kinderen zitten in situaties qua gezondheid die wat meer zorg en ondersteuning vragen van ouders. Al is het alleen maar dat ze er zelf niet kunnen komen, omdat ze fysiek niet in staat zijn om te fietsen of auto te rijden door een belabberd evenwicht of andere klachten.
natuurlijk gewoon meegaan en al helemaal als het om iets gaat waar ze zich zorgen om maakt en je meedraagt, heel normaal.
Bakblik schreef op 02-09-2024 om 22:07:
[..]
Dat snap ik hoor, kom zelf ook uit een zorg gerelateerd beroep. Die vragen snap ik ook een ik wil ze prima beantwoorden namens dochter.
Ik snap dan alleen niet dat die strenge assistente altijd zegt dat dochter 18 plus is een zelf MOET bellen. Dat ze niet lukt te snappen dat studenten dat niet altijd kunnen/willen.Ook als ik uitleg waarom ik namens haar bel. Die ontstoken teen durft dochter ook wel in de trein te doen maar haar long-covidklachten waarbij ook psychische/emotionele dingen worden gevraagd wil ze graag in vertrouwde omgeving doen. De assistente zou labuitslagen doorbellen op een dag dat dochter zonder telefoon op het lab staat. Dan vind ze het raar dat dochter bij herhaling niet opneemt en dan belt ze wel mij om te vragen of dochter dat telefoontje ook niet wil afnemen. Jawel dat wil de wel maar dat mag ze vandaag niet. Dan zucht ze en moppert dat de jeugd altijd met de telefoon in de hand zit een net als zijn belt niet opneemt.
Wat een niet-meedenkende assistente zeg! Gelukkig gaat het bij ons niet zo!
KillerQueen schreef op 03-09-2024 om 08:44:
[..]
Wat een niet-meedenkende assistente zeg! Gelukkig gaat het bij ons niet zo!
Nou, over assistentes heb ik ook wel wat te klagen hoor. Sjonge jonge. Maar on topic: ik ga regelmatig mee met mijn bejaarde moeder. Die wordt zo nerveus, dan vergeet ze vragen te stellen. Maar ze kan ze heel goed zelf stellen als ik haar herinner aan een vraag. Die zie je dan rustiger worden en dan hoef ik er alleen maar naast te zitten nog. Tegenwoordig worden artsen daarop getraind vermoed ik, want de gesprekken verlopen vaak beter met jongere artsen.
Ik ben nu 59 en een paar jaar geleden is mijn broer met mij mee gegaan naar de huisarts. Ik zat in het gips dus hij reed mij daar naar toe. Ik was daar voor iets anders dan mijn gebroken enkel en was nogal zenuwachtig. Ik vroeg aan mijn broer of hij mee naar binnen wilde gaan want 2 horen er meer dan 1. Ik vind dat helemaal niet gek. Goed ook dat hij er bij was want er waren inderdaad dingen langs mij heen gegaan. Ik ben altijd wat nerveus als ik naar de huisarts ga en dan klap ik dicht.
Ook ik ga mee als kind dat aan mij vraagt. Maar ik ga ook net zo makkelijk met m'n schoonmoeder of partner mee.
Toen mijn vader nog leefde ben ik ook met hem mee gegaan naar een ziekenhuisbezoek.
Waarom zou je niet met iemand mee gaan als iemand daar behoefde aan heeft? Ik vind het echt een drogreden dat iemand maar zelf naar de huisarts moet gaan als deze persoon volwassen is.
Ik moest er niet aan denken toen ik zelf 21 was. Maar als mijn hypothetische 21-jarige dochter het mij vraagt, dan hoef ik daar ook niet over na te denken en ga ik uiteraard mee.
Wat een assistente of arts daar eventueel van vindt is hun eigen probleem en zou voor mij geen enkele rol spelen.
Kinderen leren zelfstandiger te zijn enz, nuttig natuurlijk. Maar imo vallen medische kwesties daarbuiten. Gevolgen kunnen te groot / blijvend zijn en het is sowieso voor veel hele zelfstandige volwassenen ook gewoon nog steeds een kwetsbare positie/gevoel.
Dus ook al vraagt (bij wijze van) de achternicht van de buurman mij; feit dat iemand het vraagt zou voor mij altijd al voldoende reden zijn om mee te gaan.
Oké, Ik had eigenlijk geen zin om haar of mezelf te gaan zitten verdedigen maar even voor de goede orde: mijn dochter is zeer zelfstandig, heeft al een hele tijd haar zaakjes goed op orde en vraagt niet om de haverklap hulp van pappie en mammie. Maar nu heeft ze blijkbaar even mijn steun nodig.
Wieder schreef op 03-09-2024 om 10:33:
Oké, Ik had eigenlijk geen zin om haar of mezelf te gaan zitten verdedigen maar even voor de goede orde: mijn dochter is zeer zelfstandig, heeft al een hele tijd haar zakjes goed op orde en vraagt niet om de haverklap hulp van pappie en mammie. Maar nu heeft ze blijkbaar even mijn steun nodig.
huh? Hoezo denk je dan toch dat je je moet verdedigen. Zowat iedereen zegt toch dat het heel normaal is om mee te gaan als zij dat vraagt? Er zullen altijd enkelen zijn die er anders over denken. Maar daarvoor is het natuurlijk ook een forum. Een andere mening is toegestaan 😉