Lopen jullie hier ook tegen aan: Oudere ouders die best nog wel iets kunnen, maar 'digitaal vastlopen'
Ik loop tegen het volgende aan en ik vind het eigenlijk best erg, zowel voor onze oudere ouders als voor onszelf.
Mijn moeder en de vader van mijn man zijn beide rond de 90. Geestelijk nog goed, lichamelijk wordt het wat krakkemikkig. Rijden beiden geen auto meer, wonen beiden nog zelfstandig. Een ouderwets bejaardenhuis zou voor hen allebei heel fijn zijn, maar ja, ook dat bestaat niet meer. Aanleunwoningen zijn heel schaars, kortom vooralsnog allemaal geen optie. Maar goed, ze redden zich nog enigszins. En gelukkig wonen ze in de buurt.
Doordat ze de nodige dingen niet meer (goed) kunnen en ook geen auto meer rijden, is het logisch dat er best wat dingen zijn waarin wij 'mantelzorgen'. Dat hoort erbij, dat doen we met liefde, maar is uiteraard ook behoorlijk belastend. Denk aan halen/brengen naar dokter, ziekenhuis, begrafenissen, bepaalde winkels enz. En denk aan bepaalde klussen: bedden verschonen, zware boodschappen, bepaalde schoonmaakklussen enz. So far so good. Maar er zijn ook een heleboel, m.n. regel-dingen, die zij best zelf kunnen én ook graag zelf doen en in eigen hand houden. En dan heb ik het over zaken als een telefoonaansluiting regelen, een specialistenbezoek afspreken, een verzekering afsluiten, een zorgdeclaratie indienen, belastingaangifte, een storing melden bij de verhuurder enz enz enz. Zaken die zij prima kunnen en begrijpen, maar totaal vastlopen ivm al het digitale gedoe. Een simpel telefoontje plegen is er niet meer bij. Alles digitaal, scannen, codes en weet ik wat. Ik vind dat eigenlijk best wel erg dat daardoor ouderen nóg meer onthand zijn, nog meer zelfstandigheid kwijtraken, nog meer onzeker worden, nog meer op andere moeten leunen enz. En ook voor de 'mantelzorgers' is dat extra belasting, die eigenlijk niet nodig zou moeten zijn.
Nou, dat moest ik ffff kwijt... 
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 12:40:
[..]
Dit vind ik wel heftig hoor, pinnen bestaat al sinds eind jaren 80. Sommige ouderen zijn door hun partners afhankelijk gemaakt.
In sommige relaties is dat niet eens "gemaakt". Sommige, wat ik om mij heen zie vooral, vrouwen vonden het wel prima als ze zich er niet in hoefden te verdiepen, na goed voorbeeld van haar ouders waar pa de financiële zaken regelde en ma het huis poetste en kookte.
Vergeet niet dat tot 1956 vrouwen bij een huwelijk handelingsonbekwaam werden. Er werd jong getrouwd en tot die tijd werkte een vrouw wel maar stond, zeker in de arbeidersgezinnen, onder curatele van haar vader. Toen de vrouwen wettelijk nog wel mochten blijven werken na hun huwelijk was dat niet meteen algemeen goed. Schoonmoeder getrouwd in 1963 werd huisvrouw en ook mijn moeder ging nog "gewoon" met ontslag bij haar huwelijk in 1966.
Nu is die generatie rond de 80 en sommigen hebben wel de moed gehad om het zelf te gaan ontdekken, anderen niet. Mijn vader is nu bijna 80 en pas sinds zijn pensioen is hij gaan koken, 5 jaar geleden moest hij daarin snel vooruitgang boeken, omdat mijn moeder en ingewikkelde breuk had in haar arm en niet kon koken. Ik heb toen wel eens iets gekookt maar heb vader wel gedwongen ook zelf de pannen te pakken. Dan kan hij het straks ook mocht mijn moeder eerder wegvallen.
Lollypopje schreef op 29-12-2021 om 12:45:
[..]
Dat is waar, maar dat is ook de tijd denk ik. Toen waren taken meer verdeeld.
Mijn ouders zijn ook rond de 80 en het zal best lastig worden als een van de twee wegvalt, maar zo’n strakke taakverdeling hoort in mijn beleving eerder bij hún ouders, die rond de Eerste Wereldoorlog geboren zijn. Mijn moeder werkte gewoon, het idee alleen al dat mijn vader voor haar zou pinnen is surrealistisch.
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 13:04:
[..]
Mijn ouders zijn ook rond de 80 en het zal best lastig worden als een van de twee wegvalt, maar zo’n strakke taakverdeling hoort in mijn beleving eerder bij hún ouders, die rond de Eerste Wereldoorlog geboren zijn. Mijn moeder werkte gewoon, het idee alleen al dat mijn vader voor haar zou pinnen is surrealistisch.
Mijn ooms en tantes zijn 70-80 en de vrouwen kunnen wel gewoon pinnen, maar ze zijn allemaal huisvrouw geweest. Op mijn moeder, die de jongste is, na dan. Dus het huishouden was wel traditioneel verdeeld en niet al mijn ooms hebben dat na hun pensioen alsnog geleerd.
Lollypopje schreef op 29-12-2021 om 13:08:
[..]
Mijn ooms en tantes zijn 70-80 en de vrouwen kunnen wel gewoon pinnen, maar ze zijn allemaal huisvrouw geweest. Op mijn moeder, die de jongste is, na dan. Dus het huishouden was wel traditioneel verdeeld en niet al mijn ooms hebben dat na hun pensioen alsnog geleerd.
Mijn moeder heeft ook gewoon gewerkt, als arts zelfs. Maar met (vroeg) pensioen sinds ca. 1991. Dus dat werken was nog volledig niet-digitaal. Dus tja. Ze kan en kon uiteraard wel gewoon pinnen. Een nokiaatje ging ook wel. Maar ja, de smartsphones, digitale tv's enz enz zijn toch echt abracadabra. M'n moeder zal ook niet gauw iets vernieuwen als het niet nodig is (prima eigenlijk), maar dat betekent dat ze ook nog héél lang met een 'normale' tv heeft gedaan. Pas een paar jaar geleden begaf die het, dus ja, daar kan ze écht niet mee om gaan.
In de pré-pintijd wist mijn vader het postkantoor amper te vinden. Mijn moeder haalde altijd geld met een cheque. Toen pa overleed ging ma pas de giro-overschrijvingen zelf schrijven. Dat was altijd pa zijn werk geweest.
Het grappige was wel dat pa, die thuis nooit de boodschappen deed of ergens betaalde, op vakantie in het buitenland wel altijd de portemonnee beheerde
Schoonmoeder van een zus vond het heel slim dat haar man een kookcursus ging doen, Makkelijk voor als zij eens niet zou kunnen. Even voorbijgaand aan het feit dat zij ook nog nooit een bankbetaling had gedaan.
Mijn moeder is gelukkig wel digitaal vaardig (bijna 70), maar niet alles lukt even makkelijk. Maar als het niet lukt, dan is ze zelf gelukkig wel van; ik probeer het straks nog wel eens. Vaak lukt het dan wel of ze vraagt mij. Middels teamviewer of foto's komt het altijd goed. Ze doet nog wel eens iets dat niet handig is (3 pinterest accounts of zo), maar dan leest ze niet goed of kijkt niet goed. En soms door mijn stiefvader (mid 70). Hij is echt niet digitaal vaardig (online betalingen doen gaat wel), dat doet mijn moeder allemaal regelen. Maar hij kan wel zeuren dat ze iets gelijk moet doen en dan gaat het 'verkeerd' omdat hij mijn moeder dan te veel op de huid zit. Gelukkig is ze wel zo goed gebekt dat ze zegt dat hij niet moet zeuren of het dan maar zelf moet regelen.
Mijn sibling en ik hebben de taken verdeeld. Ik regel (met mijn moeder) gas/elektra, zorgverzekering en de belastingen. De ander regelt praktische zaken als een nieuwe tv. Ze wil het wel zelf kunnen, maar er is zoveel keus, dat ze het gewoon lastig vindt. Wij inventariseren de wensen en geven haar dan een paar (max 3) goede keuzes en daar kiest zij dan uit. Bestellen en zo doet ze dan wel weer zelf.
Mijn vader (bijna 80) is niet zo vaardig. Hij denkt van wel, maar hij is het gewoon niet. Er gaat volgens mij weinig fout omdat hij een veel jongere vrouw en nog een thuiswonend kind heeft. Maar ook zijn vrouw is niet echt heel erg op de hoogte als het gaat om energiecontracten, verzekeringen ed. :-s
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 13:04:
[..]
Mijn ouders zijn ook rond de 80 en het zal best lastig worden als een van de twee wegvalt, maar zo’n strakke taakverdeling hoort in mijn beleving eerder bij hún ouders, die rond de Eerste Wereldoorlog geboren zijn. Mijn moeder werkte gewoon, het idee alleen al dat mijn vader voor haar zou pinnen is surrealistisch.
Heb je onderstaand bericht van mij gelezen?
Bakblik schreef op 29-12-2021 om 13:01:
[..]
In sommige relaties is dat niet eens "gemaakt". Sommige, wat ik om mij heen zie vooral, vrouwen vonden het wel prima als ze zich er niet in hoefden te verdiepen, naar goed voorbeeld van haar ouders waar pa de financiële zaken regelde en ma het huis poetste en kookte.
Vergeet niet dat tot 1956 vrouwen bij een huwelijk handelingsonbekwaam werden. Er werd jong getrouwd en tot die tijd werkte een vrouw wel maar stond, zeker in de arbeidersgezinnen, onder curatele van haar vader. Toen de vrouwen wettelijk nog wel mochten blijven werken na hun huwelijk was dat niet meteen algemeen goed. Schoonmoeder getrouwd in 1963 werd huisvrouw en ook mijn moeder ging nog "gewoon" met ontslag bij haar huwelijk in 1966.
Nu is die generatie rond de 80 en sommigen hebben wel de moed gehad om het zelf te gaan ontdekken, anderen niet. Mijn vader is nu bijna 80 en pas sinds zijn pensioen is hij gaan koken, 5 jaar geleden moest hij daarin snel vooruitgang boeken, omdat mijn moeder een ingewikkelde breuk had in haar arm en niet kon koken. Ik heb toen wel eens iets gekookt maar heb vader wel gedwongen ook zelf de pannen te pakken. Dan kan hij het straks ook mocht mijn moeder eerder wegvallen.
Dat jouw moeder werkte is, zeker op het platteland, eerder uitzondering dan regel. Mijn moeder "werkte" wel eens mee in het bedrijf van mijn vader. Dat wil zeggen dat ze de winkelruiten lapte en de stofzuiger door de showroom trok als de vaste huishoudelijke hulp eens ziek was, de "kantine" en het koffieapparaat stevig onderhanden nam als de hulp op vakantie was en de monteurs met modderschoenen binnen waren geweest voor een kop koffie.
Van mijn tantes (directe familie en schoonfamilie), nu tussen de 90 en de 65 hebben alleen de jongere vrouwen nog gewerkt na hun huwelijk of hebben wel lang gewerkt, omdat ze pas op latere leeftijd gingen trouwen. De tantes die ouder zijn dan mijn ouders trouwden bijna allemaal met mannen die het bedrijf van hun vader gingen overnemen en werkten dan een beetje mee in dat bedrijf in drukke tijden. Degenen die niet met een ondernemer trouwden hadden soms een of meerdere zwart betaalde werkhuisjes om het financieel wat ruimer te hebben, een echte baan op een kantoor heeft niemand gehad. Als schoolkind had ik ook allemaal vriendjes en vriendinnetjes waarvan de moeder thuis was.
Dan woonde ik in mijn jeugd niet eens echt op het platteland, het midden van de Randstad ongeveer. Ik kan mij zo voorstellen dat het op het echte platteland waar de mensen geloviger zijn en de sociale controle nog groter was echt tot het begin van de jaren 70 not-done was om als getrouwde vrouw een betaalde baan te hebben.
Als vrouw miste je dus de opkomst van de digitalisering en als je daar door man en kinderen niet in meegenomen werd kun je niet eens spreken van "eigen schuld".
Zowel bij ouders als schoonouders hebben we er tijd en energie ingestoken om zowel schoonvader als beide moeders op de trein te krijgen. Mijn vader had nog tot 2008 een eigen bedrijf en was dus wel ingestapt. Doordat mijn moeder support heeft van mijn vader lukt het haar wel om recepten te zoeken, nieuws te lezen, mail te sturen en spelletjes te spelen. Installeren van een app doet ze met hulp van mijn vader. Bij schoonouders is het niet gelukt.
De eerste mobiel die ze van de kinderen kregen (zo'n simpele nokia) bleef vooral thuis, je zou hem maar kwijt raken! Dat je dan niet kunt bellen naar je kinderen als je bent aangereden met de auto en hulp wilt voor de afhandeling van de verzekeringspapieren, een vrouw die in de ambulance gaat en "weg" is voor je er erg in hebt, dat onderga je gelaten. Vervolgens schrikken de kinderen zich het apelazerus als de telefoon gaat en ze aan de andere kant horen zeggen: Met van Dijk, politiekorps Hollands Midden, we bellen u, omdat uw (schoon)vader(?) dit nummer wist. Hij heeft een ongeluk gehad en wil graag naar zijn vrouw in het ziekenhuis maar de auto wordt afgevoerd met een bergingsbedrijf, heeft u gelegenheid hierheen te komen?
Bakblik schreef op 29-12-2021 om 15:m
Als vrouw miste je dus de opkomst van de digitalisering en als je daar door man en kinderen niet in meegenomen werd kun je niet eens spreken van "eigen schuld".
Je hebt vast gelijk, maar dit klinkt voor mij echt als iets uit een andere wereld. Mijn ouders, schoonouders, ooms en tantes (ook van de kant van mijn man) zijn allemaal tussen de 65 en 85 en allemaal kunnen ze pinnen, mailen en appen en de meesten zitten ook op Facebook. Wat een verschillen dan, nauwelijks te bevatten. Mijn moeder en haar siblings lijken wel de hele dag op WA te zitten om foto’s van de kleinkinderen uit te wisselen, die ik dan weer doorgestuurd krijg 
Met dingen als de tv instellen en een nieuwe computer inrichten hebben mijn ouders overigens wel problemen. Daar hebben ze een student voor (ze wonen ver bij mij en mijn broer en zussen vandaan).
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 15:25:
[..]
Je hebt vast gelijk, maar dit klinkt voor mij echt als iets uit een andere wereld. Mijn ouders, schoonouders, ooms en tantes (ook van de kant van mijn man) zijn allemaal tussen de 65 en 85 en allemaal kunnen ze pinnen, mailen en appen en de meesten zitten ook op Facebook. Wat een verschillen dan, nauwelijks te bevatten.
Zijn jullie dan stadse mensen van oorsprong?
Echt mijn moeder kan appen en mailen, omdat wij (lees mijn vader, mijn zussen en ik) daar actief mee bezig zijn geweest. Ik heb tantes jonger dan mijn moeder die niet verder komen dan het lezen van de berichten in de familieapp die door de mijn vader beheerd wordt. Mijn moeder kan zelfs een foto van haar appeltaart laten zien in de groepsapp. Ik denk ook dat de kinderen van die tante er weinig aan hebben gedaan om tante mee te krijgen.
Bakblik schreef op 29-12-2021 om 15:32:
[..]
Zijn jullie dan stadse mensen van oorsprong?
Ene helft van de familie wel, maar de andere helft is afkomstig van het platteland in een perifere provincie en heeft ook nauwelijks opleiding genoten. Vandaar ook mijn verbazing. Dit forum is goed voor de verbreding van mijn horizon. Zonet nog met mijn moeder (80) gebeld, over dit topic gepraat en haar overladen met lof voor haar onafhankelijkheid.
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 15:43:
[..]
Ene helft van de familie wel, maar de andere helft is afkomstig van het platteland in een perifere provincie en heeft ook nauwelijks opleiding genoten. Vandaar ook mijn verbazing. Dit forum is goed voor de verbreding van mijn horizon. Zonet nog met mijn moeder (80) gebeld, over dit topic gepraat en haar overladen met lof voor haar onafhankelijkheid.
Complimenten voor je moeder! echt dat meen ik. Heb zelf teveel familie waarbij het moeizaam loopt. Dat je als kind op een bepaald moment moet gaan mantelzorgen dat staat vast. Dat deden mijn ouders voor hun ouders en ik had ook niet gedacht dat dat ons bespaard zou blijven maar dat de techniek zo'n vlucht zou nemen dat een tv al te ingewikkeld zou worden voor laagopgeleiden had ik niet kunnen bedenken toen de computer zijn intrede deed.
Bakblik schreef op 29-12-2021 om 15:50:
[..]
Dat deden mijn ouders voor hun ouders en ik had ook niet gedacht dat dat ons bespaard zou blijven maar dat de techniek zo'n vlucht zou nemen dat een tv al te ingewikkeld zou worden voor laagopgeleiden had ik niet kunnen bedenken toen de computer zijn intrede deed.
Nee, dat had niemand kunnen verwachten. En hoewel mijn moeder wel in staat is om bijvoorbeeld een hulpprogramma voor haar digitale camera op de computer te installeren, krijgt ze de televisie dus niet zelf ingesteld.
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 15:54:
[..]
Nee, dat had niemand kunnen verwachten. En hoewel mijn moeder wel in staat is om bijvoorbeeld een hulpprogramma voor haar digitale camera op de computer te installeren, krijgt ze de televisie dus niet zelf ingesteld.
Dat hoeft gelukkig ook niet elke week.😉
Wednesday schreef op 29-12-2021 om 12:40:
[..]
Dit vind ik wel heftig hoor, pinnen bestaat al sinds eind jaren 80. Sommige ouderen zijn door hun partners afhankelijk gemaakt.
Hier deed schoonvader dat altijd want zij had vooral totaal geen interesse. Ze heeft toch écht gewoon liefst cash geld in haar portefeuille.
Sinds schoonvader er niet meer is en mijn man 20 keer heeft geoefend met haar lukt het "op zijn schoonmoeders". Haar kaart wordt gemiddeld 3 keer per jaar ingeslikt omdat ze weer eens de verkeerde code gebruikt en ze kan ook zo'n 10 keer per jaar ergens niet betalen - waar cash niet kan - omdat ze de code ineens weer "kwijt" is.
Geef haar maar gewoon een stapel bank-biljetten om mee te betalen.
Het heeft héél lang geduurd voor ze het vrijgaf*, maar man kent intussen haar code. Als ze samen op pad zijn doet man het dus in haar plaats. Spaart 3 dagen stress uit bij haar.
Want ik gok dat ze vooral tilt slaat, black-outs krijgt en verkeerde codes ingeeft door de stress.
Na zijn overlijden is de Nokia-gsm van schoonvader - die ook door hem nauwelijks gebruikt was - naar haar gegaan, maar dat plan is héél snel afgevoerd. Ze kon er werkelijk niets mee, laadde het ding nooit op en was élke keer de code kwijt. En hij bleef altijd thuis in de lade liggen. Na eindeloos proberen, 7 keer naar de winkel rennen voor een nieuwe puk-code, ... en geen enkele interesse vanuit schoonmoeder hebben we dat maar laten gaan.
(Ook iets met "choose your battles". We vinden het belangrijker dat ze haar boodschappen kan betalen in de winkel dan dat ze persé onderweg telefonisch bereikbaar zou zijn. De weerstand tegen beiden is sowieso immens.)
*Ze is sowieso doodsbang dat iemand met haar bank-gegevens zou gaan lopen. Ook haar kinderen.
mijn moeder had geen pc, de manier om ons de schuld te geven dat ze "niets van ons hoorde, want wij mailden elkaar en vergaten haar" De waarheid was dat wij haar wel belden en langsgingen, en van alles op de hoogte brachten, maar als je dementerend bent moet je iemand de schuld geven he .
Heb wel namens haar het bel-me-niet register aangevraagd, ook zorg minder