Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
ik kreeg vanochtend de schrik van mijn leven toen oma niet opendeed en ik haar uiteindelijk (ik heb een huissleutel van haar) doodstil in bed aantrof. Gelukkig begon ze na een seconde of wat geluid te maken en bleek ze zich gewoon verslapen te hebben.
We hebben er samen om gelachen maar de schrik zat er bij mij wel in. Ze is wel op een leeftijd dat het er een keer van gaat komen.
Vanmiddag naar de fysio geweest en ‘gesport’. Daarna in bed gelegen maar ik kon niet ontspannen. Mijn afspraak van morgenochtend belde of het ook in de middag kan en in mijn hoofd had ik meteen alweer de ochtend volgepland.
Man kwam ook nog met een paar vragen waar ik mee aan de gang moet… Dat simpele woordje Nee is toch zo moeilijk soms 
En toch zijn het maar drie letters Alcedo
Of eigenlijk twee zelfs. Ik zei altijd tegen mijn kinderen, welk stukje van nee begrijp je niet? De N of de E? 
Dat was dan schrikken met je oma zeg. Heb je het daarna nog wel gezellig gehad? Heb je het nog over jezelf gehad of durfde je dat niet meer?
lientje69 schreef op 21-02-2023 om 22:09:
En toch zijn het maar drie letters Alcedo
Of eigenlijk twee zelfs. Ik zei altijd tegen mijn kinderen, welk stukje van nee begrijp je niet? De N of de E?
Dat was dan schrikken met je oma zeg. Heb je het daarna nog wel gezellig gehad? Heb je het nog over jezelf gehad of durfde je dat niet meer?
Ja, zo simpel en toch zo lastig soms. Maar er komt zoveel meer bij kijken.
We hebben daarna echt nog wel gezellig gekletst. Mijn oma is heel belangstellend en zo, maar ze vindt het moeilijk om te begrijpen wat ik nou precies allemal heb en wat er speelt. Dat lukt haar niet echt meer. Dus ik kan met haar ook niet meer goed praten over hoe ik me nu voel. En ik wil ook niet dat het via haar bij mijn vader komt.
Ik begin me wel een beetje zorgen te maken over oma. Of beter gezegd, er beginnen me dingen op te vallen. Maar ik ben ‘maar’ de kleindochter en ze is op een leeftijd dat het niet zo gek is als dingen minder goed gaan. Ik ben wel blij dat ik zo dichtbij woon en we regelmatig bijkletsen, ondanks dat ik het ook als een belasting van mijn agenda zie. Maar dat heeft niets met haar te maken.
sorry, ik praat wel veel over mezelf nu. Beetje egopost dit.
Dat was schrikken Alcedo! Hopelijk duurt het nog wel even voordat het zo ver is.Op die leeftijd is het gewoon moeilijker om dingen te begrijpen.
Ik ben wakker Ik heb weer eens teveel pijn in mijn rug en rechterbeen. Ik weet niet hoe ikmoet liggen. En zoon is nog niet thuis en dat helpt ook niet. Over een paar weken gaat hij het huis uit en dan weet ik niet wanneer hij wat doet. Het zal wel wennen zijn, maar het is goed. Hij en wij zijn er klaar voor 
Heel herkenbaar Alcedo, ik zie het ook bij mijn oma. Ik was er laatst en we hadden het ook over de situatie tussen mij en mijn moeder en toen liet ze wel merken dat ze het totaal niet eens is wat mijn moeder allemaal doet/heeft gedaan, en dat doet mij weer goed.
Maar verder merk ik dat ze wel echt in begint te leveren. Tja, ze is ook al in de 90.
Mijn schoonmoeder is ook in de 90. Nog heel goed te pas. Maar ik merk dat ze moeite heeft met relativeren. Ze ligt wakker van allerlei dingen. Dat maakt het ook lastig om dingen met haar te delen.
Alcedo, het valt mij op, dat het bezoekje aan je oma voor jou als een aanslag op je tijd voelt. Ik vraag me af of jij, net als Lientje, teveel hooi op je vork neemt. Misschien een stapje terug doen?
Ik zit in het ziekenhuis met mijn zoon, voor controle van zijn nu-niet-meer gebroken been. Onderweg lette ik niet goed op en stuiterde zo op de stoeprand. Ik dacht, die autoband of velg is aan stukken. Maar het valt gelukkig mee, niks aan de hand, ben wel erg geschrokken.
Moyrrie schreef op 22-02-2023 om 00:31:
Dat was schrikken Alcedo! Hopelijk duurt het nog wel even voordat het zo ver is.Op die leeftijd is het gewoon moeilijker om dingen te begrijpen.
Ik ben wakker
Hopelijk heb je uiteindelijk nog wel wat kunnen slapen en is de pijn minder.
Wat leuk dat je zoon op zichzelf gaat, maar ik snap ook heel goed dat dat voor jou als moeder even wennen zal zijn. Mijn moeder wilde in het begin echt nog weten wat ik zoal deed en vooral als ik verder weg ging. Dan moest ik haar ook nog appen bij aankomst 
Gelukkig heeft ze dat vrij snel afgeleerd haha.
Broodjebrie schreef op 22-02-2023 om 07:46:
Heel herkenbaar Alcedo, ik zie het ook bij mijn oma. Ik was er laatst en we hadden het ook over de situatie tussen mij en mijn moeder en toen liet ze wel merken dat ze het totaal niet eens is wat mijn moeder allemaal doet/heeft gedaan, en dat doet mij weer goed.
Maar verder merk ik dat ze wel echt in begint te leveren. Tja, ze is ook al in de 90.
Wat fijn dat je oma jou zo openlijk steunt. Dat doet mijn oma ook. Mijn moeder heeft ruzie met haar (redelijk eenzijdige ruzie overigens) en volgens mijn moeder heeft mijn oma tegen haar gezegd dat ze anders met mij om had moeten gaan. Geen leuke opmerking, maar wel een die veel waarheid bevat.
- Alcedo, nog iets. Je hoeft je niet te verontschuldigen voor een ‘egopost’. Die hebben we allemaal wel eens. Daar is hier ruimte voor!
Picunia schreef op 22-02-2023 om 09:01:
Mijn schoonmoeder is ook in de 90. Nog heel goed te pas. Maar ik merk dat ze moeite heeft met relativeren. Ze ligt wakker van allerlei dingen. Dat maakt het ook lastig om dingen met haar te delen.
Alcedo, het valt mij op, dat het bezoekje aan je oma voor jou als een aanslag op je tijd voelt. Ik vraag me af of jij, net als Lientje, teveel hooi op je vork neemt. Misschien een stapje terug doen?
Ik zit in het ziekenhuis met mijn zoon, voor controle van zijn nu-niet-meer gebroken been. Onderweg lette ik niet goed op en stuiterde zo op de stoeprand. Ik dacht, die autoband of velg is aan stukken. Maar het valt gelukkig mee, niks aan de hand, ben wel erg geschrokken.
Ik snap dat je daarvan schrikt ja. Sterkte met de controle in het ziekenhuis, hopelijk ziet alles er goed uit.
Mijn oma heeft ook moeite met relativeren ja. Vooral nu er steeds meer mensen om haar heen doodgaan.
Dat stapje terugdoen, dat is iets wat de psycholoog en mijn man al sinds november roepen. Soms lukt het, maar vaak ook nog niet. Ik probeer het wel.
Alcedo, dat is ook moeilijk. Maar niemand heeft er iets aan, als je maar over je grenzen blijft gaan. Je gezondheid heeft er ook onder te lijden.
Het heeft mij ook veel tijd en inzet gekost, om me niet meer schuldig te voelen als ik minder deed dan ik eigenlijk nodig vond. En het lukt ook niet altijd en het blijft een uitdaging. Dus het is makkelijk praten.
Picunia schreef op 22-02-2023 om 09:05:
- Alcedo, nog iets. Je hoeft je niet te verontschuldigen voor een ‘egopost’. Die hebben we allemaal wel eens. Daar is hier ruimte voor!
Eens
Moyrrie, kind het huis uit is lastig maar geeft ook heel veel meer rust.
Hopelijk heb je nog iets kunnen slapen
Alcedo , als ik hoor wat jouw oma tegen je moeder heeft gezegd, denk ik dat jd wel ietsje meer kunt loslaten over hoe je je voelt. Ze staat dus duidelijk aan jouw kant. En wat zou erg aan zijn als jouw vader hoort dat het even niet goed met je gaat? Ben je bang dat hij gaat zeggen dat je je aanstelt? Of het gaat bagatelliseren?
Picunia, Alcedo en ik lijken best veel op elkaar ja. 😅 Wat opvoeding vroeger betreft, type man dat we hebben en het altijd aanstaan en snel schuldig voelen. En over grenzen heen gaan bij onszelf. Heeft ook deels met onze opvoeding te maken .
Ik ben al weer flink bezig geweest. Avondeten staat klaar, straks nog zwemmen. En dan werken tot 23 uur.
Nu eerst maareven de krant en een kop koffie nog.
Wezen zwemmen
Dochter wou mee, gezellig. Vandaag 10 minuten langer gezwommen dan maandag en 10 banen meer. De rest van de week wordt het weer wandelen , geen vrijzwemtijden meer helaas op mijn noet werkmomenten. Maar het brgin is er, nu volhouden.