Hoe gaat het met je?

Ik ben (gedeeltelijk) opgelucht. Gisteren telefoon gehad van familie, over de situatie van mijn vader. Tijd geleden is er een bepaald medicijn gestopt maar de apotheek heeft de verkeerde stopgezet, dit was een pijnlijke vergissing omdat de naam van dit medicijn erg lijkt op een ander medicijn, namelijk de bloedverdunners. 1 keer raden welke er dus is gestopt Gisteren mijn vader zelf ook nog gesproken, hij is nog wel vermoeid en komt soms wat lastig uit zijn woorden maar het gevoel in zijn lichaam is weer grotendeels terug. Huisarts is ook langsgekomen en heeft beloofd hem streng in de gaten te houden komende tijd, ook omdat het risico op nog een infarct altijd groot is als je er eentje hebt gehad. En gezien de gezondheid van mijn vader de laatste jaren best is achteruitgegaan is dit een heel verstandige beslissing.

Afijn, ik ben dus grotendeels opgelucht, al heb ik ergens nog een beetje angst dat we toch een keer dat ene telefoontje krijgen, maar hopelijk gaat dat nog heel lang duren.

Niet quoten graag.

Sterkte Broodjebrie, met die bezorgdheid leven valt niet mee. Slordig van die medicijnen zeg!

Jeetje broodjebrie, dat is wel een heel ernstige fout zeg. Blunder kan ik het niet noemen. Wat heftig.. heel veel beterschap voor je vader. En sterkte voor iedereen eromheen, wat een rollercoaster als iemand zo ziek is. 

Als ik de vraag "Hoe gaat het met je?" nu zou krijgen zou ik het niet weten. Ik weet het echt even niet.
Eigenlijk gaat het al een lange tijd kut. Ik voel me niet fijn, thuis is veel spanning. Man zit heel slecht in zijn vel, maar dat is wel vaker zo.
Ik merk gewoon dat het me niet altijd meer lukt, er zijn. Ik wil gewoon eens even rust. Even geen negatief gedoe. Er is altijd wat. Regelwerk, dingen die mis gaan, miskopen die weer een heleboel geregel kosten om het recht te trekken, het kost allemaal zo veel energie. En die energie wilden we juist gaan richten op een nieuwe zwangerschap. Maar op deze manier weet ik niet eens of ik dat nog wel wil. Of nee.. ik wil het heel graag. Maar niet pas over 1,5 jaar ofzo. En toch zit die twijfel er. Moeten we het wel doen? Hart/verstand. Wat een kutbalans. 

Regendrup  Wat een lastige periode. Ik snap dat je twijfelt.

Gelukkig een stuk beter dan vorige week is het meest eerlijke antwoord.
Vandaag precies 6 jaar geleden was de crematie van onze dochter. Vorige week waren haar geboorte- en (3 dagen later) sterfdag. En dat is altijd zo'n ontzettende kakweek. We liggen echt niet meer de hele week huilend in een hoekje, alles gaat door, maar de emoties zitten die hele week hoog en het is sowieso geen fijne tijd om de emoties hoog te hebben. Aan het einde van een druk jaar, allebei de emmer lekker vol, op het randje van overlopen, veel te veel emotionele kerstcommercials, etc... 
Ik hou van Kerst, maar vorige week vond ik Kerst ook k*t. Nu niet meer, nu gaan we in alle opzichten weer richting het licht. En hopelijk richting een wat rustiger jaar. 
Dus ja, beter dan vorige week. Er is weer hoop en meer licht dan donker.

Duufje schreef op 21-12-2022 om 12:16:

Gelukkig een stuk beter dan vorige week is het meest eerlijke antwoord.
Vandaag precies 6 jaar geleden was de crematie van onze dochter. Vorige week waren haar geboorte- en (3 dagen later) sterfdag. En dat is altijd zo'n ontzettende kakweek. We liggen echt niet meer de hele week huilend in een hoekje, alles gaat door, maar de emoties zitten die hele week hoog en het is sowieso geen fijne tijd om de emoties hoog te hebben. Aan het einde van een druk jaar, allebei de emmer lekker vol, op het randje van overlopen, veel te veel emotionele kerstcommercials, etc...
Ik hou van Kerst, maar vorige week vond ik Kerst ook k*t. Nu niet meer, nu gaan we in alle opzichten weer richting het licht. En hopelijk richting een wat rustiger jaar.
Dus ja, beter dan vorige week. Er is weer hoop en meer licht dan donker.

Jeetje wat heftig! Dat is niet niks allemaal. Wel fijn dat het weer beter gaat

Al voor dag 5 op rij koorts, vanmorgen we lol geprobeerd te werken, maar na 1,5 uur weer naar huis. Ben er nu echt wel klaar mee en van zo lang alleen zitten wordt ik ook verdrietig. 

Wat een lieve vraag. Op moment is er eigenlijk niemand die m aan mij stelt. Vrienden zijn erg druk met legitieme zaken voor henzelf, familie zie ik niet.

Er speelt veel, long covid en daardoor weer gedeeltelijk thuis zitten met klachten, niet mogen sporten waar ik normaliter veel in kwijt kan. Ik allerlei plannen had op het gebied van werk en studie die nu in de ijskast zitten.
Een vriendin die een knobbeltje in haar borst had wat gelukkig niks was maar waar ik me zorgen om maakte. Een andere vriendin waarvan haar broer ondertussen is uitbehandeld omdat het ziekenhuis fout na fout gemaakt heeft en dus binnenkort doodgaat aan kanker. Waarbij vriendin echt een rotfamilie heeft en zij daar door vroeger al het meeste schade heeft opgelopen en nu dus voor iedereen zorgt en er niemand voor haar is, en ik woon op 2u rijden afstand. Dat maakt me machteloos en verdrietig en ook heel erg boos op haar familie. Ze is bij tijd en wijlen erg suicidaal en ik zie dit op afstand helemaal fout gaan. Soort dat je iemand naar de afgrond ziet lopen maar niet kunt ingrijpen.
En dan ga ik nog verhuizen, leuk maar ook intensief met alles wat er speelt. En ik baal dat ik in dit huis het niet kan vinden, ik kan niet aarden en mensen komen eigenlijk niet langs waardoor ik altijd degene ben die moet reizen. Zeker ook omdat ik zo onwijs veel geinvesteerd heb in dit huurhuis, geld maar ook tijd. Het was echt een verschrikking toen ik de sleutel kreeg en echt leuk nu. Maar ik vind de locatie en de buurt echt vreselijk en mis de aanloop die ik had van mijn vorige huis, het is nooit mijn thuis geworden.
Ik ben gewoon moe en verdrietig en december is voor mij toch altijd al een vreselijke rotmaand door veel redenen.  
Dus nou, zo ongeveer dit dus.

Jeetje stokstaart, ik begrijp dat je moe bent Ik hoop en wens dat er voor jou en je omgeving betere tijden aankomen

@Stokstaart in elk geval een

ik ben zwaar verkouden, wordt er knettergek van heb gister nacht amper geslapen. 
en vanmorgen als klap op de vuurpijl brak mijn menstruatie door.

probeer gvd al een anderhalf jaar zwanger te worden had gehoopt dat nu wel raak was, maar nee weer niet. 
waarom is mijn menstruatie altijd zo stipt.. zelf vorig jaar toen ik doodziek was brak het nog door....  ben er zo klaar mee