En dan komt de man met de hamer
Afgelopen week kwam voor mij 'de man met de hamer', in november voor 1e keer griepprik gehaald en nu voor het eerst in mijn leven (voor zover ik me kan herinneren) de griep gekregen. Hoesten, een draaiende grintmolen in mijn hoofd en ongelooflijk lusteloos, geen zin in eten. De laatste 3 jaar elke week meestal 2 nachten kleinzoon hier gehad en daar kwam 1,5 jaar geleden (op andere dag) een 2e kindje elke week bij ons. Uiteraard best wennen, maar het is/was ook genieten om te zien hoe die kleintjes zich thuis voelen en ontwikkelen. En nu heb ik net tegen eigen kind gezegd dat ik het nog niet zie zitten om morgen weer kleinkind te hebben. POH heeft al eerder gezegd dat ik moet 'kiezen voor mezelf', maar wat is het ongelooflijk moeilijk, omdat ik (voor mijn gevoel) mijn eigen kind in de steek laat om er niet te kunnen zijn. Eigen kind en partner hebben te maken met diagnoses (3 jaar geleden pas vastgesteld) met adhd/borderline en depressie/burnout, dus het is zeker niet zómaar dat we al 3 jaar voor ze klaarstaan.
Moest ff van me afschrijven, voel me schuldig naar hun toe (emotie) maar verstandelijk weet ik dat ik er beter aan doe om nu voor mezelf te kiezen
Als jij ziek bent kun je toch helemaal niet voor twee kleine kindjes zorgen?
En is er geen hulpverlening mee gemoeid als zowel je dochter als je schoonzoon diagnoses hebben die van invloed zijn op hun opvoed skills?
Dus ze hebben hun diagnoses 3 jaar maar hebben toch voor een extra kind gekozen? Dan moeten ze dat zelf maar oplossen met een betaalde opvang en 't niet bij jou leggen. Hun keuzes, hun probleem!
Als ik jou was zou ik m'n ziekte gebruiken om van dat veplicht oppassen af te geraken en alleen nog voor de fun oma te zijn als het jou uitkomt en zeker niet meer structureel.
Even diep ademhalen en weer terug met je voeten op de grond. De man met de hamer, schuldgevoelens en je kind in de steek laten omdat je griep hebt klinkt wel wat dramatisch.
Zoals ze in het vliegtuig zeggen: Eerst zelf je zuurstofmasker opzetten en daarna pas je kind(eren) of anderen helpen.
Dat komt niet uit de lucht vallen, dat is gewoon wat het beste werkt en waarmee je de meeste kans op een goede afloop voor iedereen maakt uiteindelijk.
Heel veel beterschap!
redbulletje schreef op 24-04-2022 om 12:26:
Dus ze hebben hun diagnoses 3 jaar maar hebben toch voor een extra kind gekozen? Dan moeten ze dat zelf maar oplossen met een betaalde opvang en 't niet bij jou leggen. Hun keuzes, hun probleem!
Als ik jou was zou ik m'n ziekte gebruiken om van dat veplicht oppassen af te geraken en alleen nog voor de fun oma te zijn als het jou uitkomt en zeker niet meer structureel.
Eerlijk gezegd, kan ik niet anders dan me hierbij aansluiten. Je kampt met burnout-klachten, gezondheidsproblemen, enz. en dan besluit je dat het een goed idee is om aan kinderen te beginnen. Niet echt logisch.
keuze s hebben consequenties en als je zelf al niet voor een kind kan zorgen moet je er niet bewust voor kiezen. Hun maken van hun probleem jou probleem en dat is niet correct jou tijd van zorgen en rekening houden is voorbij.
Oppassen zou leuk moeten zijn en omdat jezelf wil niet omdat je kind anders niet kan functioneren dat is toch echt hun probleem
Pejeka1 schreef op 24-04-2022 om 12:40:
[..]
Eerlijk gezegd, kan ik niet anders dan me hierbij aansluiten. Je kampt met burnout-klachten, gezondheidsproblemen, enz. en dan besluit je dat het een goed idee is om aan kinderen te beginnen. Niet echt logisch.
Nou ja, gezien de diagnoses, borderline en ADHD, is het niet vreemd dat er wel eens wat minder verstandige beslissingen worden genomen.
MMcGonagall schreef op 24-04-2022 om 12:55:
[..]
Nou ja, gezien de diagnoses, borderline en ADHD, is het niet vreemd dat er wel eens wat minder verstandige beslissingen worden genomen.
Dan wil dat nog steeds niet zeggen dat oma de consequenties dan maar moet dragen.
Wat ontzettend rot dat je je zo naar voelt. Zo lang je ziek bent kan je natuurlijk sowieso geen kinderen opvangen, en daarna moet je maar kijken of je het nog ziet zitten.
Van wie is het tweede kindje? Ook van jouw kind of van iemand anders?
Voel je vooral niet schuldig. Wat niet kan, kan niet. Is er in jullie omgeving niet iets als buurtgezin? Kan de schoonfamilie niet inspringen?
Beterschap in elk geval. Ik hoop dat je het daarna meevalt en dat de hamer weer is opgeborgen in de schuur.
Reageer je niet wat overdreven? Je hebt griep en je kunt niet oppassen. Dat is toch geen wereldprobleem? Gewoon aan overgeven en je dochter moet iets anders organiseren, zoals in zoveel gezinnen met kinderen gebeurt.
Je bent oma en geen professionele oppas. Heg is al mooi dat je helpt. Kind en partner hebben de keus voor kinderen gemaakt, daar hoort ook de verantwoordelijkheid bij.
Je kind geeft je dus het gevoel dat je nu hebt of creëer je het gevoel zelf.
Ziek is ziek. Of je nou betaald of onbetaald werkt. Ben je ziek, dan kruip je in bed.
Ennehhh ...
Vragen degenen die commentaar hebben op de oppas-bezigheden van TO ook aan iemand met een baan die zich schuldig voelt omdat ze de griep heeft waarom ze dan überhaupt is gaan doen wat ze doet?
Pejeka1 schreef op 24-04-2022 om 13:00:
[..]
Dan wil dat nog steeds niet zeggen dat oma de consequenties dan maar moet dragen.
Nee, maar je blijft moeder. Altijd. Je wilt er zijn voor je kind(eren). Het is een kunst daarin je grenzen te bepalen, ik snap helemaal dat TO daarmee moeite heeft. Het is geen baan of hobby, het gaat om je bloedeigen familie.
oppassen is trouwens bijna altijd naast leuk ook vermoeiend en intensief, sowieso omdat je een stuk ouder bent. En gewend aan een ander levensritme en een andere concentratieboog.
yette schreef op 24-04-2022 om 13:44:
Ziek is ziek. Of je nou betaald of onbetaald werkt. Ben je ziek, dan kruip je in bed.
Ennehhh ...Vragen degenen die commentaar hebben op de oppas-bezigheden van TO ook aan iemand met een baan die zich schuldig voelt omdat ze de griep heeft waarom ze dan überhaupt is gaan doen wat ze doet?
TO heeft toch geen baan?
Pejeka1 schreef op 24-04-2022 om 14:02:
[..]
TO heeft toch geen baan?
Nee, ze heeft afspraken gemaakt. En ze vindt het belangrijk om gemaakte afspraken, of ze er nou aan verdient of niet, na te komen. Heb jij toch zeker ook?
ik snap je gevoel wel . Wat een zorgen om je kind en kleinkinderen. Maar ziek is ziek . Neem je tijd om goed te herstellen.
Beterschap .