Bevolkingsonderzoeken, doe je eraan mee?
Ik heb laatst weer een borstonderzoek gehad. Ik begrijp dat het belangrijk is maar ik vind het echt vreselijk. Ik twijfel echt of ik over 2 jaar weer ga. Een uitstrijkje vind ik niet zo erg.
Vanaf 55 jaar volgt er nog een onderzoek voor darmkanker. Mijn man heeft al 2 oproepen/zelftesten overgeslagen. Niet verstandig, maar ik begrijp het ook wel.
Het lijkt me een vies klusje.
Hoe doen jullie dit? Ga je altijd of steek je de kop in het zand?
Peiling
Doe je mee aan bevolkingsonderzoeken?
Maximaal 4 antwoorden.
ik ben nog maar 33 dus heb er nog niet veel ervaring mee, maar als het zover is dan doe ik er zeker aan mee. Toen ik 30 werd en de uitnodiging kreeg, heb ik voor de zelftest gekozen.
Anne1234! schreef op 29-11-2024 om 18:03:
Nee, ik ga me niet druk maken om iets wat nog niet is.
Dat is nou net het hele punt: je kunt juist wel wat hebben zonder dat je het doorhebt
Ja ik doe er aan mee, al is het pas 2x geweest voor mij. Het duurt dan wel even voordat ik in actie kom, maar goed dat heb ik met alles. Ik denk dat ik moeilijk kan leven met 'had ik maar', of dat nou wel of niet terecht zou zijn.
Ja ik doe altijd mee.
De laatste keer bij het borstonderzoek werd ik geholpen door iemand in opleiding. Je moet het natuurlijk op een manier leren maar dit was echt erg mijn beide borsten zijn in beide posities meerdere keren geplet en het was nog niet goed. Uiteindelijk moest het nog een keer over en dat werd gelukkig gedaan door een ervaren kracht. Ik was er nooit angstig voor, had het al vaker gehad, maar de volgende keer wil ik echt geen leerling meer aan mijn lijf. Had echt bloed uitstortingen en heb een paar maanden pijnlijke borsten gehad.
Door een verhuizing kreeg ik al na een jaar weer een uitnodiging maar daar heb ik voor bedankt. Volgend jaar maak ik wel zelf een afspraak maar ik wil echt geen leerling meer aan mijn lijf. Als ik niet geholpen word door een ervaren kracht ga ik na een privé kliniek voor een pijnloos onderzoek.
Altijd .
Ken nu al 2 vrouwen die recent de diagnose borstkanker hebben gekregen.
1 collega en 1 vrouw van een collega . Allebei een borstamputatie .
Of dat komt door een verlate diagnose weet ik niet .
Er is een achterstand en personeelstekort
Ik zit ook te wachten op een oproep .
Vorige oproep was 2 jaar en 8 maanden geleden 
Naminokurashi schreef op 29-11-2024 om 18:26:
Ik heb 2x een uitstrijkje laten maken. Beide keren was ontzettend pijnlijk( heb verkrachtingsverleden). Sindsdien heb ik mij er voor laten afmelden via de huisarts. Zij zag hoeveel stress mij dat steeds gaf.
Voor de borsten onderzoek ook afgemeld.
Dit is wat ik wil
Uitstrijkje kun je tegenwoordig zelf doen. Makkelijk en pijnloos. Misschien is dat beter voor je?
ik doe altijd mee. Het is geen garantie maar de kans dat het vinden als je iets mankeert is groter dan wanneer je niet meedoet.
ik doe altijd mee. Als (leerling)verpleegkundige was ik diep onder de indruk van de jonge vrouwen die stierven aan baarmoederhalskanker en borstkanker. Deze ervaringen spelen vast een rol.
Ik heb 1 keer een mammografie en biopsie gehad vanwege een knobbel in mijn borst. Ja prettig was het niet maar ik vond het ook niet pijnlijk.
Sinds 6 jaar heb ik jaarlijks een uitstrijkje vanwege afwijkende uitslag. Ook inmiddels al 4x een colposcopie gehad.
Ik vind het belangrijk om te gaan. Voor jezelf uiteraard zodat je ergens op tijd bij bent, althans dat is het idee erachter. Maar ook om zo toch wel zorgkosten te kunnen besparen.
Overigens mag wat mij betreft de leeftijd voor borstonderzoek en uitstrijkje echt een stuk omlaag. Ik hoor toch wel vaak verhalen van vrouwen die (veel) jonger zijn en toch kanker hebben wat ze eerder hadden kunnen ontdekken.
Agen schreef op 29-11-2024 om 18:51:
Er zijn best wel argumenten om niet mee te doen aan bevolkingsonderzoeken. Het is niet goed vast te stellen hoevaak het voorkomt dat iemand te horen krijgt dat hij/zij kanker heeft, en daarvoor een zware behandeling ondergaat, met alle lichamelijke en psychologische gevolgen van dien, terwijl die persoon een langzaam groeiende tumor had die nooit symptomen zou hebben veroorzaakt (vergelijk met prostaatkanker: er gaan heel veel meer mannen dood mét prostaatkanker dan áán prostaatkanker.) Iets minder dramatisch: het komt veel voor dat mensen na een screeningsonderzoek te horen krijgen dat er verder onderzoek nodig is, waar ze dan heel erg over in de stress zitten, terwijl er bij dat vervolgonderzoek niets aan de hand blijkt te zijn. Bij meer dan 90%(!) van de mensen die worden doorverwezen vanuit het bevolkingsonderzoek darmkanker wordt geen kanker gevonden, maar terwijl ze wachten op dat vervolgonderzoek maken ze zich wel heel veel zorgen.
En dan is er nog het omgekeerde: mensen die bij een bevolkingsonderzoek horen dat er niks aan de hand is, en daarom niet in actie komen als ze symptomen krijgen, terwijl ze wel kanker hebben.
Ik doe zelf wel mee aan bevolkingsonderzoeken, omdat ik de voordelen zwaarder vind wegen dan de nadelen, maar het is ook weer niet de no brainer die sommigen er hier van maken.
Het is inderdaad niet per definitie een no-brainer. Hier een artikel met een heftig voorbeeld van colateral damage van het bevolkingsonderzoek darmkanker.
https://www.groene.nl/artikel/tot-de-operatie-was-ik-kerngezond
Ik heb inmiddels al een aantal keer een mammografie gehad vanwege een knobbeltje in m’n borst (bleek uiteindelijk een goedaardige tumor) en de controle (jaarlijks) erna. Ook met een heel kleine cup niet prettig, maar met een pijnstiller vooraf (tip!) en erna even rustig aan doen, is het ook met een uurtje wel weer vergeten.
Uitstrijkje heb ik inmiddels twee keer laten doen. Dichtbij in m’n omgeving was iemands uitstrijkje niet goed en moesten er cellen weggehaald; heel dankbaar dat ze dit onderzoek gedaan heeft en ze er dus zo vroeg achterkwamen!
Kortom, ja, ik ga altijd.
Tot nu toe alleen oproep voor uitstrijkje gehad. Mijn beste vriendin kreeg jaar ervoor met <30 diagnose baarmoederhalskanker. Sindsdien me voorgenomen alle bevolkingsonderzoeken mee te doen. Heb ook hpv vaccin gehad op mijn 18e.
-Nienke- schreef op 29-11-2024 om 22:30:
Ook met een heel kleine cup niet prettig, maar met een pijnstiller vooraf (tip!) en erna even rustig aan doen, is het ook met een uurtje wel weer vergeten.
Dit vind ik te kort door de bocht. De mate van pijnervaring bij een mammografie verschilt volgens mij van vrouw tot vrouw.
Een aantal jaar geleden werd tijdens een bevolkingsonderzoek 'iets' gevonden in mijn linkerborst, na nader onderzoek bleek dat een kwaadaardige tumor te zijn. Ik had zelf niets gevoeld. Ik ben blij dat ik gehoor heb gegeven aan de oproep, toen.
Het onderzoek is absoluut niet fijn maar dat heb ik er wel voor over.
Als ik voor een onderzoek wordt opgeroepen ga ik altijd. De mammo doet idd zeer, maar is ook afhankelijk van degene die het doet. Ik heb gemerkt dat men in de borstenbus er meer rekening mee houdt dan in het ziekenhuis.