Sparen voor kind
Ik ben mij aan het oriënteren op een spaarrekening voor mijn kind en ben benieuwd wat jullie voor keuzes hebben gemaakt. Ben je gegaan voor de traditionele spaarrekening? En zo ja, waarom heb je de keuze voor die rekening gemaakt? Of koos je voor een andere optie zoals beleggen of een deposito?
Moirmel schreef op 14-06-2023 om 17:20:
Ga enkel op de OP reageren.
Wij hebben een beetje een aparte situatie daar kind sinds geboorte in co-ouderschap zit.
Al het kindergeld wordt sindsdien gestort op een aparte rekening waarvan enkel de kosten afgaan die specifiek voor kind zijn (kapper, medische kosten,...), elke ouder koopt zelf kleding en doet zelf zijn persoonlijke uitgave voor kind. Stiefzoon is tien en op die rekening staat ondertussen een 7 000 euro.
Daarnaast sparen wij elke maand voor stiefzoon en ik veronderstel dat zijn vader dit ook doet (hij is het enige kind tussen onze gezinnen). Ook hebben mijn schoonouders een spaarrekening lopen voor hem, maar op dat bedrag heb ik geen zicht.
Daar hij een beperking heeft, acht ik de kans groot dat hij na zijn 18de bij ons blijft wonen, maar anders zullen we tegen dan wel een stevige buffer hebben om hem te ondersteunen.
Alles loopt trouwens via gewone spaarrekeningen en niet via beleggingen ofzo.
Daar hij ook de enige erfgenaam is van twee koppels die beide een eigen huis hebben, denk ik niet dat hij zich later veel zorgen zal moeten maken.
Het kan natuurlijk zijn dat hij daar een groot deel van zijn leven niets aan heeft. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders hebben een eigen huis, maar daar hebben wij (rond de 50 jaar) nog niets aan, aangezien al onze ouders (gelukkig!) nog leven.
Bij ons hebben de kinderen een eigen spaarrekening, maar daar staat niet zo’n groot bedrag op. Ik denk iets rond de 1500 Euro. Wij hebben zelf een spaarrekening en daar hopen we de kinderen mee door de studie te kunnen helpen. Er is dus geen apart potje voor.
Schemerlampje schreef op 14-06-2023 om 23:00:
[..]
Het kan natuurlijk zijn dat hij daar een groot deel van zijn leven niets aan heeft. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders hebben een eigen huis, maar daar hebben wij (rond de 50 jaar) nog niets aan, aangezien al onze ouders (gelukkig!) nog leven.
Mijn moeder heeft inmiddels bijna de pensioenleeftijd bereikt en ook haar vader leeft nog. Ik zou ook niet gokken op het huis van de ouders als voorziening voor later.
Due-scimmie schreef op 15-06-2023 om 07:01:
[..]
Mijn moeder heeft inmiddels bijna de pensioenleeftijd bereikt en ook haar vader leeft nog. Ik zou ook niet gokken op het huis van de ouders als voorziening voor later.
Hoogstens als hij zelf kinderen heeft dat hij deze kan helpen. 
Ik ga er vanuit dat er tzt niet zoveel geld meer is, omdat zorg dan een stuk duurder is geworden.
Schemerlampje schreef op 14-06-2023 om 23:00:
[..]
Het kan natuurlijk zijn dat hij daar een groot deel van zijn leven niets aan heeft. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders hebben een eigen huis, maar daar hebben wij (rond de 50 jaar) nog niets aan, aangezien al onze ouders (gelukkig!) nog leven.
Bij ons hebben de kinderen een eigen spaarrekening, maar daar staat niet zo’n groot bedrag op. Ik denk iets rond de 1500 Euro. Wij hebben zelf een spaarrekening en daar hopen we de kinderen mee door de studie te kunnen helpen. Er is dus geen apart potje voor.
Ik zoek inderdaad iets waarbij ons kind op een bepaalde leeftijd over het geld kan beschikken, of dat wij haar kunnen helpen. Onze ouders zijn allebei nog in goede gezondheid en wij ondertussen al een eind in de 30. Voordat het bedrag uit hun huizen vrijkomt zijn wij hopelijk ook al een eind op leeftijd. Desalniettemin is een huis vaak wel een leuke spaarpot.
Hier zorgde de erfenis van mijn oma (inclusief haar eigen huis) overigens wel voor veel extra spaargeld voor mijn ouders waardoor zij mij ook makkelijker konden ondersteunen tijdens studietijd. Maar goed, daarop rekenen lijkt mij een vrij onhandig idee omdat je nooit weet of je ouders met 60 of 90 jaar zullen overlijden (en hoeveel geld er op dat moment nog over is).
Ik spaar 25 euro per maand voor de kinderen, ze hebben bij hun geboorte 100 euro gekregen als cadeau. Dat zal zo'n 6000 euro zijn per kind als ze 18 worden. Dat geld is voor hun en mogen ze dan zelf besteden. Ik hoop dat ze het gebruiken voor iets dat verstandig is of een grote wens (verder sparen, auto, verre reis, studie in het buitenland) en niet dat het op gaat aan dagelijkse dingen. Wel is het hun keuze dus ik ga me er niet mee bemoeien anders dan misschien eenmalig advies geven als ze het krijgen of als ze zelf advies vragen.
Verder geloof ik dat ze er meer aan hebben als we de rest van ons geld nu verstandig uitgeven. Het duurt nog zo'n 9 jaar voor het oudste kind gaat studeren (indien die gaat studeren uiteraard). We willen eerst ons eigen huis verbouwen/opbouw laten maken (nu minder slaapkamers dan kinderen en willen hun allemaal graag hun eigen kamer geven) en sparen daar voor. Daarna willen we ook de keuken en badkamer vernieuwen, zonnepanelen laten plaatsen en versneld aflossen.
Volgens het financiële plan zouden onze kosten voor de hypotheek zo'n 600 euro gedaald zijn ten opzichte van de koop voor de oudste 18 wordt. Die 600 lasten verlichting kan dan gebruikt worden om de kinderen te helpen tijdens hun studie met kosten. Alleen de kinderbijslag en een klein bedrag aan kgb valt bij ons weg (we krijgen nu 14 euro per maand krijgen aan kgb per kind) en de lasten verlichting is veel groter. Daarnaast hoop ik ooit weer te kunnen gaan werken (nu wia) en dan worden de inkomsten ook hoger. Nu meer sparen dan die 25 euro per kind per maand vind ik onzin. Dat geld kunnen we verstandiger op een andere manier in zetten om zowel op de middellange als lange termijn hun leven te verbeteren. Eigen kamer nu, hogere waarde huis, lager risico voor ons en de bank, lagere maandlasten, sneller aflossen, nog lagere maandlasten.
Die 25 euro spaar ik overigens wel gewoon op een spaarrekening en niet in aandelen. Ik heb zelf een vergelijkbaar bedrag gehad in aandelen voor als ik ging studeren. Alleen was ik 17 toen ik eind examen had gedaan, vond aandelen een te groot risico omdat het bijna mijn hele vermogen was op dat moment maar kon het niet aanpassen omdat ik 17 was. Mijn ouders wilde het niet veranderen want de markt was niet gunstig volgens hun. Ik begon mijn studie in september 2008... die ongeveer 6000 euro was niet veel later gewoon verdampt en had ik alleen nog het gedeelte dat wel in geld was gespaard. (Er was ongeveer zo'n 1500 in geld en 4500 in aandelen en ik hield zo'n 2000 over. Mijn sibling had de verhouding omgekeerd en had ondanks de beurzen crisis 5000 over) Ik mocht bij god gratie vervolgens geld lenen van mijn ouders onder de voorwaarde dat ik dan de aandelen niet zou verkopen en hun terug zou betalen als ze weer in waarde zouden stijgen wat allemaal lang duurde dus hebben ze het verrekend met het rijbewijs dat ik zou krijgen van hun net als sibling. Ik heb 2500 euro geleend wat later dus een gift werd in ruil voor geen rijbewijs en 1500 gekregen, sibling had een rijbewijs en 5000 euro gekregen. Daarnaast nooit iets van financiële steun tijdens mijn studie dus altijd bijgeleerd en gewerkt. (Overigens waren mijn ouders niet arm en hadden makkelijk wel kunnen steunen maar dat vonden ze niet nodig want zij hadden dat toch ook niet gehad en we kregen toch eenmalig geld) Vervolgens langdurig erg ziek geworden en mijn studie niet kunnen afmaken en met een hoge studieschuld blijven zitten. Dat heeft me een behoorlijke knauw gegeven. Daarom wil ik geen aandelen voor mijn kinderen en indien mogelijk mijn kinderen financieel steunen tijdens een studie. Liever zelf hun kunnen steunen dan hun met een eenmalig bedrag zelf verantwoordelijk maken. De prioriteit ligt hier dan ook bij wat nodig is om nu fijn te leven en lastenverlichting voor de toekomst.
Schemerlampje schreef op 14-06-2023 om 23:00:
[..]
Het kan natuurlijk zijn dat hij daar een groot deel van zijn leven niets aan heeft. Zowel mijn ouders als mijn schoonouders hebben een eigen huis, maar daar hebben wij (rond de 50 jaar) nog niets aan, aangezien al onze ouders (gelukkig!) nog leven.
...
Daar ben ik mij volledig van bewust, vandaar ook dat ik zei dat wij een wat aparte situatie hebben.
Zoals het er nu uitziet en zoals hij zich nu ontwikkeld (10jaar), acht ik de kans zeer gering dat hij ooit zal kunnen meedraaien op de arbeidsmarkt en denk ik dat het vrij reëel is dat hij als volwassene bij ons blijft wonen.