Sparen voor kind
Ik ben mij aan het oriënteren op een spaarrekening voor mijn kind en ben benieuwd wat jullie voor keuzes hebben gemaakt. Ben je gegaan voor de traditionele spaarrekening? En zo ja, waarom heb je de keuze voor die rekening gemaakt? Of koos je voor een andere optie zoals beleggen of een deposito?
Wij sparen niet specifiek voor de kinderen. We sparen, maar hebben weinig spaargeld en sparen nu specifiek voor een verbouwing. Verwacht dat we als ze gaan studeren dit dan wel van lopende rekening kunnen doen.
Wij hebben er voor elk kind 2:
1 op naam kind zelf. Dit krijgen ze als ze 18 zijn en mogen ze naar eigen inzicht uitgeven.
1 onder onze eigen naam en dit is voor de studie en rijbewijs.
Eerst hadden we alles onder hun eigen naam, maar ik ben het toch gaan splitsen. Ik wil niet dat ze het geld voor de studie verkwisten later.
De kinderen hebben beide op hun 18e de beschikking gekregen over hun spaargeld. Geen tienduizenden euro’s maar toch een leuk bedrag. Bestemd voor wat ze willen, bij voorkeur iets zinvols. Rijbewijzen en studie betaal ik vanuit mijn inkomsten.
Ben gescheiden en heb co-ouderschap voor inmiddels 6 jarig zoontje. Of en hoe moeder spaart weet ik niet. Eerlijk gezegd ook geen behoefte om dat te weten. Ga er vanuit dat ze slim genoeg is om te beseffen dat zij alle (reguliere) kosten dient te betalen van de kinderalimentatie die ik betaal en alle toeslagen die ze krijgt (kgb, kinderbijslag etc).
Vind het wel leuk dat dit onderwerp nu aangesneden wordt, heb namelijk zelf ook even nagedacht wat het beste zou zijn. Wil natuurlijk wel wat achter de hand hebben voor hem. Zelf heb ik nooit een smak geld gekregen op m'n bankrekening van m'n ouders. Maar ze hielpen me wel altijd met alles. Zo heb ik nooit iets voor school hoeven te betalen, kleding mocht ik zelf kopen en bonnetjes inleveren bij m'n ouders die het geld dan overmaakte naar mijn rekening. Zorgverzekering betaalde m'n ouders ook. Enige wat ik zelf heb betaald was m'n rijbewijs en het uitgaansleven. Zelf betalen van het rijbewijs was een bewuste keuze, omdat ik op die manier leerde omgaan met geld, en bewust werd gemaakt van het sparen om een doel te bereiken.
Vanaf het moment dat ik fulltime ging werken, betaalde ik kostgeld (best een flink bedrag). Vond ik op die leeftijd niet leuk en belachelijk veel als ik dit vergeleek met het bedrag wat vrienden moesten betalen aan kostgeld. Achteraf gezien ben ik ontzettend blij dat ik zo op ben gevoed, want ben me echt wel bewust van de financiën. Toen ik uit huis ging, hebben m'n ouders flink wat mee betaald om de hypotheek naar onder te krijgen, wat weer ten goede is gekomen van m'n maandelijkse hypotheek lasten. En zelfs nu ik op mezelf woon, betaald mam (pap helaas overleden) soms nog bepaalde zaken. Heb recentelijk bv een testament laten opmaken. Flink bedrag wat ik moest betalen. Maar moeders heeft uiteindelijk betaald.
Natuurlijk ben ik me er bewust van dat ik een luxe positie had/heb, en niet iedereen de financiële middelen heeft om te ondersteunen. En hoe ouder ik wordt, hoe meer ik me hier bewust van. Wordt en ontzettend dankbaar ben.
De aanpak van m'n ouders heb ik als zeer prettig ervaren, en zo wil ik dit ook gaan doen richting m'n zoon (en wellicht meer kinderen in de toekomst). Ik spaar elke maand een x bedrag voor hem, en dat zet ik op mijn spaarrekening. Heb op m'n spaarrekening een doel aangemaakt met zijn naam, dus zie precies hoeveel ik voor hem gespaard heb. Ik ben alleen dus sparen gaat niet dermate hard dat ik problemen ga krijgen met de belastingdienst. En mocht ik in die situatie gaan verkeren, zijn er genoeg slimme trucjes om dat te omzeilen.
Limburg2022 schreef op 13-06-2023 om 08:07:
Ben gescheiden en heb co-ouderschap voor inmiddels 6 jarig zoontje. Of en hoe moeder spaart weet ik niet. Eerlijk gezegd ook geen behoefte om dat te weten. Ga er vanuit dat ze slim genoeg is om te beseffen dat zij alle (reguliere) kosten dient te betalen van de kinderalimentatie die ik betaal en alle toeslagen die ze krijgt (kgb, kinderbijslag etc).
Maar als kind 18 is vallen veel dan die toeslagen natuurlijk weg.
Monika_Geller schreef op 12-06-2023 om 18:09:
Wij storten maandelijks een bedrag op de spaarrekening van onze kinderen. Als ze 18 worden, krijgen ze daarover de beschikking.
Inderdaad kun je er niet zomaar meer bij. Dat vind ik eigenlijk wel handig. Stel dat het financieel slecht gaat, dan hebben de kinderen later wel gewoon geld.
Maar dan ga je nu misschien schulden maken of enorm krap leven, wat ook niet fijn is voor de kinderen. Valt een beetje in de categorie, niets uit willen geven omdat je ander je kinderen geen erfenis mee kunt geven.
Wat is fijner; een normalere jeugd zonder dat ouders geldstress hebben, maar geen startkapitaal. Of een jeugd met geldzorgen, maar wel een startkapitaal.
Zusterclivia schreef op 13-06-2023 om 09:54:
[..]
Maar dan ga je nu misschien schulden maken of enorm krap leven, wat ook niet fijn is voor de kinderen. Valt een beetje in de categorie, niets uit willen geven omdat je ander je kinderen geen erfenis mee kunt geven.
Wat is fijner; een normalere jeugd zonder dat ouders geldstress hebben, maar geen startkapitaal. Of een jeugd met geldzorgen, maar wel een startkapitaal.
Maar als je geen geld hebt om te sparen voor je kinderen, spaar je toch niet? Wat in rijke jaren is opgebouwd, staat dan in ieder geval veilig voor hen. Dat gaat ook weer niet om tienduizenden he. Als je echt flinke financiële problemen hebt, zet dat spaargeld geen zoden aan de dijk, maar is het wel leuk voor je 18-jarige als extraatje.
Monika_Geller schreef op 13-06-2023 om 12:16:
[..]
Maar als je geen geld hebt om te sparen voor je kinderen, spaar je toch niet? Wat in rijke jaren is opgebouwd, staat dan in ieder geval veilig voor hen. Dat gaat ook weer niet om tienduizenden he. Als je echt flinke financiële problemen hebt, zet dat spaargeld geen zoden aan de dijk, maar is het wel leuk voor je 18-jarige als extraatje.
Met die paar duizend euro die nu gereserveerd staat voor mijn kind zouden we in geval van nood toch een halfjaar de hypotheek kunnen betalen bijvoorbeeld. Dat kan best een behoorlijk verschil maken in slechte tijden. Vooral als je anders in schulden komt. Natuurlijk zullen we het andere spaargeld eerst aanspreken en hoop ik heel erg dat we nooit in de situatie komen dat dat al nodig is. Maar je hebt gewoon niet alles in de hand, dus als het echt nodig is dan geven we dat geld gewoon uit.
Dat je alles niet in de hand hebt, daarover zijn we het eens. Ik geloof alleen niet dat het spaargeld van mijn kinderen het verschil zal maken tussen of ik mogelijk failliet ga of niet. Dan heb ik liever dat datgene wat ik ooit gespaard heb voor m'n kinderen er nog is zodat zij financieel gezien een licht positieve start kunnen maken.
Monika_Geller schreef op 13-06-2023 om 12:16:
[..]
Maar als je geen geld hebt om te sparen voor je kinderen, spaar je toch niet? Wat in rijke jaren is opgebouwd, staat dan in ieder geval veilig voor hen. Dat gaat ook weer niet om tienduizenden he. Als je echt flinke financiële problemen hebt, zet dat spaargeld geen zoden aan de dijk, maar is het wel leuk voor je 18-jarige als extraatje.
Ook een paar duizend euro kan genoeg zijn om een moeilijke periode door te komen. Of om dan wel de auto te kunnen laten maken, zonder dat je geen brood meer kunt kopen. Als je het gewoon goed hebt, dan is 10.000 euro geen levensveranderend bedrag. Als je krap zit, dan telt zelfs dat ene tientje.
Kleine financiële problemen worden vanzelf grote financiële problemen. Stel dat ik nu mijn gemeentelijke lasten van 600 euro niet betaal. Je krijgt vervolgens gelijk een aanslag met boete van 50 euro (iets in die orde, voor btw is het 65 euro of zo), vervolgens aanmaningskosten en rentekosten en voor je het weet is het bedrag verdubbeld. Dat gaat soms echt wel heel hard.
Daarnaast als je echt schulden hebt en zelfs de schuldensanering in gaat, dan kan het best zijn dat het saldo meegenomen wordt voor het aflossen van de schulden. Maar dit moet wel de rechter bepalen. Dus als je echt in de problemen zit, dan is dat geld ook niet veilig. Dan kun je het beter voordien gebruikt hebben om de schulden te voorkomen of klein te houden.
Ik weet dat als je een klein inkomen hebt, die bedragen er echt toe doen. Ik heb zelf ook in een situatie gezeten waarin we de eindjes maar nauwelijks aan elkaar geknoopt kregen. Juist om die reden staat het geld van mijn kinderen apart: zodat zij een goede start kunnen maken.
Nu is de situatie gelukkig heel anders, maar met de negatieve situatie in het achterhoofd houdend, hebben we gekozen voor een aparte spaar.
Zo zie je maar dat op basis van dezelfde hypothetische omstandigheden, iedereen het zwaartepunt op een ander onderdeel legt.
Wat een hoop reacties al, daar kan ik zeker wat mee. De afweging tussen een spaarrekening op kind zijn naam of een rekening waarbij wij ook/of alleen eigenaar zijn is iets waar ik nog niet zo over na had gedacht. Ik denk dat aan beide situaties voors en tegens zitten. Ik neig er nu naar om een spaarrekening op naam van kind te openen waarop opa’s en oma’s kunnen storten (die willen dat graag), en wij bijvoorbeeld jaarlijks ook een wat kleiner bedrag. En dan een los spaarpotje te reserveren op onze eigen spaarrekening waarop we maandelijks een vast bedrag storten maar waar we dan nog wel bij kunnen.
Limburg2022 schreef op 13-06-2023 om 08:07:
Ik ben alleen dus sparen gaat niet dermate hard dat ik problemen ga krijgen met de belastingdienst. En mocht ik in die situatie gaan verkeren, zijn er genoeg slimme trucjes om dat te omzeilen.
Ik ben benieuwd welke trucjes dat zijn!
Wij sparen niet speciaal voor de kinderen. Hebben voldoende spaargeld om straks bij te dragen aan rijbewijs en/of studie. Ik vind het nergens voor nodig om ze op hun 18e zomaar een flink bedrag te geven. Evt bijdragen aan een eigen huis bekijken we tzt wel weer. Afhankelijk van hoe dan de huizenmarkt, de regelgeving en onze financiële positie is.
Yvaine schreef op 13-06-2023 om 18:23:
Wat een hoop reacties al, daar kan ik zeker wat mee. De afweging tussen een spaarrekening op kind zijn naam of een rekening waarbij wij ook/of alleen eigenaar zijn is iets waar ik nog niet zo over na had gedacht. Ik denk dat aan beide situaties voors en tegens zitten. Ik neig er nu naar om een spaarrekening op naam van kind te openen waarop opa’s en oma’s kunnen storten (die willen dat graag), en wij bijvoorbeeld jaarlijks ook een wat kleiner bedrag. En dan een los spaarpotje te reserveren op onze eigen spaarrekening waarop we maandelijks een vast bedrag storten maar waar we dan nog wel bij kunnen.
Allebei is zeker een optie. Ik zou wel naar opa/oma communiceren dat bij de rekening op naam kind, kind zelf tzt kan besluiten hoe het uit te geven. Niet dat ze het geven voor de studie en kind het aan andere dingen uit gaat geven. 
Ga enkel op de OP reageren.
Wij hebben een beetje een aparte situatie daar kind sinds geboorte in co-ouderschap zit.
Al het kindergeld wordt sindsdien gestort op een aparte rekening waarvan enkel de kosten afgaan die specifiek voor kind zijn (kapper, medische kosten,...), elke ouder koopt zelf kleding en doet zelf zijn persoonlijke uitgave voor kind. Stiefzoon is tien en op die rekening staat ondertussen een 7 000 euro.
Daarnaast sparen wij elke maand voor stiefzoon en ik veronderstel dat zijn vader dit ook doet (hij is het enige kind tussen onze gezinnen). Ook hebben mijn schoonouders een spaarrekening lopen voor hem, maar op dat bedrag heb ik geen zicht.
Daar hij een beperking heeft, acht ik de kans groot dat hij na zijn 18de bij ons blijft wonen, maar anders zullen we tegen dan wel een stevige buffer hebben om hem te ondersteunen.
Alles loopt trouwens via gewone spaarrekeningen en niet via beleggingen ofzo.
Daar hij ook de enige erfgenaam is van twee koppels die beide een eigen huis hebben, denk ik niet dat hij zich later veel zorgen zal moeten maken.