Geen financiële opvoeding, gevolgen
Wat zoek ik, herkenning?
ik heb geen financiële opvoeding gehad. Ben randje armoede opgegroeid. Thuis deed mijn moeder de financiën want mijn vader kon het helemaal niet, gaf alles direct uit, en we kwamen altijd net rond. Maar echt goed kon ze het ook niet dus het zijn lastige tijden geweest en we waren met vier kinderen. Er was altijd eten hoor maar clubjes, sport enzo dat niet
recent bij het overlijden van mijn moeder bleek weer eens dat ze dachten , we hebben het goed geregeld want een begrafenis verzekering maar die dekte 1500 euro…. Gelukkig zijn we met vier kinderen..
ik merk dat ik nog steeds met gevolgen leef want ik krijg zo ongelooflijk stress van geld en alles eromheen. Mijn man regelt het en die heeft wel ook financiële opvoeding gehad. We komen uit een vergelijkbaar gezin alleen daar was het wel altijd op orde. (Ik uit sociale huur, bij hun een koopwoning bijv. Mijn ouders waren angstig voor schulden dus wilden absoluut nooit zoveel lenen voor een huis. Mijn moeder zei altijd kind eerst bij elkaar sparen dan pas kopen……nouja dat lukt niet bij een huis natuurlijk …). ook na de middelbare zeiden mijn ouders ‘ kind studeren is zo duur doe maar niet je kan maar beter werken hoor’. Gelukkig heb ik toen een werken/leren opleiding gedaan (hbo betaald door bedrijf) en van die hbo opleiding pluk ik de vruchten want het is natuurlijk een raar advies aan je kind maar kwam uit een goed hart
Maar ook ik durf/wil nergens geld aan uitgeven en kan echt helemaal in de stress raken van bijv een rekening of een onverwachtse post. We hebben het al 30 jr opgelost door man de financiën te laten doen maar dat maakt het niet beter. Ik kan nu al wakker liggen van waarom gaan we op vakantie dat moeten we echt sparen voor als de kinderen studeren en waarom Dus dan zegt hij we doen het samen of ik mag het doen en laat zien hoe hij budgeteert en potjes maakt maar het maakt niet uit de stress blijft en gevolg is dan dat ik alleen nog thuis wil
Blijven en nul leuke dingen wil doen want kost geld. Ik ben niet gierig voor anderen maar durf gewoon geen geld uit te geven en mezelf is de makkelijkste bespaarpost
ik denk altijd ik ben de enige met dit? Het verziekt wel mijn levensplezier maar kan het ook niet uitzetten. Of althans dat lukt niet.
of is er bij jullie wel een goede financiële opvoeding geweest en profiteer je daar nog van?
Ik merk ook je het doorgeeft, mijn vader was vroeg wees en mijn moeder kwam echt uit een superarmoedig gezin, moeder huisvrouw en vader uit de bouw maar arbeidsongeschikt en 9 kinderen dus ook zij hebben het gewoon weer meegenomen. En mijn schoonouders die kwamen juist uit gezinnen van stand of andere kant een kleine zelfstandige ondernemer.
ik zou, denk ik, zoveel mogelijk met je man gaan meekijken. zo te lezen heeft hij het wel goed voor elkaar, verschillende potjes voor verschillende doelen. Ook eentje voor de studie van de kinderen? En mss kun je cash geld voor jezelf hebben, zodat je het nog beter ziet wat je uitgeeft. En kijk ook naar wat je al gespaard hebt.
Friezinnetje schreef op 01-07-2023 om 09:21:
ik zou, denk ik, zoveel mogelijk met je man gaan meekijken. zo te lezen heeft hij het wel goed voor elkaar, verschillende potjes voor verschillende doelen. Ook eentje voor de studie van de kinderen? En mss kun je cash geld voor jezelf hebben, zodat je het nog beter ziet wat je uitgeeft. En kijk ook naar wat je al gespaard hebt.
Dit! Echt, als je overal potjes voor hebt kun je zorgelozer leven op financieel gebied. Als alles gebudgetteerd is, heb je als het goed is een potje voor leuke dingen/vakanties e.d. Daar kun je dan uit betalen wat je op dat gebied graag wil doen, zonder dat er andere dingen onder lijden.
Leer van je man! Succes! 
Friezinnetje schreef op 01-07-2023 om 09:21:
ik zou, denk ik, zoveel mogelijk met je man gaan meekijken. zo te lezen heeft hij het wel goed voor elkaar, verschillende potjes voor verschillende doelen. Ook eentje voor de studie van de kinderen? En mss kun je cash geld voor jezelf hebben, zodat je het nog beter ziet wat je uitgeeft. En kijk ook naar wat je al gespaard hebt.
Inderdaad, ga nu leren (van je man) hoe je goed met geld omgaat.
Je klinkt irrationeel angstig. Je lijkt het zo slecht niet te doen, maar je ervaart veel spanning.
Met meer kennis van zaken kun je er waarschijnlijk met een neutralere blik naar kijken.
Overigens herken ik wel het deel huis kopen. Wij komen allebei uit huur-gezinnen en hebben zelf de stap nooit durven zetten om te kopen. Ach ja, we huren een leuk huis, in een goeie buurt, maar het had beter gekund denk ik.
tja, ik vind huren zonde, wat je betaald alleen maar en bezit geen steen van het huis. Huizen worden meer in de waarde (meestal iig) en je hebt het woongenot er ook van. Ik betaal nu zo weinig, daar kon ik in de huur nog niet eens een tuinhuisje van 2 x 3 meter voor huren.
En het vanuit een andere kant aanvliegen? Eens naar jezelf kijken met behulp van trauma therapie? Het klinkt alsof je een irrationele reactie hebt op een vrij gewone situatie.
Mij heeft brainspotting erg geholpen, een soort van emdr, maar dan intuitiever. Vond het heel krachtig werken en kan situaties nu veel helderder tegemoet zien die me eerder echt stress bezorgden. Bij mij waren 3 sessies voldoende.
Evaluna schreef op 01-07-2023 om 09:48:
En het vanuit een andere kant aanvliegen? Eens naar jezelf kijken met behulp van trauma therapie? Het klinkt alsof je een irrationele reactie hebt op een vrij gewone situatie.
Mij heeft brainspotting erg geholpen, een soort van emdr, maar dan intuitiever. Vond het heel krachtig werken en kan situaties nu veel helderder tegemoet zien die me eerder echt stress bezorgden. Bij mij waren 3 sessies voldoende.
Het voelt zo stom om daar een therapeut voor te bezoeken eerlijk gezegd.
Maar de eerdere adviezen die hier staan ‘doe gewoon als je man, kijk naar hem’ natuurlijk dat doe ik al 30 jaar maar de stress zit in me en als ik niet lekker in mijn vel zit (nu door overgang steeds meer) dan vliegt het omhoog zonder dat ik het wil
Vind het ook raar iets zelf hoor dat ik het wel kan rationaliseren maar tegelijk niet
Als je dat allemaal al gedaan hebt, dan is mss het advies van Evaluna wel goed.
Je schrijft dat je geen financiële opvoeding hebt gehad, misschien helpt het als je meer inzicht krijgt? Een cursus budgetteren/ omgaan met geld volgen, waardoor je zelf kunt zien hoe je ervoor staat.
Friezinnetje schreef op 01-07-2023 om 09:56:
Als je dat allemaal al gedaan hebt, dan is mss het advies van Evaluna wel goed.
Eens, wat heb je te verliezen, niks toch? Dat het stom voelt voor jou is dan maar zo, ik denk dat je van binnen best weet dat er genoeg mensen zijn die voor minder grote problemen hulp zoeken.
Even een andere invalshoek. Een mens kan niet alles kunnen. Als jouw man de financiën goed in de hand heeft kun je dat dan bij hem laten?
Stom voorbeeld maar jij bent misschien beter in knopen aanzetten en dat hoeft hij niet te leren want jij bent daar goed in?
Zou dat rust geven? Hebben jullie het daar wel eens over gehad?
Het advies van Evaluna is ook een goede.
oudmaarnognietkoud schreef op 01-07-2023 om 11:14:
Even een andere invalshoek. Een mens kan niet alles kunnen. Als jouw man de financiën goed in de hand heeft kun je dat dan bij hem laten?
Stom voorbeeld maar jij bent misschien beter in knopen aanzetten en dat hoeft hij niet te leren want jij bent daar goed in?
Zou dat rust geven? Hebben jullie het daar wel eens over gehad?
Ik vind het noodzakelijk om zelf inzicht te hebben in de financiën, bij hem laten prima maar wel het overzicht houden. Vanwege mijn beroep heb ik altijd de financiën gedaan, maar in Excel staat wel een overzicht van de maandelijkse in en uitgaven. Eens per week, vul ik dat aan met de juiste cijfers zodat mijn ex toen kon zien hoe we ervoor stonden. Dat doe ik overigens nog steeds, ook nu ik alleen ben....
Ik zou toch ook proberen wat meer inzicht te krijgen zodat je een realistisch beeld krijgt van je financiële situatie. Ik herken het overigens wel. Mijn ouders zijn altijd heel verstandig geweest met geld maar mijn vader werkte dan ook bij een bank. Mijn moeder deed altijd weinig qua financiën maar heeft zich daar op een gegeven moment toch in verdiept. Het haf haar geen prettig gevoel dat ze geen overzicht had. Ik heb het zelf altijd belangrijk gevonden om een goed overzicht te hebben, op dit moment heb ik dat wat minder en dat maakt mij onrustig.
Mijn vriend komt uit een gezin waar aan de ene kant geld genoeg was, want vader verdiende bakken met geld. En aan de andere kant het geld nog harder de deur uit ging. Onze ouders zijn nu beiden met pensioen. Mijn ouders hebben nooit zoveel inkomen gehad maar hebben gezorgd voor een leuke pensioenpot en nemen het er nu echt van met uitjes en vakanties, wel binnen wat mogelijk is. Mijn schoonouders smijten met geld maar kopen vooral veel onzin. Geld voor vakanties of verjaardagen is er nooit. Ze genieten er ook niet van, het is een soort obsessie om het geld elke maand weer uit te geven. Mijn vriend was aan het begin ook zo maar dat is nu gelukkig wel aan het veranderen.
Ga je er a.u.b in verdiepen. Mijn moeder heeft mijn vader op financieel gebied alles laten doen. En nu is hij overleden, en regelt mijn zus vanuit het buitenland haar financiën. Ik doe weer anderen dingen voor haar, ook vanuit het buitenland.
Herkenbaar, bij mij thuis vroeger stonden de deurwaarders nog net niet in de rij. Ik doe wel alle financiële dingen hier in huis. Man is er gewoon niet zo goed in en komt uit een veel hogere sociale klasse. Ik kom echt uit een armoe gezin.
Ik denk vaak al een of 2 maanden vooruit en heb daar stress van. Die of die rekening komt eraan, daar moeten we voor sparen zeg ik dan. ( terwijl we het gewoon van de spaarrekening kunnen betalen, maar daar wil ik dan niet aankomen) Man zegt dan: stel je niet aan, dat duurt nog weken! Komt goed hoor.
En dat komt het ook. Maar de angst om arm te zijn, geen geld voor boodschappen te hebben enz zit er zó diep in bij mij. Ik geef dus ook nooit geld uit aan mezelf.
Kapper 1 à 2 keer per jaar. Kleding bij de kringloop. Aan man en kinderen spendeer ik het rustig, maar voor mezelf, echt niet. Man dwingt me af en toe een afspraak te maken voor mezelf , bijvoorbeeld voor de podoloog of nieuwe bril. Want óók op mijn gezondheid bespaar ik voor mezelf. Dom, want ik ben al chronisch pijnpatiënt na een herseninfarct. Maar ik vind het gewoon moeilijk geld aan mezelf uit te geven. Ik werk, en reserveer dan bij de extra's zoals vakantiegeld en 13e maand een bedrag voor mezelf. Waar ik dan iets leuks mee ga doen, of iets kopen. Dit zou ik eigenlijk ook met een klein deel van mijn salaris moeten doen, maar dat lukt me gewoon niet goed. Binnenkort krijgen we een erfenis en ik denk dat ik het spaans benauwd ga krijgen van het bedrag op de rekening. En dan nog niet uitgeef.
Ik snap je struggles dus helemaal. En heb er geen oplossing voor. Hooguit misschien een deeltje geld elke maand voor jezelf apart houden om daar wat mee te doen voor jezelf. En met man meekijken idd hoeveel geld er is en dat er dus echt wel genoeg is.
Maar dat is hier ook zo en de paniek blijft. Verstandelijk weet je dat het nergens op slaat, gevoelsmatig hou je die knoop in je maag. Erfenis uit je verleden.