Ex verkoopt huis wil met kinderen -tijdelijk- in hotel gaan wonen
hoi allemaal
Normaal ben ik een meelezer en post ik niks maar wat me nu overkomt vind ik niet direct in bestaande topics terug.
Ik ben 3 jaar geleden bij mijn ex vertrokken. We hebben twee kids (nu 6 en 10) en destijds een koopwoning die omwille van voor hem gunstige economische redenen volledig op mijn naam stond.
Na een hoop gesteggel en gedoe is het huis vorig jaar op zijn naam overgegaan. Ik had al die tijd nergens recht op (toeslagen) omdat ik op papier vermogen had en heb me een slag in de rondte gewerkt om alles rond te krijgen. Dat kon bij hem op weinig sympathie rekenen want het was immers mijn "keuze" om bij hem weg te gaan. ( Ik vond zijn vreemdgaan en dubieuze zakelijke keuzes inderdaad geen stabiele basis voor mij en de kinderen)
Voor de kids hebben we toen wel en een redelijk ouderschapsplan opgesteld en co-ouderen week op week af.
Toen ik recent de mogelijkheid kreeg om een beter en goedkoper huis te huren heeft ex dit tegen gehouden omdat het 7km buiten de radius "ouderlijk huis" was ipv de afgesproken max 5km. OK fair enough, maar dan ook niet jammeren dat "zijn kinderen nu moeten opgroeien in een flat omdat mamma dat zo nodig wilde" (tegen de kids....) .
Verder ging het contact redelijk tot ik vorig jaar een nieuwe relatie kreeg en deze (na de afgesproken 6 maanden tussen ontstaan relatie en introduceren aan kids) aan de kids voorstelde.
Ik werd geblokt van whapp, er werd alleen nog via de kids via korte briefjes in de schooltas gecommuniceerd en zo af en toe kreeg ik een boze mail met allerlei verwijten. Daar hield het wel ongeveer op met communicatie en overdracht.
Ik heb dat zo gelaten in de hoop dat hij wel weer een keer bij zou trekken en het contact weer wat normaler zou gaan worden. Kost me wel extra tijd om bijv via omwegen als school en sport vereniging van de laatste updates op de hoogte te zijn, maar ok. Ik probeer iig de kids er zo min mogelijk mee te belasten
Wat ik echter laatst van de kids hoorde doet me wel erg schrikken. Hij heeft het ouderlijk huis verkocht maar heeft nog niks anders.
Hij neemt de kids blijkbaar ook wel eens mee naar bezichtigingen en beloofd ze dan van alles en nog wat maar tot op heden dus nog geen koop gesloten.
Nu zeiden de kids van de week dat ze misschien "een tijdje in een hotel met zwembad gaan wonen tot we een nieuw huis hebben".
Kids zijn daar natuurlijk wel enthousiast over maar ik een stuk minder! Mag zoiets? Ook al zit het hotel binnen de afgesproken radius? Kan me niet voorstellen dat een hotel een "veilige omgeving"voor kids is (zonder je eigen spullen, kamertje, vriendjes over de vloer kunnen vragen etc)
Hij had helemaal niet uit dat huis weggehoeven kon het met gemak betalen, het was een prima basis voor de kids in een kinderrijke buurt en op loopafstand van school en sport. Volgens de kids "was papa het huis zat" -ik denk dat hij dollartekens heeft gezien en ordinair heeft gecasht!
Maar los van zijn redenen voor deze move, kan ik iets doen om af te dwingen dat de kids een normale woon omgeving krijgen? (Behalve ze fulltime bij mij te nemen wat ex pertinent niet wil?)
Help!
Altijd lastig als het om je kinderen gaat! Een derde voor jezelf is sowieso een goed idee.
Een fijne poh GHz bij de huisarts kan al heel goed werken.
Tja, wat kun je doen? Aan "zijn helft" kun je niks doen. Vooral hem z'n gang laten gaan. En zorgen voor een stabiele "eigen helft", zodat ze die weken WEL vriendjes naar huis kunnen nemen, tot rust kunnen komen, enzovoort.
En chapeau: de rest heb je al fantastisch gedaan !
Hoe zeker is het verhaal dat het huis verkocht is? Heb je al eens op Funda gekeken of het inderdaad te koop heeft gestaan?
Ik heb ook eens een langere tijd in een hotel gewoond (2 jaar), zonder kinderen, natuurlijk is het even wennen op zo'n kleine oppervlakte en met weinig eigen spullen. Het is niet onveilig voor kinderen en ze kunnen gewoon vriendjes uitnodigen en dan kunnen ze zich daarmee lekker uitleven in het zwembad. Veel hotels hebben bovendien familie kamers waarbij er meer ruimte is en de kinderen een eigen kamer hebben. Vrijwel alle hotels hebben een klein bureau op de kamer, waar je zoons huiswerk kunnen maken eventueel op de meeverhuisde computer en anders koopt vader maar een laptop.
Ik kan mij niet voorstellen dat het lang zal duren, want een hotel leven is duur als je geen eigen kookgelegenheid hebt en dus voor alle maaltijden bent aangewezen op een restaurant of afhaal. Of misschien is het toch wel meer een appartement.
Ik snap dat het allemaal niet ideaal klinkt, maar het kan ook goed gaan. En als het niet goed gaat, dan hebben ze een stabiele basis bij jou om op terug te vallen.
Ik snap je punt hoor, TO. Jij mocht van hem niet op 7 kilometer van het ouderlijk huis gaan wonen en hij zit straks meer dan 10 kilometer verderop. Het is lastig om te maken te hebben met zoveel onvolwassenheid, kinnesinne, onredelijkheid, etc. Toch is waarschijnlijk de beste optie, voor jou en de kinderen, dat jij erboven staat en hem in zijn sop laat gaarkoken.
eens met niet_ rechts.
Zorg voor een warm nest voor de kinderen. Laat je niet meenemen in zijn zoektocht naar een gevecht. Maar blijf de kaders vasthouden die erin het ouderschapsplan beschreven en ondertekend zijn.
Heb je iemand om je heen met wie je dit steeds kan checken? Een check op de kaders maar ook een check op hoeveel je ermee bezig bent en of je richting een gevecht gaat. Iemand die dus lief voor je is maar je ook kritisch kan bevragen en waarnaar jij kan luisteren. A strike and a stroke
Niet reageren. Het is een ‘misschien’. En je hebt het alleen nog maar via de kinderen gehoord. Gewoon afwachten wat er gaat gebeuren. De kans is groot dat zijn hotelverhaal alleen maar om jou te stangen is.
niet_rechts schreef op 08-12-2021 om 18:06:
[..]
Maar het is daarentegen natuurlijk nogal enorm haar zaak of haar kinderen wonen in een omgeving waar ze fijn kunnen opgroeien.
??? Als hij de kinderen een veilige omgeving biedt is het niet haar zaak dat het een andere omgeving is dan dat zij graag zou willen zien.
Het komt op mij over dat hij zich teveel heeft bemoeid met jouw woonsituatie en jij dat nu met die van hem gaat doen.
Hoezo kon hij jouw verhuizing tegenhouden? Als ik het zo lees, was er geen rechter geweest die dat had tegengehouden. Je had best (vervangende) toestemming kunnen krijgen voor die 2 extra kilometer. Dat had je kunnen doen. Maar dat heb je niet gedaan. Het komt op mij over alsof je dan nu een stok gevonden hebt om terug te slaan.
je kunt het ook heel goed treffen in een hotel. Laatst heb ik gelogeerd in een 'familiekamer'. Dat was een compleet appartement : huiskamer met bankstel, eettafel, grote tv, boekenkast. Twee slaapkamers, twee badkamers, balkon. Geen keuken of koelkast.
dank voor de reacties tot dusver. Objectief gezien weet ik dat ik het moet laten gaan en moet reageren op wat er daadwerkelijk gebeurt. Subjectief draait mn maag om met dit soort keuzes want ik ken hem -en mijn kids- langer dan vandaag.
Focussen op wat ik wel kan veranderen en beïnvloeden ga ik mee aan de slag. Zal idd bij de huisarts polsen wat daar de weg in is, misschien is het verwerken van oud zeer waar ik destijds praktische redenen geen tijd voor heb genomen ook iets waar ik -voor.mezelf.en gezin- mee aan de bak moet. Voel het zelf als redelijk afgesloten maar jullie pikken er zaken uit die kennelijk duidelijk van het papier afspatten.
Ik had idd die 2km aanhangig kunnen maken bij de rechter maar ik weet dat ik bij het bewandelen van juridische/wettelijke paden ex direct op de kast heb en alle deuren definitief worden dichtgegooid. Ik heb nu nog hoop op om samen bij diploma uitreikingen te kunnen zijn dus probeer soort van de lieve vrede te bewaren. Maar idd waarom.zou ik dat blijven doen als hij dat op geen enkele manier van plan is....
Goed ik ga op mn handen zitten even ergens anders mee bezig.
Cross that bridge when you come to it
Garnaxha schreef op 09-12-2021 om 12:37:
Ik had idd die 2km aanhangig kunnen maken bij de rechter maar ik weet dat ik bij het bewandelen van juridische/wettelijke paden ex direct op de kast heb en alle deuren definitief worden dichtgegooid. Ik heb nu nog hoop op om samen bij diploma uitreikingen te kunnen zijn dus probeer soort van de lieve vrede te bewaren. Maar idd waarom.zou ik dat blijven doen als hij dat op geen enkele manier van plan is....
Herkenbaar (helaas). Maar juist jouw coulance zal later z'n vruchten afwerpen als je kinderen er achter komen dat het 'nog redelijk werkbaar was met twee huizen, gezinnen, families' dankzij jou.
Hij doet er duidelijk geen moeite voor. Waarom zou jij het dan wel doen? Simpel: omdat jij je niet tot dat niveau wilt verlagen. Met modder gooien of een juridische strijd kan altijd nog.
Kan het voor de kids niet een prachtig avontuur zijn als het voor een tijdje is? Kunnen ze bijv elke dag zwemmen!
Daddy_gijs schreef op 09-12-2021 om 13:44:
[..]
Herkenbaar (helaas). Maar juist jouw coulance zal later z'n vruchten afwerpen als je kinderen er achter komen dat het 'nog redelijk werkbaar was met twee huizen, gezinnen, families' dankzij jou.
Hij doet er duidelijk geen moeite voor. Waarom zou jij het dan wel doen? Simpel: omdat jij je niet tot dat niveau wilt verlagen. Met modder gooien of een juridische strijd kan altijd nog.
Dat ligt eraan. Soms kan hele duidelijke, zakelijke grenzen stellen ook goed werken. Omdat het dan duidelijk wordt dát er grenzen zijn. Iemand die routinematig agressief aan grenzen peutert, kan ook rustiger worden als er ferm wordt opgetreden. Een rechtszaak aanspannen kun je onpersoonlijk maken: "Als wij er niet uitkomen, moet een onafhankelijke derde er maar duidelijkheid over geven en over beslissen op basis van objectieve criteria. Aan wat daar uit komt, moeten we ons allebei houden." Dat hoeft geen emotionele interactie te worden. Met modder gooien is verspilling van je energie en leidt tot niks goeds.
Ik ben heel bang geweest voor de woede van mijn ex maar ik kwam erachter dat hij weliswaar boos werd maar toch ook 'passend' reageerde op duidelijke grenzen. Hij voelde zich dan wel een slachtoffer en vond mij natuurlijk een akelig wijf dat ik zo gemeen was maar dat moet je dan loslaten. Het kon mij op een gegeven moment helemaal niet meer schelen hoe hij over mij dacht. Het beoordelingsvermogen wat daaraan ten grondslag lag, was totaal aan gort dus waarom zou het me raken?
Ik vind het erg mooi om te lezen dat TO ook zelfinzicht heeft en de ‘tekortkomingen’ durft te erkennen. Natuurlijk is het heel zuur dat zij destijds een huis heeft afgewezen, want buiten de km-range, maar nu doet hij hetzelfde met een tijdelijke oplossing.
TO, laat dit, en wat anderen schrijven een extra leerschool zijn en dat 2-3km dus geen dealbreaker hoeft te zijn. Zuur om er op deze manier achter te komen, zéker, maar gedane zaken nemen geen keer helaas.
Waar wil je ex zich in de tijd inschrijven? Ik kan me niet voorstellen dat dit serieus is.