Waar verlang jij het meest naar terug uit de tijd voor corona?
Ik wil iedereen vragen om dit topic niet te gebruiken om in discussie te gaan over de coronamaatregelen of vaccinatiestrategie.
Ik ben gewoon ontzettend benieuwd wat je het meeste mist of waar je het meest naar verlangt uit de tijd voor corona. Misschien kunnen we diegenen die het nodig hebben een hart onder de riem steken.
Peiling
Waar verlang jij het meest naar terug uit de tijd voor corona?
Ik mis vooral het onbezorgde gevoel. Corona zit bij zoveel dingen die ik doe ergens op de achtergrond, dat het voelt of het nooit meer helemaal weg zal gaan.
Iets anders:
De onbezorgdere sfeer in de maatschappij, niet de angst en frustratie die er nu is.
Van de keuzes absoluut knuffelen. Als alleen wonende vrijgezel was ik blij als ik één keer in de maand werd aangeraakt. Nu heb ik mijn cirkel verbreed naar mede gevaccineerden, maar door mijn long covid komt het er nog weinig van. Momenteel is dat voor mij een veel grotere beperking dan de huidige maatregelen.
Maar eigenlijk mis ik gewoon mijn leven van voor corona. De 1,5 jaar daarvoor ging ik mentaal door een zware periode, waardoor ik weinig energie had, maar ook mentaal gewoon weinig energie voor mensen en leuke dingen. Begin 2020 keek ik er echt naar uit dat weer in te gaan halen. Daar is weinig van gekomen, helaas.
Ik zou mijn werk weer zonder opschalen willen doen met een normale bezetting. Maar misschien komt dat nooit meer terug.
gewoon onbezorgd zijn. Niet alleen onbezorgd overal naartoe kunnen, maar ook onbezorgd mensen ontvangen/bezoeken/knuffelen. Onbezorgd zijn als vreemde mensen in winkels binnen 1,5m van mij komen.
Hoewel ik stiekem (tegen beter weten in) hoop dat mensen toch iets meer afstand gaan houden dan voor Corona. Hoeft geen 1,5m te zijn, maar sommige mensen hebben nog nooit van personal space gehoord blijkbaar.
Sassenach schreef op 17-09-2021 om 22:43:
Ik mis vooral het onbezorgde gevoel. Corona zit bij zoveel dingen die ik doe ergens op de achtergrond, dat het voelt of het nooit meer helemaal weg zal gaan.
Dit inderdaad, maar ook in de maatschappij, zoals alhambra zegt.
Lollypopje schreef op 17-09-2021 om 22:48:
Van de keuzes absoluut knuffelen. Als alleen wonende vrijgezel was ik blij als ik één keer in de maand werd aangeraakt. Nu heb ik mijn cirkel verbreed naar mede gevaccineerden, maar door mijn long covid komt het er nog weinig van. Momenteel is dat voor mij een veel grotere beperking dan de huidige maatregelen.
Maar eigenlijk mis ik gewoon mijn leven van voor corona. De 1,5 jaar daarvoor ging ik mentaal door een zware periode, waardoor ik weinig energie had, maar ook mentaal gewoon weinig energie voor mensen en leuke dingen. Begin 2020 keek ik er echt naar uit dat weer in te gaan halen. Daar is weinig van gekomen, helaas.
Ik kan me voorstellen dat je wel wat knuffels kunt gebruiken als je al 3 jaar te maken hebt met tegenslag.
Aardbei_86 schreef op 17-09-2021 om 22:51:
gewoon onbezorgd zijn. Niet alleen onbezorgd overal naartoe kunnen, maar ook onbezorgd mensen ontvangen/bezoeken/knuffelen. Onbezorgd zijn als vreemde mensen in winkels binnen 1,5m van mij komen.
Hoewel ik stiekem (tegen beter weten in) hoop dat mensen toch iets meer afstand gaan houden dan voor Corona. Hoeft geen 1,5m te zijn, maar sommige mensen hebben nog nooit van personal space gehoord blijkbaar.
Eens, vreemden mogen wel wat op afstand blijven. Mag ook wel een meter zijn oid. Niet te dicht in mijn aura 
Sun.lover schreef op 17-09-2021 om 22:49:
Ik zou mijn werk weer zonder opschalen willen doen met een normale bezetting. Maar misschien komt dat nooit meer terug.
Och ja, jij werkt op de IC hè Sun.lover. Ik hoop van harte dat de rust snel terug komt op de IC’s. En dat er dan meer inbreng komt voor jullie als IC medewerkers om mee te denken over de IC in de toekomst.
Dat een verkoudheid gewoon een verkoudheid is.
Ik ben gevoelig voor verkoudheden, heb een peuter en werk met jonge kinderen. Elke maand een paar dagen snotteren is voor mij dus heel normaal. Nu moet ik dan steeds van alles afzeggen, en mijn werk in de steek laten, om zo'n testresultaat af te wachten. Je mist misschien maar één dagje, maar in mijn geval betekent dat dus soms dat 30+ kinderen thuis zitten, en hun ouders ook weer opvang moeten regelen, of studenten die weer geen college krijgen of zelfs hun afstuderen uit moeten stellen. Ook mijn collega's en leidinggevenden reageren ondertussen gepikeerd als ik me weer ziek moet melden, dus ik twijfel constant waar ik goed aan doe. En oké, je mag dan met een negatief testresultaat weer de straat op, maar alsnog kijkt iedereen je aan of je Typhoid Mary bent.
Dat je gewoon weer met een kriebel in je keel en een dichte neus wakker kan worden, een strepsil kan nemen en een spuitje otrivin, en aan het werk kan gaan. Echt - dat is alles wat ik wil. Maar ik zie het voorlopig nog niet gebeuren. 
Aardbei_86 schreef op 17-09-2021 om 22:51:
gewoon onbezorgd zijn. Niet alleen onbezorgd overal naartoe kunnen, maar ook onbezorgd mensen ontvangen/bezoeken/knuffelen. Onbezorgd zijn als vreemde mensen in winkels binnen 1,5m van mij komen.
Hoewel ik stiekem (tegen beter weten in) hoop dat mensen toch iets meer afstand gaan houden dan voor Corona. Hoeft geen 1,5m te zijn, maar sommige mensen hebben nog nooit van personal space gehoord blijkbaar.
Ja dubbel is het soms hè?
alhambra schreef op 17-09-2021 om 22:47:
Iets anders:
De onbezorgdere sfeer in de maatschappij, niet de angst en frustratie die er nu is.
Ook herkenbaar voor mij.
Aardbei_86 schreef op 17-09-2021 om 22:51:
gewoon onbezorgd zijn. Niet alleen onbezorgd overal naartoe kunnen, maar ook onbezorgd mensen ontvangen/bezoeken/knuffelen. Onbezorgd zijn als vreemde mensen in winkels binnen 1,5m van mij komen.
Hoewel ik stiekem (tegen beter weten in) hoop dat mensen toch iets meer afstand gaan houden dan voor Corona. Hoeft geen 1,5m te zijn, maar sommige mensen hebben nog nooit van personal space gehoord blijkbaar.
Oohhh ja, zo mee eens.
Dat mijn kinderen zich normaal kunnen ontplooien in plaats van achter een scherm.
Renmuis schreef op 17-09-2021 om 22:58:
Dat een verkoudheid gewoon een verkoudheid is.
Ik ben gevoelig voor verkoudheden, heb een peuter en werk met jonge kinderen. Elke maand een paar dagen snotteren is voor mij dus heel normaal. Nu moet ik dan steeds van alles afzeggen, en mijn werk in de steek laten, om zo'n testresultaat af te wachten. Je mist misschien maar één dagje, maar in mijn geval betekent dat dus soms dat 30+ kinderen thuis zitten, en hun ouders ook weer opvang moeten regelen, of studenten die weer geen college krijgen of zelfs hun afstuderen uit moeten stellen. Ook mijn collega's en leidinggevenden reageren ondertussen gepikeerd als ik me weer ziek moet melden, dus ik twijfel constant waar ik goed aan doe. En oké, je mag dan met een negatief testresultaat weer de straat op, maar alsnog kijkt iedereen je aan of je Typhoid Mary bent.
Dat je gewoon weer met een kriebel in je keel en een dichte neus wakker kan worden, een strepsil kan nemen en een spuitje otrivin, en aan het werk kan gaan. Echt - dat is alles wat ik wil. Maar ik zie het voorlopig nog niet gebeuren.
Lijkt me erg lastig Renmuis, om steeds in die spagaat te zitten. En wat je ook doet, altijd kritiek te krijgen op je handelswijze.