Zwager heeft hekel aan baby
Ik heb een redelijke band met mijn zus, maar zij is getrouwd met een man die er geen geheim van maakt dat hij mij niet mag. Ik heb het ook niet zo op hem dus ik heb dat altijd maar gelaten. Echter, ik ben dit jaar moeder geworden en sindsdien gedraagt mijn zwager zich idioot. Hij stoort zich aan de baby en de aandacht die de baby krijgt. We zien elkaar wekelijks bij mijn ouders thuis en dan negeert hij ons straal en doet hij bozig. Dat drukt nogal op de sfeer.
Mijn zus heeft gevraagd of wij er rekening mee willen houden dat hij het lastig vindt zo'n baby in de familie. Moeten we dat doen? Ik wil mijn zus niet schofferen, maar mijn ouders zijn juist zo in de wolken en ik wil deze bijzondere tijd ook niet laten dicteren door zo'n kinderachtige vent.
Er is dus al heel wat voorgevallen in het verleden.
Interessante dynamiek.
en uitpraten of überhaupt praten is niet jullie sterkste kant .
Wij hebben er twee jaar over gedaan voordat ik zwanger raakte. Mijn zus kreeg voor die tijd al een kind. Tuurlijk had ik verdriet maar ik gunde het haar ook van harte. Voor mij kunnen die dingen naast elkaar bestaan.
Niet feliciteren na de geboorte van een kind is echt asociaal. Je kunt het waarschijnlijk niet snel goed doen voor deze man.
Dat je zus liever druk uitoefent op jou zegt best wat over hem denk ik.
Als hij zich stoort aan je ouders die helemaal in to de baby zijn, moet hij dat met hun bespreken. Die baby is er nu eenmaal en daar is niks aan te veranderen.
Is het zo ontzettend belangrijk om te weten wát de oorzaak van zwagers gedrag is? Wat maakt het uit of het jaloezie, aandacht tekort of whatever is, het is een feit dat zijn gedrag zeer ongewenst en erg onvolwassen is! Nog pijnlijker dat zijn vriendin/vrouw hem daarin faciliteert en daar zou de oplossing mi gezocht moeten worden.
Miamiamia, ook ik zou in jouw situatie eens een keer alleen met zus afspreken en hierover een gesprek aangaan.
Miamiamia schreef op 06-08-2023 om 10:45:
[..]
Zij hebben nog geen kinderen nee. Ze willen wel kinderen maar pas over een aantal jaar. Mijn ouders zijn wel erg vol van de baby en praten daar ook veel over. Ik zal niet ontkennen dat de baby veel aandacht krijgt, maar ze zijn daarnaast nog wel heel betrokken bij mijn zus en zwager. Mijn man en ik letten er zelf ook op dat we het gesprek regelmatig even naar mijn zus verplaatsen, maar dat doen we niet bij zwager. Hij zegt nauwelijks nog hallo terug tegen ons dus dat is gewoon geen doen. Ik zie het daarom ook helemaal niet zitten om de moeite te doen die jij hier voorstelt. Wil graag rekening houden met anderen, maar er is ook een grens toch? Hij heeft ons niet eens gefeliciteerd na de geboorte.
Dit klinkt mij ietwat geforceerd. Alle aandacht voor de baby, maar o ja laten we ook nog even voor de vorm zus aandacht geven. O ja, nu moeten we weer even terug naar zus. Allemaal 'bewust', niet 'natuurlijk'. Erop letten dat zus aandacht krijgt, komt op mij over alsof er weinig intrinsieke motivatie is om zus aandacht te geven.
Hoe zwager reageert is natuurlijk bizar.
Dit gaat toch niet week in week uit. Ik zou het zeker op tafel gooien. En anders tegen zus zeggen dat hij maar lekker thuisblijft als hij er geen zin in heeft. Of wel meegaat maar zich dan gedraagt als een fatsoenlijke volwassene. Wat een afknapper zeg
Weet niet of het mosterd is maar ik vind het nogal vreemd van je zus dat ze van jullie verwacht om rekening te houden/ jullie aan te passen aan het gedrag van die zwager, ipv tegen die zwager te zeggen dat hij zich maar moet gedragen of lekker thuis moet blijven. (Ik herken het wel, ik heb bewust geen kinderen, wat overigens mijn eigen beslissing is en niet dat van een ander en natuurlijk gun ik het anderen en ben ik blij als hun wens uitkomt. Anyway ikvoel me in zulke situaties ook wel eens ongemakkelijk als die baby heel veel aandacht krijgt en het alleen maar daar over gaat maar dat is mijn probleem en niet van een ander dus ik ga daar echt niet over zeiken tegenover anderen, dat los ik wel met mijzelf op...)
Durft je zus dat misschien niet tegen hem te zeggen? En bij jullie dus wel, lekker makkelijk zeg....(En leuke relatie als je dat niet eens met je partner kunt bespreken maar goed das weer een andere discussie)
CharlieB schreef op 06-08-2023 om 12:40:
[..]
Dit klinkt mij ietwat geforceerd. Alle aandacht voor de baby, maar o ja laten we ook nog even voor de vorm zus aandacht geven. O ja, nu moeten we weer even terug naar zus. Allemaal 'bewust', niet 'natuurlijk'. Erop letten dat zus aandacht krijgt, komt op mij over alsof er weinig intrinsieke motivatie is om zus aandacht te geven.
Hoe zwager reageert is natuurlijk bizar.
Dit gaat toch niet week in week uit. Ik zou het zeker op tafel gooien. En anders tegen zus zeggen dat hij maar lekker thuisblijft als hij er geen zin in heeft. Of wel meegaat maar zich dan gedraagt als een fatsoenlijke volwassene. Wat een afknapper zeg
Natuurlijk is het geforceerd! Want zwager zit erbij met een gezicht op onweer, zus vraagt ons de baby op de achtergrond te houden en kijkt zenuwachtig naar hem en mijn ouders doen alsof ze dat allemaal niet zien en jubelen over de baby. De eerdere gezellige relaxte sfeer is momenteel ver te zoeken. Ik ben geïnteresseerd in mijn zus. Sterker nog, ik maak me nu een beetje zorgen om haar. Maar ik voel me ook ongemakkelijk bij dit alles.
Hoe zou je het op tafel gooien?
Roos55 schreef op 06-08-2023 om 12:20:
Er is dus al heel wat voorgevallen in het verleden.
Interessante dynamiek.
en uitpraten of überhaupt praten is niet jullie sterkste kant .
Dat is te kort door de bocht. Misschien is het best wel hun sterke kant maar werkt het niet bij deze zwager? Het is al bijzonder dat dit het probleem van de twee zussen wordt, terwijl de zwager in feite de aandacht van de ouders mist.
Deze man is vast niet benijdenswaardig, want gevoel van tekort gedaan worden, gefrustreerd en ongelukkig. Maar wat het volkomen onhanteerbaar maakt, is dat hij anderen aan het werk zet om het in orde te maken. Als hij alleen maar vindt dat anderen zich moeten aanpassen, lukt het gewoon niet om iets uit te praten. Ik zie in de beschrijving van de situatie best wel wat rode vlaggen. Ook wat MamaE zegt: dat de zus kennelijk druk ervaart van hem om er iets mee te doen. Kennelijk krijgt ze het met hem niet opgelost en ziet ze geen andere oplossing dan die druk bij anderen neer te gaan leggen. Oftewel: de spanning met hem lijkt onhanteerbaar te worden voor haar?
Ik zou wel degelijk de aandacht in het gesprek met zus verleggen naar haar beleving: “Hoe is dit eigenlijk voor jou?” want het kan haast niet anders of hier zitten veel spanningen onder in die man en in hun relatie. Vervolgens kun je dat nog steeds niet oplossen maar dan weet de zus in ieder geval dat ze niet gek is. Let daarbij op een ding heel goed: doe niet net als die man, maak haar niet verantwoordelijk om het op te lossen. Zij kan hem niet veranderen. Als ze dat had gekund, had ze dat waarschijnlijk al gedaan.
Natuurlijk is het geen excuus voor zijn gedrag maar had hij gewild dat je zus en hij de eersten waren die een kind kregen waar de grootouders dan alle aandacht voor hadden en is hij bang dat er minder aandacht zal gaan naar een kind van hen beiden?
Ik begrijp dat je dit moment met je ouders en zus niet af wil laten pakken door je zwager maar wellicht is het mogelijk om iets eerder te komen of weg te gaan zodat de tijd dat jullie in zijn gezelschap moeten doorbrengen wat korter is?
Mija schreef op 06-08-2023 om 13:13:
[..]
Dat is te kort door de bocht. Misschien is het best wel hun sterke kant maar werkt het niet bij deze zwager? Het is al bijzonder dat dit het probleem van de twee zussen wordt, terwijl de zwager in feite de aandacht van de ouders mist.
Deze man is vast niet benijdenswaardig, want gevoel van tekort gedaan worden, gefrustreerd en ongelukkig. Maar wat het volkomen onhanteerbaar maakt, is dat hij anderen aan het werk zet om het in orde te maken. Als hij alleen maar vindt dat anderen zich moeten aanpassen, lukt het gewoon niet om iets uit te praten. Ik zie in de beschrijving van de situatie best wel wat rode vlaggen. Ook wat MamaE zegt: dat de zus kennelijk druk ervaart van hem om er iets mee te doen. Kennelijk krijgt ze het met hem niet opgelost en ziet ze geen andere oplossing dan die druk bij anderen neer te gaan leggen. Oftewel: de spanning met hem lijkt onhanteerbaar te worden voor haar?
Ik zou wel degelijk de aandacht in het gesprek met zus verleggen naar haar beleving: “Hoe is dit eigenlijk voor jou?” want het kan haast niet anders of hier zitten veel spanningen onder in die man en in hun relatie. Vervolgens kun je dat nog steeds niet oplossen maar dan weet de zus in ieder geval dat ze niet gek is. Let daarbij op een ding heel goed: doe niet net als die man, maak haar niet verantwoordelijk om het op te lossen. Zij kan hem niet veranderen. Als ze dat had gekund, had ze dat waarschijnlijk al gedaan.
Ja precies bij dit soort gedrag, dienen niet anderen zich naar zijn wensen te richten maar dienen er grenzen aangegeven te worden. Vooral door de zus, die daar in gesteund moet worden. Grenzen aangeven is niet verantwoordelijk zijn de situatie op te lossen maar voor jezelf zorgen en de problemen van de ander bij de ander laten.
Als zus bij bezoek ook nog steeds kijkt hoe hij zich voelt vind ik dit ook een slecht teken voor de relatie. Het klinkt niet relaxt allemaal en ik maak me plaatsvervangend zorgen om je zus.
Ik zou zwager bij binnenkomst wel gedag zeggen maar daarna volledig negeren. Je zwager mocht jou toch al niet, dus waarom zou jij daar je best voor moeten doen? Gezellig kletsen doe je wel met je ouders en je zus, daar kwam jij namelijk voor.
Die zwager heeft issues, zoveel is wel duidelijk, en het is onbeschoft dat hij jullie niet feliciteert.
Maar dat gezegd hebbende, het is natuurlijk irritant als het alleen maar over een baby kan gaan, en als je ouders daarin doorslaan, is het helemaal vervelend.
Ik vind dat er verschil in zit, hoe oud de baby is. Een paar weken, dan vind ik het niet gek dat het alleen daarover gaat, maar na zoveel maanden mag er best weer eens een ander gesprek plaatsvinden.
Je zus vraagt jou, maar waarom niet je ouders? Als ik het zo lees zijn vooral je ouders helemaal gek en praten alleen maar daar over.
Wat zou er gebeuren als je je zwager eens rechtstreeks vraagt?
Miamiamia schreef op 06-08-2023 om 13:07:
[..]
Natuurlijk is het geforceerd! Want zwager zit erbij met een gezicht op onweer, zus vraagt ons de baby op de achtergrond te houden en kijkt zenuwachtig naar hem en mijn ouders doen alsof ze dat allemaal niet zien en jubelen over de baby. De eerdere gezellige relaxte sfeer is momenteel ver te zoeken. Ik ben geïnteresseerd in mijn zus. Sterker nog, ik maak me nu een beetje zorgen om haar. Maar ik voel me ook ongemakkelijk bij dit alles.
Hoe zou je het op tafel gooien?
Eerder was het dus wel gezellig en relaxed?
Baby op de achtergrond houden is waanzin. Ik zou op andere momenten naar mijn ouders gaan, niet om mijn zwager tegemoet te komen, maar omdat ik geen zin zou hebben in dat gezeik iedere week. Ik vind het uitermate kinderachtig gedrag.
Miamiamia schreef op 06-08-2023 om 13:07:
[..]
Natuurlijk is het geforceerd! Want zwager zit erbij met een gezicht op onweer, zus vraagt ons de baby op de achtergrond te houden en kijkt zenuwachtig naar hem en mijn ouders doen alsof ze dat allemaal niet zien en jubelen over de baby. De eerdere gezellige relaxte sfeer is momenteel ver te zoeken. Ik ben geïnteresseerd in mijn zus. Sterker nog, ik maak me nu een beetje zorgen om haar. Maar ik voel me ook ongemakkelijk bij dit alles.
Hoe zou je het op tafel gooien?
Wat ik me afvraag, hoe is het nou toch mogelijk dat je deze vaste avond samen eten niet op wil geven? Als ik iedere week anderhalf uur in zo'n sfeer aan tafel zou moeten zitten zou ik gillend gek worden.
Moxxie schreef op 06-08-2023 om 14:43:
[..]
Wat ik me afvraag, hoe is het nou toch mogelijk dat je deze vaste avond samen eten niet op wil geven? Als ik iedere week anderhalf uur in zo'n sfeer aan tafel zou moeten zitten zou ik gillend gek worden.
Misschien omdat ze net zo competitief is als de zwager. Ik moet er ook niet aan denken om elke week verplicht te eten met iemand die mij duidelijk niet moet.