Ouders van LGBTQI 🏳️⚧️ 🌈 kinderen verzamelen
Hoe vertelde jouw kind het?
Hoe was je reactie ?
Hoe reageerde de buitenwereld?
Waar loop jij of je kind tegenaan ?
Positieve kanten ?
Kortom. Alles is bespreekbaar
Hunnybee, kan je advies vragen bij de genderpoli hierover? Sowieso is het een lang psychologisch traject, zonder die steun en advies is het eigenlijk niet te doen. Naast dat het benodigd is voor verdere stappen in het proces.
Is het mogelijk ergens kledingadvies te vragen, wellicht bij iets als een personal shopper of een modegenieke vriendin? Kleding kan echt wel verschil maken hoe je heupen uitkomen.
Mijn nu dochter had het ook moeilijk. En nog soms. Niet om de bouw, alhoewel ze walgt van " dat ding tussen haar benen ", maar om de wijkende haardos. De manlijke genen hakten er al op jonge leeftijd in zeg maar. Pruik wil ze niet en haartransplantatie kan niet , omdat het haar al dun is en er " geoogst " moet worden op andere plekken alvorens te kunnen transplanteren.
Het maakt je idd verdrietig om te zien dat je kind nog steeds zo ongelukkig is.
Gelukkig heeft mijn dochter zich er overheen kunnen zetten . En zegt nu, op de haardos na en de operatie die nog plaats moet vinden , gelukkig te zijn. Sterkte, voor jou en je kind. Heb je de burnout gekregen door de dysforie van zoon of was het een opstapelen van meerdere dingen?
Goedenavond,
Dank voor reageren. Mijn zoon had begeleiding bij een psychologisch bureau die ook het diagnostiek onderzoek gelijk deden. Maar door gezeik met financiën tussen bureau en gemeente (Jeugdwet/pgb) en de manier hoe ze ons daarbij benaderd hebben kozen we ervoor daar te stoppen. Gelukkig is hij wel al bij de genderpoli het traject in. Al 2 afspraken gehad. Samen met hem besloten we in de tijd tussen bureau en ziekenhuis aanmelden bij een nieuwe psycholoog af te wachten want geen idee hoe dat traject ging verlopen etc. Ze (genderpoli) hebben al geadviseerd dat naast het traject daar er inderdaad een reguliere kinderpsycholoog kan helpen (eerder durfde de kinderpsycholoog het niet aan ivm de dysforie). Vandaag ons contact van het wijkteam gemeld dat maar weer te doen. Gaat via de gemeente omdat hij minderjarig is.
Maar feit blijft dat hij enorm last heeft van de dysforie. Op dit moment maakt geen enkel kledingstuk iets uit voor hem. M.a.w. niks zal helpen.
Ik ben inderdaad burned out door omstandigheden. Werk druk, spanningen en zorgen in gezin ( ik ben het paard zeg maar maar gelukkig hele goeie gezinstherapie gekregen waardoor we weer allemaal opgeknapt zijn als gezin), en natuurlijk mijn genderdysforische zoon en alle ongemak en verdriet wat bij hem speelt en ons daardoor enorm verdrietig maakt. Op een gegeven moment was de koek letterlijk op.
Dus we weten wel wat er allemaal moet gebeuren en krijgen ook veel hulp. Alleen voel ik me soms zo hulpeloos als hij weer zodanig in de put zit door zijn heupen. Helaas nog geen puber remmers en het vrouwenlichaam ontwikkelt in rap tempo.
Sorry voor de lap tekst. Ik heb verder niemand behalve mijn man met wie ik dit kan delen. Niemand die het zelfde doormaakt bedoel ik.
Hunnybee, uit je hier gerust. Lang niet iedereen maakt hetzelfde mee,elk kind is anders. Maar je vind hier zeker een uisterend oor! Zelfs als je niks met de gegeven tips kunt, helpt dat misschien toch een beetje. 
Dankje Lientje......erg fijn! 
Hoi allen!
Ik wilde even laten weten dat mijn zoon binnen 2 weken al voor een intake terecht kan bij een psycholoog. Dat lucht enorm op. AMC heeft nogmaals en persoonlijk aan mij verzekerd dat de psycholoog contact op mag nemen als ze stuk lopen op het stukje gender.
Gisteren lag hij wederom hele dag ongedouched in bed. Dus ik zei nu is genoeg drink wat en ga douchen. Hij zei: ik kan niet douchen. Ik vroeg heel verbaasd waarom niet? Toen keek hij me aan: waarom denk je? En tranen welden op in zijn ogen. Toen viel het kwartje:
Hij wil zijn lichaam niet zien nog voelen.
Wat voelde ik mij een ei. Maar na een bemoedigend woordje en veel liefde en suggesties van misschien in het donker douchen etc. is hij zelfs beneden komen avond eten en was hij gedouchd.
Man wat een leed elke dag weer....wens je niemand toe. 😔
Groetjes, Hunnybee
Wat fijn Hunnybee! Hopelijk helpt het wat de intake. Verder suggesties, er zijn er hier meer die van ftm gaan en binders schijnen ook als prettig ervaren te worden.
Mijn oudste mtf doucht geloof ik met de onderbroek aan. Heeft dat in elk geval een tijdje gedaan. Nu woont ze op zichzelf dus geen idee. Heb haar wel horen zeggen dat ze walgt van dat ding tussen haar benen. Dus het algemene gevoel is duidelijk herkenbaar, of het nu transgender of transvrouw is.
Lientje,
Hij draagt al langere tijd een binder. De heupen kan je camoufleren met kleding al ziet hij dat op dit moment niet zitten. Bij hem is het meer de wetenschap dat ze er zijn.
En ik begrijp het ook voor je dochter. Lijkt me zo moeilijk als je lichaam niet klopt bij wie je bent. 😔
Hunnybee, wat fijn dat hij al zo snel terecht kan. En echt fijn dat jullie er samen uit zijn gekomen qua oplossingen met douchen.
Zoon hier draagt ook binders zodra hij buiten gaat. Hij heeft het er op de poli ook al over gehad dat hij als eerste zo snel mogelijk van die borsten af wil. Hoe eerder hoe liever. Het klopt niet, ze horen daar niet. Littekens vindt ie niet erg
Hmm mijn post klopt niet . Er stast transgender of transvrouw. Ik bedoelde transman of transvrouw. Stomme autocorrect.
Maar dus herkenbaar dat je je lichaam niet herkent als het jouwe. Dat je er van walgt.
Ik vind het soms zo pijnlijk voor hem. Afgelopen vrijdag wilde hij persé met mij naar de sportschool Maar ook daar werd hij zich ineens bewust van zijn borsten in een hele strakke sporttop. Dat was een domper. Ik gaf hem de ruimte te kiezen om te blijven of om te gaan.
We gingen naar huis. Ik zei tegen hem dat hij uberhaupt daarnaar toe wilde al een hele grote stap was.
De borsten wil hij er ook liever gisteren al eraf hebben.
Hunnybee schreef op 19-03-2023 om 16:58:
Ik vind het soms zo pijnlijk voor hem. Afgelopen vrijdag wilde hij persé met mij naar de sportschool Maar ook daar werd hij zich ineens bewust van zijn borsten in een hele strakke sporttop. Dat was een domper. Ik gaf hem de ruimte te kiezen om te blijven of om te gaan.
We gingen naar huis. Ik zei tegen hem dat hij uberhaupt daarnaar toe wilde al een hele grote stap was.
De borsten wil hij er ook liever gisteren al eraf hebben.
Ja zo rot, je zou de pijn van ze over willen nemen. Maar één ding: het wordt beter, echt het wordt beter.
Wijde kleding is dan idd beter Hunnybee. Ik herken het. Oudste moet hier afvallen voor de definitieve operatie. Dus ik opperde te gaan zwemmen ( niet goed doordacht van mij) Reactie: màham, wat denk je nou zelf!! Ondertussen veelbetekenend knikkende naar wat tussen haar benen nog hangt. Oja...stom! 
Zus maakte mijn domme opmerking weer goed door te zeggen, nou mooi toch, dat mam daar niet over nadenkt. Dan heeft ze het in elk geval helemaal geaccepteerd. Goed teken!
Lexus schreef op 19-03-2023 om 17:09:
[..]
Ja zo rot, je zou de pijn van ze over willen nemen. Maar één ding: het wordt beter, echt het wordt beter.
Dit idd, naarmate hij verder in het proces komt wordt het beter. Ook overigens als de hormonen starten, dan verandert de bouw van het lichaam meer naar het wensgeslacht.
lientje69 schreef op 19-03-2023 om 17:47:
[..]
Dit idd, naarmate hij verder in het proces komt wordt het beter. Ook overigens als de hormonen starten, dan verandert de bouw van het lichaam meer naar het wensgeslacht.
Ja en vergeet niet: na een paar maanden zakt die stem en dat scheelt zo enorm. Mijn zoon zei laatst bij een studiegroep waar hij al een jaar inzit "oh maar ik ben ook trans hoor" toen iemand erover begon. Iedereen viel stijl achterover, dat hadden ze nooit gedacht. Zo leuk, ook voor mij als moeder, als ik terugdenk aan alle pijn uit zijn jeugd hoe het dan nu gaat. Echt het wordt beter, dat kan je hem echt beloven
lientje69 schreef op 19-03-2023 om 17:46:
Wijde kleding is dan idd beter Hunnybee. Ik herken het. Oudste moet hier afvallen voor de definitieve operatie. Dus ik opperde te gaan zwemmen ( niet goed doordacht van mij) Reactie: màham, wat denk je nou zelf!! Ondertussen veelbetekenend knikkende naar wat tussen haar benen nog hangt. Oja...stom!
Zus maakte mijn domme opmerking weer goed door te zeggen, nou mooi toch, dat mam daar niet over nadenkt. Dan heeft ze het in elk geval helemaal geaccepteerd. Goed teken!
Wat lief 🥰