Ouders van LGBTQI 🏳️‍⚧️ 🌈 kinderen verzamelen

Heel veel sterkte, Skik!

oh skik wat een narigheid en verdriet. Hopelijk komt er snel een klein stapje in een goeie richting. Dat het jullie allemaal een fijner gevoel geeft 

Skik wat heftig zeg. Er speelt bij jouw kind duidelijk méér dan alleen een transgender issue maar gedwongen opname is nog wel even behoorlijk verder. Ik hoop zo dat jullie snel de juiste hulp kunnen krijgen en dat kind zich wat beter gaat voelen. Sterkte en een knuffel! ( de emoticons doen het hier weer eens niet bij mij )

Vandaag kennismakingsgesprek met genderpoli 2 gehad. We staan daar ook op de wachtlijst.
Nu duimen dat we over ongeveer een jaar aan de beurt zijn....

Mooi zo, Crêpe! Hoe lang geleden hebben jullie inmiddels al ingeschreven? 

Hallo allen,

Hier een moeder wiens transgender zoon (13) sinds begin dit jaar uit de kast is gekomen als trans (van meisje naar jongen). Ik voel me soms eenzaam in mijn omgeving. Niemand die in hetzelfde schuitje zit. Soms moet ik even wat kwijt en kan dat niet delen met mijn vriendinnen of ouders. Met mijn man uiteraard wel maar het is fijn om ook andere ouders te spreken die hetzelfde meemaken. Ik lees alvast een beetje mee. 

Groet!

Hunnybee

Dankjewel!

Ik zal even vertellen hoe het bij ons is gegaan.  Helaas ook een kind met de diagnose depressief en neiging tot angststoornissen. In de periode voordat hij uit de kast kwam heel somber in de lockdown van december 2020. We dachten eerst het komt door school (brugklas) Te zwaar. Hij wilde daarvoor ook veel minder naar school. Dat hij op meisjes viel was al bekend in groep 8. Geen probleem in ons gezin. Januari uit de kast gekomen als transgender (ftm). 
Toen begon het slechte gedrag. Ruzies. Brutaal. Heel erg brutaal. Veel gegooi met deuren. Weglopen tijdens gesprekken en uiteindelijk winkeldiefstal en thuisgebracht door de politie. Met spoed hulp gezocht het werd er niet beter op alles ontwricht in gezin en vooral een diep ongelukkig kind. Van maart tot augustus bezig geweest om reguliere ggz te kunnen krijgen en veel gedokterd vanwege de fysieke klachten die ontstonden puur door de stress.. GGZ loopt. Ook nieuwe school was een goed plan. Zoon gaat beetjes beter. Komt uit zijn schulp. Wil weer meer naar school. Maar dan komt het: het lichaam ontwikkelt zich in rap tempo. En de puberteits remmers mogen alleen door de genderpoli (op wachtlijst sinds april) gegeven worden. Welk nut heeft dit over 2 jaar nog als je eindelijk aan de beurt bent? Uiteindelijk toch maar aangemeld bij Buro JIJ voor diagnostiek. Ik vind het doodeng omdat de reguliere ggz wel helpt alleen kunnen zij op gebied gendersysforie niks bieden en dat weegt nu zwaarder als de depressie. 
Ons verhaal in een notedop. 
Alvast dank voor het lezen.

Welkom hunnybee
Onze zoon vertelde op 21 jarige leeftijd transvrouw te zijn. En zit nu aan de hormonen
Dus het kan ook na de puberteit
Minder prettig want alles ontwikkelt zich natuurlijk maar toch.

Hallo Yette,

Bedankt voor je verhaal. Heftig ook. Een ongelukkig kind is zo pijnlijk om te zien!  Kan er geen reguliere ggz aan te pas komen tot de gender poli oproept?

Daar was hij, maar die vonden het klaar toen de 'diagnose' gesteld was. Voor onze zoon was dat op dat moment ook wel een positieve ontwikkeling, die was er ook wel even klaar mee. Maar zelf vind ik het nogal absurd dat de behandeling meteen werd afgesloten. Helemaal afgesloten. Dus ook niet iets van over een maand of zo verder kijken. Het eindverslag was er dezelfde week! Alsof je vanuit een depressie ineens blij huppelend door het leven gaat zodra je op de wachtlijst van de genderpoli staat 

Sinds hij vorige maand weer steeds vermoeider werd, heb ik dus ook gesuggereerd om alvast met de huisarts te gaan praten. Herhaaldelijk zelfs. Beter bijtijds om een psycholoog vragen, dan te laat, toch? Vond hij een goed idee, maar tot nu toe heeft hij nog niks ondernomen. Hij is even helemaal initiatiefloos. Weet dat ik hem er best mee wil helpen, als hij erom vraagt. Maar hij is ook 20, dus ik ga het niet uit mezelf voor hem doen.

Hoi Hunnybee, welkom in dit draadje! Hier een dochter die 'alleen maar' bi/pan is en daar gelukkig prima mee op haar gemak is. Ze heeft een tijd 'verkering' gehad met een meisje dat zich in de loop van de tijd als non binair ging identificeren. Nu heeft ze iets met een jongen. Zij heeft heel veel gehad aan contacten binnen Jong & Out: www.jongenout.nl Dat is een club die losjes onder het COC hangt voor 'queer-kinderen/jongeren' tot en met 18 jaar. In onze buurstad zijn er maandelijks bijeenkomsten, er gebeurt ook het een en ander online. Dochter is mee op het landelijke kamp geweest dit jaar en heeft dat als een warm bad ervaren. De begeleiding bestaat vooral uit (jonge) twintigers die voor zover ik dat kan beoordelen goed weten wat ze doen: er is een veilige, open sfeer en de begeleiders houden een gezonde afstand van de jongeren die ze begeleiden. Ik heb de indruk dat die begeleiders óók goed begeleid worden! Jouw kind is natuurlijk nog wel heel jong om in een groep t/m 18 mee te draaien maar misschien zou je eerst zelf eens contact kunnen zoeken met de begeleiders van een groep bij jou in de buurt? Het contact met 'gelijken' heeft mijn kind heel goed gedaan. Alle 'kleuren' - genderidentiteiten en seksuele identiteiten -  uit het spectrum zitten erbij. En mijn dochter drukte uit dat in het onderlinge contact zij en alle andere queers 'normaal' zijn, níet ánders, zoals zij in het dagelijks leven nog wel meer ervaart. Zij heeft daar dus ook veel zelfvertrouwen en energie opgedaan. Ik heb ook gemerkt dat een accepterend contact met mij als ouder belangrijk is maar niet opweegt tegen een vertrouwelijk contact waarin ervaringen uitgewisseld worden met jongeren die in een vergelijkbaar schuitje zitten. Dat is logisch natuurlijk. Maar ik zeg het toch maar even omdat ik me ook kan voorstellen dat jouw kind simpelweg eenzaam is, zich anders en raar voelt, ondanks het feit dat man en jij steunend zijn. Het 'slechte gedrag' herken ik dan weer meer van mijn andere kind. Dat heeft niks met queer-zijn te maken maar wel alles met identiteit: wie ben ik en hoe wil/kan ik leven? Als daar veel spanning bij komt, komt dat bij een temperamentvol kind in het gezin terecht. Dat is niet eenvoudig op te lossen.  Ik snap jullie intuïtie dat de genderdysforie voorop staat: daar zit de spanning van de identiteit. Als daar wat meer duidelijkheid over komt, al is het alleen maar een pad om te lopen, dan kan de spanning zakken. Ik hoop dat die hulp geboden kan worden! Persoonlijk denk ik dat ik ook als ouder op zoek zou gaan naar lotgenotencontact. Anders ben je allemaal alleen het wiel aan het uitvinden. Misschien kun je hier eens kijken? transvisie.nl/onderling-contact/
Geen idee of dat wat is verder. Ik heb er zelf dus niet mee te maken. Misschien hebben  anderen daar ervaringen mee?

https://t-huis.xyz/

Ik plak hem hier ook even. Dit is een diskord, soort Skype voor transgenders , mensen in transitie of twijfelaars enz. Een community waar ons kind veel steun en tips vond. En gelijkgestemden, al dan niet al in behandeling of nog niet precies wetend wat te zijn / te willen.
Misschien heeft iemand hier iets aan.