Fulltime werken?
Momenteel werk ik 32 uur. Ik heb twee kinderen, een van 5 en een van bijna 2 jaar. Sinds ik zwanger was van de tweede ben ik een dag minder gaan werken, omdat dat mogelijk was op mijn werk en ik zwanger zijn met een peuter erbij pittig vond in combinatie met een ft baan.
Nu krijg ik een geweldige kans op mijn werk, maar daarvoor is het wel nodig dat ik weer fulltime ga werken. Ik ben geneigd het te doen, (als ik geen kinderen zou hebben dan zou ik deze kans direct grijpen), maar ik twijfel vanwege mijn gezin.
Wat zouden jullie doen?
Anne
"Ik zou niet meer naar 40 uur kunnen of willen, want mijn tijd met mijn kind is heel belangrijk voor je het weet is hij volwassen en heb je te veel gemist."
Zeg je dat ook tegen al die fulltime werkende vaders? Daar zal je je zelf populair mee maken.
(overigens is het niet overal mogelijk om dagen van 5 of 6 uur te maken. Mensen die stande pede om 14 uur de deur uit rennen, want "kind staat anders op schoolplein" zouden het op mijn werk vaak lastig hebben)
Lanza
Ik zou het doen, als werk (enigzins) flexibel is, en je goede opvang hebt.
Alkes
Ja dat zou ik ook tegen film time werkende mannen zeggen dat is ook de reden dat mijn man ook niet full time werkt.
Over dat tijdstip, dat is voor mij maar 1 dag in de week en ik werk tot 12:45 en heb dus ruimte tot uitloop naar 13:45 dus ik ren niet exact op tijd de deur uit.
Het is bij veel organisaties wel mogelijk 5/6 uur op een dag te werken alleen willen de werkgevers er vaak niet aan. Mijn man heeft daarin ook gepioneerd bij zijn werk en dat was succesvol want hij is nu niet meer de enige.
isa
"De opmerking van @emma dat het onbespreekbaar kan zijn snap ik niet. Hoezo onbespreekbaar?"
Voor vaders is ft werken vanzelfsprekend, moeders moeten er eerst over praten, en dan vooral met elkaar.
Dat is wat ik bedoel. Het mag ook wel eens andersom.
Anne
5 of 6 uur werken per dag is niet alleen onhandig voor werkgevers, het is ook lastig voor collega's. Zeker in organisaties waar je veel samenwerkt. Maar mooi als het wel kan.
Geachte Tihama
"Ik zou willen dat het de schuld van het patriarchaat was, maar de werkelijkheid is erger: het komt van vrouwen zelf."
Mijn punt was dat de sekse niet uitmaakt. De verhouding tussen de zorg voor jonge kinderen en werk is altijd problematisch of je nou V, M, VM, MV, MM, VV, MVV, VMM of wat voor relatielettercombinatie dan ook vormt, je moet altijd keuzes maken en voor bijna alle relaties betekent dat dat er minimaal iemand minder dan full-time gaat werken.
Meteen doen!
Gezien de vele uren die je dagelijks op dit forum doorbrengt, kun je je werk momenteel op je sloffen aan. Je kunt je die extra uitdaging dus met gemak aan.
Naast de professionele uitdaging en bevrediging en persoonlijke ontwikkeling die dit met zich zal meebrengen, vind ik financiële onafhankelijkheid een groot goed. Van huis uit heb ik meegekregen dat je (m/v) altijd financieel onafhankelijk moet zijn, omdat een partner (m/v) zomaar kan wegvallen. Ik ben heel dankbaar voor dat advies. Dus Lanza: ga ervoor!
Ik heb dezelfde stap gemaakt, ik werkte zelfs al 4/5 voordat ik kinderen kreeg. Toen de oudste bijna 2 was, kreeg ik een gouden kans, maar die was wel FT. Ik heb hem gegrepen. Mijn man had ook flexibel werk, dat hielp. Kind (later kinderen) gingen 3 dagen per week naar de creche, toen ik weer FT ging werken werden dat 4 dagen. Mijn man werkte nog steeds 4/5 en soms nog wat minder. De kinderen zij nu pubers en sinds een paar jaar werkt hij weer fulltime. Ik heb vanaf het begin meer verdiend dan hij (allebei universitair geschoold, zelfde richting), maar nu verdien ik ruim 2x zo veel als hij. Niet om op te scheppen, wel om te schetsen dat meer of minder werken langdurige gevolgen kan hebben qua carrierekansen en inkomensontwikkeling.
Juist toen ik een aantal jaar later mijn "lot uit de loterij" een persoonlijkheidsverandering onderging, mij het leven onmogelijk maakte en een scheiding onafwendbaar bleek, was ik dolblij met mijn goede baan, stabiele netwerk en prettige inkomen. Ik heb nooit 3 hoog achter met sinaasappelkistjes opnieuw te hoeven beginnen (overigens niks mis mee, als het moet!), ik kon blijven waar ik was. Straks heb ik ook een prettig pensioen opgebouwd, vergeet dat aspect ook niet.
tjonge
Ik heb als alleenstaande moeder altijd fulltime gewerkt en daarnaast de zorg in mijn eentje gedaan. Nooit over nagedacht, ik moest gewoon de kost verdienen. Ik heb niet het idee dat ik veel heb gemist. Dochter vond het al heel jong leuk om samen te koken, dus als ik haar uit de opvang/BSO had gehaald gingen we lekker de keuken in en kletsten we bij. Als ik thuis was, had ze mijn volle aandacht. Bijkomend voordeel was dat ze op haar 12e al zelfstandig een gezonde maaltijd op tafel kon zetten. Opruimen deden we ook samen en 1x in de week maakte de hulp alles schoon. In het weekend deden we leuke dingen, naar het bos met een picknickmand, naar het theater of gewoon lekker thuis spelletjes of filmpje. Als ze door de week een feestje had, regelde ik het zo dat ze uit school met een ander kind mee kon en dan haalde ik haar later weer op het feestje op (of bij het andere kind). In het weekend hadden wij dan vaak zo'n ander kind over de vloer waarvan de ouders iets moesten doen waarbij ze het kind niet konden meenemen.
Dochter is inmiddels 21, uitwonend, combineert zware fulltime studie met bijbaantje, relatie en grote vriendenkring en organiseert haar kleine huishoudentje met ijzeren discipline, omdat ze dat van thuis is gewend. Ik ga regelmatig naar haar studentenstad om met haar een voorstelling te bezoeken of te lunchen, we kunnen het nog altijd heel goed met elkaar vinden. Ik heb haar wel eens gevraagd of ze iets te kort is gekomen en toen keek ze me glazig aan. Ook heb ik haar wel eens gevraagd of de strakke discipline van ons bestaan haar heeft geschaad, maar zij dacht juist dat ze daarom haar eigen leven nu zo goed kan organiseren.
Andere moeders (nooit vaders vreemd genoeg) hebben mij wel eens verweten dat ik nooit bij het Sinterklaas-versieren van de klas was of dat ik de poppenhoek niet kwam schoonmaken. Ze hebben me ook wel eens zonder te vragen ingedeeld als overblijfmoeder (terwijl ik fulltime werkte en mijn kind niet voor niks liet overblijven). Ik heb altijd gezegd dat zij niet degenen zijn die mij gaan voorschrijven hoe ik mijn leven moet leiden. Sneu genoeg voor sommige van die thuisblijfmoeders is hun man er vandoor gegaan en zitten ze nu in de bijstand, omdat ze meer dan 10 jaar geen betaalde baan hebben gehad. Sommige van de kinderen zijn zo verwend en gepamperd dat ze totaal niet zelfstandig zijn en daar zijn nu weer grote zorgen over (waar ze zich vroeger vooral zelfvoldaan druk maakten over mijn arme, zielige dochter).
Goed organiseren, dan kan er heel veel!
Niki73
"Niet om op te scheppen, wel om te schetsen dat meer of minder werken langdurige gevolgen kan hebben qua carrierekansen en inkomensontwikkeling."
Dat is precies wat veel vrouwen (en hun partners wellicht) over het hoofd zien als ze besluiten minder te gaan werken als er kinderen zijn. Het is niet alleen dat je tijdelijk minder inkomen hebt, maar het werkt bij veel banen behoorlijk door.
Alkes
Dat gaat pas gelden op het moment dat er sprake is van heel veel minder werken. Dus een baantje van 28 uur of minder (dus feitelijk een soort bijbaantje) heel veel mensen zien onze 32 en 36 uur als full time, sterker nog in veel beroepsgroepen is 36 uur full time.
Anna
Hm, dat is niet mijn ervaring. Hier zijn het de fulltimers die als eerste de mooie kansen krijgen. De parttimers moeten daar veel harder voor knokken. Plus: elk uur dat je meer/minder werkt, werkt door in je pensioenopbouw.
Niki73
Niki73 hier is dat dus juist niet zo. Heb laatst nog een paar mooie uitdagingen gekregen waarbij ik minder uitdagend werk mocht afstoten en heb daar dus ook een leuke bonus toegezegd gekregen. Zus werkt 28 uur en kreeg zelfs een toezichthoudende functie toegewezen.
Afhankelijk
Dat zal ook heel sector specifiek zijn. In mijn sector kan je prima minder dan fulltime werken maar je promotie kansen nemen zeker af. Bovendien zal je veel minder projecten kunnen doen en mis je vaak de meer uitdagende/interessante projecten. Afgezien van minder loon en pensioen nemen bij langdurig parttime werken je kansen hier wel zeker af. Een paar jaar 32 uur werken kan redelijk zonder je op achterstand te zetten mits je flexibel bent en ook bereid bent om af en toe wat extra uren te draaien. Sowieso is flexibiliteit belangrijk. Overwerken wordt hier als redelijk 'normaal' gezien, zeker in piekperiodes dus te veel op je uren staan is sowieso niet handig. Je bent ook erg afhankelijk van de bereidheid van collega's om je te betrekken bij projecten en dergelijke.Dus te vaak nee zeggen of weinig flexibiliteit zorgen dan ook voor achterstand.
Kamer over?
Als je een kamer over hebt, kan je overwegen een nanny in te schakelen. Dan hoef je minder ballen hoog te houden en kan je je meer focussen op je baan.
Bedankt
voor alle reacties. Zeer uiteenlopend zijn ze en daardoor erg interessant om te lezen.
Ik heb gisteravond een lang gesprek gehad met mijn man en op die manier ben ik erachter gekomen dat ik dit wil en kan doen. Hij is bereid een stapje terug te zetten, zodat de kinderen niks tekort komen.
We zijn allebei blij met deze beslissing! Nogmaals dank voor al jullie verhelderende inzichten, het heeft me zeker geholpen om mijn keuze te maken.
Flanagan
Het klinkt ideaal een nanny -als je het tenminste fijn vindt iemand 24/7 in huis te hebben - maar ik ken twee gezinnen waar de nanny min of meer op stel en sprong vertrok. Een omdat ze heimwee naar vriend in thuisland had, de ander omdat ze via een vriendin in Londen een leukere nanny plek kon krijgen.
Dan is de wachtlijst voor kdv en bso opeens best weer lang,
Een nanny
zou niks voor ons zijn. We genieten juist van de tijd dat we als gezin samen zijn en daar willen we niet constant nog iemand bij hebben zitten. Daarbij zou het voor mij ook als een extra verantwoordelijkheid voelen.
Inkopen
Ik had medestudenten die bijverdienden door kinderen uit school te halen en te koken. Soort Nanny maar niet inwonend.
Toen ik nog fulltime werkte had ik een werkster.
Wat ook hielp was dat alles, werk, school, clubjes, muziekschool vlakbij was. Alleen voor zwemles moesten we ver weg omdat dichtbij niets op de zaterdag was en 2x in de week om 15.30 uur is niet werkzaam als je fulltime werkt.
Fulltime was overigens 36 uur met mogelijkheid om te schuiven of soms thuis te werken.
Behalve zwemles konden kinderen ook door de BSO naar clubjes of sport gebracht worden, soms waren er clubjes naast de BSO en daar kozen we dan voor.
Een tijdje had ik een werkster die daarnaast ook de tuin deed of meehielp met behangen.
Werksters willen soms ook wel hun werk uitbreiden.
In een tijd van veel ziekte werden ook de bedden verschoond en de afwas gedaan.
Het huishouden is ook niet niets en het nadeel van veel werken, vooral door vrouwen is dat die taken alsnog op jou bordje komen.
Mijn man
kan gemakkelijk terug in uren. Hij werkt nu 32 uur, net als ik, maar omdat hij de afgelopen jaren zo heeft geïnvesteerd kan hij zonder problemen terug naar een uur of 28, zonder veel in te hoeven leveren, dus dat lost veel op.
Hij doet nu al zeker 50% van de regeltaken, de zorg en het huishouden, dus daar maak ik me geen zorgen over. We hebben al een schoonmaker die iedere week komt.
Oppas aan huis
Wij hebben jaren een oppas aan huis gehad, dat leverde een hoop rust en flexibiliteit op. De oppas haalde de kinderen uit school, kon even iets halen als er iets op bleek te zijn, regelde speelafspraakjes, reed clubjes en kon ook extra komen als er een kind niet helemaal lekker was en een dagje op de bank lag.
Als er eens iets was waardoor mijn man niet op tijd thuis kon zijn kon zij koken en hadden de kinderen al gegeten (en waren dus niet chagrijnig van de honger).
Voor ons was het ideaal.
Maar
op zich hebben we nu geen gekke uren, toch? Volgens mij zijn er hordes stellen die ongeveer deze uren werken? Eentje fulltime en de ander parttime?
Maar
Wat maakt dat uit Lanza?
Als het voor jullie past, dan past het. En zo niet, dan pas je het weer aan.
Ik ben trouwens wel gaan zoeken, maar kan er niets over vinden.
Toch nog reageren
op een aantal reacties, omdat ik nu even tijd heb:
Quote:
Naast de professionele uitdaging en bevrediging en persoonlijke ontwikkeling die dit met zich zal meebrengen, vind ik financiële onafhankelijkheid een groot goed. Van huis uit heb ik meegekregen dat je (m/v) altijd financieel onafhankelijk moet zijn, omdat een partner (m/v) zomaar kan wegvallen. Ik ben heel dankbaar voor dat advies. Dus Lanza: ga ervoor!
Dit is bij ons niet aan de orde. We verdienen allebei voldoende om financieel onafhankelijk te zijn, of we nu 28 uur werken of 40 uur. Verder is het natuurlijk mooi om meer inkomen te verwerven, maar voor mij is dat geen doel op zich. Ik vind het belangrijk om genoeg geld te verdienen om zelfstandig te zijn, maar om dat nog weer te verdubbelen hoeft van mij niet.
Quote:
Wat maakt dat uit Lanza? Als het voor jullie past, dan past het. En zo niet, dan pas je het weer aan.
Het valt me op dat veel mensen aanraden om van alles uit te besteden en zelfs een oppas te regelen om de kinderen van kdv/bso naar huis te brengen, maar die tips snap ik niet, omdat mijn man parttime werkt en ik 40 uur, waardoor ik zelf in ieder geval kan brengen en ik zorg ervoor dat ik tenminste eens per week haal direct na school en mijn man twee keer. Dus dat soort hulp hebben we niet nodig.
Quote:
Andere moeders (nooit vaders vreemd genoeg) hebben mij wel eens verweten dat ik nooit bij het Sinterklaas-versieren van de klas was of dat ik de poppenhoek niet kwam schoonmaken. Ze hebben me ook wel eens zonder te vragen ingedeeld als overblijfmoeder (terwijl ik fulltime werkte en mijn kind niet voor niks liet overblijven). Ik heb altijd gezegd dat zij niet degenen zijn die mij gaan voorschrijven hoe ik mijn leven moet leiden.
Dit is gelukkig wel veranderd. Op de school van mijn oudste helpen vaders en moeders allebei en je hoeft dus niet zo vaak iets te doen, omdat er 26x 2 = 52 ouders wel eens iets doen. Als er iedere week een activiteit is, ben je er met 1x in het jaar helpen dus al.
Lanza
` ik 40 uur, waardoor ik zelf in ieder geval kan brengen en ik zorg ervoor dat tenminste een keer per week haal direct na school`
Dat kan alleen met een flexibele baan,en/of vaste thuiswerkdag en/of weinig reistijd. De school van mijn kinderen begon destijds om kwart voor 9. De ouder die bracht was dan niet voor half 10 op werk. Die kon dan niet om 3 uur op het schoolplein staan. Thuiswerken was met mijn kinderen toen ze klein waren geen optie.
Wij werkten destijds elk 32 uur maar hadden wel gewoon 3 dagen KDV of naschoolse opvang nodig. In geval van onverwacht overwerken of uitgevallen treinen/files, hadden wij afspraak met vrienden van ons dat zij onze kinderen ophaalden van opvang. Omgekeerd deden wij dat voor hen. Dat soort afspraken zijn gewoon handig. Voor de meeste mensen dan. Vandaar dat die tips hier gegeven worden
Mijn werk
begint om 9 uur. De school start om half 9, het is maar een kwartier fietsen, dus geen probleem hier.
Mijn werk beperkt zich niet tot kantooruren, dus ik kan wel om 2 uur op het schoolplein staan en dan in het weekend nog eens wat uren maken, of in de avond.
Lanza
Wat ia dan precies je vraag.
Het kan. De baan lijkt je leuk. Jij en je man kunnen het prima regelen. Wat is dan nog je vraag?
Of het raar is dat een vrouw fulltime werkt? Nee. Dat is niet raar
Of je man dan minder moet gaan werken? Geen idee. Dat is jullie keuze. Wij redden het prima met 1 x fulltime en 1 x 32 uur (laatste tijd vaak 36 uur).
Ligt aan de
leeftijd van je kinderen, denk ik. Wij hebben nog een dreumes van bijna 2, die wil ik niet iedere dag op het kdv hebben.
Lanza
Ik krijg het idee dat je helemaal niet onzeker of wat ook was over het al dan niet fulltime werken. Misschien is het pronken met dat je man moeiteloos van 32 uur naar 28 uur gaat, of betogen dat jullie kuikentjes niet elke dag naar de opvang hoeven. Volgens mij heb ik je ook wel eens horen betogen tegen fulltime werken ‘want dat is toch helemaal niet nodig’.
Maar dan nog, waarom zou je de bevestiging zoeken als je zelf alle wijsheid in pacht hebt?