Tiener op z’n kamer

Gisteravond was de eerste avond weer bij mij thuis voor de kinderen. Lang verhaal kort: het was heel onrustig rond slapen gaan van zoon (badkamer in/uit, deuren open, lichten aan/uit…) maar vanmiddag bleek dat hij zijn nagels nog had geknipt en zijn nachtbeugel zocht. En daarmee heb ik hem dan, ondanks de overlast, gecomplimenteerd omdat hij het zelf voelde en deed. Dat is echt nieuw 🙂. 

Mvtj schreef op 28-12-2024 om 14:51:

@Stormvogel, zwager was er niet. Het is lullig om te zeggen, maar het was echt fijner zonder hem. Meerdere familieleden zeiden dat tegen mij...

@Evaluna, zou het kunnen dat de nadruk nu zo op overprikkeling ligt, omdat ze daar nu een nieuwe weg in moet zien te vinden? Een beetje zoals mensen die een assertiviteitstraining hebben gedaan, eerst ook heel fel en hard grenzen stellen.

Ik denk dat het ook een stukje bewustwording is en onduidelijkheid wat ze ermee aan moet. Daardoor raakt ze in een soort paniek. Psycho educatie zal haar goed doen denk ik. 

We hebben een organisatie op het oog, voor zorgonderwijs begeleiding en diagnostiek. Als het papierwerk (en de toestemming) rond is dan kan ze daar van start. Dat is heel fijn en ik hoop dat ze echt met haar mee kunnen bewegen en kijken wat ze nodig heeft.

Zonnig77 schreef op 01-01-2025 om 12:38:

beste wensen allemaal! Op naar een mooi jaar vol gezondheid, balans en rust. Daar hebben onze tieners ook meteen wat aan

hoe verliep de jaarwisseling?

Dankjewel Zonnig, van mij ook voor jou en de rest hier een goed 2025 gewenst!

Wij hebben gisteren gezamenlijk afgestemd wat de wensen voor oudejaarsavond waren qua vermaak. De kinderen wilden hun eigen ding op hun slaapkamer doen, man en ik wilden en konden onze eigen televisieavond volgen, en we hebben de avond een uur (of anderhalf) onderbroken voor een leuk gezelschapsspel en daarbij lekkere hapjes en appelbeignets gegeten. Dat was erg vrolijk, gezellig en ontspannen.

Toen het tegen twaalf was, heb ik de kinderen geroepen voor het aftellen. Dat viel bij zoon met ASS niet goed. We keken Top2000 en hij heeft blijkbaar een grote hekel aan Bohemian Rapsody, dus hij ging heel erg mokken en in elkaar duiken. Man liet zich niet van de wijs brengen en wilde het gewoon uitzien. Dus dat vond ik minder leuk vanwege de wrijving en spanning die dat gaf. Zoon wilde ook niks met nieuwjaarswensen doen. Zo gelaten, dan maar even niet.

Het vuurwerk en de knallen (we hadden zelf niks) vond hij zo vreselijk dat hij huilend onder zijn deken op bed heeft doorgebracht tussen 0 en 1 uur. Wat ik dan wel heel vreemd vond, omdat hij werkelijk altijd plezier heeft gehad met zelf knallen en afsteken en zonder problemen buiten kon zijn. Nu ineens niet meer? En het geen vuurwerk kopen was in overleg besloten. Het kwam op mij over als: nu ik weet dat ik ASS heb, kan ik niet meer tegen vuurwerk/knallen. Misschien ook puberteit erdoor, ik kan me nog herinneren van mezelf dat ik wel emotioneel was met jaarwisselingen en als je dan ASS hebt, is dat nog moeilijker te handelen. 

Hoe ging het bij jullie?

Ook allemaal de beste wensen! 
Oudste is altijd gefascineerd geweest door vuurwerk. En we keken altijd bij oma, dus nu weer. 
Maar inderdaad, puber /autisme/ ? ... En na een kwartier vuurwerk was het helemaal op. Huilen, noise canceling en geen ontkomen aan ze knallen en flitsen natuurlijk. Uiteindelijk was de kelder nog de beste plek. Vandaag is ze ook echt total loss.

En hoe het komt? Kaassoufflee, ik weet het ook niet. Dit was ze iets wat ze zelf wilde, maar toch helemaal overprikkeld. Het lijkt nog het meeste op mijn burnout die ik gehad heb. Ik kon toen ook weinig hebben. 
De hond vond het ook niks en ik vond 2 uur knallen eigenlijk ook veel te lang. Maar eens serieus naar een huisje kijken voor volgend jaar.
Wel raar dat ze opeens niets meer kunnen hebben...

Zoon kwam gisteren met een ‘sorry dat ik jullie oud en nieuwe heb verpest’…wij hebben geantwoord dat we een leuke avond hebben gehad met spelletjes en alles relaxt, en dat we de minuten rond middernacht niet groter en belangrijker moeten maken dan ze zijn. En dat hij zich niet rot hoeft te voelen daarover. Het is tot nu toe weer gewoon gezellig geweest, straks op nieuwjaarsborrel bij mijn ouders dus hoop dat het goed voor hem te doen is. Alleen wij zijn er, we doen eigenlijk nooit meer iets met alle broers en zussen met nageslacht erbij. Voor een niet-ASS-er al druk genoeg, laat staan voor hem.

Ik denk dat hij zich voorheen minder bewust was van wat hem overprikkelt en het nu beter voelt/weet en daar op zijn eigen autistische manier op reageert. Als hij iets heel leuk vindt, dan kan hij tot op zekere hoogte wel meedoen ondanks de prikkels. Laatst ook een speciale dag op school die hij elk jaar ontzettend leuk vindt, de hele dag superleuk gehad maar daarna helemaal kapot. Hij kon het toen benoemen en nam er actie op (terugtrekken) en ik had er al rekening mee gehouden.

Hij steekt minder energie in ‘normaal doen’ sinds hij de diagnose heeft. Hij zei ook dat het maskeren veel energie kost. Hij is niet voor niets zo moe van alles.