Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Schemerlampje schreef op 13-12-2024 om 18:02:
[..]
Nee, je kunt iemand niet 100% beveiligen, maar je kunt je wel aan de afspraken houden die er zijn. En één van die afspraken is dat ze niet alleen de Kruidvat ingaat.
Daar heb je gelijk in .
Kan dochter over het nee ik ga mee naar binnen als ze zelf aangeeft dat ze alleen wil ?
Dat moet dochter wel accepteren, ze is niet voor niets opgenomen, de afspraken over de behandeling staan op papier.
Dat niemand 100% kan garanderen dat dochter veilig is is duidelijk, dat maakt ook dat begeleiding soms met de mond vol tanden zit. Maar toelaten dat iemand die suicidaal is alleen het kruidvat in gaat is zo evident fout.
Heeft dochter wel weer haar pinpas?
Tsjor
De laatste keer rechtbank hebben we ook weer achter de rug. Laatste verlening OTS en machtiging uit huis plaatsing. Dochter zat er al niet lekker bij door incidenten van de dag ervoor en de uitspraak was toch een domper omdat ze zelf aan had gegeven bij de rechter geen verlening van de machtiging uit huis plaatsing te willen.
We hebben daarna toch nog wel even fijn samen kunnen lunchen, maar bij terugbrengen naar de groep zie je dochter helemaal in zich zelf keren. En eenmaal op de groep komt er helemaal niets meer uit. Zo sneu om te zien.
Binnenkort aanvragen gaan doen voor WLZ, mentorschap en wajong.
Wat dubbel is het allemaal toch qua Emoties. Jullie weten natuurlijk dat thuis niet kan maar dat is als ouder zo tegennatuurlijk. Begrijpt ze dat zelf ook vraag ik me af? Verdrietig om te zien dat ze dan helemaal inzich zelf keert. Hoeveel kinderen zijn er nu op de groep?
Wel goed te horen dat die kleine momentjes als samen lunchen dan toch als fijn ervaren worden ciska.
Ik ben er even uit geweest Ciska maar dat wil zeker niet zeggen dat ik niet elke dag wel even aan jullie denk.
Die machteloosheid, verdriet om je kind, het blijft maar voortduren en vreet je op!!
Hoe is het nu met jullie zelf?
Is er steun aan elkaar? Kunnen jullie praten met elkaar, of bij hulpverlening oid?
Is er nog iets, hoe klein ook van even iets voor jullie zelf?
Van mij een liefdevolle omhelzing voor jullie alle drie!!
♥️
Wat een uithoudingsvermogen wordt er toch van jullie allemaal gevraagd, Ciska.
Ik stuur jullie een dikke virtuele knuffel, nu met deze donkere dagen én de feestdagen voor de boeg. Ik kan mij herinneren toen het met mijn zoon niet goed ging, dat het zo confronterend was dat de rest van de wereld gewoon doordraaien, en het bij anderen thuis allemaal zo soepel leek te gaan. Dan kan het contrast tussen overal feestlichtjes en wat er zich in je gezin afspeelt zo ontzettend groot zijn.