Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Sporten is altijd goed . Bewegen.
Maar kinderen met een ernstige psychiatrische aandoening zoals ook mijn kind hebben meer nodig
Helaas schiet de hulpverlening hier in ernstig tekort.
Ik lees al lang mee, maar heb nog zelden gereageerd. Anderen hebben vaak al goede ideeën, waar ik niet zoveel aan toe te voegen heb.
Voor hoe het nu is, heb ik een idee. Misschien sla ik de plank helemaal mis en kun je er niets mee, maar ik dacht, zou het je dochter helpen om te wennen op de nieuwe plek als 1 keer in de week jij of je man daar een nachtje slaapt? Geen idee of dat voor jullie haalbaar is of dat dat juist haar hele proces verstoord, maar hier moest ik aan denken.
Ik hoop dat je dochter haar draai wat gaat vinden en dat de begeleiding de beste modus vindt om haar te begeleiden.
JohanV76 schreef op 26-09-2024 om 11:24:
[..]
Ik weet niet of het eerder ter sprake is gekomen (heb niet alle pagina's gelezen) maar staat ze niet open (of kun je haar zover krijgen) om te gaan sporten? Fitness en/of wandelen > hardlopen is niet alleen ontzettend goed voor je lichaam maar ook voor je hoofd. Als ik iets tegen mijn 15-jarige ikke zou kunnen zeggen is... "ga sporten en blijf sporten". Nu (48) ga ik 3x per week naar de sportschool en hoewel ik ruim 20kg ben afgevallen gaat het allemaal niet zo makkelijk en snel als toen ik jong was.
Sporten kan op een positieve manier verslavend zijn waardoor je invulling krijgt, lekkerder in je vel komt te zitten en ook geestelijk een opkikker krijgt. Moe na een werkdag op de bank ploffen is anders dan moe na een werkdag en daarna ook nog even sporten op de bank ploffen. Het begin is lastig maar als je eenmaal bezig bent en je resultaten gaat zien dan werkt dat enorm stimulerend.
Ik ben geen fitness freak oid maar ik weet dat het sporten me door mijn recente, vervelende scheiding heeft geholpen. Ik kan niet meer naar mijn 15 jarige ik terug maar ik zou willen dat ik je dochter op het hart kon drukken dit serieus te proberen. Om te beginnen zouden jullie samen kunnen fietsen of wandelen of een keer naar de sportschool.
Er zijn genoeg doelen in het leven die moeilijk of zelfs onhaalbaar zijn. We willen allemaal een goede baan (meer dan genoeg geld hebben om leuke dingen te kopen) een leuke partner e.d. maar dat lukt niet altijd en heb je niet helemaal zelf in de hand. Om lichamelijk en daardoor geestelijk fitter te worden hebben we wel zelf in de hand.
Ik hoop dat dit niet te zweverig overkomt. Het is met de allerbeste bedoelingen geschreven omdat ik denk dat het je dochter houvast en een doel kan geven waar ze zich volledig op kan storten met alle positieve gevolgen van dien.
Misschien wel even doen voordat je reageert...
Ik snap dat je het goed bedoelt. Maar het gaat hier niet over geen vriendje vinden of niet de gewenste baan vinden en daardoor in een dipje zitten. De problemen van dit meisje zijn wel wat groter dan 'niet fit zijn' of 'levensfaseproblematiek' zoals scheiding of vastlopen in de carrière oid.
Natuurlijk is lichaamsbeweging óók belangrijk voor mensen met ernstige psychiatrische problematiek. En wat ik zover lees is dat iets waaraan, indien haalbaar, aandacht wordt besteed. Maar ik krijg de indruk dat jij niet helemaal begrijpt hoe ziek dit meisje is.
Schemerlampje schreef op 26-09-2024 om 11:30:
Ik lees al lang mee, maar heb nog zelden gereageerd. Anderen hebben vaak al goede ideeën, waar ik niet zoveel aan toe te voegen heb.
Voor hoe het nu is, heb ik een idee. Misschien sla ik de plank helemaal mis en kun je er niets mee, maar ik dacht, zou het je dochter helpen om te wennen op de nieuwe plek als 1 keer in de week jij of je man daar een nachtje slaapt? Geen idee of dat voor jullie haalbaar is of dat dat juist haar hele proces verstoord, maar hier moest ik aan denken.
Ik hoop dat je dochter haar draai wat gaat vinden en dat de begeleiding de beste modus vindt om haar te begeleiden.
Wat een geweldig idee .
Schemerlampje schreef op 26-09-2024 om 11:30:
Ik lees al lang mee, maar heb nog zelden gereageerd. Anderen hebben vaak al goede ideeën, waar ik niet zoveel aan toe te voegen heb.
Voor hoe het nu is, heb ik een idee. Misschien sla ik de plank helemaal mis en kun je er niets mee, maar ik dacht, zou het je dochter helpen om te wennen op de nieuwe plek als 1 keer in de week jij of je man daar een nachtje slaapt? Geen idee of dat voor jullie haalbaar is of dat dat juist haar hele proces verstoord, maar hier moest ik aan denken.
Ik hoop dat je dochter haar draai wat gaat vinden en dat de begeleiding de beste modus vindt om haar te begeleiden.
Ook bij mij schoot deze gedachte door het hoofd. Zou dit helpend Kunnen zijn?
even voor mijn beeldvorming: je dochter woont nu alleen in een huis met een begeleider? Dag en nacht? Vast team of elke dag een ander gezicht?
🙏 Je kunt dit
Sporten staat hoog op de lijst van activiteiten die dochter zouden kunnen helpen, maar dan kom je weer uit dat alles valt of staat met het antwoord van haar. Je kan een 17 jarige niet de deur ui trekken om naar buiten te gaan, te sporten/wandelen of wat dan ook.
En we snappen dat het nog geen 2 weken is, maar elke dag, soms meerdere keren per dag een huilend kind aan de lijn is niet helpend.
Goede tip van het daar blijven slapen, dit hebben wij al eerder besproken met dochter maar zij wil dit niet, dit zorgt voor een te grote error in haar hoofd.
Iemand vroeg of ze zich noujuist niet eenzaam voelt omdat ze daar helemaal alleen zit (inderdaad 24 /7 1 op 1, met een vast team van 5 begeleiders). Dat is het niet, het is echt de overgang van een heel bekende plek naar een heel nieuwe plek.
Maar, gisteravond tijdens het bellen was er een ieniminie klein lichtpuntje, waarbij dochter ineens heel zacht vroeg: mama, ze halen mij toch niet ineens weg hier he, ik moet toch niet ineens naar huis, want ik denk dat ik toch wel tijd nodig heb om hier te wennen, maar misschien denk ik er morgen wel weer anders over hoor.
Verwarrend ook allemaal voor je dochter (en jullie) al die emoties. Hopelijk komen er steeds meer lichtpuntjes op de nieuwe plek.
Toch een heel klein lichtpuntje, hoe fijn. Het lijkt of ze zegt dat ze het een kans wil geven.
Wat lastig Ciska. Toch is het goed dat ze zelf ziet dat ze enorm moet wennen. En dat ze deze plek een kans moet en wil geven. Want als ze nu terug naar huis gaat, wat dan? Jullie kunnen niet de zorg bieden die ze nodig heeft en ook niet 24/7 haar veiligheid garanderen, hebben ook rust nodig. Ik kan me ook voorstellen dat continu 1 op 1 met een begeleider wel schakelen is ten opzichte van een woongroep.
Maar ze heeft zo lang moeten wachten op deze plek en 1 op 1 begeleiding. Ze heeft dit ook echt nodig. Dat heb je niet zomaar terug als je dat opzegt.
Heftig Ciska, ik hoop intens dat elke dag een inimini beetje bijdraagt aan haar gevoel van veiligheid in haar nieuwe huis.
Ciska78 schreef op 27-09-2024 om 08:04:
Goede tip van het daar blijven slapen, dit hebben wij al eerder besproken met dochter maar zij wil dit niet, dit zorgt voor een te grote error in haar hoofd.
Hoe open en realistisch kunnen jullie hier met jullie dochter over praten?
Ik herinner me al dit soort "errors" (niet willen blijven, maar ook niet weg willen, geen bezoek van thuis willen, etc) heel goed van mijn eigen opnames, maar het heeft mij wel geholpen rationeel met mijn ouders te blijven over de zorg die ik voor hen was. Als ik de ene dag belde dat ik thuis miste en volgende dag een aanbod om te komen logeren af sloeg, stelde mijn moeder me wel eens - niet verwijtend - de vraag: ik weet het ook even niet meer, wat kan ik dan voor jou doen nu?
Ik herstelde daardoor uiteindelijk niet alleen voor mijzelf, maar ook voor hen.
Hoe is het Ciska?
Schemerlampje schreef op 26-09-2024 om 11:30:
Ik lees al lang mee, maar heb nog zelden gereageerd. Anderen hebben vaak al goede ideeën, waar ik niet zoveel aan toe te voegen heb.
Voor hoe het nu is, heb ik een idee. Misschien sla ik de plank helemaal mis en kun je er niets mee, maar ik dacht, zou het je dochter helpen om te wennen op de nieuwe plek als 1 keer in de week jij of je man daar een nachtje slaapt? Geen idee of dat voor jullie haalbaar is of dat dat juist haar hele proces verstoord, maar hier moest ik aan denken.
Ik hoop dat je dochter haar draai wat gaat vinden en dat de begeleiding de beste modus vindt om haar te begeleiden.
Wat een goed idee.