Boze 18 jarige zoon
Onze jongste zoon is bijna 18 jaar en is al 2 jaar boos op ons. Wij zijn toen verhuist naar een dorp verderop en dat is het moment waar de boosheid en irritatie begon. Natuurlijk niet continu, maar wel heel veel. En ik vraag me af hoe het zou zijn als we niet waren verhuist, waarschijnlijk hetzelfde maar dan door een andere reden. Zijn karakter is heel erg gesloten, het is heel lastig om met hem te praten. Want ik weet ook wel dat achter die boosheid waarschijnlijk verdriet of frustratie zit. Hij irriteert zich zo ontzettend aan ons, we kunnen werkelijk niks goed doen. We lopen soms echt op eieren om hem maar niet te prikkelen. En ik heb vanalles geprobeerd, praten, boos worden (want soms is ie echt niet respectvol), belonen/straffen. Er is niet doorheen te komen. Ik zit nu op het punt dat ik denk, misschien is het wel beter als hij op zichzelf gaat wonen. Ik zou het verschrikkelijk vinden aan 1 kant, maar aan de andere kant ook heerlijk. Hij zegt zelf ook vaak dat ie liever niet thuis is. Ik vind dat echt heel verdrietig. Hij was laatst 1 week op vakantie met vrienden en toen viel het ons op hoe ontspannen de sfeer thuis was. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. We proberen het negatieve gedrag zoveel mogelijk te negeren en positief gedrag te benoemen. En af en toe wat humor erin te gooien. Ook wel eens geprobeerd dat hij met iemand anders gaat praten, maar dat wilt hij allemaal niet. Het is zo’n negatieve spiraal waar we soms inzitten en daar komen we steeds lastiger uit. Herkent iemand dit of iemand evt nog tips?
Je schrijft dat hij je jongste zoon is, dat betekent dat zijn broer(s) en zus(sen) ook last hebben van dit gedrag. Ik vind wel dat je als ouder de taak hebt om de situatie thuis leefbaar te houden.
Grenzen stellen dus.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 14:39:
Je schrijft dat hij je jongste zoon is, dat betekent dat zijn broer(s) en zus(sen) ook last hebben van dit gedrag. Ik vind wel dat je als ouder de taak hebt om de situatie thuis leefbaar te houden.
Grenzen stellen dus.
We hebben inderdaad nog een oudere zoon, dus wordt in oktober 21 jaar. En godzijdank hebben de broers onderling een hele goede verstandhouding en tegen zijn oudere broer doet hij ook normaal. Dus die heeft er ook geen last van. Alhoewel hij wel soms merkt natuurlijk dat wij er wel last van hebben. En hij kan soms ook wel eens een corrigerende opmerking maken naar zijn broertje.
Dat het op andere vlakken vrij goed gaat, is heel fijn, Mir1975! Dat zou ik vooral benadrukken en daar positieve feedback op geven. Ik weet niet of dat bij jullie zo is, maar ik merk dat we soms geneigd zijn de dingen die goed gaan voor lief te nemen (want dat is 'normaal') en de dingen die minder goed gaan vooral te benadrukken omdat we willen dat die veranderen. Maar wat er aandacht geven, groeit! Dus vooral expliciet benoemen wat hij goed doet, kan al een helpende stap zijn. "Wat heb je dat goed aangepakt bij...", of "wat fijn dat je de vaat hebt ingeruimd".
Ik hoop dat je iets hebt aan de perspectieven en tips die gegeven zijn. Het feit dat het op andere vlakken goed gaat, is een hele sterke positie om vanuit verder te werken.
Dus hij doet tegen iedereen normaal( broer, school,sportclub, vrienden) behalve tegen jou en je man?