Vind jij je kind mooi?
Dit is misschien wel een hele rare, maar vind jij je kind mooi? Als ik naar mijn dochter kijk zie ik veel uiterlijke kenmerken van mijzelf waar ik zelf niet tevreden mee ben. Wij hebben allebei te grote oren, hoog voorhoofd en een prominente neus. Ik was\ben daar nog best onzeker over en mijn dochter (6 jaar) is nu op een leeftijd dat zij ook begint te merken dat zij bijvoorbeeld de grootste oren van de klas heeft. Er zijn ook veel meisjes in de klas waar zij zich mee vergelijkt. En dan zegt ze dingen als Marietje is veel mooier dan ik. Ik noem dan andere kwaliteiten op zoals aardig zijn of slim zijn. Twee dingen waar mijn dochter wel in uitblinkt. Ik weet dat mijn moeder altijd zei dat ik ook mooi was, maar ik zag zelf ook wel dat het niet zo was. Hoe gaan jullie daarmee om?
Ik vind mijn kinderen ook heel knap.
Maar je eigenlijke vraag is 'hoe ga je om met uiterlijke trekken die afwijken van het gemiddelde?". Ik ben door mijn kinderen anders gaan kijken. Zij lieten filmpjes zien van mensen die er anders dan gemiddeld uitzien: iemand met vitiligo die model is geworden en nog meer van deze voorbeelden, die zij prachtig vonden. Volgens mij is er in jongeren-land (en tiktok-land) een andere trend namelijk iets afwijkends juist bijzonder en mooi wordt gevonden. En dat hele gemiddelde en alleen maar symmetrie als 'saai'.
Ik vind zelf dat mensen met een prominente neus hierdoor een sterke uitstraling krijgen. Op tv zie ik een tv-persoonlijkheid met een hoog voorhoofd die dit juist extra benadrukt. Zij 'ownt' dit. Zou het daar in zitten?
Ik vind mijn dochter mooi en er leuk uitzien. Ze is heel gemiddeld wat uiterlijk betreft en lijkt volgens iedereen meer op haar vader dan op mij. Zeker geen model dus, maar ze is en blijft altijd mijn prachtige dochter. Ik hoop dat ze het zelfvertrouwen houd wat ze nu heeft en dat ze meer een eigen stijl ontwikkeld dan ik. Ze is bijna 6, dus daarvoor heeft ze nog zat tijd.
Daarom is het nu juist zo belangrijk dat je leert vrede met jezelf te hebben voor je aan kinderen begint. Juist als je zelf bijv. met je uiterlijk niet in het reine bent gekomen kun je dit weer overbrengen op je kind.
De kunst is om naar de mooie dingen van een persoon te kijken. En dan bedoel ik ook innerlijk.
"Mooi" zit hem vooral in uitstraling en veel minder in uiterlijke kenmerken. Ja, iemand kan op het eerste gezicht een schoonheid zijn, maar eigenlijk is dat zodra je iemand ook maar een beetje leert kennen al ondergeschikt aan karakter en uitstraling.
Tja wat is mooi… Ik vind dat mijn beide kinderen een spontane vrolijke uitstraling hebben en dat maakt ze mooi. Wat de een mooi vind , vind de ander niet mooi dus ik zou er niet mee bezig zijn.
Mugs schreef op 05-12-2024 om 13:27:
"Mooi" zit hem vooral in uitstraling en veel minder in uiterlijke kenmerken. Ja, iemand kan op het eerste gezicht een schoonheid zijn, maar eigenlijk is dat zodra je iemand ook maar een beetje leert kennen al ondergeschikt aan karakter en uitstraling.
Nou dat vind ik dus ook!
Ik vind mijn kinderen prachtig.
Als ik heel objectief kijk naar mijn zoon van 9 zie ik echt de meeeters op zijn neus wel. En t in deze tijd snottige zorgt voor rode vlekjes onder zijn neus. Maar hij heeft prachtige helblauwe ogen met lange wimpers, en een uitstraling waardoor alle meisjes verliefd op hem zijn. Tot ergernis van hemzelf.
Mijn dochter van 12 heeft hetzelfde dunne haar als ik heb, maar goudkleurig. Een perfect wipneusje en amandelvormige ogen. Het is een eigenzinnig type en dat straalt ze ook uit.
Zilver_gray schreef op 05-12-2024 om 10:28:
Een volmondig Ja! Ik vind mijn kinderen prachtig! Vanaf het moment dat ze geboren werden.
Ik dacht eigenlijk dat elke moeder haar eigen kind mooi vond?
Nee hoor. Ik was geen knap kind, en ook als volwassene niet. Ook niet spuuglelijk of met een heel rare neus of zo, maar gewoon niet mooi. Mijn moeder heeft me ook nooit mooi genoemd. Als ik er naar vroeg zei dat dat ik vooral aardig was.
Mijn kinderen zijn perfect zoals ze zijn en ik hou van ze. Ik zal nooit zeggen dat hun haar /neus / oren een beetje nouja zijn. Al zouden ze het zijn, dan nog niet.
Kinderen zien zichzelf door de ogen van anderen. Als anderen de kinderen kunnen spiegelen dat ze goed zijn zoals ze zijn zullen ze dat voelen.
Mijn kinderen zijn heel gemiddeld, niet heel lelijk, niet heel knap. Toen dochter klein was had ze enorm pluishaar maar een heel lief en vrolijk gezichtje. Ik ken ook klasgenootjes van toen die bloedmooi waren maar inmiddels er heel gewoontjes uitzien, maar ook andersom, de flapoor en hazetanden kinderen die nu ineens prachtig zijn opgedroogd. Maar goed, als er programma's blijven bestaan als 'het mooiste meisje van de klas' (dat je dus alleen maar interessant bent als je blijbaar mooi bent...tja, dan vallen de minder knappe (maar misschien veel leukere en interessante mensen) buiten de boot. Zonde.
ja, ik heb een mooi kind.. tijdelijk waren haar veel te grote hazetanden wat minder mooi maar gelukkig was de rest van haar gezicht zo mooi dat dit een beetje wegviel.. en na de beugel waren ook die tanden weer prachtig. Ze krijg ook best vaak te horen dat ze mooi is.. voelt dat zelf niet altijd zo maar is het wel.
Ik vind mijn kinderen echt prachtig.
Van de binnenkant en de buitenkant.
Scheelt dat ze geen van allen mijn uiterlijke onvolkomenheden hebben geërfd.
Mijn moeder heeft mij ook altijd voorgehouden dat ik mooi was. Terwijl mijn zus objectief gezien eigenlijk veel knapper was. Maar mijn moeder was er een ster in om van ons allebei de mooie dingen te zien.
Dat heeft wel gewerkt bij mij.
Ja ik heb hele mooie kinderen. Zijn inmiddels prachtig opgedroogd. Tijdelijke hazentanden keurig verholpen door de ortho. Zie nog wel eens vriend(innet)jes van de basisschool die toen bloedmooi waren en nu heel gemiddeld maar ook andersom. De lelijke kinderen van toen zijn nu bloedmooi. Die van mij waren mooi en zijn nog steeds mooi. Hoe anderen dat zien weet ik eigenlijk niet.
Mooi zegt ook niet zo veel. Met een mooi koppie alleen kan je geen geld verdienen. Ze gaan allebei goed qua studie op dit moment daar zijn we blij mee.
Bakblik schreef op 05-12-2024 om 15:05:
Ja ik heb hele mooie kinderen. Zijn inmiddels prachtig opgedroogd. Tijdelijke hazentanden keurig verholpen door de ortho. Zie nog wel eens vriend(innet)jes van de basisschool die toen bloedmooi waren en nu heel gemiddeld maar ook andersom. De lelijke kinderen van toen zijn nu bloedmooi. Die van mij waren mooi en zijn nog steeds mooi. Hoe anderen dat zien weet ik eigenlijk niet.
Mooi zegt ook niet zo veel. Met een mooi koppie alleen kan je geen geld verdienen. Ze gaan allebei goed qua studie op dit moment daar zijn we blij mee.
Niet helemaal waar.
https://nos.nl/artikel/2008218-mooi-zijn-loont-meer-dan-een-diploma
Knap zijn levert wel iets op.
Ginevra schreef op 05-12-2024 om 13:46:
[..]
Nee hoor. Ik was geen knap kind, en ook als volwassene niet. Ook niet spuuglelijk of met een heel rare neus of zo, maar gewoon niet mooi. Mijn moeder heeft me ook nooit mooi genoemd. Als ik er naar vroeg zei dat dat ik vooral aardig was.
Mijn moeder heeft vroeger ook nooit letterlijk gezegd dat ik mooi was. Toen vond ze het vooral belangrijk dat ik “mooi van binnen” was… nu zegt ze het trouwens wel “trots op haar mooie dochter”. Mijn kinderen horen al van jongs af aan dat we ze mooi en geweldig vinden. Maar dat heeft bij de jongste 2 weinig geholpen helaas.