Mijn dochter van zeven geeft aan bang of verdrietig te zijn als ik niet bij haar ben.
Ik ben een moeder van 49 jaar van een prachtige hooggevoelige dochter van 7 jaar. Ik ben vanaf haar geboorte heel erg beschermend geweest en ben in mijn hoofd constant bezig met haar welzijn. Deze week geeft ze aan verdrietig te zijn als ze ziet dat ik er niet ben als ze aan het trainen is en zei angstig te zijn toen ik haar alleen liet in onze tuin. Ik maak me daar zorgen om. Heeft iemand advies of dezelfde ervaring? Ik hoor het graag.
Reload94 schreef op 21-09-2024 om 18:15:
zou wel met der praten waarom ze dit heeft en waar ze precies bang voor is. Gesprek aangaan, loslaten hoort er tot op zekere hoogte helaas wel bij en zou ze wel moeten leren, zou kijken waar dit wegkomt en gerustellen
Bedankt. Loslaten en ja, ik ga haar vragen naar haar gevoelens en dan kan ik haar wellicht geruststellen.
Reload94 schreef op 21-09-2024 om 18:15:
zou wel met der praten waarom ze dit heeft en waar ze precies bang voor is. Gesprek aangaan, loslaten hoort er tot op zekere hoogte helaas wel bij en zou ze wel moeten leren, zou kijken waar dit wegkomt en gerustellen
Bedankt. Loslaten en ja, ik ga haar vragen naar haar gevoelens en dan kan ik haar wellicht geruststellen.
MamaE schreef op 20-09-2024 om 17:02:
Dit gedrag is op zich normaal voor jongere kinderen, maar niet meer op deze leeftijd.
Je kind moet het vertrouwen gaan ontwikkelen dat ze ook veilig is als jij er niet naast staat en als je niet in de buurt bent. Dat ze ook dingen zonder jou kan.
Je brengt haar naar de training en haalt haar weer op. Dat vertrouwen mag ze hebben, alle kinderen worden toch opgehaald? Net als op school, bso, als ze bij een ander kind gaat spelen.
Ze kan best zonder jou in de tuin spelen. Jij vertelt haar waar je bent (zolder, boven, in de keuken). Je gaat niet zomaar weg. Het is wel belangrijk dat ze dat leert. Ze zal met het ouder worden steeds vaker en langer zonder jou zijn. En dat is ook goed, dat hoort bij het leven.
Dankjewel voor je reactie. Ik denk dat ik haar moet loslaten, zodat zij mij ook kan loslaten. Op haar leeftijd en met haar sterke wil is autonomie zo belangrijk.
Ze gaat op scouting, ook om zelfstandiger te worden en zonder dat mamma in de buurt is het avontuur aan te gaan. Nogmaals bedankt.
Due-scimmie schreef op 20-09-2024 om 17:13:
Het zou kunnen dat ze doordat je altijd beschermend bent geweest, deze fase mogelijk nu pas doormaakt waar anderen die al eerder hadden omdat ze toen meer vrijheid kregen.
Dat gezegd hebbende vindt onze oudste het wel ook erg fijn als er een van ons bij de voetbaltraining kijkt. Maar die vind buiten spelen zonder mij wel prima.
Misschien heb je gelijk. Zag ze ook eerder de gevaren van het leven nog niet zo duidelijk, het lijkt erop dat ze zich nu opeens wel bewust wordt van het feit dat er ook nare dingen kunnen gebeuren.
Prachtwacht schreef op 20-09-2024 om 20:41:
Is het vooral de angst om alleen te zijn, met jou in de buurt? Of kan een vriendin van jou haar wel even alleen laten? Of de juf (maar dan zijn er weer klasgenoten).
Ik zou inzetten op succeservaringen. Bijvoorbeeld naar de winkel sturen om een pak vla. Laat haar kiezen en afrekenen. Is dit te ver weg, dan ga je samen naar de winkel, en wacht je buiten.
Als ze bij vriendinnetjes speelt gaat het goed. Ze hangt gewoon heel erg aan mij. Kun je ze met zeven al zelfstandig om een boodschap sturen? Ben benieuwd hoe ze dat zou vinden!
rionyriony schreef op 21-09-2024 om 05:09:
Iemand die hooggevoelig is bekijkt de wereld, anders dan de andere helft van de bevolking, niet van zichzelf uit, maar van de anderen uit. Dat is het eerste wat in ze opkomt. Niet "wat vind ik" maar "wat vindt de ander". Hij is een beetje bang dus, dat hij verlaten wordt.
Ik denk dus dat je kind betrekkelijk jong in toenemende mate ongerust is geworden dat de grote boze wereld niet tevreden over haar was. En zich erop toe heeft gelegd die nauw in de gaten te houden.
Niet dat dit veel helpt met je leven. Feedback is soms handig maar soms kan je beter je eigen gang gaan, met of zonder instemming van anderen.Ik denk wel dat een zelfzekere moeder positieve invloed heeft op de ontwikkeling van haar kind. Moeder vindt immers dat er geen gevaar dreigt, dus er is geen gevaar.
Ikzelf ben ook altijd bezig net wat de ander van me vindt. Helaas last van een laag zelfbeeld. Maar ik ben me daar wel van bewust en heb mijn dochter geloof ik door liefde, steun en aandacht toch wel een redelijk gevoel van eigenwaarde kunnen meegeven. Al moet ik zeggen dat ze idd wel heel scherp in de gaten houdt wat er van haar verwacht wordt en zo probeert te voorkomen dat bijvoorbeeld de meester of trainer boos op haar kunnen worden.
Bedankt voor je reactie!
Ted68 schreef op 21-09-2024 om 09:56:
Laatje kind los....Leer haar zelfstandig te worden. Je kan als moederniet altijd bij haar zijn.
👍️
tsjor schreef op 21-09-2024 om 11:25:
Zijn er in haar leven andere relevante mensen behalve jij en de leerkrachten op school? Is er een vader, oom, opa, sporttrainer, tante, oma of buurvrouw die belangrijk is voor haar?
Tsjor
Mijn oudere zus, haar tante en haar dochter, haar nicht dus zijn heel belangrijk voor haar.
Theekopje schreef op 21-09-2024 om 11:36:
herkenbaar. Oudste dochter heeft dit ook heel Erg gehad. Zij is hooggevoelig. Vaak veel
Opmerkingen gekregen van mensen dat ik dit heb veroorzaakt. Maar jongste is helemaal niet zo. Die was minder aanhankelijk.
Wat bij ons hielp was veel Praten. Over waar we elkaar echt zouden zien na de voetbaltraining. Of een vaste plek op het schoolplein. Duidelijke afspraken maken en je hieraan houden. Zo groeit het vertrouwen. dit ook benoemen. Wat haar ook hielp was worst case senario. Oke stel ik ben er niet, wat kan je dan doen?
Ze is nu 13 en het gaat heel goed met dr. Ze blijft gevoelig maar heeft veel stappen gemaakt en staat heel sterk in haar schoenen. Met periodes van stress merk ik dat ze het nodig heeft om dicht bij mij te staan. Maar dat kan ook met een appje ofzo. Fijn dat ze die toenadering dan wel weer extra zoekt.
Ik voel dat je het helemaal begrijpt. Leg de schuld ook vaak bij mezelf. En mensen vinden ons te soft. Wat fijn dat jou dochter nu zo sterk in haar schoenen staat! Ik ga duidelijker met haar communiceren!
ilonasteensma schreef op 21-09-2024 om 23:18:
[..]
Als ze bij vriendinnetjes speelt gaat het goed. Ze hangt gewoon heel erg aan mij. Kun je ze met zeven al zelfstandig om een boodschap sturen? Ben benieuwd hoe ze dat zou vinden!
Ik heb ze hier wel eens met 2,4 en 9 winkel ingestuurd terwijl ik buiten wachtte. Bij mijn zevenjarige zou ik dat ook aandurven, maar erheen fietsen niet want dan moet hij drukke weg over waar zebrapad veelvuldig wordt genegeerd.
ilonasteensma schreef op 21-09-2024 om 23:18:
[..]
Als ze bij vriendinnetjes speelt gaat het goed. Ze hangt gewoon heel erg aan mij. Kun je ze met zeven al zelfstandig om een boodschap sturen? Ben benieuwd hoe ze dat zou vinden!
Hangt van de route naar de winkel af. Wij woonden naast de supermarkt ongeveer, ik liet zoon met 5 wel een boodschap doen.
Wat muntjes mee en een briefje voor als hij het niet meer wist, kon hij zelf niet lezen maar kon hij wel aan het personeel geven. En omdat het een buurtsuper was wisten ze ook dat hij bij mij hoorde en kreeg hij dan ook het juiste merk nog mee.
Met 7 deed hij zeker al regelmatig een boodschap.
