Kleuter die alleen boodschappen doet
Ik ging met mijn dochter van 6 gisteren naar de supermarkt en wij kwamen een meisje uit haar klas tegen. Ze was daar helemaal alleen en ze had een heel mandje vol boodschappen en zelfs een klein lijstje met wat ze moest halen. Ze pinde ook zelf. Ik vond het best bizar om te zien. Mijn dochter zou dat op haar leeftijd echt niet kunnen, maar haar ging het goed af. Ze woonde gelukkig dichtbij de supermarkt, maar toch. Nu begin ik een beetje te twijfelen. Loopt dat meisje gewoon erg op de zaken vooruit of moet ik mijn dochter ook meer verantwoordelijkheid geven? Ik was zelf 11\12 toen ik alleen naar de winkel ging. Maar misschien is dat ook wel aan de late kant. Wat is de goede leeftijd om je kind boodschappen te laten doen?
LydiaDietz schreef op 08-11-2024 om 14:46:
In de supermarkt zelf zal het allemaal wel goed gaan, het gaat mij om de wandeling erheen. Zolang je ze nog van alles wijs kan maken (over puppies, snoepjes etc) gingen ze niet alleen op pad.
Ik ben keihard getraind door mijn moeder (alleenstaande moeder) vanaf dag 1 om alle mannen te wantrouwen 
Wij woonden bij een station en na twee (?) maanden oefenen liet mijn moeder mij zelf naar school lopen. Ze vertelde me later dat ze me nog stiekem een week geschaduwd heeft om te zien of het goed ging.
Anyhow, ik moest vanuit ons huis dwars door het station om aan de andere kant van het station bij de school te komen. Ik kan me nog goed herinneren dat er een net uitziende meneer op het station een soft-ijsje had gekocht, wat blijkbaar te lang duurde, waardoor hij haast had, dat ijsje in zijn hand had, om zich heen keek en naar de trein moest rennen om 'm te halen en mij dat ijsje in de handen douwde. Zo van hier meissie, eet maar lekker op. En poef, weg was de man. Maar ik was zo goed getraind, dat hoewel ik dat witte verse ijsje best wilde eten, ik het met een vies gezicht in de prullenbak kieperde. Dat ijsje moest wel vergiftigd zijn, want je moet noooooooit iets aannemen van een man!
Moraal: kinderen zijn best goed dingen te leren over gevaar, risico's etc.
Ik kom zelf uit een rustig dorpje maat ben regelmatig in Utrecht en dan moet ik daar altijd trams hebben. Ik zie echt de jongste kinderen al met de tram gaan in een mega drukke stad. Kinderen van 6 die al tramritjes maken. Kinderen van 8 die op deze manier elke dag naar school gaan. Nogmaals, het is heel erg kind afhankelijk. Maar een kind kan ook gebrek aan zelfvertrouwen hebben, juist doordat de ouders denken dat het niks kan en alles te gevaarlijk is. Dat waren nl. de ouders van mijn ex. Die compleet tegenovergesteld is opgevoed dan ik.
Zijn ouders zagen overal gevaar en mijn moeder nergens. Beide extremen zijn niet goed, maar een goed midden moet vast wel te vinden zijn. Kinderen kunnen veel meer dan je denkt. Meestal geeft het zelfvertrouwen. Uiteraard moet je dan wel ergens wonen waar het niet gevaarlijk is. Als ik in een drukke stad hartje centrum zou wonen met drukke straten, zou ik het ook zeker niet doen!
Ik denk ook dat kinderen behoefte hebben aan autonomie en graag dingen zelf doen. Door ze vertrouwen te geven krijgen ze ruimte om te groeien. Veiligheid biedt je vooral door ze structuur te bieden, duidelijke regels, voor te leven en dingen vooraf door te spreken. Door ze alle ruimte te ontnemen houd je ze wel veilig, maar leren ze niet zichzelf veilig te houden.
Ik zie mijn dochter van nu vier met zes jaar ook wel alleen een boodschap gaan doen. Inmiddels is ze zelfstandig en verantwoordelijk genoeg om elke ochtend een kwartier alleen thuis te blijven. Elke ochtend straalt ze dat het haar gelukt is en dat ze al zo groot is dat ze alleen thuis mag. Ze legt de lat ook steeds hoger. Zo bedacht ze dat ze als ik weg ben ze zichzelf wel kon aankleden. Dat vroeg ze dan op een ochtend en dan zeg ik dat ze dat mag proberen. Dan hebben we het er over wat ze moet doen als het niet lukt. Een week later vroeg ze of ze zelf drinken mocht inschenken in die tijd. Elke keer dat ze weer iets zelfstandiger wordt, zie je haar trots zijn.
Overigens vind ik wel dat er een verschil zit tussen een kind de autonomie geven die het verlangt en een kind inzetten voor eigen gemak. Wij volgen onze dochter. Het thuis blijven is ontstaan omdat ze zelf niet meer mee wilde om de jongste weg te brengen en zelf vond dat ze alleen kon blijven. Ze gaf dus zelf aan dat ze dit graag wilde en toen hebben we daar gewoon rustig naar toe gewerkt. Zo zie ik het met boodschappen ook voor me. Ze moet er zelf over beginnen en dan gaan we stap voor stap naar die zelfstandigheid toe werken. Met als doel eigen autonomie en niet met als doel dat ze elke dag onze boodschappen moet gaan doen.
Moxxie schreef op 08-11-2024 om 23:47:
Een zesjarige nog steeds kleuter noemen vind ik wel een beetje kinderachtig.
Mijn kind wordt 6 in groep 2 en zit dan dus nog bij de kleuters. Niks kinderachtigs aan lijkt me.
absor schreef op 08-11-2024 om 16:27:
Ligt eraan. Sommige kinderen kunnen dat zeker op die leeftijd, wonen niet ver weg, vinden die extra uitdaging en vertrouwen heerlijk. Prima
maar als moeders alcoholverslaafd op de bank ligt, vader niet in beeld, ze na de boodschappen ook nog moet koken voor haar 3jarige zusje….uiteraard dan is het niet ok
Je haalt er weer een boel bij 😬
Tara82 schreef op 08-11-2024 om 22:26:
Sigaretten halen als kind is zo herkenbaar. Bij ons was het dan een pakje half zware shag. Ik denk dat mijn broertje en ik toen iets van 7 en 8 waren.
2 pakjes Samson met Rizla Rood voor mijn moeder, Twee kranten voor mijn vader (Nieuwsblad van het Noorden en de Volkskrant) en twee Weitebroden.
😬
Elke zaterdag sinds ik een jaar of 8 was.
Mijn ouders hadden toen ik jong was niet veel geld. Mijn vader was leraar in het VO maar in de jaren 80/90 was er een lerarenoverschot dus geen werk voor hem. Dan moest ik wel eens een leeg kratje bier inleveren voor het statiegeld (iets van 12 gulden was dat) voor mijn zakgeld. 😅.
Hier vijf kinderen,
Toen de oudsten 2 en 3 waren gingen de vader en ik uit elkaar en kwam ik boven een winkelscentrum te wonen. Dus toen zoon 4 was mocht ie best met een muntje naar het winkeltje om een paar snoepjes te halen. Denk dat ie vijf was en dochter vier toen ze zelf vroegen of ze ook bij de echte winkel een boodschap mochten doen.
Ben toen wel stiekem achter ze aangelopen om te kijken wat ze zouden doen maar dat ging prima. Vanuit huis keek ik naar de winkelingang dus later mochten ze ook best eens een boodschapje halen.
Mijn derde is een typje ‘zeven sloten tegelijk’. Dus die was wel wat ouder, denk zes maar dan eerder richting de 7. Wel woonden we toen echt verder van de winkel.
Mijn vierde is juist heel voorlijk, sloeg een klas over en las ook al goed toen ze vier was. Ivm de winkelafstand ging ze met 6 jaar zelf naar de winkel maar deden we voor die tijd wel dat zij de boodschapjes deed en ik in het winkelcentrum was. Ze ging ook met 8 zelf met de bus naar het centrum (wij wonen in een suburb) om daar eens per week naar de bovenschoolse plusklas te gaan. Telefoontje mee waarmee ze alleen sms kon versturen of bellen.
De vijfde weet ik eigenlijk niet meer. Haha! Denk dat ze met haar oudere zussen meehobbelde.
Toen de jongsten 7, 8 en 10 waren kregen ze hun eerste bankpasje. Deed zelf niet veel meer met cash dus dat was handiger.
Ik denk dat het voor het kind fijn is wanneer het vertrouwen van de ouders krijgt wanneer het dit soort dingen kan doen. Net als het even alleen thuisblijven, of naar school gaan, zelf naar een vriendje enz.
Ja hoor, deed ik ook vroeger. Zodra je een tas kon vasthouden kreeg je een briefje en evt een handvol centjes mee. Je kon dat briefje dan niet zelf lezen maar dan gaf je dat aan winkelpersoneel en dan kreeg je ook vaak iets lekkers. Toen ik die leeftijd had was er net een wisseling gaande tussen bediening door personeel en zelfbediening. Er waren nog kleine winkels waar je op je beurt wachtte en dan "een brood wit plaat en een half Zeeuws tarwe" riep.
En bij de slager: "drie ons gehakt h.o.h. en heeft u een been voor de hond?" 
Haha, al die kleuters die peuken moesten halen... op een gegeven moment was onze buurvrouw terminaal, maar haar eigen (volwassen) kinderen mochten niet weten dat ze nog steeds rookte. Daar moest ik toen ook voor halen. Maar toen was ik wel iets ouder inmiddels.
Jillz schreef op 09-11-2024 om 06:31:
Overigens vind ik wel dat er een verschil zit tussen een kind de autonomie geven die het verlangt en een kind inzetten voor eigen gemak. Wij volgen onze dochter. Het thuis blijven is ontstaan omdat ze zelf niet meer mee wilde om de jongste weg te brengen en zelf vond dat ze alleen kon blijven. Ze gaf dus zelf aan dat ze dit graag wilde en toen hebben we daar gewoon rustig naar toe gewerkt. Zo zie ik het met boodschappen ook voor me. Ze moet er zelf over beginnen en dan gaan we stap voor stap naar die zelfstandigheid toe werken. Met als doel eigen autonomie en niet met als doel dat ze elke dag onze boodschappen moet gaan doen.
Absoluut eens hoor dat een kind niet moet worden ingezet, zodat ouders nalatig kunnen zijn. Maar een boodschapje halen omdat je dat als ouder goed kan gebruiken, zie ik zelf niks mis mee. Bij mij was thuis helpen vrij normaal. Ook een boodschapje halen. Dan hoefde mijn moeder niet de pannen op het vuur uit te draaien en kon ze mij sturen voor dat vergeten pakje boter. En op een bepaalde leeftijd is het niet meer bijzonder dat je zelfstandig en alleen een boodschap kunt halen. Zou het zelf vreemd vinden dat dit dan stopt, omdat je als kind daar zelf geen zin meer in hebt. Dan kun je het ook nog steeds doen, omdat je dan op jouw manier een bijdrage doet aan het gezin.
Mijn kinderen gaf ik vaak de keuze. Ik moet dit dit en dit. Maar ik kan niet alles tegelijk. Dus ik heb je hulp nodig. Je mag kiezen, wil je dit of dat doen?
Ik denk nl. ook dat kinderen dát al vanaf jongs af aan horen te leren, dat je dingen met elkaar en ook soms voor elkaar doet. En dan niet op de misbruik maken van je kind manier, maar op de gewoon groeien in verantwoordelijkheden manier, waarbij er nog genoeg tijd en ruimte over is voor het kind zijn.
Aviendha schreef op 09-11-2024 om 10:04:
Haha, al die kleuters die peuken moesten halen... op een gegeven moment was onze buurvrouw terminaal, maar haar eigen (volwassen) kinderen mochten niet weten dat ze nog steeds rookte. Daar moest ik toen ook voor halen. Maar toen was ik wel iets ouder inmiddels.
Yep, ook hier. Als kleuter haalde ik regelmatig een fles rode port (of sherry als de vriendin van mijn moeder kwam) en een pakje belinda menthol kort. En dan had ik de guldens vaak gepast mee
Volgens mij was het uberhaupt veel normaler om kinderen veel zelf te laten doen en ook mee te laten helpen. Oppassen op je jongere broertje of zusje, boodschapjes halen, zelf naar school gaan, zelf naar je sport of muziekles gaan, zelf buiten spelen of naar vriendjes op de fiets en afspreken dat je voor tijd x binnen moest zijn, zelf je eigen boterhammen smeren, je ouders helpen bij het koken (ik moest vaak de aardappels schillen of de boontjes doppen), ik was ook chef was ophangen. Heel veel dingen deed je vanaf jonge leeftijd gewoon zelf en dat was vrij normaal.
Nog weer een generatie voor mij, hielp je als kind thuis in het bedrijf of was je gewoon echt een redelijke hulp in het huishouden, toen de gezinnen nog groter waren en er niet overal apparaten voor waren. Ik denk gemiddeld genomen echt dat we kinderen iets teveel in de luwte laten opgroeien van het normale leven en dat we kinderen daarmee een stukje gevoel van volwaardigheid ontnemen.
Diyer schreef op 09-11-2024 om 10:54:
Ik denk gemiddeld genomen echt dat we kinderen iets teveel in de luwte laten opgroeien van het normale leven en dat we kinderen daarmee een stukje gevoel van volwaardigheid ontnemen.
Volgens mij is ook aangetoond dat kinderen die té beschermd worden opgevoed (en dat is wel een kwaal van tegenwoordig) als adolescenten meer angsten hebben en zich incapabel voelen.
Tegelijk zijn het nu ook andere tijden. Er is veel meer autoverkeer en de supermarkten zijn meestal groot en anoniem, niet de kruidenier op de hoek die weet dat jij 'er een van de dominee' bent van een ons-kent-ons dorp waar iedereen op elkaars kinderen let. Al zal ook dat weer per situatie verschillen, maar TO woont voor zover ik lees niet in zo'n dorp. Ook zijn we ons bewuster van risico's voor kinderen en dat heeft ook goede kanten. Het ophemelen van een tijd waarin er ook binnenshuis nog volop gerookt werd, er geen autogordels waren achterin en geen kinderzitjes etc etc lijkt me niet zo nodig, in die tijd overleden er ook meer kinderen door te voorkomen oorzaken. Ik vraag me daarom af of al die 'oma vertelt' verhalen van vele decennia geleden hier als lichtend voorbeeld neerzetten wel zo nuttig is voor TO, de situaties zijn namelijk niet vergelijkbaar. Angstvisioenen schetsen over als TO er nu niet mee begint haar dochter zich als middelbare scholier niet zou kunnen redden of zich incapabel gaat voelen vind ik ook vrij overdreven. Het is niet dat je 6 jaar nodig hebt om het te leren toch, zeker niet als je al wat ouder bent. Mijn oudste deed volgens mij toen hij 10 of begin 11 was voor het eerst zelf een boodschap, voor die tijd durfde en wilde hij niet alleen. Nu op de middelbare school gaat het prima. Als TO voorlopig haar 6-jarige zoiets niet wil laten doen of haar 6-jarige heeft er zelf geen behoefte aan dan is het volgens mij helemaal prima en houdt het kind daar niks verkeerds aan over.
Ik denk ook dat als je middenin een grote drukke stad woont, je andere keuzes zou maken dan wanneer je in een dorp woont. Waarmee het helemaal niet is uitgesloten dat je ook midden in een stad veilige plekken hebt en in een dorp onveilige plekken.
Ik ben ook opgegroeid in het centrum van een grote stad en moest een groot station door en de supermarkt was toen een redelijke supermarkt te noemen, waar ze echt niet wisten wiens kind ik was. En ook toen deden auto's auw. Het is anders, klopt, maar niet altijd en op alle fronten. En gekken had je toen net zo goed als nu.
Daarom moet je ook je logica blijven gebruiken. Maar jezelf als ouder vooral door angsten en what if's laten voeden, lijkt me ook niet wenselijk. Er komt nl. een dag, sneller dan je denkt, dat je kind zonder jou de straat opgaat. Als die nooit heeft kunnen oefenen daarmee vanuit angst, dan is je kind met 11/12 jaar ineens behoorlijk onvoorbereid. Die worden dan eigenlijk geacht om zelf naar de middelbare school te fietsen. Gaan dan over hele drukke kruispunten, moeten soms de weg vinden naar andere locaties (want een school organiseert ook wel eens dingen op andere locaties, bijv. gym of andere naschoolse activiteiten, kinderen hebben tussenuren waarmee ze zonder supervisie overal naartoe kunnen gaan). Er wordt gewoon verwacht dat een middelbare scholier (vaak 11 jaar oud) deze zelfstandigheid aankan. Als je dan pas begint met het voor het eerst zelfstandig een boodschap laten doen, ben je wel rijkelijk laat. Daar begin je liever ruim op tijd mee in redelijk controleerbare omstandigheden en bouw je het inzicht van je kind langzaam op. Nog voordat hormonen het overnemen en roekeloosheid en peerpressure gebaseerd wordt op nul oefening en ervaring.