Kind weet het vaak beter

Maar heeft hij het dan ook goed of niet? Anders moet jij hem uitleggen waarom iets wel goed is en waarom niet. Daarnaast moet je blij zijn dat je kind niet zo schutter is om je te verbeteren. En zijn klasgenootjes kregen er vanzelf genoeg van en zullen dat heus wel tegen hem zeggen. Als hij zo bijdehand is dan leert hij heel snel welk gedrag gepast is en welk gedrag niet. 

Dat is iets wat gewoon bij de leeftijd hoort. Rond die leeftijd worden ze zich veel meer bewust van de wereld om hun heen. En daar hoort bij dat ze er opeens zelf wat van gaan vinden. Heel normaal dus. En als ze het dan niet juist hebben is het aan ons als volwassenen om ze dat uit te leggen.

Als het kind het zelf niet goed heeft, dan kun je uitleggen dat het blijkbaar niet helemaal duidelijk is voor kind en hoe het dan wel zit.

Bij leeftijdsgenootjes zou je bij je kind aan kunnen geven dat niet iedereen het leuk vindt om telkens de discussie aan te moeten gaan of iets wel of niet klopt. En dat kind daar rekening mee moet houden als hij/zij gezellig om wil blijven gaan met andere kinderen. 

Doen jullie dit thuis zelf ook? Elkaar verbeteren en aanspreken op wel/niet correct?

Door het gelijk hebben krijgt ze een goed gevoel maar is dat gevoel terecht? Het leven draait niet alleen om veel weten (of steeds je kennis te meten met anderen). Heel andere dingen zijn ook belangrijk.

Is spiegelen een idee? Zodat ze leren voelen dat het niet fijn is om veel van zulke gesprekken te voeren? En is oefenen met gelijkwaardigheid en verbinding een idee i.p.v. onderscheiden en competitie? Het kan zijn dat ze nog niet goed inzien welk effect hun gedrag heeft. 

Poezie schreef op 20-09-2024 om 12:54:

"Lievert, we verschillen van mening". Zullen we samen uitzoeken hoe dit zit?

Nou, soms heeft een kind gewoon echt ongelijk hoor. Je hoeft niet altijd zo zalverig en conflict-vermijdend te praten.

Pippeltje schreef op 20-09-2024 om 17:42:

[..]

Nou, soms heeft een kind gewoon echt ongelijk hoor. Je hoeft niet altijd zo zalverig en conflict-vermijdend te praten.

Dat gaat zo tegenwoordig, want kinderen zijn snel op hun ziel getrapt als ze eens iets negatiefs horen. 

Oh ja dat is zo'n periode inderdaad, dat kinderen van die kleine betwetertjes worden, ik was het alweer een beetje vergeten maar herken het zeker!
Je kan er eens een gesprekje aan wagen dat de omgangsvormen soms gebieden dat je niet overal wijsneuzerig bovenop zit. Maar het is ook iets wat op een gegeven moment wel weer overwaait, is mijn ervaring. 
Kinderen op die leeftijd gaan ervaren dat de wereld groter is dan zijzelf, is ook wel weer leuk toch!

Pippeltje schreef op 20-09-2024 om 17:42:

[..]

Nou, soms heeft een kind gewoon echt ongelijk hoor. Je hoeft niet altijd zo zalverig en conflict-vermijdend te praten.

Dat is niet zalvend, dat is je kind leren hoe het aan correcte informatie komt. En weet je, soms heeft een kind ook gelijk.

Kersje schreef op 20-09-2024 om 18:16:

[..]

Vreselijk, dat zalverige gedoe, daar worden kinderen echt niet altijd beter van! Ik hou zeker van kinderen, maar er bestaan heus ook onuitstaanbare kinderen, juist door zo’n zalverige opvoeding. Maar goed, zelfs dat is vaak al not-done het hardop uit te spreken.

En er bestaan onuitstaanbare ouders die altijd gelijk willen hebben, ongeacht of ze gelijk hebben. Een kind mag het best weten als het gelijk heeft, niets zalverig of soft. 

Poezie schreef op 20-09-2024 om 18:31:

[..]

En er bestaan onuitstaanbare ouders die altijd gelijk willen hebben, ongeacht of ze gelijk hebben. Een kind mag het best weten als het gelijk heeft, niets zalverig of soft.

Die bestaan zeker ook, maar daar gaat het hier nu niet over.