Gedrag dochter om kleding
Momenteel zijn de ochtenden hier thuis echt niet gezellig. Er is al veel strijd/ruzie/boosheid en tranen geweest voordat mijn dochter naar school gaat (6 jaar, groep 3).
Tot haar derde kon ik haar alles aantrekken, daarna kreeg ze een eigen smaak/mening. Wat helemaal prima is. Zij legt de kleding een avond van te voren klaar en als ik daar nog iets aan wil veranderen dan doe ik dat. Wordt niet altijd gewaardeerd dus nu laat ik haar vaak twee setjes klaarleggen en dan kies ik daar uit. Klinkt veelbelovend.. Maar wat op maandagavond nog een prima setje lijkt te zijn is op dinsdagochtend drama. Wat zich uit in heel veel woede bij haar, vervolgens trek ik de kleding dan bij haar aan (gaat niet altijd even rustig) met als gevolg dat ze daar nog 20 minuten om kan huilen. Daardoor moet het ontbijt in 2 minuten erin en geef ik haar nu steeds vaker huilend af bij juf.
Ik vind het verschrikkelijk dat het zo gaat en ik merk dat ik zelf steeds minder geduldig ben. Al dat gehuil en geschreeuw iedere ochtend om kleding en schoenen, we trekken het niet meer.
Iemand tips hoe ik de ochtenden toch aangenamer kan maken? En ben ik te streng als ik wil dat ze er netjes en verzorgd uit ziet op school. Want als het aan madame ligt is het iedere dag een (fluttige) legging met een tshirt en cowboylaarzen.
Fiorah schreef op 19-10-2024 om 11:22:
[..]
😂 Zullen wij vrienden worden?
Mijn dochter had een ongebruikelijke kledinggewoonte en ik stond bij de (keurige) familie van een vriendin bekend als "die moeder die dát goed vindt..." En dan hebben we het echt niet over hele blote kleding, ongepaste teksten of wat dan ook. Als ik zeg wat het is word ik herkend denk ik, maar denk aan iets als (gewoon binnen) een regenbroek onder een jurkje. Ja, dat vind ik goed en ik ben er trots op. Niet perse op die kledingkeuze, maar dat ze zelf een eigen stijl heeft en daarvoor kiest, los van wat anderen vinden.
Doen we!!
Mevrouw75 schreef op 19-10-2024 om 16:04:
[..]
Jouw vraag was: waarom zou je je kind niet blij maken?
Mijn antwoord was dat dat niet altijd je primaire doel is. Niks meer en niks minder.
En toen strooide je 2 keer met de term instant gratification, wat ik ken van de onderzoeken als in je krijgt nu een snoepje of later 2 enz dus snap de link niet naar kleding dragen die je mooi vind
Er zijn zoveel dingen waarin kinderen geen instant gratification krijgen, waarin ze de zin van hun ouders, juffen of anderen moeten doen. Ze moeten hun tanden poetsen, douchegel, haren doen, iets van kleding aantrekken, mee naar opa en oma, schoenen aan, naar school of opvang, mee naar de supermarkt, naar bed, opletten of hand vasthouden bij het oversteken, niet voetballen in de kamer, niet de snoeppot leegeten, dank u wel zeggen als ze een plakje worst krijgen, stil zijn als de juf praat, sommen maken, naar buiten in de pauze terwijl het koud is, naar zwemles terwijl ze het niet leuk vinden, etc etc etc. Waarom zou je per se daar nog dingen aan toe willen voegen waarin het helemaal niet nodig is?
Het is echt niet zo dat als kinderen zelf mogen kiezen welke trui ze vandaag aantrekken ze verwende kinderen worden die nooit hebben geleerd om te doen wat een volwassene zegt. Ze oefenen daar dagelijks al tientallen keren mee. Dus wat is er op tegen om ze zelf te laten kiezen welke trui ze aantrekken? Volgens mij niks, behalve dat je minder kunt showen aan de buitenwereld hoe mooi je kinderen gestyled zijn. Wat win je ermee? Minder strijd zoals in de OP en een kind dat blij is met wat hij aan heeft, zijn eigen identiteit daarmee kan uiten en geen last heeft van vervelende randjes, te strakke of losse kleding, kriebelende stoffen, etc.
Volgens mij bedoelt Mevrouw75 met instant gratification dat je je kind dan alles geeft zodra het daarom vraagt en dat soms ergens nee tegen zeggen, ook als dat kleding en schoenen betreft, helemaal niet erg is. Voor sommige mensen is dat misschien de kwaliteit ergens van, of bepaalde teksten of opdruk die ze niet oké vinden. Maar dat zijn persoonlijke afwegingen. En dan kun je ook nog onderscheid maken in situaties waarin je bepaalde kleding wel of niet passend vindt. Dat is niet meteen een enorme beperking in de zelfexpressie.
Het voorbeeld van schoenen die reeds gekocht zijn en waar kind blij mee is, weer afpakken omdat je als ouders toch niet gecharmeerd bent van de lichtjes, dat vind ik dan weer sneu.
MamaE schreef op 19-10-2024 om 21:22:
Volgens mij bedoelt Mevrouw75 met instant gratification dat je je kind dan alles geeft zodra het daarom vraagt en dat soms ergens nee tegen zeggen, ook als dat kleding en schoenen betreft, helemaal niet erg is. Voor sommige mensen is dat misschien de kwaliteit ergens van, of bepaalde teksten of opdruk die ze niet oké vinden. Maar dat zijn persoonlijke afwegingen. En dan kun je ook nog onderscheid maken in situaties waarin je bepaalde kleding wel of niet passend vindt. Dat is niet meteen een enorme beperking in de zelfexpressie.
Het voorbeeld van schoenen die reeds gekocht zijn en waar kind blij mee is, weer afpakken omdat je als ouders toch niet gecharmeerd bent van de lichtjes, dat vind ik dan weer sneu.
Maar wie hier geeft dan een kind altijd direct waar het om vraagt en zegt nooit nee? Ik vind een kind zelf een flinke stem geven in welke kleding het draagt en wat je daarin koopt helemaal niet 'nooit nee zeggen'. Een kind hoort heel vaak al nee, soms op het gebied van kleding (welke ouder zegt 'ja' als een kind helemaal niet wil aankleden of een jurk van 200 euro wil? ), maar ook heel vaak daarbuiten. Als je je kind blij maakt met de kleding die het aan heeft betekent dat niet dat je kinderen altijd in alles hun zin krijgen, dagelijks ontbijten met pannenkoeken en dineren met patat, de hele dag tv kijken en zelf hun bedtijd bepalen.
MamaE schreef op 17-10-2024 om 08:14:
Ik vind slapen in gewone kleding ook raar. Te warm en het kreukt enorm. Ik deed het als jongvolwassene van rond de 20 heel af en toe. Dan hield ik na het stappen mijn panty aan omdat dat de volgende dag tijd scheelde en ik bang was dat ik die dronken kapot scheurde. Tot zover mijn heftige jeugd.
Bewust met kleding aan naar bed gaan doe ik ook niet maar ik val regelmatig op de bank in slaap met mijn kleding nog aan, voordat ik in bed stap, heb ik dan echter mijn nachtpon of hemdje (zomer) weer aangetrokken.
Nicole123 schreef op 19-10-2024 om 22:29:
[..]
Maar wie hier geeft dan een kind altijd direct waar het om vraagt en zegt nooit nee? Ik vind een kind zelf een flinke stem geven in welke kleding het draagt en wat je daarin koopt helemaal niet 'nooit nee zeggen'. Een kind hoort heel vaak al nee, soms op het gebied van kleding (welke ouder zegt 'ja' als een kind helemaal niet wil aankleden of een jurk van 200 euro wil? ), maar ook heel vaak daarbuiten. Als je je kind blij maakt met de kleding die het aan heeft betekent dat niet dat je kinderen altijd in alles hun zin krijgen, dagelijks ontbijten met pannenkoeken en dineren met patat, de hele dag tv kijken en zelf hun bedtijd bepalen.
Dat kan, niet per se fout, maar sommige mensen hebben nu eenmaal een andere definitie van 'acceptabel' dan andere mensen. En soms is een keuze niet gepast voor de gelegenheid of vind je dat als ouder. Dat is ook een stukje opvoeding waarin je jouw normen meegeeft aan je kind. En later kan het alsnog besluiten andere keuzes te maken.
En dan heb je nog normen vanuit bijvoorbeeld school.
Anoniemvoornu schreef op 19-10-2024 om 19:56:
[..]
En toen strooide je 2 keer met de term instant gratification, wat ik ken van de onderzoeken als in je krijgt nu een snoepje of later 2 enz dus snap de link niet naar kleding dragen die je mooi vind
Die is er primair ook niet. Ik wijs je op je nogal bijzondere vraag. That’s it. Maar nevermind.
Mevrouw75 schreef op 20-10-2024 om 00:04:
[..]
Die is er primair ook niet. Ik wijs je op je nogal bijzondere vraag. That’s it. Maar nevermind.
Welke nogal bijzondere vraag bedoel je dan? En waarom strooi je met de term instant grativication als er geen link is met die term zoals je zelf zegt
Ik vraag me af of de term 'instant gratification' niet ongelukkig is gekozen en Mevrouw eerder iets bedoelde als dat een kind niet altijd zijn/haar zin kan krijgen?
In de context van die schoenen die tot ieders verbazing op een kermisattractie bleken te lijken, ging het iig niet om een actie naar aanleiding van een wens. De intentie was dus niet om schoenen met lampjes te kopen. Pas na aanschaf, ontdekten ze die lampjes èn de zéér uiteenlopende meningen van vader en kind daarover.
Verder wel een interessant (maar offtopic) dilemma: wat doe je als je spijt hebt van een aankoop waar je kind heel blij van wordt?
Niks, je hebt het al gekocht en kind is blij. Hopen dat het snel stuk gaat of ze er uit groeit. Ik ga niet eerst iets geven en het daarna weer afpakken. Tenzij kind er echt onverantwoord mee omgaat, maar dan denk ik aan dingen als een tablet als vliegenmepper gebruiken.
yette schreef op 20-10-2024 om 11:26:
Ik vraag me af of de term 'instant gratification' niet ongelukkig is gekozen en Mevrouw eerder iets bedoelde als dat een kind niet altijd zijn/haar zin kan krijgen?
In de context van die schoenen die tot ieders verbazing op een kermisattractie bleken te lijken, ging het iig niet om een actie naar aanleiding van een wens. De intentie was dus niet om schoenen met lampjes te kopen. Pas na aanschaf, ontdekten ze die lampjes èn de zéér uiteenlopende meningen van vader en kind daarover.
Verder wel een interessant (maar offtopic) dilemma: wat doe je als je spijt hebt van een aankoop waar je kind heel blij van wordt?
Nou stel dat ik schoenen bestel, ze komen binnen en kind vindt ze geweldig maar ik vind de kwaliteit tegen vallen. Dan zal ik dat toch aangeven en ook laten zien wat ik bedoel. Ze moet dan ook maar gewoon andere uitkiezen.
Stel ik bestel schoenen, kind vindt ze geweldig maar ze blijken lichtjes in de zolen te hebben. Dan mag ze ze houden.
Ik had pas het volgende, ik was met kind in een winkel. Er was een trui in 2 kleuren beschikbaar. Ze mocht er 1 hebben. Allebei gepast, ik zag aan haar reactie welke kleur ze het mooiste vond. Ik vond de andere mooier. Ze vroeg om mijn mening want ze zei te twijfelen. Wat doe je dan? Je eerlijke mening geven?
ik heb de vraag terug gekaatst en aangegeven dat ik het belangrijk vind dat ze kiest wat zij het mooiste vindt, dat ik mijn mening niet zou geven omdat ze zelf mocht kiezen. Ik heb wel aangegeven dat het allebei mooi stond.
Fietste net langs de school hier in de straat waar de kinderen net naar buiten kwamen. Het was meer een weg banen tussen al het her en der geparkeerde blik.
Er liep een meisje van een jaar of 10met een felgroene pet (een soort baret maar dan met klep) waar ze al haar blonde haar ingestopt had, er kwamen wat pieken onderuit. Donkerblauwe jas, felroze broek en witte gympen.
Ze holt naar haar vader, vader trekt pet van hoofd en vraagt waar de keurige staart is gebleven die ze vanochtend nog in had en die pet was niet nodig voor de zon of de kou, zo zonder zag ze er veel netter uit.
Kind zegt tegen haar vader: maar papa dit vind ik leuk! staarten of vlechten zijn saaaaai!
Inmiddels lopen ze met mij op naar een keurige auto verderop in de straat.
Vader nog een poging: Mama vindt die pet ook niet nodig als het niet koud én niet zonnig is. Bovendien is dat groen een vreselijke kleur!
Dochter nog een keer: Maar pap, dit vind ik mooi, jij hoeft er toch niet mee over straat!
Toen stapten ze in de auto en kon ik der rest niet meer horen.
Leuk, zo'n kind met eigen stijl en dat ook gewoon dragen naar school.
Fiorah schreef op 16-10-2024 om 22:15:
[..]
Ik ken ook mensen die dit deden. Waren de kinderen wel jong (pre-basisschool).
Ben een aantal jaren overblijfmoeder geweest, bij de kleuters moest ik weleens meelopen naar de wc omdat ze het niet alleen konden. Sommige kinderen droegen hun pyjama onder hun kleding. Dat verbaasde mij, dat ze duidelijk ook nog ongewassen waren, vind ik verwaarlozing.
Yumi schreef op 21-10-2024 om 22:15:
[..]
Ben een aantal jaren overblijfmoeder geweest, bij de kleuters moest ik weleens meelopen naar de wc omdat ze het niet alleen konden. Sommige kinderen droegen hun pyjama onder hun kleding. Dat verbaasde mij, dat ze duidelijk ook nog ongewassen waren, vind ik verwaarlozing.
Sommige kinderen vergeten wel eens dat de pyama eerst uit moet als ze zich aankleden. Maar als het inderdaad bewust is gedaan door ouders, zou ik daar ook vreemd van opkijken.