Met baby nachtje weg

Eerste keer elders overnachten met een baby neem je bijna altijd teveel mee en maak je je veel zorgen over wat er allemaal tegen kan zitten. Daar ontkom je niet aan, zo gaat dat nu eenmaal. 
Als je je vertrouwd voelt met je schoonfamilie en het huisje ruim genoeg is, geef het dan een kans. Wat iemand hier al schreef: je kunt altijd terugrijden. 
Kindjes van anderhalf of 2 1/2 jaar zijn niet perse minder 'storend' dan een baby van 5 maanden. Als-ie wat van streek is, kun je altijd gaan wandelen, vaak helpt dat prima.

Baby is dan vijf maanden - en nu dus jonger. Kindertjes veranderen zo snel in het eerste jaar. Het belangrijkste wat vertrouwd gevoel voor hem betreft is niet zozeer het bedje maar jullie, de ouders. En jullie zijn er! 

Praktisch gezien vind ik het met een baby altijd best een gedoe om op vakantie te gaan. Ja, je wordt er steeds makkelijker in, maar het wordt pas echt makkelijk als je geen luiers of kinderstoelen e.d. meer nodig hebt.

Dat gezegd hebbend: op vakantie lieten we onze baby's altijd in de kinderwagen slapen. Die was vertrouwd en ze sliepen als een roos.
Met (schoon)familie in een huisje zou ik lastig vinden. Het is een superfamilie en ze zouden ok nog wel aanbieden om de baby op sleeptouw te nemen, maar ik zou me wel bezwaard voelen en liever een eigen huisje hebben.

Staan er ook veel activiteiten op de planning? Dan zou ik misschien wel afhaken omdat je de helft van de tijd niet mee kan gaan omdat je baby moet slapen en je dus niet echt op pad kan. Dat is even aangenomen dat je kindje niet in de maxicosi/kinderwagen in slaap valt, afgaande op je eerdere bericht.
Het tegenovergestelde, bij elkaar op de lip zitten, zou ik ook niet zien zitten. Iets ertussenin waarbij je ook een beetje je eigen weg kan gaan zou ik dan weer prima vinden.

Nee zeggen is natuurlijk ook gewoon een optie, zonder dat je daar allerlei smoesjes voor hoeft te verzinnen. Ik zou daarover wel eerlijk zijn naar mijn vriend, dat moet je toch tegen elkaar iig kunnen uitspreken.

In het algemeen maakten wij ons niet zo druk over weggaan, met de eerste was het even uitvogelen, maar die ging al snel overal mee naartoe. De tweede ging met 3 maanden mee in een camper op tournee. Het kan allemaal zolang je luiers, een bed/kinderwagen/slaaptentje en voeding hebt en vooral je eigen goede humeur meeneemt. Belangrijkste is vooral dat je jezelf op je gemak voelt, kinderen voelen stress wel feilloos aan is mijn eigen ervaring.

Rozi schreef op 09-01-2023 om 20:15:

Maxicosi, kinderwagen, campingbedje, matrasje, wippertje, verschoningskussen,voeding luiers etc

Thuis is het een goede slaper maar ergens anders vaak niet als als hij overdag dan ergens ligt. Schoonouders zullen niet direct probleem vinden denk ik dat huilen maar eerder ikzelf heb er niet zoveel trek in om dat risico te lopen na hele week werken en schat in dat de rest niet zo direct zullen zeggen hoe ze erover denken. Daarom ook mijn twijfels..

Campingbedje en matrasje hebben ze daar wel. Verschoningskussen kan ook wel thuis blijven hoor.

Je hoeft niet alles mee te nemen wat je thuis ook hebt. Dat is ergens ook wel de charme van vakantie. 
Ik heb geen ervaring met vakantie met zulke jonge kindjes. Wij hebben maar één kind, als we er meer hadden was dat waarschijnlijk anders geweest. Dan ga je op vakantie en dagjes uit en zo en dan gaat de baby gewoon mee.
Voor onze dochter vonden we een vakantie op die leeftijd nog geen meerwaarde hebben en voor onszelf hooguit een nachtje weg zonder kind. Zodat we dingen konden doen die wij leuk vinden en waarbij een baby niet altijd even handig is i.v.m. slaapjes en voedingen, maar ook onvoorspelbaarheid qua huilen. 

Als jij niet wil gaan, kan je vriend gaan en blijf jij met de baby thuis. Of jullie gaan mee, maar als het niet werkt, dan ga jij alsnog met de baby naar huis. 

Rozi schreef op 09-01-2023 om 21:40:

[..]

Je hebt me een beetje door ook Dat is ook iets, heb er ook niet zo’n behoefte aan met hen in een huisje te zitten. Maar zijn mijn vriend z’n ouders, om dat nu zo te zeggen.. ik ben eigenlijk op zoek naar argumenten waar ik m’n vriend mee kan overtuigen om niet te gaan zonder mensen voor hoofd te stoten

Mijn schoonouders wilden dat we mee op vakantie zouden gaan naar Zuid-Europa toen de oudste een maand of 6 was. Ik heb toen gezegd dat ik er geen zin in had en voor de vorm ook al die spullen opgenoemd. We kregen zelfs een brief van mijn schoonmoeder waarin dat allemaal weerlegd werd De baby kon je bijvoorbeeld wassen in de afwasbakken op de camping. 
Buiten dat ik het op die camping (ik was het jaar ervoor al meegeweest, want dat was al 30 jaar  hun vaste plek) niet schoon of handig vond, was het vooral hun gedrag waardoor ik het niet zag zitten. Eerste kleinkind. Ze zouden het kind de hele tijd uit mijn handen trekken, gek maken, en dan huilend en volgeluierd weer teruggeven. En zich de hele tijd bemoeien. Ik heb voet bij stuk gehouden dat ik niet wilde, en ze hebben het in de jaren daarna nog maar 1 keer geprobeerd. Ik wilde bovendien ook niet dat het een verwachte gewoonte zou worden dat we ieder jaar kwamen. 
En dan stoot je maar mensen voor het hoofd hoor. Komen ze wel overheen. Een weekendje in een huisje met een baby is geen verplichting.
Je kunt je wel afvragen waarom ZIJ dit leuk zouden vinden. In ons geval ging het puur om te laten zien aan de andere vaste gasten dat ze een kleinkind hadden. Nou, laat ze maar een foto zien. De realiteit van slapen, voeden en verzorging hadden ze geen oog voor en zou dan alleen op mij neerkomen op een achtergebleven camping. 

Ik zou kiezen voor een eigen huisje en dan ook langer dan 1 nacht, zodat het gesleep de moeite waard is. Lekker lang weekendje weg samen en dan kun je die ene dag aansluiten bij de familie op de momenten dat het goed uitkomt.

Of is het nog een optie dat er een bestemming dichter bij huis gekozen wordt, zodat je alleen voor een dagje daarheen kunt?
Het is nu alleen nog maar een idee toch? Dus misschien valt daar nog iets in te sturen. 

Qua gedoe is het waarschijnlijk veel minder erg dan je nu denkt. We hebben zelf best veel gereisd met dochter, ook op die leeftijd (toen vlogen we de halve wereld over voor bezoek aan schoonfamilie). Een baby vond ik stukken makkelijker dan een lopende peuter Zolang we maar gewoon een beetje haar ritme volgden, ging alles eigenlijk prima. Maar dat betekent wel dat je je eigen schema dan los moet laten en misschien niet met alle geplande activiteiten mee kunt doen. Wij zijn ook wel eens halverwege een maaltijd vertrokken uit een restaurant, kan gebeuren en is geen ramp. Het is vooral een kwestie van gewoon een keer doen en uitproberen hoe het gaat en wat werkt voor jullie, komt vast goed.

Dat gezegd hebbende, als je er echt geen zin in hebt, dan gewoon niet doen en vriend alleen sturen.

Valeria schreef op 10-01-2023 om 07:44:

[..]

Mijn schoonouders wilden dat we mee op vakantie zouden gaan naar Zuid-Europa toen de oudste een maand of 6 was. 

Mijn schoonouders hebben dit nu ook al een paar keer geopperd. Dat we deze zomer wel naar Italië kunnen rijden met de auto (baby is dan net 3 a 4 maanden). Mijn eigen ouders hebben ook al laten vallen dat het leuk is als we een dagje langs komen als zij op vakantie zijn, ze zitten dan op 3 uur afstand. Dat vind ik al teveel met een 3 maanden oude baby. Ik zou me niet onder druk laten zetten, die eerste tijd lijkt me al best stressvol.

Wij zijn jaren geleden met onze toen 9 maanden oude baby en schoonfamilie in een huisje geweest. Het was 2 uur rijden en de baby had een hekel aan autorijden. Daarnaast was het 's nachts een dramatische slaper van 6 maanden tot bijna 2 jaar, lees elke nacht 4 uur lang ontroostbaar huilen. We waren dus al moe voor het weekend begon en hebben aangegeven dat we net als thuis om 20.30 naar bed wilden. We moesten immers de week erop weer werken en anders trokken we het niet. Dat was allemaal prima.

De eerste avond gingen we op tijd naar bed en de familie bleef in de woonkamer drinken en spelletjes spelen. Dat ging met zoveel herrie gepaard dat we niet konden slapen. Mijn vriend heeft er iets van gezegd. Dat was tegen het zere been, want ze waren op vakantie en wie gaat er dan ook zo achterlijk vroeg naar bed. De baby had weer de gebruikelijke huiluren waar we de volgende ochtend commentaar op kregen. Door het volle programma en de drukte die rondom/tegen de kleine gemaakt werden, was de kleine aan het eind van de dag helemaal overprikkeld. Weer een dramatische avond en nacht. De volgende dag mochten we na het avondeten naar huis. Ik snap nog steeds niet dat we tot het einde gebleven zijn. 

Op de terugweg hebben we elkaar beloofd dit nooit meer te doen. De hele dag dat getrek aan de baby, de hele dag op elkaars lip, zelfs in bed geen rust. Mijn schoonouders hebben later wel geprobeerd nog een weekend te plannen. Wij wilden best mee, maar alleen in een eigen huisje en vrije tijd overdag. Het is er, mede door corona, niet meer van gekomen. Elke keer als het nu ter sprake komt, noemen we ons eigen huisje. We hebben nu meer kinderen en als je ziet hoe wild ze gemaakt worden door de familie, staan we echt op een eigen plek om ons als gezin terug te trekken. En op nachtrust zonder wakker te worden van het gehuil van (nu gelukkig) andermans baby. Ze proberen ons nu over 3 jaar mee te krijgen naar Griekenland voor een hele week. Daar is gelukkig iedereen op tegen. 

In jouw geval zou ik best mee willen, maar pas als de kleine ook op een andere plek goed slaapt en minder slaapjes heeft overdag. En in een eigen huisje met tijd en rust voor elkaar. En dichter bij huis. Als het dichter bij huis is, kun je ook besluiten om een dag(deel) langs te komen.
Ik weet niet of het aan de orde is, maar zou je de eerste vakantie als gezin niet met z'n drieën door willen brengen? Dat is al spannend genoeg zonder schoonfamilie in je nek en is voor ons de afgelopen jaren bij elk nieuw kind wel een argument geweest. 

Ik denk dat het je het meeste helpt als je naar jezelf gewoon eerlijk bent over wat je bezwaar is tegen dit idee. Zoals je in alle reacties leest, zijn er voor alle praktische bezwaren talloze oplossingen. Als je dat als reden geeft, zal ook je schoonfamilie aankomen met praktische oplossingen.  
Als het eigenlijk erom gaat dat je een heel weekend samen zijn met je schoonfamilie niet ziet zitten in combinatie met een baby die voor het eerst een nacht elders slaapt, zou ik dat zeggen. Misschien iets van: 'Het is op zich een leuk idee, maar ik merk dat ik het op dit moment teveel vindt voor een weekend. Na een drukke week, met z'n allen een heel weekend bij elkaar en x die voor het eerst niet thuis slaapt. '

Misschien vinden ze daar iets van. Maar dat doen ze ook als je met praktische bezwaren komt die ze niet goed snappen. Of als je wel meegaat, maar uit alles blijkt dat je niet echt op je gemak bent.

Anna89 schreef op 10-01-2023 om 10:49:

Op de terugweg hebben we elkaar beloofd dit nooit meer te doen. De hele dag dat getrek aan de baby

Ja, verschrikkelijk. Je kunt het soms al wel inschatten aan de hand van hoe ze doen als ze op bezoek komen. Als de baby hier sliep als ze kwamen, of in slaap viel tijdens het bezoek, kon schoonmoeder het niet laten om steeds naar boven te lopen om boven het bedje te gillen "is hij al wakker?" Als hij in de kinderwagen in slaap was gevallen, moest ik de kinderwagen in de tuin zetten om het kind wat rust te gunnen. En dan moest ik echt de tuindeur blijven bewaken, anders ging ze alsnog iedere minuut buiten kijken. Het kind sliep altijd maar maximaal een half uur, maar zelfs dat werd hem niet gegund. Maar hoe breng je dat diplomatiek over.... 

Misschien kun je het nog het beste houden op gewoon "ik wil dat niet, want dat is veel te vermoeiend" zonder al te veel uitleg.