Hoe overleef je een huilbaby

Luna, ik heb het met je te doen. Wat een zak hooi is die man van jou. Als vrouw wil je graag dat hij subtiele hints oppakt om daar wat mee te doen, heb ik ook geprobeerd.  Het is een MAN die al meermaals heeft bewezen de subtiele hints niet te zien dus stop ermee!
Een man MOET NIET werken als het allemaal fout loopt in het gezin waar hij "kostwinner" van is.  Zorgverlof, calamiteitenverlof, en papadag het is allemaal te regelen en dat moet hij vandaag mee beginnen. 
Vanaf vandaag ga jij stoppen met hem als een klein kind te pamperen. Op de uren dat hij de baby neemt, zodat jij kunt douchen, eten en weet ik veel wat heeft hij de baby en jij tijd voor jezelf. Dan ga je heen ontbijtje bij hem brengen, dat had hij moeten regelen voordat zijn tijd met de baby inging. Als hij aan het werk gaat (ik hoop dat zijn bureau al weg is uit de huiskamer) is hij zelf verantwoordelijk voor zijn koffie en zijn lunch,  de baby is jouw taak die je in alle rust op je neemt. Laat je niet afleiden door gedachtes dat je om 10.30 koffie moet brengen bij hem maar hoe dan? Dat er om 12.30 en boterham gegeten moet worden maar hoe dan? Als hij koffie of een boterham wil dan kan hij dat prima zelf regelen, jij kiest voor je eigen koffie of brood en moment uit dat baby even wat rustiger is.  

Patatje15 schreef op 21-10-2021 om 08:48:

[..]

Ach vrouw, ik vind deze vraag zo bedroevend en tekenend voor jullie situatie. Want het zou niet zonder tegensputteren moeten zijn, maar uit zichzelf. Dat zou de norm en 'normaal' moeten zijn, al die andere scenario's waarvan jij je afvraagt of ze wel of niet normaal zijn tegenover je man doe je jezelf al in tekort.

Een baby doe je 50/50, punt. Of de ene nou werkt en de ander nou thuis is of wat dan ook. Wat iedereen hier ook zegt, fulltime thuis zijn met een jonge (moeilijke) baby (+ 2 andere koters!!) is doodvermoeiend en echt veeeel zwaarder dan werken. Er zijn 1000x meer scenarios waardoor je geduld kan verliezen door slaaptekort of waar gevaarlijke situaties kunnen ontstaan en het is gewoon mega-intensief. Je bent al blij als je even kan douchen, poepen of een kruimel van een boterham naar binnen kan werken.

Ik vind het ongelofelijk verdrietig om te lezen in welke positie je man jou en het gezin plaatst. Jij moet vragen, smeken en blijzijn met de kruimels die hij je je gunt. Je man laat het verschrikkelijk afweten. Hij moet minimaal 50/50 van de nachten en babyzorg op zich nemen, hij moet ouderschapsverlof opnemen op de momenten dat jullie hem nodig is en hij moet vooral niet zeuren. Werken doe je erbij in zo'n periode. ZO zijn de prioriteiten, niet andersom. Wat voor lapzwans staat nou aan de kant toe te kijken terwijl zijn gein kopje onder gaat om er ook nog bij te klagen of kritiek te leveren.

En neem ook zelf je afstand als hij de baby heeft, ook al doet hij dingen 'verkeerd'. Pak je rust, sluit je af. Hij moet het zelf leren, het is heel moeilijk om als partner dingen van elkaar aan te moeten nemen op dat vlak en jij hebt die rust keihard nodig.

Deze post zou ik uitprinten en morgenochtend aan je man presenteren ipv dat ontbijtje. Dit verwoordt treffend hoe hard hij je in de steek laat

Jeetje meid 

laat de pop-poli je idd helpen met je man. Dit gaat zo niet meer. Ik had geen echte huilbabys, maar mijn man deed alle avonden, ochtenden en als het een drama nacht was en ik er doorheen zat een deel van de nacht. Ik heb wel eens aan de deur gestaan met de oudste. Dat hij bij thuiskomst haar zo hup in zijn handen gedrukt kreeg. Ik was haar zo zat na de hele dag jammeren en niet slapen! Tja en dan trok hij onder baby door zijn jas uit en ging met haar op de bank zitten terwijl ik al naar boven gevlucht was en onder de douche stond. 

Hij heeft ook 2 handjes en jij hoeft niet alles alleen te doen. En flikker hem uit die woonkamer, grrrr! 

Rockstar schreef op 21-10-2021 om 09:56:

Jouw man is geen man maar een geld verdienend kind.

Wat ik mij toch wel afvraag is of dit echt zo is of dat TO dit zelf creëert. Wellicht ben ik nu de advocaat van de duivel maar ik heb nu de rest gelezen en zie ook dat de man het niet snel goed doet volgens TO. Hij pakt de baby niet snel genoeg, zeurt teveel, doet het verschonen te snel, mag niet geïrriteerd raken door het huilen etc. Kan ze eindelijk naar de yoga is ze te laat omdat ze hem eerst nog ontbijt brengt en de hond uitlaat en dan wordt ze boos omdat hij dit ook benoemd en zij het, blijkbaar, voor hem deed terwijl hij er niet om vroeg.

Neemt niet weg dat ik nog steeds vind dat hij veel meer moet gaan doen en zich niet zo moet aanstellen maar TO moet zich ook realiseren dat ze hem dan ook niet in de weg moet gaan zitten als hij iets doet.

Lieve TO,

Ik denk dat er al heel veel zinnige dingen gezegd zijn. Het maakt me triest dat je zo moet soebatten en bedelen bij man of hij alsjeblieft een deel van zijn verantwoordelijkheid wil nemen. Waarom kan hij niet echt kijken naar hoe het met jou gaat, en je daarbij steunen? Natuurlijk is hij moe, dat is nou eenmaal de staat van zijn bij jonge ouders, zeker die met een huilbaby. Maar dat is op geen enkele manier een reden om niet zijn deel van de zorg op zich te nemen. Hoe denkt hij dat jij je voelt dan??

Over je vraag hoe andere vaders dat doen: hier een baby (tweede kind) van 6 maanden. Gelukkig geen huilbaby. En een redelijk makkelijke slaper. Maar hij heeft wel heel veel gekreund in zijn slaap de eerste maanden, waardoor wij niet konden slapen. Ik gaf ook borstvoeding, dus ik sliep in principe naast baby. Vriend sliep boven. Maar op het moment dat het mij te gortig werd, en ik niet (voldoende) kon slapen wisselden we. Ik belde hem wakker en zonder klagen ging vriend naast baby liggen en ik boven. Als het tijd was om te voeden maakte hij mij wakker, ik voedde de baby en sliep weer verder. 
En ook nu doet hij gewoon zijn deel. We werken allebei weer, en 's nachts delen we de zorg. Ik geef nog een nachtvoeding, maar op andere momenten staat vriend op om baby te troosten. Tuurlijk baalt hij, ik ook. Want we willen graag slapen. Maar ja, het hoort er nou eenmaal bij. En de zorg voor peuter die 's nachts ook nog wel eens wakker wordt ik ook voor vriend. Ik de nachtvoeding, hij de peuter. 

Envelop schreef op 21-10-2021 om 10:06:

[..]

Wat ik mij toch wel afvraag is of dit echt zo is of dat TO dit zelf creëert. Wellicht ben ik nu de advocaat van de duivel maar ik heb nu de rest gelezen en zie ook dat de man het niet snel goed doet volgens TO. Hij pakt de baby niet snel genoeg, zeurt teveel, doet het verschonen te snel, mag niet geïrriteerd raken door het huilen etc. Kan ze eindelijk naar de yoga is ze te laat omdat ze hem eerst nog ontbijt brengt en de hond uitlaat en dan wordt ze boos omdat hij dit ook benoemd en zij het, blijkbaar, voor hem deed terwijl hij er niet om vroeg.

Neemt niet weg dat ik nog steeds vind dat hij veel meer moet gaan doen en zich niet zo moet aanstellen maar TO moet zich ook realiseren dat ze hem dan ook niet in de weg moet gaan zitten als hij iets doet.

Ik denk dat je een punt hebt. Misschien is dit zo gegroeid, maar het zal niet meehelpen. Mijn vriend kon ook heel slecht tegen babygehuil, en onze eerste was ook een pittig ding. Ik had de neiging veel van hem over te nemen, maar dat zorgde er voor dat vriend ook geen maniertjes met haar kon aanleren om haar wel stil te krijgen. 

Op een gegeven moment hebben we voor vriend een koptelefoon gekocht zodat hij het gehuil minder hoorde. Dit zorgde er voor dat hij rustiger kon blijven en ik meer vertrouwen kreeg. Ik zie hem nog lopen: koptelefoon op, scheeeuwende baby in de draagzak en met een boek in zijn hand eindeloos rondjes om de tafel lopen tot ze sliep. Het werd pas echt beter toen ik niet meer thuis was, en het dus niet van hem kón overnemen. Ik kon het hem niet meer uit handen nemen, en vriend moest wel. Ik moest leren loslaten, en vriend was altijd welwillend, maar kreeg van mij ook onvoldoende kans. 

Luna85 schreef op 20-10-2021 om 22:08:

Maar deden jullie mannen die uren in de nacht (of zelfs hele nachten) zonder tegensputteren? Ik hoef er eigenlijk gewoon niet mee aan te komen, want hij werkt. Zelfs weekenden zijn eigenlijk niet bespreekbaar. Hij verschoont alleen een luier of hoopt hem eens poosje rechtop als hij toch al wakker is. Ik wil bij het bespreken daarvan toch maar de pop-poli inschakelen, want ik red het zelf gewoon niet. Als er duidelijke afspraken zijn dan kan je tenminste ergens naar uitkijken, maar ik heb constant geen idee wanneer ik een beetje slapen kan.
De meiden zijn inmiddels weer terug en het is dan ook meteen weer een heel stuk zwaarder. De baby moet dan eigenlijk weer beneden worden gehouden in de nachten, anders maakt hij hen ook wakker. Ze hebben natuurlijk ook vakantie nu. Vooral de middelste wil dan graag dingen ondernemen en ik weet nog niet zo goed hoe ik dat moet gaan doen.
Verder is het weer behoorlijk kut allemaal. Vanmorgen zou ik naar yoga (ontzettend ruzie met man om te kunnen gaan in eerste instantie al), maar mijn band was lek. Lopen had geen zin meer. Ik was al te laat want ik had man nog ontbijt op bed gebracht en de hond uitgelaten, want ik weet hoe shit het is als je dat allemaal moet doen met baby. Daardoor zat ik uiteindelijk alsnog weer met de baby. In de middag wel even zelf boodschappen gedaan, maar bij thuiskomst bleek dat de baby de gekolfde melk uit de vriezer niet drinkt (had ik gisteravond voor de yoga uit de vriezer gehaald). Dat is dus weer een nieuw probleem waardoor ik eigenlijk niet weg kan/een voeding kan overslaan als ik niet stop met bv.

Als klap op de vuurpijl lijkt baby ooknog te zijn afgevallen de laatste dagen. Vast door de verkoudheid, maar niet fijn iig

Mijn man deed het zonder tegensputteren als ik het vroeg. Of eigenlijk hadden wij het verdeeld: hij deed de voeding om 12 uur en ik voeding om 5 uur. En in het weekend deed hij meer dan ik. Er waren tijdens mijn verlof dagen dat hij in de lunchpauze/na zijn werk zoontje in handen gedrukt kreeg (thuiswerken vanwege corona) en dat ik lekker een uur ging sporten of iets anders. 

Wat ik verder lees: je pakt het ook wel bijzonder aan. Waarom in hemelsnaam een ontbijt op bed? Ik had de baby bij hem neer gedropt en verder had ie het mogen uitzoeken. Volgens mij moet je ook naar jezelf kijken: duidelijk aangeven of nog beter eisen wat je wil en daarnaar handelen. Dus gewoon de deur uitgaan en hem in zijn sop laten gaarkoken. Werkt op termijn vrij goed kan ik uit ervaring vertellen. 

Waarom boek je voor dit weekend niet 2 nachten een hotel en ga je bijslapen, laat je man het thuis maar uitzoeken….(tenzij baby echt geen flesje pakt dan heb je ander probleem). 

Los van mijn post net: je man klinkt echt als een zak hooi. Dat is die van mij in het verleden ook een paar geweest en daar werkt maar 1 ding effectief tegen: heel duidelijk zijn en ernaar durven handelen (en dit moet je kunnen). Heeft hier een paar weken voor een rotsfeer gezorgd, maar man is bijgedraaid, niet op de manier die mijn voorkeur had, maar wel op een manier die voor ons werkt.  

Jeetje TO ik dacht na begin vorige week he jullie maken kleine stapjes maar dit is echt niet normaal meer hoor...

Ik zou toch een drastisch denken of deze man wel is waar je nog verder mee wilt...
Sorry dit gedrag is echt misselijkmakend, wat een hork!

Kun jij voor jezelf iets regelen? Hulp bij ouders, fam, vrienden, kennisen? En dan echt een concrete hulpvraag stellen!
Nogmaals als je in de buurt woont wil ik met alle liefde helpen.
Daarnaast, meldt je ziek op je werk, jij kunt over 2,3 weken echt niet zo gaan werken. Eerst het zo goed als op orde hebben voor je je focus ook nog ergens anders moet hebben.

Luna85 schreef op 24-10-2021 om 04:33:

Het gaat heel slecht. Man en ik lijken elkaar volledig kwijt te zijn. Ik ben teleurgesteld in hem en hij in mij. Afgelopen week goede gesprekken gehad samen (met hulp van de pop-poli), maar eenmaal thuis trekt man weer zijn eigen plan. Hij loopt de deur uit wanneer ‘ie wil, ookal zou het huis in de fik staan. Hij slaapt hele nachten ongestoord, maar gaat dan ook nog hele ochtenden sporten en dan zo lang dat hij er de dagen daarop nog kapot van is. Hij heeft extra dagen zorgverlof opgenomen, maar dan is hij druk met onbelangrijke klusjes buitenshuis. Met andere woorden; wij zien hem dan eigenlijk niet. Ik heb er dus ook niets aan. De afspraak dat hij belangrijke dingen doet voordat hij zelf weggaat ‘vergeet’ hij elke keer weer. Hij vindt het ook onzin, want volgens hem kan het allemaal prima met baby in de draagzak. Omgekeerd vindt hij het wel heel inefficiënt en veel werk zo’n baby die dan even mee moet.

In de nachten verschuilt hij zich constant achter ‘jij wil graag zelf voeden en je bent dan toch al wakker, dus dan kan je net zo goed alles zelf doen’. En overdag is dat eigenlijk ook zijn insteek.

De afgelopen week was hij een aantal dagen ziek. Ik had hem aangestoken, want ik was daarvoor ziek. Dat viel volgens hem reuze mee allemaal, maar zelf was hij natuurlijk wel vreselijk ziek en zielig. Niet ziek genoeg om niet te werken en te sporten, maar wel ziek genoeg om dan thuis ‘vrij’ te zijn.

Gister hadden we een feestje van zijn familie. Hij had oppas geregeld voor de baby, maar het viel onder mijn slaaptijd en ik had al dagen amper geslapen. Het was in een klein zaaltje met mega veel drukke kids (en ouders) en ik trok het dan ook eigenlijk niet. Gesprekjes over koetjes en kalfjes lukten me eigenlijk niet en ook het liegen op ‘hoe is het met je?’ trok ik eigenlijk heel slecht. En zo was man dan ook enorm teleurgesteld en hij schaamde zich ook. Ik eigenlijk ook wel voor mezelf, dus mega verdrietig. Bij thuiskomst zei hij ‘je ziet er vreselijk ongelukkig en moe uit, misschien moet je maar alvast naar bed gaan’. Toen dacht ik ‘wauw, wat fijn, hij ziet het eindelijk’, maar vervolgens bleek dat hij bedoelde MET de baby, die volledig over zijn toeren was. Hij moest namelijk nog vanalles doen en nog rustig douchen enzo.

Ik weet inmiddels niet meer zo goed hoe het verder moet eigenlijk.

Jeetje to, dit is echt niet normaal. Ik word gewoon boos al ik het lees, kan me oprecht niet voorstellen dat iemand zo kan zijn.

Als je heel duidelijk aangeeft wat jij nu nodig hebt (slaap zonder baby en wel NU) omdat je het niet meer trekt wat is zijn reactie dan?

Natuurlijk trek je zo'n feestje niet als je slaaptekort hebt, waarom ben je gegaan? En waarom liegen op de vraag hoe het gaat? Wat voor een afspraken hebben jullie gemaakt bij de pop poli? Heb je daar binnenkort weer een gesprek? Kan degene die laatst heeft opgepast nog wat vaker oppassen?

Bizar dat jij je schaamt omdat je zo'n feestje niet trekt, ik neem aan dat je de baby toen niet mee hebt genomen naar bed?

verbreek de stilte
Vertel wat er thuis gebeurd aan familie of vrienden. En laat ben helpen

Deze psychische mishandeling moet stoppen en jullie andere kinderen moet beschermd worden.