Help wij weten niet meer wat te doen.
Goedemiddag,
Ik zal me even voorstellen mijn naam is Dennis 31 jaar en samen met mijn vriendin zijn wij 5 weken geleden gelukkige en trotse ouders geworden van onze zoon Zayn. Alles gaat redelijk goed, hij eet goed, groeit goed en meld zich op tijd etc.Het enigste probleem wat hij (net als bijna elke andere baby) heeft zijn die vervelende buikkrampjes.Wat kunnen wij hier nu aan doen? We zijn inmiddels overgestapt op andere voeding (omneo1) en geven we hem zo nu en dan Cinababy druppeltjes toe. Maar tot nu toe weinig verandering. De reden dat ik deze topic start is omdat wij als jonge en nieuwe ouders gek worden van het gegil en gekrijs van ons zoontje. We werken overigens ook volgens de zogenoemde THC-methode maar ook dit mag bijna nooit helpen. I.v.m. het coronavirus is het ook niet mogelijk om langs een osteopaat te gaan, want wij hebben vernomen dat dit ook wel eens zou kunnen helpen.Hopelijk heeft iemand van jullie tips of advies!Alvast hartelijk dank!
Weet je zeker dat het geen (verborgen) reflux is?
Meer info
Huilt je zoon steeds na een voeding? De hele dag door? Vooral in de avond? Is het elke dag ongeveer hetzelfde? Kortom: kun je iets meer informatie geven? Dan krijg je wellicht ook gerichter tips!
Je zou inderdaad eerst een aantal medische redenen kunnen uitsluiten. Zoals reflux of ook koemelkeiwitallergie. En dan de voeding aanpassen.
Verder is het 'uitzitten', het gaat een keer voorbij. Help elkaar zoveel mogelijk en vraag anderen het een uurtje van je over te nemen zodat je even 'los' bent.
En verder, als je het echt niet meer weet, leg je baby in haar bedje veilig en gaat even buiten staan en luchten of een ommetje maken.
Waarschuw wel iemand dat er een baby alleen ligt of ga niet beiden tegelijk weg. Ik ging een keer zo in de tuin staan dat ik net niets meer hoorde. Sleutels altijd mee.
Maar als je dat weet heb je het niet vaak nodig. Het is me 1 keer overkomen.
Ik wist bij de 2e baby pas dat het ook koemelkeiwitallergie kon zijn, want dat hadden ze beiden, maar dat ik dan nul koemelkeiwit via de voeding, ik gaf borstvoeding, diende toe te dienen. Ik denk nog wel eens 'had ik dat maar eerder geweten' misschien hadden we dan die extreme stressperiode niet gehad.
Want dankzij het dragen huilde zoon niet veel maar zodra je hem neerlegde begon het 'feest' weer, dus hij werd gewoon heel veel door ons gedragen. Tot je er bij neerviel.
Eens met hierboven. Probeer wat specifieker te omschrijven wanneer je kindje huilt. Hoe lang huilt hij dan?
Krijgt hij borstvoeding of flesvoeding? Op vraag of op schema?
Waarom denk je aan darmkrampjes, zou het ook wat anders kunnen zijn?
Wat is THC?
En wie heeft gezegd dat het buikkrampen zijn? Huisarts, kinderarts, of het consultatiebureau? De diagnose is zeker?
Mijn zoon heeft maar één keer als baby krampjes gehad, ik heb hem toen in bad gedaan waar hij ontspande en daarna zijn luier volpoepte, dat luchtte op. Maar lang en veel huilen los je niet op met een warm badje, dan ben je de hele dag bezig.
Een kennis is wel naar de huisarts gegaan, haar baby huilde heel veel, bleek een liesbreukje te hebben. Ze voelde zich erg schuldig, achteraf bleek ze haar kind veel pijn te hebben gedaan. Ook bij het troosten ging hij steeds harder huilen.
Bedankt voor jullie reacties.
Om even specifieker te zijn: Hij krijgt flesvoeding op schema (om de 4 uur) ooit iets eerder wanneer hij zich eerder meld. Het huilen is eigenlijk sporadisch. De ene keer kort na zijn voeding, terwijl het de andere keer ruim 2 uur na zijn voeding is. Gemiddeld 10 tot 15 minuten. Het gene wat ons vooral verdrietig maakt is dat hij niet altijd te troosten is. Dit maakt ons dan erg onzeker.
Hij is overigens wel gewoon stil wanneer hij zijn voeding krijgt. We hebben de voeding op aanraden van het consultatiebureau dan ook verhoogd. Overigens was het de kinderarts die ons had verteld dat het wellicht buikkrampjes waren. Wij als leek vertrouwen hier dan op. Ook vanuit die hoedanigheid zijn we overgestapt op omneo1 voeding.
Ook heeft de kinderarts afgelopen maandag inderdaad verteld dat hij last zou kunnen hebben van Reflux. Ook hiervoor hebben we op aanraden van haar zijn flesvoeding aangedikt met johannesbroodpitmeel.
@Junio THC methode is een fout ik bedoelde 5s methode.
Hopelijk ben ik nu wat specifieker geweest.
wederom dank!
Mijn ervaring: mijn eerste kind huilde ook verschrikkelijk. De tweede niet, maar de derde dreigde ook die kant op te gaan. Paniek! De kraamhulp adviseerde toen om de flexssenvoeding aan te maken met Bar le Duc. Bij de eerste gebruikten we kraanwater, wat eerst gekookt moest worden. Maar daardoor nam de hoeveelheid kalk in het water juist toe. Met Bar le Duc ging het prima, een verademing. Arme eerste....
Tsjor
Hi Tsjor,
Nu je het zegt, dat zou inderdaad ook een oplossing kunnen zijn! Bedankt voor de tip we gaan het in ieder geval proberen!
Ik heb geen ervaring met flesvoeding, maar toch wat overdenkingen. En nog meer vragen..
Allereerst zijn jullie volgens mij onzeker (wat helemaal niet gek is als verse ouders).Maar probeer op jezelf te vertrouwen. Jullie zijn ook professionals, jullie zien je kind het meest en kennen hem het beste. Het cb gaat af op wat info die jullie geven, maar hoeven daarmee geen gelijk te hebben. Darmkrampjes worden vaak genoemd, om er maar een naamaan te kunnen geven.
Wat zegt je gevoel? Lijkt het erop alsof hij buikpijn heeft, trekt hij samen? Boert hij vaak, vaak de hik, veel ‘herkauwen’? Krijgt hij last als hij plat ligt? Zijn er verder houdingen waarin hij rustiger wordt; rechtop tegen je aan in draagzak, op de buik over je benen of op je arm leggen?
Huilt hij vaak in bed als hij plat ligt? Ga eens een draagzak proberen. Of heb je dat al gedaan?
Wat is de 5s methode?
Hoe vaak huilt hij die 10-15 min per dag? Voeding indikken wordt bij borstvoeding afgeraden omdat het weer voor darmkrampen kan zorgen. Lijkt mebij flesvoeding ook opgaan.
Hier met tweede ook meer gehuil gehad, viel overigens niet in categorie huilbaby (meer dan 3u per dag huilen). Draagzak hielp en verder de tijd. Met ouder worden is het over gegaan. Ook vanalles geprobeerd (diëten, lactatiekundige, tongriem, osteopaat).
Baby’s zijn niet altijd te troosten, is mijn ervaring, en dat is frustrerend. Ik kan er ook heel slecht tegen, mijn man veel beter. Soms zit er niks anders op dan even laten huilen. Van steeds proberen te troosten kan een kindje ook overstuur raken. Sommige baby’s huilen kort voor ze in slaap vallen.
Je hebt hierboven al heel wat tips gekregen. Neem af en toe even pauze, terwijl de baby bij de veilige ander is. Het is intensief, deze tijd van aan elkaar wennen. En het komt goed. Heb vertrouwen.
Hoi,
Hier een vader. Mijn dochter had ook veel last van krampjes. Heel vervelend misschien. Maar het hoort er ook wel een beetje bij denk ik. Bij mijn beide kinderen is dat uiteindelijk over gegaan. Die darmpjes zijn niets gewend. Nu ineens gaat daar eten doorheen. Natuurlijk moet je je kind goed in de gaten houden. Groeit het goed (gewicht) is het de rest van de dag gewoon tevreden? Slaapt het etc.
Wat bij mijn dochter goed hielp (Was ook ontroostbaar in het begin). Leg je kindje met de buik op jouw arm (Gezichtje richting elleboog. (De knik daarvan)) en je hand tussen de beentjes door. Kindje naar beneden kijkend. Je andere hand op zij rug. En zachtjes heen en weer wiegen.
Dat geeft licht een beetje druk op het buikje waardoor de lucht er uiteindelijk uit komt.
Mijn ervaring. In het bin, en dat is goed hoor, ben je ongerust over je kindje.
Sterkte. Robbie
Wat Robbie zegt, dat deden wij ook bij krampjes. Alleen "hingen" wij de baby over onze knieën als we zelf met knieeen omhoog op bed of bank zaten. Ik kan me heel wat uurtjes herinneren dat we zo hebben gezeten.
Overigens hadden wij ook een spuger en wij verdikten met Nutrix.
Maak je de voeding "dun genoeg"?
In het begin huilde mijn oudste ook alleen maar een krampjes tot verstopping toe. Bij de dokter geweest laxeermiddel gekregen maar het bleef maar duren.
Toen had ik op een avond bezoek (ervaren moeder met 3 jonge kinderen) die even mee liep naar de keuken toen ik een voeding moest maken.
Ik begon meteen schepjes te tellen. Toen vroeg zij of ik dat altijd deed, of ik het poeder niet eerst los roerde?
Toen ik dat ben gaan doen, eerst een beetje lucht tussen het poeder roeren, ging het beter met mijn kind.
De voeding die ik gaf was veel te zwaar. Zonder los roeren kreeg ik poeder voor 3,5 schepje in 3 schepjes en dat is best veel voeding extra voor zo'n klein lijfje. Ik deed er gewoon de voorgeschreven hoeveelheid water bij voor 3 schepjes en dan is de voeding dus dik.
En dit schiet me net te binnen.
Mijn dochter was naast de darmkrampjes zowiezo best ontroostbaar. Het heeft een tijd geduurd voordat ik het echt in de gaten had. Maar wat die kleintjes heel fijn en vertrouwd vinden, is slapen op je buik. Is heel lastig. Want je kan zelf dan helemaal niets doen. Maar leg je kindje in builigging op je eigen buik. Dat hield heel erg bij mijn dochter. Binnen een minuutje ontspande ze en viel in diepe slaap. Kost je wel veel tijd. Maar dat is ook iets dat je moet leren. Het is niet meer jou tijd. Dat heb je achter je gelaten. Maar daar moet je in het begin heel erg aan wennen. Althans ik destijds wel.
Grt Robbie
Dat ontroostbaar huilen, dat hoort ook wel een beetje bij kleine baby'tjes. Het is immers de enige manier waarop ze ongenoegen (welke dan ook) kunnen uitten. De kunst is erachter te komen om welk ongenoegen het gaat. En dat zal niet altijd lukken!
Iets heel anders waar je eens op kunt letten is of je kind meer huilt op een dag met meer prikkels (bijv. door bezoek, vastgehouden zijn door veel verschillende mensen, veel lawaai, andere omgeving enz.). Sommige baby's reageren daar heviger op dan andere en dat uitten ze dan ook door meer te huilen.
Zie het als emotie die eruit moet. Dus het geeft dan niets dat je kind huilt, als je er maar gewoon voor 'm bent (door het vast te houden/te wiegen/op je buik te leggen/zie ook eerdere reacties)