Gekke/afschuwelijke kindernamen

In de categorie "het zou mijn keuze niet zijn" (vind afschuwelijk altijd zo naar voor de kindjes zelf): Hope, Faith, Charity. Een drieling. 

Hinoki schreef op 15-01-2022 om 21:39:

In de categorie "het zou mijn keuze niet zijn" (vind afschuwelijk altijd zo naar voor de kindjes zelf): Hope, Faith, Charity. Een drieling.

Hele normale namen in bepaalde afrikaanse landen, Ik vind Charity een mooie naam ( mooie betekenis ook ) faith is ook oké maar Hope klinkt in het Nederlands.. laten we zeggen 'bijzonder' 

Leene schreef op 15-01-2022 om 21:43:

[..]

Hele normale namen in bepaalde afrikaanse landen, Ik vind Charity een mooie naam ( mooie betekenis ook ) faith is ook oké maar Hope klinkt in het Nederlands.. laten we zeggen 'bijzonder'

Laat het nou geen Afrikaans gezin zijn. 

Als er bij ons in t werk een ouder zwanger is van de 2e proberen we altijd te raden wat t zal worden. Regelmatig  zitten we in “de goede hoek” maar soms worden we echt verrast. In de trant van philomena en dan jop. Of desteny en daarna maarten. Gijs en Guus,allebei kort maar dit hadden we niet verwacht. 

.

Piratenkoningin schreef op 15-01-2022 om 21:17:

Bij mijn zoon in de klas zat een Sterre. Prima naam, maar met zusjes Zonne en Mane werd het toch wel wat bijzonder…

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/11081

Decembermamma schreef op 13-01-2022 om 13:32:

Wij hadden op school 3 broertjes die heette, Sandjai Jai en Sandy. Sorry maar dan geeft je de broertjes dus een stukje van de naam van de grote broer.

Een oud-collega van mij had een dochter die een paar jaar later ziek werd en overleed, heel verdrietig. Daarna wilden ze per se nog een kind krijgen, en dat kind kreeg als tweede naam ook een naam die gebaseerd was op de naam van haar overleden zus. Ik vond het allemaal best ongemakkelijk voor dat meisje, want ze kreeg ook allemaal kleertjes met daarop dingen als 'X is mijn grote zus' en als ik op bezoek was, dan werden er allemaal dingen tegen het kind gezegd als 'nou, wat ben je toch een snoeperd, jouw zus was helemaal niet zo, die at graag groente!' Het kind was toen drie. 

Ingwer schreef op 16-01-2022 om 19:23:

[..]

Een oud-collega van mij had een dochter die een paar jaar later ziek werd en overleed, heel verdrietig. Daarna wilden ze per se nog een kind krijgen, en dat kind kreeg als tweede naam ook een naam die gebaseerd was op de naam van haar overleden zus. Ik vond het allemaal best ongemakkelijk voor dat meisje, want ze kreeg ook allemaal kleertjes met daarop dingen als 'X is mijn grote zus' en als ik op bezoek was, dan werden er allemaal dingen tegen het kind gezegd als 'nou, wat ben je toch een snoeperd, jouw zus was helemaal niet zo, die at graag groente!' Het kind was toen drie.

Wat erg. En wat herkenbaar. Van familielid overleed het eerste kind rond de bevalling. Het tweede kind wordt tot op de dag van vandaag, 10 jaar verder, ik vrees nog dagelijks herinnert aan het oudere kind. Op de meest ongepaste momenten, bijvoorbeeld als kind lief aan het spelen is. "Wat speel je lief. Waarschijnlijk zou <naam oudste> ook zo van Lego hebben gehouden." Het lijkt soms net of het tweede kind ondergeschikt wordt gemaakt aan het eerste.

Ook hier wordt de naam Destiny  weer verkeerd geschreven, het is met een I en niet DestEny. 
Dat vind ik ook zo erg, zo nodig een Engelse naam geven en die dan verkeerd schrijven en soms zelfs uitspreken......

Beterlaat2021! schreef op 16-01-2022 om 19:37:

Ook hier wordt de naam Destiny weer verkeerd geschreven, het is met een I en niet DestEny.
Dat vind ik ook zo erg, zo nodig een Engelse naam geven en die dan verkeerd schrijven en soms zelfs uitspreken......

Jup ik weet het. Maar dit meisje heette echt Desteny. Met een E dus. Voor sommige activiteiten moesten kinderen zich inschrijven en omdat ik het al een rare naam vond en dan ook nog zo geschreven heb ik het onthouden.

Ik vind het echt heel verdrietig als mensen een kind verliezen, maar om volgende kinderen daar elke dag aan te herinneren en kleertjes met de naam van dat overleden kind aan te trekken daar heb ik toch geen fijn gevoel bij. Dat overleden kind mag er echt wel zijn, maar het hoeft niet zó prominent en in alles. Als je kind nog leeft trek je ze ook geen kleertjes aan met X is mijn zus en Y is mijn broer. Sowieso is een kind een eigen individu en niet 'de broer/zus van...'.
Op tv was eens een vrouw (in Engeland) die nam de urn van haar overleden kind overal mee naartoe als ze een gezinsuitje gingen doen want het overleden kind hoorde net zo bij het gezin als alle andere kinderen. Kreeg daar toch echt jeuk van. Je gaat toch ook niet met de familie uit eten en dan de urn van opa en oma meenemen 'omdat die er ook bij horen'.