Baby niet welkom op bruiloft
Mijn broer gaat over een paar weken trouwen en zojuist belde hij om mij te laten weten dat mijn baby (die tegen die tijd 8 weken oud zal zijn) helaas niet welkom zal zijn op de bruiloft. Aan de ene kant begrijp ik dit wel, maar het kwetst mij toch.
Ook zit ik nu in een lastig parket. De bruiloft is op ruim 2 uur rijden afstand en iedereen die ik mogelijk als oppas zou vertrouwen is ook uitgenodigd. Komt bij dat ik er nog niet aan moet denken langer dan een paar uur van mijn baby gescheiden te zijn. Ik weet niet of dat de hormonen nog zijn...
De band met mijn broer is nogal koel, maar hij heeft wel gezegd dat hij hoopt dat ik erbij ben. Dat was ik dan ook zeker van plan, maar nu overweeg ik toch om niet te gaan.
Kan ik dat maken? Wat zouden jullie doen? Hij wil het graag zsm weten...
Renmuis schreef op 06-07-2023 om 10:08:
[..]
Natuurlijk. Net zoals er vrouwenhaters bestaan. En mannenhaters.
Maar de meeste mensen die kinderen niet leuk vinden zijn geen kinderhaters, hoor.
En er zijn ook mensen die kinderen wel leuk vinden, maar toch geen kinderen op hun bruiloft willen.
Nick90 schreef op 06-07-2023 om 10:22:
[..]
Je hoeft niet te komen hè. De gevolgen van het niet komen zijn trouwens wel gewoon voor jezelf in dat geval.
want?
Vind je dat niet manipulatief? Zo van, ik geef jou een lastig logistiek probleem, en als je dat niet oplost met een uitkomst die mij bevalt, ga ik jou niet meer leuk vinden.
Terwijl jij degene bent die het probleem veroorzaakt...
"De gevolgen zijn voor jezelf"- ik vind dit echt raar klinken hoor, als een verkapte bedreiging. Ik neem tenminste aan dat het niet slaat op het simpele gevolg "dan ben je er niet bij" want dat spreekt voor zich.
yette schreef op 06-07-2023 om 08:51:
[..]
Dit vind ik altijd zo'n suffe opmerking. Ben je ooit een ouder tegengekomen die serieus dacht dat iedereen evenveel van zijn/haar kind hield als hij/zijzelf?
Dat mag jij suf vinden. Dit topic laat echter duidelijk zien hoeveel mensen er gewoon maar vanuit gaan dat iedereen op hun kinderen zitten te wachten en als je dat niet wil ben je gelijk een kinderhater.
Bakblik schreef op 06-07-2023 om 09:55:
[..]
Ja om de bochten, niet om de baby. In dit specifieke geval vraag ik mij af wie al die bochten moet maken.
Broer wil zijn zus bij de bruiloft maar niet de baby. Voor zus is dat best een ding, lange reistijd, niet de financiële middelen om een hotel of huisje te boeken in de buurt. Mag je als broer verwachten dat zus (die pas kort moeder is) al die bochten/ hobbels en kuilen alleen gaat "dragen" of kan broer hierin een tegemoetkoming doen als in zijn huis beschikbaar stellen of de baby toch (een poosje) gedogen. Zeker omdat eerst niet duidelijk was dat de baby niet welkom was.
Heeft TO dit gevraagd? Je kan wel afgeven op broer maar als je zelf geen kinderen hebt en in een omgeving leeft waarbij anderen niet "moeilijk" doen en oppas regelen kan ik me ook voorstellen dat hij helemaal niet bedenkt dat ze misschien in zijn huis of in een huisje in de buurt wil zitten.
Als ze dat wil kan ze er gewoon om vragen.
Valeria schreef op 06-07-2023 om 10:36:
[..]
want?
Vind je dat niet manipulatief? Zo van, ik geef jou een lastig logistiek probleem, en als je dat niet oplost met een uitkomst die mij bevalt, ga ik jou niet meer leuk vinden.Terwijl jij degene bent die het probleem veroorzaakt...
"De gevolgen zijn voor jezelf"- ik vind dit echt raar klinken hoor, als een verkapte bedreiging. Ik neem tenminste aan dat het niet slaat op het simpele gevolg "dan ben je er niet bij" want dat spreekt voor zich.
Welk probleem? Het is niet het probleem van haar broer maar van TO. En ze heeft er ook al een oplossing voor gevonden die wat werk vergt maar ze kan toch gaan.
Vavoom schreef op 06-07-2023 om 10:44:
[..]
Dat mag jij suf vinden. Dit topic laat echter duidelijk zien hoeveel mensen er gewoon maar vanuit gaan dat iedereen op hun kinderen zitten te wachten en als je dat niet wil ben je gelijk een kinderhater.
Het laat vooral zien dat mensen blijkbaar verwachten dat iedereen zich aan hun kind aanpast.
Bruiloften; een hoop verwachtingen en geregel waar op de dag zelf, je als bruidspaar, de dag een succes mag noemen als 80% van de verwachtingen naar wens verlopen.
Ik weet nog hoe ik bezorgd was dat een oma roet in het eten kon gooien door halverwege de dag weer naar huis te willen wegens buikkrampen en haar zoon, vader van de bruidegom, het toneel kon verlaten tot groot ongenoegen van zijn vrouw. Maar oma genoot van de dag en was niet degene die een stempel op de dag drukte. Dat waren de ouders die achter ons om een bruidstaart hadden geregeld zodat de gasten tijdens de receptie gingen zitten en er voor ons geen doorkomen meer aan was om met vrienden etc. te kletsen. Daar heb ik echt van gebaald. Maar goed dat we de volgende dag weken op vakantie gingen zodat die frustratie kon betijen.
De bruiloften van familieleden kan ik mij eigenlijk niet meer zo voor de geest halen; eenmaal voorbij, ben je ze ook snel vergeten. Als het bruidspaar er zelf maar mooie herinneringen aan heeft.
Dus opmerkingen als koel of afstandelijk zijn m.i. ergens maar betrekkelijk, als je beseft dat die dag niet eens zo lang blijft hangen omdat je een eigen leven hebt en je de volgende dag weer het normale leventje leidt.
Ben wel benieuwd of Eleanor achteraf nog gaat schrijven of ze een gezellige dag heeft meegemaakt. Wrs loopt alles op wieletjes.
Nick90 schreef op 06-07-2023 om 11:13:
[..]
Welk probleem? Het is niet het probleem van haar broer maar van TO. En ze heeft er ook al een oplossing voor gevonden die wat werk vergt maar ze kan toch gaan.
Is het geen probleem van de broer? Hij wil graag dat zus erbij is maar zonder haar kind. Als hij een beetje kennis heeft van de biologie weet hij dat een jonge voedende moeder moeilijk voor langere tijd gescheiden kan worden van haar "jong".
Door dit van haar te vragen is hij dus veroorzaker van het probleem en mag helpen om het probleem op te lossen.
Aviendha schreef op 06-07-2023 om 08:56:
[..]
Even off topic, maar sommige mensen zijn echt extreem hierin. Ik heb een familielid, en die ging met een paar kinderen ergens heen omdat ze iets op moest halen (ik wil het niet te herkenbaar maken) waar je gewoon echt stil zit en je mond houdt. Deze kinderen gingen spullen uit de kasten trekken en ermee spelen. Laten we zeggen de tandarts. Het was dus geen speelgoed maar spullen van de tandarts en ze gingen er tandartsje mee spelen. Vervolgens zei een mevrouw die daar werkte er iets van, en mijn familielid kon echt niet begrijpen dat mensen zo onverdraagzaam zijn terwijl ze zo "lief en fantasierijk" aan het spelen waren.
Dit familielid is overigens ook dol op mijn kind, ze is op alle kinderen dol. Dus niets ten nadele van haar.
Ik zie dit meer als iemand die vindt dat je kinderen bijna altijd en overal maar moet tolereren. Omdat ze erbij horen. Dat is iets anders dan het 'niet snappen dat niet iedereen even dol is op je kinderen als jijzelf' waarover Vavoom het heeft. Jouw familielid zal zelf echt niet op alle kinderen even dol zijn als op die van haarzelf en ze zal vast ook niet verwachten dat de tandarts (of wie dan ook) dat wel is.
Wat Vavoom deed en waar ik op reageerde, zie ik wel vaker in discussies: zelf een absurd idee lanceren en dat onterecht aan je opponent toeschrijven waardoor je de suggestie wekt dat je die ander niet serieus kan nemen. Maar de rare denkbeelden die je aan de ander toeschrijft (in dit geval dat veel ouders niet snappen dat niet iedereen hun kinderen even fantastisch vindt als zijzelf), maken vooral duidelijk dat jíj́ het niet helder ziet. Of wil zien. Ik ken in elk geval geen enkele ouder die de realiteit in die mate kwijt is. Echt raar dus om dat te suggereren. Wat hoop je dan toe te voegen?
Bakblik schreef op 06-07-2023 om 11:20:
[..]
Is het geen probleem van de broer? Hij wil graag dat zus erbij is maar zonder haar kind. Als hij een beetje kennis heeft van de biologie weet hij dat een jonge voedende moeder moeilijk voor langere tijd gescheiden kan worden van haar "jong".
Door dit van haar te vragen is hij dus veroorzaker van het probleem en mag helpen om het probleem op te lossen.
De eerste 3-4 maanden na de geboorte van mijn dochter ben ik bijna nergens geweest. Daarna nog een paar maanden beperkt. Wel uitnodigingen gehad van mensen die mij graag ergens bij hadden. Maar idd, in combinatie met borstvoeding, was dat meestal lastig te regelen, cq was het me de moeite niet waard. Ik vond het wel lastig dat veel kinderloze vrienden niet begrepen dat ik niet kon komen. Maar het is nooit bij me opgekomen hun dat kwalijk te nemen en zoals jij stelt te vinden dat zij problemen veroorzaakten door mij uit te nodigen. Ik wilde een kind, ik kreeg een kind en vervolgens had dat consequenties voor mijn deelname aan verjaardagen, pretparkbezoekjes, vrijgezellenfeestjes ed. Ik vind niet dat andere mensen problemen veroorzaken als jij vanwege het hebben van een pasgeboren baby ergens niet bij kan zijn. Met de verwachting dat anderen hun plannen zouden moeten aanpassen voor jou en je baby. Helaas het is nu even niet anders, over een paar maanden ziet de wereld er weer heel anders uit.
Meesje schreef op 06-07-2023 om 11:45:
[..]
De eerste 3-4 maanden na de geboorte van mijn dochter ben ik bijna nergens geweest. Daarna nog een paar maanden beperkt. Wel uitnodigingen gehad van mensen die mij graag ergens bij hadden. Maar idd, in combinatie met borstvoeding, was dat meestal lastig te regelen, cq was het me de moeite niet waard. Ik vond het wel lastig dat veel kinderloze vrienden niet begrepen dat ik niet kon komen. Maar het is nooit bij me opgekomen hun dat kwalijk te nemen en zoals jij stelt te vinden dat zij problemen veroorzaakten door mij uit te nodigen. Ik wilde een kind, ik kreeg een kind en vervolgens had dat consequenties voor mijn deelname aan verjaardagen, pretparkbezoekjes, vrijgezellenfeestjes ed. Ik vind niet dat andere mensen problemen veroorzaken als jij vanwege het hebben van een pasgeboren baby ergens niet bij kan zijn. Met de verwachting dat anderen hun plannen zouden moeten aanpassen voor jou en je baby. Helaas het is nu even niet anders, over een paar maanden ziet de wereld er weer heel anders uit.
De bruidegom in spé heeft aangegeven graag te zien dat zijn zus erbij is maar zonder kind. De zus wil/kan dat niet, vanwege een hoop geregel en gedoe en onvoldoende financiële middelen om het ontstane probleem aan te pakken op een manier die voor allen aanvaardbaar is. Dus ja ik zie de broer als veroorzaker van het probleem, hij wil iets dat regelrecht indruist tegen de biologie van de menselijke voortplanting.
Heb echt respect voor het plan dat TO nu heeft maar terugkijkend op mijn eigen tijd als moeder met een kind van 8 weken (2 keer meegemaakt) zou ik dat niet gekund hebben. Van de eerste had ik een zware bevalling met knip en ging ik 8 weken na de bevalling nog iedere middag een poosje rusten op bed. Na de bevalling van de 2e ging het de eerste 3 weken prima en daarna ging jongste zo erg aan het spugen dat hij uiteindelijk in het ziekenhuis belandde. Met 8 weken waren we weer thuis maar geenszins in staat om een bruiloft bij te wonen, met of zonder kind.
Lief dat je je in allerlei bochten wringt hoor TO, maar 4 uur in een auto met zo'n klein ukkie, alleen maar voor een ceremonie? Ik zou het niet doen.
Vavoom schreef op 06-07-2023 om 10:44:
[..]
Dat mag jij suf vinden. Dit topic laat echter duidelijk zien hoeveel mensen er gewoon maar vanuit gaan dat iedereen op hun kinderen zitten te wachten en als je dat niet wil ben je gelijk een kinderhater.
Ook hier lanceer je zelf weer een mening die je onterecht toeschrijft aan anderen. Veel ouders voelen zich inderdaad een eenheid met hun kinderen en vinden een afspraak mèt gezin daardoor gezelliger of makkelijker dan zonder. Zo simpel is het. Ze denken echt niet meteen dat jij een kinderhater bent als je graag afspreekt zonder kinderen. Ze hopen alleen dat anderen in bepaalde situaties zoals een bruiloft (velen zien dat als familiereünie) ook vinden dat kinderen erbij horen. Maar ze verwachten echt niet dat anderen dolgelukkig worden van hun nageslacht.
Trek je je eigen mening ook zo in het extreme, of alleen die van anderen?
Bakblik schreef op 06-07-2023 om 11:59:
[..]
Heb echt respect voor het plan dat TO nu heeft maar terugkijkend op mijn eigen tijd als moeder met een kind van 8 weken (2 keer meegemaakt) zou ik dat niet gekund hebben. Van de eerste had ik een zware bevalling met knip en ging ik 8 weken na de bevalling nog iedere middag een poosje rusten op bed. Na de bevalling van de 2e ging het de eerste 3 weken prima en daarna ging jongste zo erg aan het spugen dat hij uiteindelijk in het ziekenhuis belandde. Met 8 weken waren we weer thuis maar geenszins in staat om een bruiloft bij te wonen, met of zonder kind.
Dat vind ik zelf ook spannend want op dit moment breng ik het nog niet veel verder dan de supermarkt als ik eerlijk ben. Hier ook een pittige bevalling dus fysiek is het zwaar en de baby lijkt soms wel de hele dag aan mijn borst vastgeplakt. Maar ik hoop natuurlijk dat het over een paar weken wat beter gaat. Zo niet, dan had het überhaupt niet uitgemaakt of de baby welkom was of niet want dan is het sowieso overmacht..
Bakblik schreef op 06-07-2023 om 11:20:
[..]
Is het geen probleem van de broer? Hij wil graag dat zus erbij is maar zonder haar kind. Als hij een beetje kennis heeft van de biologie weet hij dat een jonge voedende moeder moeilijk voor langere tijd gescheiden kan worden van haar "jong".
Door dit van haar te vragen is hij dus veroorzaker van het probleem en mag helpen om het probleem op te lossen.
Maar dat is toch helemaal niet zo? Baby's kunnen toch prima met vader zijn of een andere dierbare terwijl moeder er een paar uur of een dag niet is? Zo is onze hele maatschappij toch niet ingericht? Vanaf 10 weken gaan vrouwen weer "gewoon" aan het werk. Persoonlijk ken ik niemand die maanden onafscheidelijk was van haar kind. Ik ben gek op mijn kinderen maar vond het ook heerlijk dat ik na een paar weken weer een halve dag met een vriendin op pad kon gaan. En ja, ik heb ook 'gewoon' borstvoeding gegeven evenals de meeste van mijn vriendinnen waar het hetzelfde werkte.
Dat dat voor TO (en blijkbaar ook best wat schrijvers hier) anders ligt is niet meteen het probleem van haar broer. Sowieso is het raadzaam om niet zo te wijzen en te kijken naar wiens probleem het is, je kan beter kijken naar de oplossing.