Twijfel 3de kindje
Een topic waar vele in zich zullen herkennen denk ik.
Wij hebben 2 dochters (3j en 5j) en twijfelen beide heel erg voor een derde.
We zweven al maanden tussen periodes van ja we gaan ervoor en periodes van nee. Ons gevoel zegt bij beide ja, ons hart heeft echt nog ruimte voor nog een kindje maar ons verstand zegt nee. Onze dochters worden stilaan meer zelfstandig en er komt met met momenten ook wel rust in ons leven. Maar dan is er ons hart… Ikzelf heb de laatste zwangerschap nooit aangevoeld als dit is de laatste keer. Naar mijn gevoel is mijn gezin nog niet compleet. Mijn man zou nog heel graag een zoontje hebben maar dat mag niet de reden zijn en heeft ook wel schrik voor zijn gevoel als blijkt dat een eventuele derde terug een meisje is.
Als er geen hele grote bezwaren zijn (zoals jouw gezondheid) en jullie willen allebei heel graag nog een derde, dan zou ik daar verder geen seconde over twijfelen.
Wat is jullie grootste bezwaar? Dat het misschien geen jongetje is? Geloof me, van een meisje houd je vanzelf evenveel hoor.
Overigens hebben wij thuis zo'n gezin, twee meisjes en dan een jongen, en mijn zus en ik zijn het er roerend over eens dat een jonger broertje grenst aan kindermishandeling. Maar dat zou zomaar aan ons broertje kunnen liggen 
Wij hebben drie dochters. Ik had geen twijfel voor een derde want rammelende eierstokken. We hadden overigens geen wens voor een jongen, eerder een sterke voorkeur voor een meisje want die hadden we al en we wisten dat die erg leuk waren (bovendien woonden we toen heel klein, dus kleding/speelgoed doorschuiven was zo veel makkelijker)
Ik zal je eerlijk zeggen, toen ik er eenmaal drie had heb ik er wel een tijd spijt van gehad. Twee is gewoon zoveel makkelijker. Je bent een oneven aantal en als ouders in de 'min'. Ik had dat onderschat.
je hebt geen fluit aan mijn bijdrage, behalve dat drie dochters echt fantastisch is. Heel koninklijk ook tegenwoordig.
Jonagold schreef op 25-03-2024 om 11:55:
Als er geen hele grote bezwaren zijn (zoals jouw gezondheid) en jullie willen allebei heel graag nog een derde, dan zou ik daar verder geen seconde over twijfelen.
Wat is jullie grootste bezwaar? Dat het misschien geen jongetje is? Geloof me, van een meisje houd je vanzelf evenveel hoor.
Overigens hebben wij thuis zo'n gezin, twee meisjes en dan een jongen, en mijn zus en ik zijn het er roerend over eens dat een jonger broertje grenst aan kindermishandeling. Maar dat zou zomaar aan ons broertje kunnen liggen
De grootste bezwaren zijn eerder het praktische. Nu is het heel handig allemaal met 4, als we ergens heen ga 1 kindje per ouder, als je alleen met de kindjes weg gaat heb je letterlijk handen genoeg en met drie kindjes kom je een hand tekort.
En dan het financiële nu kunnen we onze dochters alles geven wat ze nodig hebben en sparen voor later. We vinden het heel belangrijk om al onze kinderen later een financiële duw in de rug te kunnen geven en met twee net handiger dan met 3.
Maar dat zijn allemaal praktische dingen uiteraard. Ergens weet ik ook dat dit gevoel bij mij niet weg gaat gaan maar toch het is uiteraard wel weer een hele aanpassing opnieuw een baby in huis en terug in de pampers..
Jonagold schreef op 25-03-2024 om 11:55:Overigens hebben wij thuis zo'n gezin, twee meisjes en dan een jongen, en mijn zus en ik zijn het er roerend over eens dat een jonger broertje grenst aan kindermishandeling. Maar dat zou zomaar aan ons broertje kunnen liggen
Hier andersom. Ik was als meisje de derde na 2 jongens en vond dat behoorlijk eenzaam want mijn broers hadden elkaar en speelden veel samen en ik viel buiten de boot. Kwam pas goed toen we volwassen waren.
Leeftijdsverschil was kleiner dan bij jullie zal zijn to.
@To: ik wilde er altijd 3. Na onze twee jongens merkte ik dat dit mentaal de max was voor me. Als oudste van man er is zijn er wel 3 kinderen in huis, maar dat is minder vaak. En door mijn ervaring als 3e na twee jongens wilde ik dat voor mijn kind juist niet
Due-scimmie schreef op 25-03-2024 om 12:24:
[..]
Hier andersom. Ik was als meisje de derde na 2 jongens en vond dat behoorlijk eenzaam want mijn broers hadden elkaar en speelden veel samen en ik viel buiten de boot. Kwam pas goed toen we volwassen waren.
Leeftijdsverschil was kleiner dan bij jullie zal zijn to.
@To: ik wilde er altijd 3. Na onze twee jongens merkte ik dat dit mentaal de max was voor me. Als oudste van man er is zijn er wel 3 kinderen in huis, maar dat is minder vaak. En door mijn ervaring als 3e na twee jongens wilde ik dat voor mijn kind juist niet
Die ervaring heb ik ook, dat het eenzaam was, omdat ik als oudste er een beetje buiten viel. Mijn zus en broer trokken heel erg naar elkaar toe. Maar dat lag aan onze karakters en onze opvoeding; mijn ouders gebruikten mij een beetje als oppas, ik moest 'de oudste en de wijste' zijn (al ben ik maar jaar ouder dan mijn zus) en dat helpt niet om het als siblings onderling gezellig te hebben. Ik wilde zelf om die reden liever geen 3 kinderen. En man was heel stellig dat hij er 2 wilde. Na de 2e heb ik nog wel heel lang hormonaal het gevoel gehad dat ik graag nog een 3e wilde, maar ik ben heel blij dat we het bij 2 gehouden hebben.
Maar dat is natuurlijk allemaal heel persoonlijk, ik wilde met mijn verhaal niet nog meer twijfel bij TO zaaien.
Ik ervaar dat 'handen tekort' eigenlijk nooit, en dan zaten ze bij mij nog veel dichter op elkaar (3 in 3,5 jaar). Zeker als je oudste nu al 5 is, dan zal het tegen de tijd dat je kleine oud genoeg is om zelf mee te lopen, al lang niet meer zo vaak zijn dat je ze allemaal een handje moet geven.
Ik vond die 3e erbij ook echt de makkelijkste overgang van alle overgangen. Van 0 naar 1 en van 1 naar 2 vond ik veel heftiger. Ik lees tot nu toe nog niet zoveel echte bezwaren, want zelfs het financiële bezwaar lijkt niet zo zeer een 'we kunnen het niet dragen', maar eerder 'we sparen minder dan als we voor 2 sparen'. Klopt dat? In dat geval zou ik je bezwaren eens gaan becijferen op hoe bezwaarlijk ze nou echt zijn. En daarmee gaan kijken of ze dat hart-gevoel overstemmen.
Qua onpraktische dingen liepen wij trouwens alleen aan tegen de nieuwe auto die er moest komen. Ze moesten allemaal nog in een stoeltje en daar passen er niet 3 van op 1 achterbank.
En over een ander geslacht krijgen als 3e kindje: ons 3e kindje is een meisje, na 2 jongens. Leuk, lekker tutten, jurkjes, popjes? Nou nee hoor, ze is 'one of the guys'! Stoeien, ravotten en als een Floddertje door het leven. Ook leuk 
91Joke schreef op 25-03-2024 om 12:14:
[..]
De grootste bezwaren zijn eerder het praktische. Nu is het heel handig allemaal met 4, als we ergens heen ga 1 kindje per ouder, als je alleen met de kindjes weg gaat heb je letterlijk handen genoeg en met drie kindjes kom je een hand tekort.
En dan het financiële nu kunnen we onze dochters alles geven wat ze nodig hebben en sparen voor later. We vinden het heel belangrijk om al onze kinderen later een financiële duw in de rug te kunnen geven en met twee net handiger dan met 3.
Maar dat zijn allemaal praktische dingen uiteraard. Ergens weet ik ook dat dit gevoel bij mij niet weg gaat gaan maar toch het is uiteraard wel weer een hele aanpassing opnieuw een baby in huis en terug in de pampers..
Praktische bezwaren zou ik niet snel belangrijker vinden dan je kinderwens. Zeker niet als jullie er allebei hetzelfde in staan. Het duurt minstens nog een jaar voor de 3e er zou zijn, dan zitten de oudsten allebei op school en heb je juist overdag alle tijd voor de jongste. En de oudste is dan al zo zelfstandig dat je daar niet echt meer 'handen' voor nodig hebt. Mijn moeder had er 3 in 3 jaar, dan is 4 handen misschien wel weinig, maar je oudste is tegen die tijd 6, dat is echt wel wat anders.
Financieel zijn er toch geen zekerheden, en er zijn hele volksstammen die hun kinderen geen startkapitaal mee kunnen geven. Die kinderen worden ook gewoon groot en zijn denk ik niet per se gelukkiger dan kinderen die wel die financiële duw konden krijgen. En die periode in de luiers, hoe lang is dat nou helemaal? Moet je jezelf daarom het plezier van nog een kind ontzeggen?
Ik snap niet zo goed wat maakt dat jullie zo twijfelen eerlijk gezegd. Misschien moet je daar dan toch nog even wat beter naar kijken. Want er zal toch wel iets achter zitten? De praktische bezwaren die je noemt zijn nou niet echt bezwaren vind ik. Een huis met 1 slaapkamer, en geen zicht op een grotere woning, dat zou ik een gegrond praktisch bezwaar noemen. Maar verder is volgens mij alles op te lossen.
Als je man bang is dat hij teleurgesteld zal zijn als het géén jongen is, zou ik er zéker niet aan beginnen.
Als jullie qua gevoel graag een derde willen zou ik het doen. De praktische bezwaren zijn niet onoverkomelijk. Ik zou er dan wel nu voor gaan en niet nog langer wachten, want het verschil met de andere kinderen wordt alleen maar groter. Op een gegeven moment zou ik niet meer terug willen naar de babytijd.
Het geslacht heb je geen invloed op. Van een meisje houd je ook. Jongens en meisjes hebben beiden hun charme en je weet nooit of het een 'typisch' jongetje of meisje wordt of juist helemaal niet.
Ik ken een gezin die een derde meisje kregen toen de oudste 5,5 en de middelste bijna 4 was. Die meisjes zijn helemaal gek met hun kleine zusje en maakten ruzie over wie de fles mocht geven, helpen met verschonen, hapjes eten voeren etc.
Als ik die meisjes samen zie, dan klapperen mijn eierstokken nog steeds.
Handen vol...je hoeft ze echt niet meer aan het handje te nemen als de jongste gaat lopen.
Andere auto...misschien, maar dat lijkt me niet onoverkomelijk.
Financieel...ik lees dat het best allemaal kan, maar misschien niet oneindig. Je kinderen iets meegeven is leuk, maar opgroeien met broertjes/zusjes is ook wat waard en leerzaam. Als je nu voor de andere kinderen geen zwemles of sportclubje kunt betalen omdat luiers te duur zijn, dan zou ik het snappen. Maar ik geloof niet dat er veel mensen zijn die zeggen 'had maar een kind minder gekregen, want dan had ik meer gekregen van jullie'.
Herfstappeltaart schreef op 25-03-2024 om 13:02:
Als je man bang is dat hij teleurgesteld zal zijn als het géén jongen is, zou ik er zéker niet aan beginnen.
Zeg dat.
Wat als het nou weer een meisje is, wil hij er dan niks van hebben? Dit zou toch wel mijn grootste bezwaar zijn voor een derde kind.
Er is wel een verschil tussen 'een jongetje erbij lijkt me leuk' en 'als het weer een meisje is, hoef ik haar niet'. Dat kan ook niet, want je hebt het kind dan al inclusief alle rechten en plichten die erbij horen.
Ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat er zo'n klein, zacht, schattig hummeltje in je armen ligt en dat je daar dan afkeer bij voelt. Als die eerste twee meiden leuk zijn, waarom een derde dan niet?
MamaE schreef op 25-03-2024 om 13:13:
Er is wel een verschil tussen 'een jongetje erbij lijkt me leuk' en 'als het weer een meisje is, hoef ik haar niet'. Dat kan ook niet, want je hebt het kind dan al inclusief alle rechten en plichten die erbij horen.
Ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat er zo'n klein, zacht, schattig hummeltje in je armen ligt en dat je daar dan afkeer bij voelt. Als die eerste twee meiden leuk zijn, waarom een derde dan niet?
Ik kende een stel waarbij papa echt perse een jongetje wilde. Uiteindelijk zijn ze tot 6 kinderen gegaan: 5 meisjes en toen eindelijk een jongen 
Afkeer had hij (gelukkig !) zeker niet van zijn meiden, maar een jongen krijgen was wel heel erg belangrijk voor hem. Alleen meisjes was niet goed genoeg. Tja, ik zou daar dus geen zin in hebben.
Herfstappeltaart schreef op 25-03-2024 om 13:02:
Als je man bang is dat hij teleurgesteld zal zijn als het géén jongen is, zou ik er zéker niet aan beginnen.
Báng dat hij teleurgesteld zal zijn he. Het is geen zekerheid.
Ik wist bij de oudste gevoelsmatig heel zeker dat het een jongetje was. Ik had ook echt even moeten slikken als het een meisje was geweest. Maar ik ben echt geen seconde bang geweest dat die teleurstelling (als je het al zo kan noemen) zou betekenen dat ik niet van mijn kind zou houden.
_Audrey schreef op 25-03-2024 om 13:21:
[..]
Ik kende een stel waarbij papa echt perse een jongetje wilde. Uiteindelijk zijn ze tot 6 kinderen gegaan: 5 meisjes en toen eindelijk een jongen
Afkeer had hij (gelukkig !) zeker niet van zijn meiden, maar een jongen krijgen was wel heel erg belangrijk voor hem. Alleen meisjes was niet goed genoeg. Tja, ik zou daar dus geen zin in hebben.
Maar dat schrijft TO niet. Je schuift die man wel heel wat in zijn schoenen zonder dat je hem kent zeg!
Jonagold schreef op 25-03-2024 om 13:30:
[..]
Maar dat schrijft TO niet. Je schuift die man wel heel wat in zijn schoenen zonder dat je hem kent zeg!
Dit verhaal deed me daaraan denken, maar je hebt gelijk: ik schuif het teveel in deze schoenen.