Even wat kwijt...
Hi dames,
Ik ben een trotse moeder van 3 boys en 1 girl van nog geen jaar. Nu ben ik de laatste tijd veel misselijk, vermoeid en heb vaak stemmingswisselingen. Dus ik dacht, laat ik eens gewoon om het zeker te weten een zwangerschapstest doen. En ja hoor... Dit was niet de bedoeling, een 5e! Iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt?
Alvast bedankt
Mamavan bijna 5
Wat wil jezelf?
En je man ?
nooit meegemaakt maar wat vind je er zelf van?
Tja, het is wel erg snel en was ook niet volgens plan. Net verhuisd, zodat iedereen zijn/haar eigen slaapkamer heeft... Dat is dus straks niet meer het geval. Man schrok wel, begon al over abortus.
Ikzelf wil absoluut geen abortus. Denk dat ik dan m'n hele leven met schuldgevoel rondloop.
dat is lastig, 5 kinderen is niet niks. Maar als jij zelf geen abortus wil zou ik dat zeker niet doen. De kids kunnen wel in een stapelbed.
Dat is schrikken, logisch! Voor jouw man ook, hij begon over abortus maar misschien ook wel meer van de schrik dan dat hij de kans heeft gehad om er over na te denken, toch?
Jullie hebben nu al een groot gezin met vier kinderen, dus wat dat betreft is dat met een vijfde toch ook een groot gezin.
succes TO laat het even bezinken allemaal!
Dat is schrikken.
Met 4 ben je al een groot gezin, met 5 natuurlijk nog. Zijn er naast slaapkamers nog andere dingen die lastiger worden?
Kunnen slaapkamers bijvoorbeeld anders ingedeeld worden?
Hier was de jongste, de vijfde, ook een verrassing 😅.
Wij hadden ook een beetje vergelijkbare gedachten. Toch zat mijn man de dag erna een kamer in te tekenen op de plattegrond van het huis 🤭. Ze is nu net elf en over een paar maanden gaat ze alweer naar het VO. Toen de vijfde geboren werd waren de andere kinderen 1, 3, 10 en 12. Tussen de jongste drie zit steeds 1,5jr.
Druk? Dat was het soms maar dat was het met vier ook geweest. Alleen omdat de andere jongere kinderen ook nog heel klein waren kwam ik soms wat handen tekort 😅.
Gezien je andere topic over je 'schatje' van 6jaar, zou ik toch nog even goed nadenken over 'schatje' nummer 5...
Je wil je kinderen een stabiele basis geven, die is er nu niet.
KillerQueen schreef op 12-03-2023 om 14:50:
Gezien je andere topic over je 'schatje' van 6jaar, zou ik toch nog even goed nadenken over 'schatje' nummer 5...
Je wil je kinderen een stabiele basis geven, die is er nu niet.
wat adviseer jij dan, een abortus aan iemand die zelf zegt absoluut geen abortus te willen? 
Dan heb je 4 kinderen en een trauma straks...ook fijn.( not)
Waar ze nu al over na moet denken is over anticonceptie na deze zwangerschap.. misschien zelfs wel definitief ( sterilisatie dus, maar ook daarvoor geld dat het haar eigen keuze moet zijn)
Leene schreef op 12-03-2023 om 15:51:
[..]
wat adviseer jij dan, een abortus aan iemand die zelf zegt absoluut geen abortus te willen?
Waar ze nu al over na moet denken is over anticonceptie na deze zwangerschap.. misschien zelfs wel definitief ( sterilisatie dus, maar ook daarvoor geld dat het haar eigen keuze moet zijn)
Onstabiele situatie is anders ook geen pretje voor de andere 4 kinderen. Dat tekent je ook voor de rest van je leven.
KillerQueen schreef op 12-03-2023 om 17:49:
[..]
Onstabiele situatie is anders ook geen pretje voor de andere 4 kinderen. Dat tekent je ook voor de rest van je leven.
Nee maar de situatie is blijkbaar al onstabiel. Ook nu al. Wordt die minder onstabiel door een abortus? dat is de vraag. Er kan ook gekeken worden welke hulp deze moeder en haar gezin nodig hebben ook nu ze opnieuw zwanger is. Abortus wordt wel eens teveel als een soort oplossing gepresenteerd. Of zo van "nou daar ben je dan van af, hoef je je dáár tenminste geen zorgen om te maken" Maar als je niet uitkijkt creëer je er een ander probleem bij. Als (ex) verloskundige veel vrouwen meegemaakt met een abortus in het verleden. Sommige vrouwen waren daar nog opgelucht over of hadden geen problemen. Maar anderen waren compleet emotioneel onder uitgegaan. Ook al waren ze op zich niet tegen abortus. Als iemand al zo duidelijk aangeeft geen abortus te willen, zou ik het er niet doorheen rammen. En dan ook nog emotioneel onder druk zetten "hoe kun je nu doorgaan met deze zwangerschap, dat is slecht voor je andere kinderen"
Heb je dan niet in de gaten dat je op zo'n manier iemand compleet emotioneel klemzet. Want ze gaat het emotioneel heel zwaar krijgen als ze tegen haar zin een abortus moet ondergaan en ze gaat zich mega schuldig voelen door opmerkingen als " nou hoe kun je doorgaan met deze zwangerschap dat is slecht voor je andere kinderen"
Natuurlijk had ze nu beter niet zwanger kunnen worden maar kom op het gaat niet over een vakantie of een nieuwe jas die je wel of niet koopt.
Ik hoop dat ze hulp vindt voor haar andere kind(eren).
TO als je twijfelt over wel of niet doorgaan met deze zwangerschap zou ik contact zoeken met het FIOM. Bieden onafhankelijke neutrale informatie en je kunt dan in ieder geval ook je verhaal kwijt. Sterkte met alles en alle beslissingen die je moet maken.
Ik ben het helemaal eens met Leene. Een abortus moet je niet onder druk van anderen doen. Ik zou in deze situatie wel kijken: dat ‘absoluut niet’ is dat een reflex, iets wat ik ‘nou eenmaal altijd zo gevonden heb’? In dat geval kun je kijken of de vaste gedachten die je erover hebt nog wel bij je passen, en bij deze situatie passen. Ik vind het belangrijk dat je jezelf de ruimte geeft om het eerlijk te overwegen. Het is nogal wat om een vijfde kind te krijgen als het toch al helemaal niet soepel loopt in je gezin. Dat kan veel extra druk gaan geven voor jezelf en alle andere gezinsleden. Als je ervoor kiest, is dat je goed recht. Maar het staat je echt vrij om er niet voor te kiezen. Schuldgevoel is niet vanzelfsprekend of onvermijdelijk. Het lijkt mij de moeite waard om die vrijheid eerst wat meer te gaan voelen en dan te kijken of de directe keuze ‘absoluut geen abortus’ nog steeds hetzelfde is. Praten met het FIOM om je gedachten op een rijtje te krijgen, lijkt mij ook een goed idee.
" Ik ben het helemaal eens met Leene. Een abortus moet je niet onder druk van anderen doen. Ik zou in deze situatie wel kijken: dat ‘absoluut niet’ is dat een reflex, iets wat ik ‘nou eenmaal altijd zo gevonden heb’? In dat geval kun je kijken of de vaste gedachten die je erover hebt nog wel bij je passen, en bij deze situatie passen. Ik vind het belangrijk dat je jezelf de ruimte geeft om het eerlijk te overwegen."
Helemaal mee eens. Ik vraag me ook af hoe absoluut die afwijzing van abortus is.
" Ikzelf wil absoluut geen abortus. Denk dat ik dan m'n hele leven met schuldgevoel rondloop"
Is dat omdat je werkelijk van binnen voelt dat je geen abortus wilt, of omdat je ten diepste tegen abortus bent (althans, voor jezelf), of heb je het idee dat er van je verwacht wordt dat je daar een schuldgevoel over gaat hebben?
Het rotte is: dat kan niemand voor jou bedenken, want we kunnen niet in je hoofd kijken.
Misschien is het een idee om contact te zoeken met het FIOM, daar hebben ze ervaring met het bespreken van dit soort problemen en daar kunnen ze misschien helpen om voor jezelf te bedenken wat je nou echt wil en wat voor jou wel en niet acceptabel is.
Leene schreef op 12-03-2023 om 15:51:
[..]
wat adviseer jij dan, een abortus aan iemand die zelf zegt absoluut geen abortus te willen?
Waar ze nu al over na moet denken is over anticonceptie na deze zwangerschap.. misschien zelfs wel definitief ( sterilisatie dus, maar ook daarvoor geld dat het haar eigen keuze moet zijn)
Er is niks mis mee dat er iemand oppert om daar nog eens goed over na te denken. Je eerste reactie kan wel zijn dat je absoluut geen abortus wil (Volgens mij een vrij normal reactie voor het gros van de moeders) maar je doordat je dat pertinent zo hard van tafel veegt direct, kun je onmogelijk nog een rationele beslissing nemen over wat de juiste handeling is in deze.
Dat is een vrij zakelijke benadering van een vrij emotionele keuze, maar godsamme zeg. Die situatie is dus al allesbehalve fijn en stabiel en dan gooi je een 5e kind nog even in dezelfde ellende. Nog los van je emotionele overwegingen, heb je goddorie ook een bepaalde plicht richting het kind dat je op de wereld zet.
Elpisto schreef op 23-03-2023 om 12:35:
[..]
Er is niks mis mee dat er iemand oppert om daar nog eens goed over na te denken. Je eerste reactie kan wel zijn dat je absoluut geen abortus wil (Volgens mij een vrij normal reactie voor het gros van de moeders) maar je doordat je dat pertinent zo hard van tafel veegt direct, kun je onmogelijk nog een rationele beslissing nemen over wat de juiste handeling is in deze.
Dat is een vrij zakelijke benadering van een vrij emotionele keuze, maar godsamme zeg. Die situatie is dus al allesbehalve fijn en stabiel en dan gooi je een 5e kind nog even in dezelfde ellende. Nog los van je emotionele overwegingen, heb je goddorie ook een bepaalde plicht richting het kind dat je op de wereld zet.
In een andere topic heeft deze moeder geschreven dat ze echt geen abortus wil, weet even niet meer welke, ze heeft verschillende topics geopend volgens mij.
En natuurlijk is het goed om daar nog eens goed over na te denken ik zeg ook nergens dat ze dat niet moet doen. Ik geef ook het advies om het FIOM te raadplegen.
Waar ik wel tegen ageer is tegen de felheid waarmee wordt gezegd: "je heb goddorie ook een plicht tegen het kind dat je op de wereld zet, dit is slecht voor je andere kinderen" etc etc.
Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat ze beter niet zwanger had kunnen worden, dat ze eens goed moet nadenken over een meer definitieve vorm van anticonceptie. Maar om een abortus te presenteren als enige oplossing voor 'dit probleem' is te kort door de bocht. Er zijn ook andere vormen van hulp die deze moeder (en vader) kunnen inschakelen. Talloze voorbeelden gezien van in eerste instantie niet geplande zwangerschappen in lang niet altijd goede situaties waarbij met andere hulp dan een abortus toch een kind werd geboren. En die kinderen groeien in een flink deel ook nog gewoon gezond op. Er zijn ook echt voorbeelden te noemen van kinderen die uitermate gewenst waren maar die later ook in heel rotte omstandigheden terecht komen. Wat te denken van al die vechtscheidingen. En die komen ook voor bij goed opgeleide mensen waarvan iedereen altijd dacht ze alles zo goed georganiseerd hadden.
Het leven is niet zo zwart/wit> en waar ik me helemaal kapot aan erger zijn mensen die van een eind roepen: "nou duidelijk hé, abortus, wil je dat niet? nou ongelooflijk wie laat nu een kind in deze omstandigheden komen, dan moet je het zelf maar weten hoor" en vervolgens lopen ze door.. denken niet na over andere hulp die mogelijk is. En vinden zichzelf vervolgens vreselijk vrouwvriendelijk omdat ze voor het recht op abortus zijn ( en geloof mij ik ben ook echt niet tegen het recht op een veilige legale abortus) maar o wee als een vrouw dat dan niet kiest.. dan moeten ze het zelf maar weten die domme mutsen.
Ik weet het ik chargeer maar als een vrouw het recht heeft op een abortus heeft ze volgens jou dan ook recht om het kind te houden ook als dat betekent dat ze extra hulp nodig zal hebben om het gezin op de rit te houden?