grote crush tijdens relatie, hoe voelde dat erna?
Ik heb behoefte om wat verschillende invalshoeken te horen van mensen die in een lange relatie hebben gezet en daarbij verliefd zijn geworden op iemand anders, maar toch gekozen hebben voor de primaire partner.
Hoe verliep dat qua gevoel voor die ander die erbij kwam? Is dat 100% wegge-ebt na verloop van tijd en heb je daar ook hard voor moeten werken? Wat voor keuzes heb je moeten maken om je 'oude' partner een kans te geven en de crush van je af te schudden? Is er altijd gevoel gebleven maar was de keuze rationeel? Zal je voor die ander altijd een zwakke plek blijven houden. Of is het een mooie herinnering aan een bepaalde tijd en zou je nooit meer iets met die ander willen? Ik ben benieuwd wat maakt wat je voelt. Wat was van invloed op je gevoel voor je eerste partner en op je verliefdheid voor die ander?
Ik vraag dit voor mezelf, om dingen een plek te proberen te geven. Daarin wil ik graag meer een kijkje in het hoofd en hart van de ander.
Ik heb de vraag oprecht geschreven, zonder ook maar het idee te hebben dat deze anders opgevat zou worden. Ik was eerder verbaasd om te lezen dat mensen dachten dat het om mij ging. Want ik heb dat nooit zo -bewust of onbewust- willen suggereren. Zoals gezegd was ik verbaasd om te lezen dat het werd geïnterpreteerd dat ik degene was met die gevoelens.
Ik schrijf dit voor mezelf was ook geen zin die voor mij betekende dat dit om mijn gevoelens ging. Ik schrijf dit voor mezelf, was om te verduidelijken dat het geen theoretische vraag was voor een discussie. Maar dat ik behoefte had aan die ervaringen te horen. Nogmaals, het spijt me als jullie je bedrogen voelen. Dat was alles behalve mijn intentie. Ik begrijp zelf niet goed waarom het erger is om te weten dat ik aan die andere kant sta, want iedereen kan meelezen. Van welke kant je het ook bekijkt. Ik heb het nu drie keer overnieuw gelezen en kan het er zelf echt niet uit opmaken. Ik denk dat jullie eerder op elkaar hebben gereageerd en de aannames, dan op mij. Maar in alle gevallen wordt het vervelend gevonden, of ik dat nu begrijp of niet en dat spijt me.
Bedankt voor de eerlijke reacties. Ik begrijp dat er geen behoefte meer is om hier vanuit jullie verder over uit te wijden.
Het is een gevoelig onderwerp dus dan is openheid over het waarom van je topic wel fijner. Dit kwam nu over als een dubbele agenda.
Ik denk dat je na de eerste reacties had moeten bijsturen. Je reageert alleen op de bijdragen van iemand die ‘de partner van’ is, terwijl anderen hun verhaal ook doen.
Nu, na de nodige reacties en een paar weken later, ‘onthul’ je waar het je om te doen was. Misschien had je dat dan beter niet kunnen doen, of juist in de openingspost.
Ik begrijp dat het niet je bedoeling was om mensen te kwetsen, ik ben niet boos op je.
Diyer schreef op 29-02-2024 om 23:28:
Ik begrijp zelf niet goed waarom het erger is om te weten dat ik aan die andere kant sta, want iedereen kan meelezen. Van welke kant je het ook bekijkt. Ik heb het nu drie keer overnieuw gelezen en kan het er zelf echt niet uit opmaken.
For what it's worth, ik zie het probleem ook niet. Het staat eenieder vrij een topic te openen en het staat eenieder vrij om er op te reageren. Ongeacht invalshoek.
Je titel is ook volledig legitiem in jouw situatie: logisch dat je wil weten hoe iemand die verliefd is geworden op een ander tijdens de relatie zich daar later over voelt.