Korte opname of niet? Help

Wat ik in andere contexten wel eens lees (hier, viva of in tijdschriften): familie kan uitgenodigd worden voor gesprek samen met de hulpverlener en cliënt , maar meer ter info/uitleg niet om een gezamenlijke therapie te doen. Volgens mij niet verplicht ook niet met een opname, maar het fijne weet ik er niet van.

Onlyhuman schreef op 25-02-2024 om 09:08:

Dank gebruikersnaaminvullen, doemijdieglazenbolmaar en jillz. Als je het altijd goed wil doen is het gewoon doodeng voor mezelf te kiezen in deze. Door het gebrek aan steun. En ik weet dat ze doodsbang is dat zij het allemaal ‘fout’ gedaan heeft. Is ze al meerdere keren over uitgevallen. Dat onze band verpest is door therapie, haar aversie naar m’n psych opmerkingen etc. Dat ik dingen oprakel en bij haar wil leggen maar ik weet niet hoe het in die tijd was etc etc. Maar ik doe dit niet voor schuldvraag. Als ik iemand kwalijk neem is het mezelf. Ik had of geen kinderen moeten nemen in hoop mij zo fixen of ik moet m’n verantwoordelijkheid nemen en hun een zorgeloze jeugd bieden. Dus moet aan de slag met mezelf. Ik ga aangeven opname te doen. Dank voor meedenken iedereen.
Heeft iemand ervaring met opname? Wat je kan verwachten? En of je daar na opname ook onder behandeling blijft of dan terug mag naar oorspronkelijke verwijzer?

Ontzettend goed van jouw dat je deze stap neemt!💪

Mijn moeder is een aantal keer opgenomen geweest. 
We zijn er bewust heel open over geweest want dan hoef je daarna niet uit te leggen dat het geen vakantie was of je steeds te herinneren welk verhaal je ook al weer bij wie hebt opgehangen. 

Je hoeft geen details te geven natuurlijk. Je kunt gewoon zeggen 'ik ben een tijdje opgenomen geweest want het ging niet zo goed. Dat was een moeilijke beslissing maar het was nodig.' 

Ach met een zwaar gehandicapte zus waren wij toch al geen standaard gezin. Dus ruimte namen we altijd al wel in. 
Het is niet dapper, het is vooral heel lui want daardoor maak je het voor jezelf makkelijker en hoef je niet de hele tijd bezig te zijn met energie verspillen om het maar verborgen te houden.

Iedereen mag er zijn, niet alleen de hardste schreeuwers. En als je hulpverlener het voorstelt valt het niet mee, want dat stellen ze echt niet zomaar voor met de krapte die er is binnen de zorg. 

Nee, het is juist veel erger en meer noodzakelijk dan dat je het hier voor doet komen.

Je kunt pas voor anderen zorgen als je goed voor jezelf zorgt, neem die ruimte gewoon in, jij hebt net zo veel recht als een ander. 
Ga recht op staan, maak je groot en zeg tegen jezelf in de spiegel: IK BEN ER EN DAT IS GOED! IK GA MIJN PLEK INNEMEN. Want houding maakt veel uit bij hoe de boodschap overkomt. 

Omdat wij zowel met mijn zus als met de opname van mijn  moeder heel nonchalant omgingen was het voor anderen ineens ook geen ding meer, het was gewoon zo. 

Hoe een opname eruit ziet, hangt heel erg af van de locatie en het doel.
Ik ben diverse keren opgenomen geweest, van intensieve behandelopnamen tot crisisopnamen.
De laatste locatie waar ik was, heeft al zoveel verschillende afdelingen, dat er geen algemeen antwoord is.

Maar kennelijk ligt er wel een enorm stigma op. 
Eigenlijk zou je een ander niet moeten laten bepalen of jíj iets nodig hebt.

Only Human, ik zie je in diverse berichten steeds zoeken naar een extra bevestiging dat hoe het met je gaat erg genoeg is voor opname. Diverse mensen hebben dat al aan je bevestigd, en belangrijkste van dat alles, je behandelaar zegt dat dat zo is. Je bent moeder, als je het niet voor jezelf kunt verantwoorden, doe het dan voor je kinderen. Je gaat geen zekerheden of garanties krijgen, maar je weet straks wel van jezelf dat je er alles aan doet om je beter te voelen. Alleen dat al kan een bron van zelfvertrouwen zijn Je bent dat waard, je gezin is dat waard. Sta jezelf toe om op te houden met dat draaien en zet die stap!♥️

Ik denk dat het niet om ‘nodig’ gaat, maar om: wat is het meeste helpende in jullie situatie. 
Ze heeft het niet zo handig aangepakt maar dat ze twijfelt vind ik niet zo gek. 
Het is niet niets, opname, en meestal ook verre van fijn. Een noodzakelijk kwaad soms.