Aan welke regels heb jij je niet gehouden tijdens de pandemie?

_Audrey schreef op 28-06-2023 om 23:29:

Ach ja, de mondkapjes. Die propte ik ook in mijn tas of zak voor hergebruik. Als je zag hoe mensen daarmee omgingen hadden ze weinig nut: onder hun neus, onder hun kin, even opzij als je moet niezen of hoesten, etc.

Ja, dat was een farce. Eerst verkondigen dat die mondkapjes niet werken tegen dit soort virussen en ze vervolgens verplichten. En als je dan zag hoe mensen ermee om gingen... 

Sowieso was de logica soms ver te zoeken. 

Ik heb me op openbare plekken aan de afstand gehouden, ik kan niet voor anderen beslissen of ze een risico willen nemen. Regelmatig handen wassen deed ik al. 

Verder heb ik me eigenlijk nergens aan gehouden geloof ik. 

Ik heb me aan alle regels gehouden. Wilde het niet op mijn geweten hebben om kwetsbare mensen in mijn gezin te besmetten. Alleen dat mondkapje deed ik soms even onder mijn neus als ik geen steek zag omdat mijn bril besloeg 

Enige suffe overtreding: tijdens het praatje op de stoep, bij mijn dochter die ik boodschappen bracht omdat ze corona had, moest ik héél nodig plassen ... dus snel naar haar wc en binnen een minuut er weer uit - met een coronabesmetting 

Ik heb geprobeerd mij zo goed mogelijk aan de regels te houden, omdat ik het niet op mijn geweten wilde hebben als iemand door mij ernstig ziek zou zijn geworden. Ik zou mij mijn leven lang schuldig hebben gevoeld. Daarbij vond en vind ik mijn vrijheid niet meer waard/belangrijker dan die van anderen en dat betekende voor mij dat we allemaal ons moesten inzetten en niet enkel de verantwoordelijkheid bij de kwetsbaren en de ziekenhuizen leggen. Daarbij vond ik het ook belangrijk dat als iemand vanwege een andere ernstige aandoening dan corona ook nog in het ziekenhuis terecht zou kunnen. Want de gevolgen van al die besmettingen waren zoveel groter dan enkel die besmettingen. Ik had en heb dan ook een maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel waar ik mij door liet leiden.

Door mijn autisme vond ik het overigens wel heel stressvol. Vooral door al die mensen die er scheit aan hadden en dat je die mensen ook niet altijd kon mijden. Zeker niet als je een keer naar een winkel of in de trein moest.

Ook voor mij voelde de regels soms tegenstrijdig, maar ik snap dat ze ergens een grens moesten trekken. Dus in plaats van alles dan maar negeren, was ik eerder nog wat voorzichtiger. 

Nadat ik zelf ziek werd, werd ik nog voorzichtiger. Niet alleen omdat ik zo beperkt was geworden dat mijn wereld toch al niet groter was dan dat het was door de maatregelen, maar ook omdat ik zelf één van de kwetsbaren was geworden. Niet in de zin dat ik dood ga van een virus, maar wel dat het mijn immuunsysteem zo ontregelt dat ik van één besmetting een half jaar moet herstellen voordat ik weer een beetje in de buurt ben van het niveau dat ik daarvoor had (en dat is al niet bepaald hoog).

Ik heb me aan alle regels gehouden, omdat ik zelf in een omgeving werk waar ik een hoog risco op besmetting liep. Ik wilde het echt niet op mijn geweten hebben dat ik iemand zou besmetten. 

Ik ben in die eerste lockdown een dag naar het centrum Amsterdam geweest. Toen nog werd geadviseerde om thuis te blijven en alleen de deur uit te gaan als het echt niet anders kon. Toen we nog geen idee hadden wat ons te wachten stond. 
Ik ging met de trein, waar ik nagenoeg alleen in zat en het voelde ook bijna als een zware overtreding (wat het juridisch gezien natuurlijk niet was, maar sociaal-maatschappelijk wel). 

Ik wilde zo graag die binnenstad van Amsterdam zien zonder drommen toeristen. Het was echt surrealistisch stil, leeg en heel bijzonder. De negen straatjes en de Wallen zónder mensen, wanneer zie je dat nou? Ik ben uiteraard nergens binnen geweest, want alles was dicht, maar ik heb kilometers gewandeld op plekken waar ik normaal bijna niet meer kwam omdat het overgenomen was door toeristen. 

Na deze ene escapade (echt!) heb ik me de rest van de pandemie heel keurig aan alle regels gehouden. Ook qua bezoek en testen en afstand enzo. Wat gewerkt heeft, want Het Virus heeft mij (nog) niet weten te bereiken. 

ik heb me altijd aan de regels blijven houden, ik werk in de zorg dus heb van dichtbij meegemaakt wat voor ellende dat virus was. 

Ik heb mij ook aan alle regels gehouden. Werk in de theatersector en wilde zo snel mogelijk weer aan de slag. Dat had een hogere prioriteit dan mijn mening over of regels nou zinvol waren of niet.

Ik heb me aan bijna alle regels  gehouden. Eentje niet:  Rekende vriendin van zoon wel tot onze bubbel al zou dat officieel niet mogen en dochter kwam ook thuis.
Werkte in de noodopvang waar t vol zat met kinderen uit veel verschillende gezinnen. Dat was wel raar, school mocht niet maar bij ons was t in de 1e lockdown toen de essentiele beroepen redelijk opgerekt waren nog drukker dan normaal op de gewone opvang….die dus niet open mocht.

Ik sluit met aan bij alle verstandige mensen hierboven.  Die regels waren er niet voor niets.

Toen wij voor de eerste keer een besmetting hadden binnen het gezin waren er al testen beschikbaar. Mijn zieke man had getest maar de test was negatief dus we dachten dat het een andere verkoudheid was.  Man zat dus gewoon aan de eettafel als we aten.  3 dagen later werd ik ook ziek en mijn test was wel positief.  Toen nog een keer een test gedaan bij mijn man, die nog steeds ziek was en toen was de test wel positief. We sliepen op dezelfde kamer in hetzelfde bed dus heel gek was het niet.  De andere twee gezinsleden zijn toen niet ziek geworden.
Bij de besmettingen die volgden hebben we binnen het gezin wel afstand gehouden maar niet de zieke afgezonderd in een eigen kamer.  We zaten gewoon met 4 aan de 6 persoons eettafel te eten maar wel ver uit elkaar.  De persoon met klachten die niet echt ziek was had dan wel het privilege om niet te hoeven helpen met de vaat, zodat contactmomenten niet te lang duurden.

Met deze manier van zelf (binnen het gezin wel overlegd) de regels interpreteren en uitvoeren zijn we er steeds in geslaagd besmetting van anderen binnen het gezin te voorkomen. 
Met zijn vieren hebben we 6 keer een besmetting gehad die,  op 1 na, allemaal ergens anders zijn opgedaan. 

Andere regels heb ik allemaal opgevolgd. 

De avondklok, 1 of 2 keer (te laat ergens vertrokken), géén controle.
Én man verzuchtte eens dat hij er voor over had naar België te rijden voor een knipbeurt. Een vriend gebeld of hij geen kappers kende in België maar die riep meteen dat zijn buurman aan huis knipte. Heerlijk, daar waren we echt aan toe. 

De kinderen (VO) zaten beiden in een klas die uiteindelijk een paar weken naar huis is gestuurd op last van de GGD omdat de besmetting bleef rouleren, maar zelf hebben ze nooit Covid gehad. Mijn man wel 2x maar ik ook nooit. Ondanks dus het steeds meer besmettelijke karakter van elke nieuwe variant.