Zoon van 5 mag middagen niet meer naar school
Goedemiddag,
Wij hebben het op het moment erg moeilijk met de volgende situatie.
Wij hebben nu 2 zoons, onze oudste is bijna 8 onze (nu nog jongste) is 5. (ik ben 36 weken zwanger van onze derde).
Wij hebben toen der tijd voor onze oudste een school uitgekozen. Wij waren gaande weg niet heel tevreden over deze school. Onze zoons zijn echt twee totaal verschillende kinderen. Onze oudste laat aan alle kanten gewenst gedrag zien, onze jongste is rebelser en tast duidelijk zijn grenzen af.
Ondanks dit verschil hebben wij thuis geen problemen. Het is een lief mannetje dat als je grenzen geeft thuis, hij zich daar in kan vinden. Hij kan bozer worden als een ander kind, maar blijft hier thuis niet in hangen. Is nog nooit agressief geweest of dus danig dat er geen contact meer mee is te krijgen.
Op school is dit echter heel anders.
Op het moment dat hij naar school is gegaan is onze onvrede over de school gegroeid. Via via hoorde wij dingen over onze zoon. Zodra wij in gesprek gingen met de leerkracht, werd dit ontkracht. Het was een gewoon kindje wat meer grenzen nodig had. Niets om ons zorgen over te maken. Meerdere keren gesproken met directie, juf en ib.
Vorig jaar April (onze zoon was toen nog net geen 5 jaar) is hij geslagen door een juf in zijn gezicht. Wij hebben onze beide zoons per direct van deze school gehaald en zij zijn naar een andere school gegaan.
Op deze school zijn wij erg tevreden over de communicatie. Wij worden van alles op de hoogte gehouden en werken als een team om onze zoon heen. Echter gaat het niet goed met onze zoon in de klas. Hij kan soms zo boos zijn, dat hij blokkeert, met stoelen en tafels schuiven en kan gaan schelden. Ook heeft hij eens de juf geslagen en geschopt 
.
Wij hebben zelf al van alles geprobeerd, beloningssystemen, praten, pictogrammen, noem maar op. Ik ben zelfs een aantal weken mee gaan draaien om het positieve gedrag te stimuleren. Zolang ik erbij was, liet hij gewenst gedrag zien, maar zodra ik weg was, werd hij al snel weer de oude in de klas.
Volgens de leerlijnen loopt hij voor in zijn ontwikkeling, rekenen 1 1/2 jaar en geletterdheid een jaar. (hij kan al aardig lezen en schrijven, rekenen vind hij heel erg leuk).
Vorig jaar november zijn wij bij de GGZ gestart met onderzoeken om in zijn hoofdje te kunnen kijken. Afgelopen maandag heeft hij zijn laatste onderzoek gehad en aankomende maandag krijgen wij de uitslagen. Autisme is uitgesloten en ADHD heeft hij wat trekjes van, maar niet dusdanig dat dit zijn gedrag op school kan verklaren. Dit is inmiddels aan ons medegedeeld. Zijn laatste onderzoek was een intelligentie onderzoek, hier van hebben wij nog geen bericht (krijgen wij pas maandag).
Gister moesten mijn man en ik op gesprek komen bij de IB'er van school. In dit gesprek hebben wij te horen gekregen dat hij in elk geval tot we een vervolg gesprek hebben n.a.v. de uitslagen van de GGZ en rondetafelgesprek, onze zoon de middagen niet meer naar school mag komen. De leerkracht heeft haar grens aangegeven.
Wij hebben het hier heel erg moeilijk mee. Als zij het nu al niet meer weten, waar gaat dit dan heen? Hij is pas 5 jaar. Wij willen koste wat het kost op deze school blijven, ook vanwege onze oudste zoon die ook al eens heeft moeten veranderen van school vanwege deze hele gebeuren.
Ook gaf de school aan dat speciaal onderwijs waarschijnlijk geen optie is aangezien hij daar te slim voor zou zijn. Maar wat moeten we nu?
Hoe komt dit ooit goed?
Is er iemand die zich hier in herkend, eigen ervaringen?
Groeten Linda
Toch: gedrag van betreffende kind lijkt me duidelijk
Althans, naar wat Linda85/TS beschrijft, laat het kind uitstekend zien wat het/hij nodig heeft:
"Het grootste probleem in de klas is dat hij veel aandacht vraagt, eigenlijk continu, kan slecht tegen onrecht, heel erg regelgevoelig. Als een kindje 15 keer springt terwijl 10 keer is afgesproken, kan hij daar erg van overstuur raken. Overstuur als in de zin van, het tegen willen gaan, confrontatie aangaan en de juf hier op wijzen.
Als hier niet op gereageerd wordt (voor zijn gevoel) wordt hij boos, handen over zijn oren en wil hij niet meer bij de groep zijn (gaat dan aan de kant zitten bij gym bijvoorbeeld)."
Zijn gedrag laat zien wat hij wil: hij vraagt aandacht voor het feit dat de regels/afspraken niet worden gevolgd, wil de juf erop wijzen, en als de juf dan niet adequaat (voor hem!!!) reageert, sluit hij zich af (handen over de oren en gaat aan de andere kant zitten). Dan wil hij er niets meer mee te maken hebben.
Ik vind dit uitstekend leesbaar gedrag, ik begrijp het prima.
Wat ik nu oa beschrijf zijn voorbeelden uit de praktijk, vanuit de observaties vanuit school. De juf krijgt op dat moment geen contact met hem. Als zij met hem op de gang gaat en hem vastpakt om tot hem door te dringen is het nu 2 keer gebeurt dat hij heeft geslagen of geschopt.
Wij hebben hem meteen opgehaald en zijn boos geworden om wat hij heeft gedaan. Wat er ook de reden van is, er is niets wat zijn gedrag goed praat!!! Wij accepteren dit dan ook niet, maar het is nu helaas wel al 2 keer gebeurt.
Zijn frustratie, onveiligheid of hoe je het ook wil noemen, komt ergens vandaan. Het kan niet dat als het een lastig opvoedbaar kind is dat dit alleen maar op school zo extreem tot uiting komt in tegenstelling tot thuis en andere situaties."
Wat de juf hier doet is over zijn grenzen heen gaan. Samen met het kind op de gang gaan, hem vastgrijpen en dwingen contact te krijgen (waarschijnlijk ook met een zin als: kijk me aan als ik tegen je praat...), op een moment waarop hij al gestresst is, is voor hem veel te bedreigend. Het enige wat hij dan kan doen om te laten weten dat ze te ver gaat is tegen haar duwen of schoppen. Je kunt ook niet meer als vijfjarige.
Kortom, hij is heel duidelijk, alleen ze reageren verkeerd op hem.
Ik vind trouwens dat je je zoon niet moet afvallen. Waarom moet hij direct als een crimineeltje worden afgehaald? De juf moet leren met hem om te gaan, hij is het kind wie het allemaal overkomt.
Allereerst: praat eens met je zoon. Vraag hem eens hoe het komt dat dit zo gebeurt. Op een moment dat hij goed in zijn velletje zit, als een gesprekje en niet verwijtend. Je zult verstelt staan wat een inzicht zo'n ventje op deze leeftijd al kan tonen.
Hij snapt zeker wel dat dit een probleem is. Probeer dan samen met hem een oplossing te bedenken.
Onze zoon kon op dezelfde manier gestresst raken, en dan ook helemaal over de rooie gaan van zo'n aanpak. Wat wij hebben afgesproken met school is dat ze hem op zo'n moment juist even laten. Hij mag afkoelen (bijv. even gaan lezen, of even naar de wc) en een uurtje later komt de leerkracht er dan op terug.
Het kind is dan niet overprikkeld, en kan er later veel beter over praten.
Overigens: het voorbeeld betreft onze zoon zonder diagnose.
Onze zoon met diagnose kon dit gedrag ook vertonen. Ik vind het dan ook zoals ik al schreef hierboven, erg herkenbaar. Onze zoon met diagnose heeft een autismespectrumstoornis...
(Het gedrag wat ik bedoel: je druk maken over het volgen van regels, daarmee naar de juf/meester, en overstuur raken als die er niets mee doet... Uitflippen bij dit soort gesprekjes op de gang, veel aandacht vragen... )
Ik snap dat je benieuwd bent naar de uitslag van de iq-test, maar ik denk dat een oplossing voor de school vooral ligt in een leerkracht die meer kijkt naar en inspeelt op wat het kind nodig heeft. Een juf die samen met het kind een oplossing verzint wil ook wel eens helpen. Dus niet een opgelegde oplossing ('vind je ook niet') maar echt samen met het kind overleggen en de oplossing zoeken.
Je schrijf dat de school aangeeft dat ze bang zijn dat de juf uitvalt. Is ze jong/nieuw/onervaren of juist een oude rot (misschien wel vastgeroest in een bepaalde aanpak)? Dat mag geen reden zijn om jouw kind voor halve dagen onderwijs te weigeren. Dan moet de juf ondersteuning krijgen...
Eens ook met M. Lavell. Naar de onderwijsconsulent!!
Beledigd
Het vervelende van praten met een onderwijsconsulent kan zijn dat de school zich beledigd voelt. Want de ouder heeft met derden gesproken over de misstanden op de school waarbij de juf belangrijker is dan de leerling. Er zijn schoolleiders die dat een aantasting vinden van hun imago.
Als een kind geen goede klik heeft met de juf, kan verplaatsing naar een nevenklas een optie zijn. Dergelijk advies zal een onderwijsconsulent ook overwegen. Dus voor je naar de consulent stapt, bespreek het met de schoolleider. Zij willen de problemen ook graag binnenshuis houden.
Iemand die buiten de schoolbank klapt, wordt snel gezien als gevalletje wantrouwen, conflict ( door de ogen van de school). Met een consulent heb je meer kennis van zaken en sta je sterker maar ook een consulent kan de school niets verplichten. Die macht hebben ze niet.
Je kan dus meegaan in het plan, als dat voor een half jaar duurt en in jullie situatie haalbaar is. Laten ze je kind voor de middag werk meegeven. Volgend jaar heeft hij misschien een betere leerkracht, ( liefst een meester). Hier zei de psycholoog; " Je moet het spel meespelen om zodoende een conflictsituatie te vermijden. Volgend jaar nieuwe leraar nieuwe kansen, als je vertrouwen hebt in deze school."
Ja maar
je hoeft toch niet direct een conflict te gaan voeren. Ik kan mij zo voorstellen dat je eerst een gesprek hebt waarin je de situatie uitlegt en adviezen krijgt. Dan probeer je het, gewapend met meer en duidelijke informatie over wat wel en niet mag, gangbaar is enz., eerst zelf.
Lukt dat niet, dan pas met een derde erbij.
Ik ga er vooralsnog van uit dat je je in een dialoogsituatie bevindt, of deze creëert. Een dialoog waarin je de situatie bespreekt en naar oplossingen zoekt. Dit kan best nu nog, want je kunt aangeven dat je het hebt laten bezinken, en nu de zaak opnieuw wilt bespreken.
Zelfs uit te hand gelopen situaties worden meestal echt wel bijgelegd.
Ik zelf vind het dat je een kind van vijf een vreemde boodschap meegeeft als hij nog een half jaar 's middags niet meer naar school mag. Wel handig misschien voor nu, maar ga je dit ook weer doen in groep 3, of 4 of 5?
Ik geloof ook in geven en nemen, maar dan wel in overleg. En erop hopen dat hij volgend jaar misschien een betere leerkracht krijgt...
Uitslag test
Linda, als het goed is hebben jullie gisteren toch de uitslag van dat IQ-onderzoek gekregen? Wat is daaruit gekomen?
Uitslagen GGZ
Paar heftige dagen achter de rug. We hebben inderdaad gister alle uitslagen binnen gekregen.
Conclusie is dat hij een gezonde jongen van 5 is.
Uitslagen van zijn IQ testen:
VIQ: 113 Hoog gemiddeld
PIQ: 128 Begaafd
VS: 97 Gemiddeld
Hij heeft dus een disharmonisch cognitief profiel.
Het voordeel was, was dat hij tijdens het onderzoek 'op zijn slechts was'. Hij zat niet goed in zijn vel en dit was duidelijk zichtbaar bij deze test. Eerst overschreeuwd hij zich zelf, 'oh dat is een makkie', maar zodra hij het moet doen, geeft hij meteen op en 'dit lukt mij nooooooit'.
Dit profiel kan dus de chaos in zijn hoofd verklaren.
Aankomende maandag hebben wij het ronde tafel gesprek. We zijn heel benieuwd.
Delon zelf gaat wat minder goed. Vanochtend haalde we hem van school, hij was helemaal in tranen en ontroostbaar. De juf gaf aan dat hij zo al enige tijd was, dat het eigenlijk heel goed ging en ineens moest hij heel erg huilen. Hij heeft het over omdat zijn oma is overleden (dit is al 3 jaar geleden gebeurt). De juf heeft hem willen troosten maar dit lukte haar niet. Ik denk dat hij maar al te goed beseft wat er allemaal gebeurt. Thuis kreeg ik er ook niet meer uit dan het verdriet om zijn oma.
Ik heb veel aan jullie verhalen en adviezen! Bedankt daarvoor!
Vervolg
Ze gaan nu nog een observatie op school houden aangezien het op school zo een andere jongen lijkt te zijn, dan dat zij nu uit de onderzoeken hebben kunnen zien.
We gaan het tijdens het ronde tafel gesprek er wel over hebben hem vaker in groep 3 te plaatsen, zij denken dat dit mogelijk wel een oplossing zou kunnen zijn.
verlies
Nog steeds als er hier een 'verlies' is, al is het maar aan zelfvertrouwen of een treurige situatie kan het oud verlies bovenkomen. Opa en oma, geliefde poes, dode gekoesterde muizen, vogeltjes.
Blijkbaar heeft je zoon nog geen woorden voor zijn gevoel van verlies en benoemt het met wat hij wel kan benoemen en wat bovenkomt bij het huidige gevoel.
Ik denk dat het voor een kind ook moeilijk is. Je hebt een zorgeloos bestaan, je speelt, je leeft, en ineens zijn er onbegrijpelijke zorgen, vooral van de volwassenen om je heen, en je doet spontaan dingen waar andere onbegrijpelijk voor een kind op reageren.
Inderdaad, probeer zijn zelfvertrouwen te vergroten en samen onbezorgde dingen te doen.
Zelfvertrouwen
Het verchil tusen VIQ en PIQ valt erg mee hoor; mijn zoon heef een grotere "kloof". Hecht er niet te veel waarde aan. Ik denk dat je zoon veel meer kan dan uit die test blijkt en dat hij op school veel meer uitdaging moet hebben. Zorg ervoor dat school dit ook inziet en zorg voor een op maat gemaakt handelingsplan. Hem vaker in groep 3 plaatsen kan daar onderdeel van zijn maar er moet een plan zijn specifiek op hem gericht, dus doortoetsen, verbreding en verdieping.
Verder denk ik dat je zoon moeite heeft om zijn cognitieve vaardigheden, kennis en begrip te uiten en toe te passen. Dat komt natuurlijk ook door zijn leeftijd maar dit kan zorgen voor veel frustratie. Er gaat heel veel om in dat koppie waar hij (nog) niet mee uit de voeten kan. Voeg daar die ellendige ervaringen op school aan toe en zijn verdriet en dan vind ik het niet vreemd dat hij op school zich zo gedraagt. Hij heeft het hard nodig dat hij zich op school fijn, veilig en vertrouwd voelt en dat hij de juf kan vertrouwen. Dat zij hem zien, erkennen en behandelen als het slimme, leuke jongetje dat hij in wezen is.
Misschien zou iets als speltherapie nuttig voor hem zijn? Er zijn dingen gebeurd die hij moet verwerken en wat professionele ondersteuning zou heel goed zijn. Er zijn trouwens ook geschikte boeken voor kleuters over de dood en rouwverwerking. Wellicht iets om samen met hem te lezen? http://www.kinderboekenpraatjes.nl/blog-dood-en-rouwverwerking En de boekenreeks van Max Velthuijs over Kikker en zijn vriendjes deden het altijd goed bij zoon
herkenning
linda85 ik herken je verhaal ook mijn zoon was 5, van school gewisseld en geslagen door een leerkracht. ook ik wilde het contact koste wat het kost goed houden
Vanwege herkenbaarheid wil ik dit niet op een openbaar forum plaatsen. Inmiddels jaren verder en terugkijkend snap ik nog steeds niet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Hoe heb ik zo met school mee kunnen gaan. Inmiddels is zoon puber zit op het gymnasium en is een voorbeeldige tiener en leerling. bij alle mentor/leerling gesprekken hoor ik hoe heerlijk joch het is en dat ze een zwak voor hem hebben.
als je persoonlijk contact wil opnemen mag dat. wellicht is dit waardevol voor je. geen idee hoe dit gaat (via forumbeheer) of wellicht heb je een annoniem e-mail adres die je hier kan plaatsen.
Misschien kan je wat aan ons verhaal. groet, Jannieke
Jannieke
Hi Jannieke,
Ik zou het inderdaad fijn vinden om in contact met jou te komen!
(Onwijs fijn te lezen dat het nu zo goed gaat met jouw zoon!)
Ik heb geen idee hoe we dat moeten organiseren.
Groet Linda
simpel
maak een Hotmail/outlook adres aan, wissel daar jullie echte adressen mee uit en hef dat mail adres dan weer op.
emailadres aangemaakt
ik heb even een emailaccount aangemaakt om contact te kunnen leggen
stuur je mij een mail, zodat we contact kunnen leggen ?
groet,
Jannieke
linda85 heb je een mail gestuurd
hoi Linda85
heb je een mail verzonden naar het door jou aangemaakte mailadres. het gmail account heb ik inmiddels verwijderd. deze was niet meer nodig aangezien jij er ook al een had aangemaakt.
ik heb je gemaild vanuit mijn eigen mailadres, waarop je nu rechtstreeks met mij contact op kan nemen.
groet, Thea
AMK nog bedankt voor de tip 
Kloof valt inderdaad mee
Een kloof komt relatief vaker voor bij slimme kinderen. Een Pv kloof komt minder vaak voor dan een Vp kloof (hoofdletter staat voor hoogste score).
Je kunt je hierover inlezen. Lees ook artikelen over de mythe van de kloof.
De verbale score is de beste voorspeller voor het succes op school, zeker de basisschool.
Daarna zou ik het van het gesprek laten afhangen, hoe je de kloof 'gebruikt'.
School is op zoek naar een oorzaak. Als er geen andere diagnose komt, kan de kloof helpen om te accepteren dat jouw kind anders is en daarom andere aandacht nodig heeft dan nu het geval is. Een kloof is geen reden voor speciaal onderwijs, dat scheelt weer.
Als de kloof gebruikt wordt voor negatieve conclusies, zoals geen uitdaging geven want er is een kloof en dan overvragen we een kind, dan gooi jij in de strijd dat de kloof niets zegt. Er zijn nog steeds deskundigen die heilig geloven in de kloof terwijl onderzoeken wat anders zeggen.
Als ze de verwerkingssnelheid heel belangrijk vinden, dan moet je in de gaten houden dat dit de snelheid is tijdens de test om de onderdelen te maken. Dit hoeft niets te zeggen over de snelheid van het maken van schoolwerk. Dat is een heel ander soort snelheid.
Succes met het rondetafelgesprek!
Moni
Dank voor je reactie, ik heb mijzelf ondertussen flink ingelezen. Valt wel op dat iedereen er een mening over heeft.
Daar waar ik eerst opzag tegen het rondetafelgesprek, voel ik mij nu gesterkt door dat ik meer weet waar zij het over hebben, en wat wij er mee willen doen.
Er is inderdaad niets anders uitgekomen dan deze kloof. Geen ADHD, of iets dergelijks.
Ze gaan gelukkig nog wel een school observatie doen, daar ben ik blij om.
Het is wel een onrustige tijd, ik kan ook nog eens elk moment bevallen waardoor onze beide zoons al meer uit hun doen zijn...
Maar opzich is dat juist wel goed.
van dichtbij gezien
Ik werk op een school en in de klas van mijn zoon was er een 4-jarig meisje dat andere kinderen sloeg en schopte, en ook de juf en klassenassistentes. Er zijn heel wat vergaderingen geweest met staf onderling, met de ouders, en met een psycholoog die de school heeft ingehuurd. De ouders snapten er eerst niets van, want thuis is ze een heel lief rustig meisje. Eigenlijk waren ze eerst vooral heel boos op de school.
De psycholoog heeft toen hele praktische tips gegeven aan personeel om met haar om te gaan. Ik weet niet precies wat ze heeft, maar ik geloof iets in het autistische spectrum. Ze is nu bijna 7, zit nog steeds bij ons op school, en... er is niets meer aan de hand. Ze leert goed, ze heeft een paar vriendinnetjes, maar ze houdt nog steeds niet van veel kabaal of veranderende situaties. Maar zolang de leerkrachten maar de tijd nemen om haar uit te leggen wat ze gaan doen op een dag, en wat er van haar verwacht wordt, dan gaat het prima.
Ik denk dat het een kwestie is van een beetje eroverheen groeien, zij heeft geleerd hoe ze met situaties om moet gaan (veel rollenspellen gedaan), en het personeel heeft ook geleerd duidelijker te zijn en beter in te schatten wanneer ze even een time-out nodig heeft.
Ik denk dat de ouders het heel moeilijk hebben gehad om te beseffen dat er een probleem was en vooral om de school de kans te geven om het op te lossen. Er zijn dingen geprobeerd die niet werkten, en toen werd er weer een nieuw plan opgesteld. Totdat ze dus een methode vonden die werkte.
Docenten zijn ook maar mensen. Ze hebben geen speciale opleiding om om te gaan met probleemgevallen. Als je het gevoel hebt dat de school echt zijn best doet om te zoeken naar een oplossing, dan zou ik duidelijk jullie grenzen aangeven, maar verder zoveel mogelijk meewerken.
Als een school zich zo opstelt als in jouw verhaal, is dat helemaal geweldig. Het probleem is dat scholen vaak doen alsof ze de wijsheid in pacht hebben, in plaats van toe te geven dat ze het nu nog niet weten, maar wel hard aan het zoeken zijn. Vaak vindt school dat alles aan je kind ligt en wil de school van je kind af. Maar fijn dat het ook anders kan, en dat er bijvoorbeeld ook naar de psycholoog geluisterd werd. Dat kan enorm veel verschil maken.
Ik denk dat school wel willend is
Maar ik heb het gevoel dat het nu helemaal niet goed gaat.
Ik denk echt dat ook zij het beste willen voor onze zoon, maar dat zij niet meer weten wat te doen. Ik heb wel het idee dat deze stap helemaal niet goed is voor hem. Sinds deze week is het moeilijk hem naar school te brengen. Hij is ontzettend boos. Maandag is het op school niet goed gegaan, boos en hij wilde alleen zijn. 's Middags ben ik met hem gaan lezen en andere werkjes gaan doen. Vond hij fijn. Dinsdag hebben wij hem helemaal overstuur van school gehaald, zonder directe aanleiding was hij helemaal overstuur. Ook thuis nog. Gister moest hij een Cito-toets doen, wilde hij niet, de juf wilde de strijd niet met hem aangaan en mocht hij wat anders doen, evenals vandaag. Hij onttrekt zich helemaal van zijn groep. Toen wij thuis kwam begon hij ontzettend te schreeuwen en te huilen. Hij wilde even naar zijn kamer, alleen zijn. Mijn hart brak. Toen hij wat rustiger was ben ik naar boven gegaan en hebben we eigenlijk alleen maar geknuffeld. Hij is nog maar 5...
Het liefst, als je in mijn hart kijkt, breng ik hem niet meer naar school. Hij is helemaal van slag. Maar wat voor signaal geef ik dan af? Is dat wel het beste? Ik weet het niet meer.
Net weer spelletje met hem gedaan en gelezen en gerekend. Hij geniet hier echt van. Nu even tv aan en niets doen of hoeven.
Wat hoop ik dat deze tijd snel voorbij is zeg...
Linda85
De middagen niet naar school is geen wet van Meden en Perzen, maar een poging om in elk geval één ding te bereiken (juf niet overspannen) en mogelijk ook nog iets anders (kind wat rustiger). Als je merkt dat deze doelen niet behaald worden kun je het gesprek hierover toch weer openen? Ik neem aan dat bijna-overspannen juf ook niet blij wordt van een kind dat dan op de ochtenden zo ontdaan is.
Maar goed, je kunt nog even wachten, want er komt nog een schoolbezoek etc.
Het kan wel zijn dat je kind haarfijn aanvoelt hoe jij tegen deze halve time-out aankeek in het begin en dat het kind daarop reageert. Of misschien kun je het hem vragen: wil je op school ook lezen en rekenen? Sommige kinderen denken dat school vooral lezen en rekenen is en zijn teleurgesteld als ze andere dingen moeten doen.
Tsjor
Tsjor
Ik ben er van overtuigd dat hij heeft gemerkt dat ik het er niet mee eens ben, ook al hebben wij daarover niets tegen hem gezegd en het hem verteld vanuit ons. Ik geloof alleen ook echt dat hij zich niet veilig en/of gewenst voelt in de groep.
Gister hebben we tijdens het eten er toevallig over gesproken, wat hij zou willen op school.
Hij zei heel duidelijk wat hij zou willen, hij wil net als zijn grote broer zijn eigen tafel (dat is dan mijn ruimte toch papa), en ik wil verder met lezen en schrijven, maar ook buiten spelen.
Hij wil nu niet meer naar school en vindt het fijn om thuis te zijn.
Ik wacht morgen ochtend af anders ga ik inderdaad aangeven dat dit niet de oplossing is en alleen maar averechts werkt, juist voor de juf.
Beeld
Blijkbaar heeft hij zich een bepaald beeld gevormd van 'school' (via zijn oudere broer) en dat beeld klopt niet met zijn realiteit. Het zou kunnen zijn dat hij daar opstandig van wordt.
Tsjor
Herkenbaar
Deze draad min of meer helemaal doorgelezen. Voor mij zit er veel herkenbaars in. Het resultaat van de iq test lijkt ook wel wat op die van mijn zoon. Wij hebben gelukkig net de basisschooltijd moet goed gevolg kunnen afsluiten, maar het was niet bepaald 'smooth sailing' zeg maar. Het moeilijke gedrag zagen we ook steeds meer thuis en wat later is bij hem autisme met adhd geconstateerd. Daardoor is het misschien toch wat anders dan bij jou.
Wat ik hoor aan interventies van de juf, denk ik dat ze niet goed met hem omgaat en daardoor het gedrag alleen maar versterkt. Ken je het boek 'het explosieve kind' van Ross Greene? Kijk ook eens op livesinthebalance.org. Heb ik veel aan gehad. Als je het thuis niet nodig hebt, kun je de juf handreikingen doen hoe ze wel met hem om zou moeten gaan. Want echt, hoe je op zijn gedrag reageert kan een wereld van verschil maken!
Er zijn bij je zoon nu al diverse dingen uitgeprobeerd. Het enige wat nog niet is gedaan is de oplossing zoeken bij zijn didactische voorsprong. Voor een didactische voorsprong hoeft een kind helemaal niet hb te zijn. Misschien wordt het eens tijd om de oplossing in die hoek te gaan zoeken? Als ze het op school niet oppakken, kun je ook thuis met hem verder werken. Heeft hij 'honger' naar kennis en informatie? Veel naar musea gaan en informatieboeken laten lezen, zodat hij in ieder geval thuis aan zijn intellectuele trekken komt.
voor boven je bed!
Dit schreef Mirreke een paar berichtjes geleden:
(Het gedrag wat ik bedoel: je druk maken over het volgen van regels, daarmee naar de juf/meester, en overstuur raken als die er niets mee doet... Uitflippen bij dit soort gesprekjes op de gang, veel aandacht vragen... )
Ik snap dat je benieuwd bent naar de uitslag van de iq-test, maar ik denk dat een oplossing voor de school vooral ligt in een leerkracht die meer kijkt naar en inspeelt op wat het kind nodig heeft. Een juf die samen met het kind een oplossing verzint wil ook wel eens helpen. Dus niet een opgelegde oplossing ('vind je ook niet') maar echt samen met het kind overleggen en de oplossing zoeken.
Voor boven je bed, echt. Zo belangrijk. Hoe een juf op je kind reageert. Wordt er wel gekeken waar hij behoefte aan heeft, wat hij nodig heeft om te leren/zich te gedragen in de klas! Lees Greene!
Greene
Ik heb het boek direct besteld! Bedankt voor de tip, ziet er veel belovend uit.
Vandaag hebben wij een terugkoppeling gevraagd aan de juf. Ze geeft duidelijk aan dat de ochtenden niet beter zijn geworden, in tegen deel zelfs, hij is onrustig en ze merkt dat hij het moeilijk heeft. Wel zegt ze dat zij zelf blij is dat hij er 's middags niet is. Ik weet niet of ik persoonlijk als moeder blij ben met deze eerlijkheid.
Ze (school) heeft verder niets gevraagd hoe het thuis gaat. Ze hebben extra werkjes meegegeven en thats it. Toen ik het haar vertelde dat het niet goed gaat hem, reageerde ze bijna niet. Mijn man en ik hebben het gevoel dat ze het (onze zoon) heeft opgegegeven. Maandag hebben we ronde tafel gesprek. Ben benieuwd wat dat ons gaat brengen. Ik hoop dat ik die kleine man nog even binnen hou zodat ik bij alle gesprekken aanwezig kan zijn.
Linda85,
Tip: wees niet te open, hou de info over hoe hij nu thuis is voor jezelf. Wat je in een gesprek vertelt over reacties thuis, kan je tegen komen in een dossier terwijl het dossier schoolse zaken betreft.
Succes met gesprek.
Bedankt voor de tips
Ik heb veel informatie van jullie gekregen waar ik wat mee kan. Morgen het gesprek, ik ben heel benieuwd wat daar uit zal komen.
Succes Linda!
Je gaat niet alleen hoop ik?
Dank je Moni
Nee zeker niet, mijn man en ik gaan samen.
We hebben opgeschreven wat we echt besproken en gevraagd willen hebben.
Zie het vaak somber in, waar gaat het heen, wat kunnen we nog doen. Mijn man zegt ook dat het wel aan mijn hormonen zal liggen........
Zoon ging het weekend heel goed, alleen tijdens het eten klapte hij dicht en werd weer boos. Hij wil morgen niet naar school.....
Duim voor je
Succes hoor!