Lotgenotentopic voor werkloze forummers
Ik zag hier geen topic over, ik begin mij sinds kort wat lamlendig te voelen dus open ik er bij deze zelf 1.. (Houdt me van de straat/ weg bij de tv 
)
Situatie: Ik ben 41 en hoor als Wajonger bij de zogeheten 'lastige doelgroepen om aan het werk te komen'. Desondanks tot nu toe altijd gewerkt, ik zat erg lang bij een leuke maar ook chaotische stichting waar ik 1 jaar vrijwillig en 12 jaar als betaalde kracht gewerkt heb. Omdat ik na jaren ook wat andners wilde ben ik uiteindelijk daar weggegaan omdat ik een andere baan had waar ik na een jaar weg ben gegaan omdat ik het werk niet meer leuk vond en besloten had dat die paar uurtjes die ik kan werken ivm mijn (uren) beperking enkel wilde besteden aan iets wat ik leuk vond en ook dat ik maar eens hulp ging zoeken bij het vinden van een baan ivm het zelf doen wat me de laatste jaren vooral veel frustratie en afwijzing oplevert. Dit heeft tot nu toe weinig opgeleverd, behalve een paar maanden proefplaatsing in een ziekenhuis waar ik te maken kreeg met erg veel onbegrip.
Gelukkig ben ik sinds kort begonnen aan een reëintegratietraject, wat ik heel leuk vind maar een echte baan gaat dat op korte termijn niet opleveren, we gaan eerst kijken naar een soort stage. (werkervaringsplek)
Verder heb ik genoeg om handen, ik heb een kat, ik sport, doe yoga en wandel. Ook doe ik voor de lol een thuisstudie Spaans en heb ik aangezien ik alleen woon ook genoeg andijvie-klusjes maar toch voel ik mij sinds een paar weken een beetje lamlendig en nutteloos.
Ik heb ook het gevoel dat ik de enige werkloze in Nederland ben (zal wel niet...) terwijl ik momenteel best behoefte heb aan lotgenoten. (Waarom ik overigens geen vrijwilligerswerk doe? Daar ben ik mee bezig geweest, zal je verbazen maar dat gaat dus ook niet zo gemakkelijk. Ik heb een poging of 6 gedaan, soms niet eens reactie gekregen, of ik had er zelf geen goed gevoel bij en het is ook een paar x gebeurd dat ik op een vrijwilligersvacature reageerde maar daar dan toch geen plek was. En nu denk ik dat het wat te veel wordt omdat ik met dat traject bezig ben en dan zou ik er dus weer mee moeten stoppen als ik een werkervaringsplek zou vinden. Al weet je natuurlijk niet of dat zo snel gaat en of dat uberhaupt lukt dus van de andere kant kan ik dat natuurlijk toch proberen (ik heb nog wel een idee voor een leuke plek) en maar zien hoe het loopt...)
Trouwens ik zit desondanks niet helemaal stil, ik ben door mijn gemeente een tijdje geleden uitgenodigd voor het meedoen aan een burgerberaad, daar heb ik me voor ingeschreven en ik mag mee doen, maar goed dat is maar een paar x maar het is in ieder geval wel een leuke bezigheid.
Sorry voor de lange TO, ik hoop dat mijn gevoel dat ik de enige zonder baan ben niet klopt en dat er meer mensen mee komen schrijven 
OperaQueen schreef op 07-03-2024 om 14:51:
[..]
Inderdaad!
, probleem opgelost. Ik snap echt niet waar je nou zo'n last van hebt want volgens mij staat wispelturig gedrag niet in het wetboek van strafrecht en bovendien is het vooral mijn probleem, niet dat van jou.
Jouw reactie zegt genoeg.
Broodjebrie schreef op 07-03-2024 om 15:14:
[..]
Jouw reactie zegt genoeg.
??? Ik zeg enkel dat ik offtopic reageerde op een offtopic reactie van jou aangezien dit topic over werklozen gaat, het is geen 'Operaqueen-aanvaltopic'. Geen idee wat daar nou weer fout aan is, oww tuurlijk, ik zeg het... 
OperaQueen schreef op 07-03-2024 om 15:13:
[..]
haha! Welk topic?
Ask de consulente.
Moirmel schreef op 07-03-2024 om 19:59:
[..]
Ask de consulente
Oww zeker, als je vragen hebt dan up je dat topic maar hoor, ik zal je vragen zeker beantwoorden
OperaQueen schreef op 07-03-2024 om 20:02:
[..]
Oww zeker, als je vragen hebt dan up je dat topic maar hoor, ik zal je vragen zeker beantwoorden
Niet direct een vraag, maar zal het doen als het nodig is.
On-topic:
Hoe doen anderen werklozen het financieel? Zijn de uitkeringen in Nederland zoveel hoger of moeten jullie ook elke maand zien om rond te komen?
Zelf geen werkloosheidsuitkering maar een ziekte-uitkering en deze bedraagt netto minder dan de helft van mijn vroegere netto inkomen omdat mijn partner werkt. Rondkomen lukt, maar het is toch aanpassen en ik kijk ernaar uit dat over tien jaar onze hypotheek afbetaald zal zijn.
Moirmel schreef op 07-03-2024 om 20:09:
[..]
Niet direct een vraag, maar zal het doen als het nodig is.
On-topic:
Hoe doen anderen werklozen het financieel? Zijn de uitkeringen in Nederland zoveel hoger of moeten jullie ook elke maand zien om rond te komen?
Zelf geen werkloosheidsuitkering maar een ziekte-uitkering en deze bedraagt netto minder dan de helft van mijn vroegere netto inkomen omdat mijn partner werkt. Rondkomen lukt, maar het is toch aanpassen en ik kijk ernaar uit dat over tien jaar onze hypotheek afbetaald zal zijn.
Ik heb WIA, dat is 75%van mijn laatstverdiende loon. Aangezien ik 60 tot 80 uur werkte in meerdere banen waarbij ik hoog was ingeschaald is mijn WIA luxe. Ik mis die 25% en mijn onregelmatigheidstoeslag niet. (Overigens zou ik nu nooit meer zoveel uren willen werken, dat terzijde). Ik heb een partner die 28 uur per week werkt. We hebben in de goedkope tijd ons huis gekocht (ik kom uit de prehistorie zeg maar) en we hebben goed geboerd zeg maar. Dat geeft ons behoorlijk wat (financiële)vrijheid en totaal geen druk. Ik heb een andere, zuinige, tijd meegemaakt en ik weet hoeveel stress dat kan geven.
heeft er iemand tips om meer structuur aan te brengen in mijn vrije dagen? Mezelf meer aan voornemens te houden?
Ik heb ruim voldoende te doen, waar ik eerder nooit aan toekwam wegens tijdsgebrek.
Maar ik ben in eerste instantie me gaan richten op mijn rust te pakken, zodat ik mijn bagage niet meeneem naar een volgende baan.
Maar ik wil langzamerhand toch echt die dingen gaan oppakken waar ik eerder nooit aan toekwam. Maar hoe ik activeer ik mezelf weer?
Hoe krijg ik weer grip op mijn dagindeling? (Op tijd opstaan en slapen geen probleem, dan is mijn man thuis. Maar alles tussen ontbijt en avondeten.)
Moirmel schreef op 07-03-2024 om 20:09:
[..]
Niet direct een vraag, maar zal het doen als het nodig is.Ik
On-topic:
Hoe doen anderen werklozen het financieel? Zijn de uitkeringen in Nederland zoveel hoger of moeten jullie ook elke maand zien om rond te komen?
Zelf geen werkloosheidsuitkering maar een ziekte-uitkering en deze bedraagt netto minder dan de helft van mijn vroegere netto inkomen omdat mijn partner werkt. Rondkomen lukt, maar het is toch aanpassen en ik kijk ernaar uit dat over tien jaar onze hypotheek afbetaald zal zijn.
Ik heb ook een uitkering en nog een andere financiele soort buffer om het zo maar even te noemen. Met mijn urenbeperking word ik sowieso niet rijk van werken.. (Dat is ook niet de rede dat ik werken wil, alleen om het geld. Alhoewel het wel iets scheelt en dat is natuurlijk mooi meegenomen)
Zeespiegel ik heb daar de laatste tijd ook last van. De eerste maanden dat ik zonder werk zat was ik nog bezig met thuisstudies maar die heb ik nu afgerond. Ben nu wel weer een andere begonnen maar dat is meer als hobby (een taal) en dat ligt de laatste weken een beetje stil, ik ben wat gedemotiveerd want een taal leren is muy difícil 
en mn Spaanssprekende taalmaatje is een paar maanden in land van herkomst dus ik kan niet in de praktijk oefenen. Verder vermaak ik me wel maar bij mij is de structuur er ook een beetje uit. (Maar ik lig ook niet lang in mn mandje, ik ben een ochtendmens)
@Zeespiegel:
Ik ben mij in de eerste plaats gaan focussen op huishouden en opvoeding, om daarmee partner zoveel mogelijk te ontlasten. Daarmee zijn mijn ochtenden en avonden wel redelijk gevuld.
Daarnaast doe ik geheel vrijblijvend een soort van vrijwilligerswerk (ploggen in de buurt), daar besteed ik doorgaans 1 voormiddag per week aan.
Ondertussen ook aan het werken aan een betere conditie en aan het trainen voor een langere wandeling, dus daar kruipt ook wat tijd in.
Denk dat je best langzaam opbouwt wanneer je nieuwe dingen wilt oppakken, bv. elke voormiddag een uurtje, het laat inslijten tot een gewoonte en vervolgens een ander projectje toevoegt.
Zeespiegel, ik doe het vergelijkbaar met Moirmel. Ik ben nu bijna 5 jaren thuis, afgekeurd voor 3 banen, werkte eerst nog mijn vierde baan nog wel vanui huis (nog 12 uur per week) totdat dat door verdergaande vergroeiingen handen en medicatie tegen trigeminusneuralgie nu bijna 2 jaar geleden ook tot stilstand kwam.
Ben begonnen met doelen stellen en wanneer deze gemakkelijk behaald werden uit te breiden.
Mijn doelen momenteel: Op tijd opstaan en directaankleden. Daarna lichtbril en tegelijkertijd krachttraining. Daarna bak koffie en naar buiten, minstens 5 km lopen. Zorgen voor gezonde maaltijd. Zorgen voor huishouden (best eenvoudig, 1x per 2 weken heb ik hulp). Zorg voor structuur. Mantelzorg voor familielid met licht verstandelijke beperking en ASS. Mantelzorg voor ouders. Zorg voor sociale contacten. Elke maand minstens 200 km lopen, bij voorkeur onverhard.
Wat niet: bankhangen, Overdag tv kijken, toegeven aan lamlendigheid of pijn, troosteten (korte termijn denken. Als ex obees is eten altijd een valkuil)
Ik heb een conditie van Nul weten om te zetten in een hele goede conditie. Heb ik altijd zin om te lopen? Absoluut niet, integendeel!Het moeilijkste is de deur uitgaan. Ik kom echter nooit slechter terug dan ik bij vertrek was. Het is onvoorstelbaar welke leuke ontmoetingen ik onderweg regelmatig heb.
Vind ik mantelzorg voor dat ene fam lid leuk? Nee, het duurt al ruim 12 jaar. Het moet gebeuren.
Ik kan mezelf aardig motiveren. Een ander kan me niet in beweging schoppen. Ik moet het zelf doen.
Mijn dagen zijn gevuld. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik, zoals ik 5 jaar geleden deed, weer 60-80 uur ga werken. Overigens, ik heb jaren moeite gehad met het feit dat ik niet meer op locatie kon werken, niet meer de wijk in ging, niet meer met collega's kon lachen en sparren en werken. Pas nu komt de acceptatie
Enorm leuke post Dorestad.
Ik kom uit een semi gelijkaardige situatie (werkte als bakker, zes op zeven en minstens tien uur per nacht) en dan is het echt vreemd om plots thuis te zitten.
Ben ondertussen vier jaar thuis en nu pas kan ik beginnen om mijn dagen echt goed te plannen en eigen projectjes op te starten, hiervoor was ik eigenlijk veel bezig met het weer opstarten van een job. De acceptatie dat ik misschien nooit meer zal werken begint eindelijk te komen, al vind ik het nog lastig.
Ik kan mezelf aardig motiveren. Een ander kan me niet in beweging schoppen. Ik moet het zelf doen
Deze zin is eigenlijk wel belangrijk. Je moet leren om doelen voor jezelf te zetten omdat het niet langer een mogelijkheid is om 's morgens naar je werk te vertrekken en voldoening te halen als ginds je werk gedaan is.
veel overeenkomsten Moirmel! Weet dat ik heel graag lees hoe jij je conditie gaat opbouwen tot niveau van die 100 km. Je hebt mij daardoor vorige week gemotiveerd 31 km te lopen.
Dorestad schreef op 10-03-2024 om 13:02:
veel overeenkomsten Moirmel! Weet dat ik heel graag lees hoe jij je conditie gaat opbouwen tot niveau van die 100 km. Je hebt mij daardoor vorige week gemotiveerd 31 km te lopen.
Goed gedaan. Lees inderdaad wat overeenkomsten, maar volgens mij zit jij al een stuk verder in het proces.
Kan de post van Zeespiegel heel goed begrijpen want als je permanent thuis bent moet je echt met jezelf aan de slag en is er geen externe druk om je te motiveren.
Is WIA een permanent afkeuring, of is het daarbij de bedoeling dat je later weer aan het werk gaat, zij het aangepast?
Moirmel schreef op 10-03-2024 om 16:41:
[..]
Goed gedaan. Lees inderdaad wat overeenkomsten, maar volgens mij zit jij al een stuk verder in het proces.
Kan de post van Zeespiegel heel goed begrijpen want als je permanent thuis bent moet je echt met jezelf aan de slag en is er geen externe druk om je te motiveren.
Is WIA een permanent afkeuring, of is het daarbij de bedoeling dat je later weer aan het werk gaat, zij het aangepast?
Ik snap Zeespiegel ook. Ik heb een half jaar vrijwel alleen op de bank gezeten en ben nauwelijks verder geweest dan in mijn eigen tuin.
Overigens heb ik best wel regelmatig de wens om weer te kunnen werken. Iedereen van mijn leeftijd uit mijn fam en vrienden kring werkt.
WIA: je hebt WGA en IVA. Bij de WGA is er hoop op terugkeer. Toen ik in de WGA belandde heeft mijn ene werkgever geprobeerd IVA voor elkaar te krijgen (dat zou hen heel veel geld schelen).
Ik heb nog 2 kansen om uit de WGA te komen. Mijn handen worden tzt geopereerd maar eerst wacht ik op andere ingrepen. De ene is Sweet procedure. Wanneer dat niet werkt de eh ik ben de naam even kwijt van welke ingreep dan. Maar de arts wil eerst nog een blokkade onder echo begeleiding proberen. Begin februari werd me gezegd. Helaas is de wachtlijst enorm. Kans op succes is trouwens klein maar dat weet je pas 6 weken na de blokkade. Dan dus Sweet. En zo tikt de tijd door.
Dorestad schreef op 10-03-2024 om 21:45:
[..]
Ik snap Zeespiegel ook. Ik heb een half jaar vrijwel alleen op de bank gezeten en ben nauwelijks verder geweest dan in mijn eigen tuin.
Overigens heb ik best wel regelmatig de wens om weer te kunnen werken. Iedereen van mijn leeftijd uit mijn fam en vrienden kring werkt.
WIA: je hebt WGA en IVA. Bij de WGA is er hoop op terugkeer. Toen ik in de WGA belandde heeft mijn ene werkgever geprobeerd IVA voor elkaar te krijgen (dat zou hen heel veel geld schelen).
Ik heb nog 2 kansen om uit de WGA te komen. Mijn handen worden tzt geopereerd maar eerst wacht ik op andere ingrepen. De ene is Sweet procedure. Wanneer dat niet werkt de eh ik ben de naam even kwijt van welke ingreep dan. Maar de arts wil eerst nog een blokkade onder echo begeleiding proberen. Begin februari werd me gezegd. Helaas is de wachtlijst enorm. Kans op succes is trouwens klein maar dat weet je pas 6 weken na de blokkade. Dan dus Sweet. En zo tikt de tijd door.
Bij mij ook, behalve mn bff. Ik begin er ook wel weer zin in te krijgen, ook omdat ik mij de afgelopen tijd regelmatig een beetje nutteloos te voelen. (Ik had overigens echt wel even tijd nodig om bij te komen van die 3 maanden proefplaatsing waar ik slecht behandeld ben en min of meer gediscrimineerd ben door collega's omdat ik een beperking heb. Ik had daarna dus geen haast om iets nieuws te vinden maar nu begint het wel weer te kriebelen. Ik weet alleen niet zo goed of het mogelijk is om iets te krijgen wat ik echt wil. Ik heb deze week een gesprek voor een werkervaringsplaats maar dat is nog geen garantie op werk. Even zien hoe dat gaat, mocht dat niks worden dan ga ik toch kijken naar die vrijwilligersfuncties)